Η ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Η ώρα της διεύρυνσης και η επίθεση στους λαούς

Στις 16-17 Απρίλη στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην Αθήνα, θα υπογραφεί η συνθήκη προσχώρησης των δέκα νέων χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι χώρες που θα ενταχθούν είναι: Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβακία, Τσεχία, Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία, Μάλτα, Σλοβενία και Κύπρος. Η ένταξή τους θα ολοκληρωθεί το 2004.

Οσον αφορά το τι θα σημάνει η διεύρυνση για τους Ελληνες εργαζόμενους, το αναφέρει πολύ χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΣΕΒ Οδ. Κυριακόπουλος, σε άρθρο του στην «Εστία» (31/3/2003). Να τι γράφει: «Ο προβληματισμός σήμερα δεν πρέπει να στρέφεται μόνο στις επιπτώσεις του πολέμου. Οι συνέπειες από την επικείμενη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερες... εγκυμονεί κινδύνους για την ελληνική οικονομία. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο ανταγωνισμός θα ενταθεί, αφού πολλές από τις υπό ένταξη χώρες ήδη προηγούνται της Ελλάδος στους πίνακες της ανταγωνιστικότητας που δημοσιεύουν διεθνείς οργανισμοί. Είναι, λοιπόν, ανάγκη να προχωρήσουμε με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από ό,τι μέχρι σήμερα στις διαρθρωτικές παρεμβάσεις που θα καταστήσουν την οικονομία μας πιο ελκυστική σε ξένες και εγχώριες επενδύσεις... Η κυβέρνηση οφείλει να ολοκληρώσει άμεσα τη φορολογική μεταρρύθμιση, ώστε να μεταδώσει το αίσθημα της ασφάλειας... στις επιχειρήσεις... χρειάζεται να αναθεωρηθεί η εργατική νομοθεσία, ώστε... να δίνει στις επιχειρήσεις την απαραίτητη ευελιξία». Φοροαπαλλαγές, λοιπόν, για το κεφάλαιο, αλλά, κυρίως, πλήρης κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων (καθολική κατάργηση σταθερής δουλιάς, σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, πλήρης κατάργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, απελευθέρωση των απολύσεων κλπ.).

Σήμερα παρουσιάζουμε τις θέσεις των ελληνικών κομμάτων για τη διεύρυνση, των πολιτικών ομάδων του Ευρωκοινοβουλίου, καθώς και τις ρήτρες - ποινές, που επιβάλλονται στις νέες χώρες, αν αποκλίνουν από τα κριτήρια ένταξης, αλλά και το πώς η διεύρυνση συμβάλλει στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών και ενδοενωσιακών αντιθέσεων και τις συνέπειές τους.

ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

Ενίσχυση της εξουσίας του κεφαλαίου και αντικομμουνισμός *

Associated Press

Αγροτική διαδήλωση κατά της ΕΕ στην Τσεχία

Στις 19 Νοέμβρη 2002 συζητήθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο η Διεύρυνση. Παραθέτουμε εδώ, ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις τοποθετήσεις των επικεφαλής των πολιτικών ομάδων του Ευρωκοινοβουλίου. Μέσα σ' αυτά είναι χαρακτηριστικές οι επιδιώξεις μέσω της Διεύρυνσης, για ενίσχυση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, ενίσχυση της εξουσίας του στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, αντιμετώπιση του λαϊκού κινήματος και ο αντικομμουνισμός.

Από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα του Hanw-Gert POETTERING (ΕΛΚ/ΕΔ) «η Διεύρυνση σημαίνει ότι οι βαρβαρότητες του κομμουνισμού και του εθνικοσοσιαλισμού δε θα ξαναϋπάρξουν σε αυτή την ήπειρο. Η Διεύρυνση αντικατοπτρίζει επίσης τα αιτήματα και τους αγώνες της ουγγρικής επανάστασης του 1956, της άνοιξης της Πράγας του 1968, καθώς και του κινήματος της αλληλεγγύης στην Πολωνία στη δεκαετία του '80».

Από το ευρωπαϊκό σοσιαλιστικό κόμμα του Enrique BARON CRESPO (ΕΣΚ) ότι «υπάρχουν ακόμα πολλά εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν. Στο μέλλον η Ευρώπη θα εκτείνεται από τον Ατλαντικό μέχρι τα Βαλκάνια και από τον Αρκτικό κύκλο μέχρι την Κύπρο. Η Διεύρυνση θα θέσει τέρμα σε ιστορικές αντιθέσεις και διχασμούς, θα πρέπει όμως να καταβληθούν ακόμα έντονες προσπάθειες για να δοθούν πειστικές απαντήσεις στους φόβους και στις αγωνίες των πολιτών των υποψηφίων χωρών». Από τους φιλελεύθερους του Graham WATSON «ότι πρόκειται για μία "πρόβα τζενεράλε" για το μελλοντικό Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο» και εξέφρασε την αντίθεσή του στα σχόλια του Ζισκάρ Ντ' Εστέν για την Τουρκία, λέγοντας ότι η Ευρώπη σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να θεωρείται ένας «χριστιανικός όμιλος».

Eurokinissi

Η «οικογενειακή» φωτογραφία της Συνόδου Κορυφής στην Κοπεγχάγη

Από την Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά του Francis WURTZ (ΕΕΑ/ΒΠΑ) ότι «η ΕΕ δε θα πρέπει να δημιουργήσει μία Ευρώπη δύο ταχυτήτων, όπου οι νέες χώρες μέλη θα τυγχάνουν διαφορετικής μεταχείρισης».

Από την ομάδα των πράσινων του Daniel COHN-BENDIT (ΠΡΣ/ΕΕΣ) εξέφρασε «τις αμφιβολίες του σχετικά με το κατά πόσο οι υφιστάμενες χώρες μέλη, καθώς και οι κοινοτικοί θεσμοί και όργανα έχουν τη βούληση, αλλά και τη δυνατότητα να ανταποκριθούν στις νέες προκλήσεις που συνεπάγεται η Διεύρυνση».

Από την ομάδα «Ενωση για την Ευρώπη των εθνών» του Charles PASQUA (ΕΕΕ) ότι «οι χώρες της ΚΑ Ευρώπης κατάφεραν με τις δικές τους δυνάμεις να απελευθερωθούν από τα δεσμά του κομμουνισμού, χωρίς να έχουν καμία βοήθεια από μία ιδιαίτερα προσεκτική και διστακτική ΕΕ. Αυτή η νέα ελευθερία δε θα πρέπει να θυσιαστεί στο βωμό μιας τεχνοκρατικής και γραφειοκρατικής Ενωσης που παραβλέπει ότι στην πραγματικότητα η Ευρώπη αποτελείται από χώρες έθνη και λαούς». Από τους ανεξάρτητους (Ομάδα Ευρώπη της Δημοκρατίας και της Διαφοράς) του Jens-Peter BONDE (ΕΔΔ) επισήμανε «τη διαφορετική μεταχείριση που υπάρχει (εννοεί στις νέες χώρες), ιδίως όσον αφορά τις αγροτικές επιδοτήσεις, διερωτώμενος γιατί δεν έχει ολοκληρωθεί η μεταρρύθμιση της ΚΑΠ, επισημαίνοντας ότι το 2013 οι αγρότες των νέων χωρών μελών θα αποτελούν το 53% του κοινοτικού αγροτικού πληθυσμού, θα λαμβάνουν όμως μόλις το 11% των κοινοτικών επιδοτήσεων».

Ελληνες διαδηλωτές στην Κοπεγχάγη στη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής για τη Διεύρυνση

*Τα αποσπάσματα από τις παρεμβάσεις των κομμάτων είναι από τα «Νέα της Συνόδου: Ανακοίνωση Τύπου, 19/11/2002».

Τα ελληνικά κόμματα του ευρωμονόδρομου

Η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ είναι στρατηγική επιλογή της ντόπιας ολιγαρχίας, γιατί ενισχύει την εξουσία, δύναμη και κερδοφορία της. Γι' αυτό τα κόμματα που είναι υπέρ της ΕΕ παρουσιάζουν τη συμμετοχή της χώρας μας σαν «επένδυση της ασφάλειας για τη χώρα και το μέλλον της».

Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ συμφωνούν απόλυτα στην ενίσχυση του ευρωενωσιακού ιμπεριαλιστικού κέντρου, συμφωνούν και στη διεύρυνση.

Το ΠAΣOK θεωρεί τη διεύρυνση ως σημαντικό βήμα που θα συμβάλει στην ενίσχυση της διείσδυσης του κεφαλαίου από την Ελλάδα στα Βαλκάνια, ότι η Ελλάδα θα παίζει πρωτεύοντα ρόλο θεωρώντας την περιοχή ενδοχώρα της. Αξιοποιεί δε την Προεδρία της EE και γι' αυτό το σκοπό. Ο πρωθυπουργός, ως προεδρεύων της ΕΕ, μόλις πρόσφατα στο Βελιγράδι στη Διάσκεψη Κορυφής χωρών της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, υποσχέθηκε ότι: Η Ελλάδα, ως προεδρεύουσα χώρα στην ΕΕ, θα προωθήσει την ευρωπαϊκή προοπτική των Βαλκανίων. Στη Σύνοδο Κορυφής της Θεσσαλονίκης, στις 21 του Ιούνη, ανέφερε ο Κ. Σημίτης, θα στείλουμε ένα σαφές μήνυμα ότι τα Βαλκάνια αποτελούν προτεραιότητα για την ΕΕ και θα υποστηριχτεί κάθε προσπάθεια προς την κατεύθυνση σταθερότητας και ανάπτυξης της περιοχής.

Επίσης, το ΠΑΣΟΚ θα αξιοποιήσει το γεγονός ότι η σύμβαση για την ένταξη υπεγράφη επί της Ελληνικής Προεδρίας και ότι εντάχθηκε η Κύπρος (παρότι ουσιαστικά έχει αποφασιστεί η διχοτόμησή της), προκειμένου να πείσει ότι η κυβέρνηση, σαν αξιόπιστη και δραστήρια, είναι ικανή να διαχειριστεί αποτελεσματικά σημαντικά λαϊκά ζητήματα, την ίδια στιγμή που προωθεί εντατικά τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στις εργασιακές σχέσεις, στην Κοινωνική Ασφάλιση, στις ιδιωτικοποιήσεις κλπ. Πιστεύει ότι θα επιδράσει αποτελεσματικά στις λαϊκές συνειδήσεις για την αναγκαιότητα του μονόδρομου της ενίσχυσης του ευρωενωσιακού ιμπεριαλιστικού κέντρου, ότι θα καταφέρει να αμβλύνει τις λαϊκές αντιδράσεις, να καρπωθεί οφέλη σε πιθανές πρόωρες εκλογές.

Η ΝΔ, παρά τη δημαγωγική κριτική της προς την κυβέρνηση για προεδρία χωρίς όραμα και σχεδιασμό, αλλά και την «παράλληλη προεδρία» που ανήγγειλε με σύνθημα «Ευρώπη για όλους - Ευημερία, ασφάλεια», ουσιαστικά στηρίζει τις στρατηγικής σημασίας κοινοτικές επιλογές και εστιάζει την κριτική της στον τρόπο διαπραγμάτευσης και διαχείρισης από το ΠΑΣΟΚ (ευρωστρατός, ΚΑΠ).

Χαρακτηριστικά, σε άρθρο στην ιστοσελίδα της ΝΔ, αναφέρεται ότι επιδίωξή της είναι «ο ενεργότερος δυνατός ρόλος της Ελλάδας στην ΕΕ, με τη συμμετοχή της στην ΟΝΕ, αλλά και σε όποιον σκληρό πυρήνα πολιτικής δημιουργείται κατά περίπτωση, Αμυνα, Σένγκεν κ.ο.κ.», ώστε να αναβαθμίζεται «ο ρόλος της Ελλάδας μέσα στην ΕΕ και να αποτελεί τον ευρωπαϊκό προπομπό στα Βαλκάνια και να της ανατίθενται οι ανάλογες ευθύνες».

Επίσης, διά του εκπροσώπου Τύπου της, η ΝΔ χαιρέτισε την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την επικύρωση της ένταξης δέκα νέων μελών στην Ευρωπαϊκή Ενωση, τονίζοντας:

«Είναι ευχή όλων να σηματοδοτήσει μία νέα εποχή και να απομακρύνει για πάντα την πιθανότητα μίας νέας διαίρεσης της ηπείρου μας». Η ΝΔ με την ένταξη των πρώην σοσιαλιστικών χωρών εκφράζει την πεποίθηση ότι δε θα ξανάρθει ο σοσιαλισμός. Συνεχίζοντας τόνισε την ανάγκη «να προχωρήσει στη μεγαλύτερη και βαθύτερη πολιτική ενοποίησή της», προσβλέποντας και στην ενίσχυση της εξουσίας του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Μίλησε ταυτόχρονα «για μία οικονομία ευημερίας και ισόρροπης ανάπτυξης», για «γενναιότερα βήματα για μία κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας και άμυνας», για «μία Ευρώπη για όλους», εννοώντας ότι πρέπει να ενισχυθεί το κεφάλαιο και στην Ελλάδα, σπέρνοντας ταυτόχρονα αυταπάτες ότι θα ωφεληθεί ο ελληνικός λαός. Επίσης, η ΝΔ «χαιρετίζει με βαθιά ικανοποίηση και την επικύρωση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας», γιατί η «συμμετοχή της Κύπρου στο ευρωπαϊκό κεκτημένο δημιουργεί ένα λειτουργικό πλαίσιο που ανανεώνει τις ελπίδες για την επίλυση και του πολιτικού της προβλήματος», όταν ήδη η Κύπρος έχει ουσιαστικά διχοτομηθεί με τη σύμφωνη γνώμη και της ΕΕ.

Ο ΣΥΝ έχει ταχθεί υπέρ της διεύρυνσης, του ευρωστρατού, της ΟΝΕ, της ευρωπαϊκής ενοποίησης και υιοθετεί το σύνθημα για περισσότερο «κοινωνική Ευρώπη». Συγκαλύπτει έτσι τον ταξικό χαρακτήρα της ΕΕ, ως συνασπισμού κυρίαρχων καπιταλιστικών τάξεων, για την ένταση της εκμετάλλευσης μέσα και έξω από την ΕΕ. Η λογική του ΣΥΝ είναι η παραπέρα ενδυνάμωση του ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού κέντρου σαν «απάντηση της Ευρώπης στις μεγάλες προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης και ο δρόμος για τη θετική παρέμβαση της Ευρώπης στο παγκόσμιο γίγνεσθαι», γι' αυτό «οι μεγάλοι κίνδυνοι που προκύπτουν από την παγκόσμια κυριαρχία της μιας υπερδύναμης μπορούν να αντιμετωπιστούν μέσω της δημιουργίας και άλλων πόλων...» (Ν. Κωνσταντόπουλος στο προσυνέδριο του ΣΥΝ). Στην κατεύθυνση αυτή αποδέχεται τον ευρωστρατό υπεραμυνόμενος της αμυντικής αυτονομίας της ΕΕ έναντι των ΗΠΑ. Ετσι υπερψήφισε στο Ευρωκοινοβούλιο την ένταξη των νέων χωρών, χαρακτηρίζοντάς την «εγχείρημα ιστορικής εμβέλειας που έτσι κι αλλιώς επιβαλλόταν μετά την κατάρρευση του διπολισμού στον κόσμο και στην Ευρώπη», (Μ. Παπαγιαννάκης), αφού θεωρεί ότι η ενίσχυση της ΕΕ ως ιμπεριαλιστικού κέντρου θα αποτελέσει το αντίπαλο δέος στο άλλο κέντρο, τις ΗΠΑ. Σπέρνει έτσι αυταπάτες στο λαό ότι η πολιτικοστρατιωτική εξισορρόπηση δύο ιμπεριαλιστικών κέντρων θα εξασφαλίσει την ειρήνη, όταν εν μέσω κρίσης και οξύτατων ανταγωνισμών, αυτό οδηγεί σε γενικευμένο πόλεμο, με δεδομένο μάλιστα ότι η ΕΕ συμμετέχει στους πολέμους της τελευταίας 10ετίας.

Το ΚΚΕ για τη διεύρυνση

Το KKE, συνεπές στην εκτίμησή του για την ιμπεριαλιστική φύση της EE (από δω απορρέει και η θέση του για αποδέσμευση της χώρας), από την αρχή, στάθηκε ενάντια στη διεύρυνση της EE.

Γιατί:

1. Με τη διεύρυνση το ευρωπαϊκό κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι ενδιαφέρονται για την ενίσχυση του κοινοτικού ιμπεριαλισμού, των θέσεών του στις αγορές της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, κυρίως στην αξιοποίηση και ενίσχυση των θέσεών του στη Ρωσία, στην Παρευξείνια και Καυκάσια Ζώνη.

2. Ενισχύονται τα κέντρα εξουσίας της ΕΕ, ενώ ενισχύεται η άποψη για τη διαμόρφωση υποχρεωτικών ενιαίων οικονομικών πολιτικών γιατί:

Η ένταξη νέων κρατών - μελών οξύνει τα προβλήματα «συνοχής» στην EE και τις αντιθέσεις μεταξύ των πιο ισχυρών κρατών - μελών, για τη διαμόρφωση ενιαίων οικονομικών πολιτικών (π.χ., ενιαίας φορολογικής πολιτικής, απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, αμφισβήτηση της ενιαίας αγροτικής πολιτικής κ.ά.).
Υπάρχει δυσκολία στην άσκηση ενιαίας νομισματικής πολιτικής, σε μη ενιαίες οικονομίες και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης.
Υπάρχουν οι δεσμεύσεις και οι έλεγχοι ως προς τις υποχρεώσεις του Συμφώνου Σταθερότητας.

3. H διεύρυνση θα φέρει νέα δεινά σε νέους λαούς από την εκμετάλλευση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, την ισχυροποίηση της ντόπιας αστικής τάξης και την εντεινόμενη καπιταλιστικοποίηση των χωρών τους, γιατί:

Στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, κατά την προενταξιακή περίοδο ξεπουλήθηκαν στο μεγάλο ξένο κεφάλαιο οι δημόσιες επιχειρήσεις, άλλες πλουτοπαραγωγικές πηγές, καταργήθηκαν όσες κοινωνικές κατακτήσεις από το σοσιαλισμό είχαν απομείνει, περιορίστηκαν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα και η εθνική τους ανεξαρτησία.
Οι οικονομίες, αυτών των χωρών θα αντιμετωπίζουν τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό από δυσμενέστερη θέση, γεγονός που θα εντείνει την επίθεση σε όλα τα εργασιακά δικαιώματα, θα αυξάνει συνεχώς το βαθμό εκμετάλλευσης.
Ο σχετικά πιο αδύναμος κρατικός μηχανισμός στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες θα αξιοποιήσει τους κοινοτικούς μηχανισμούς για να ενισχύσει την κατασταλτική εξουσία του, τη με κάθε μέσο υποταγή των λαών.
Σημαντικές θα είναι οι συνέπειες και για τους αγρότες, με δεδομένο ότι το μέγεθος της αγροτικής παραγωγής σε ορισμένες από αυτές τις χώρες είναι μεγάλο. Στον αγροτικό τομέα θα έχουν όλες τις υποχρεώσεις, όπως χαμηλές ποσοστώσεις, πρόστιμα συνυπευθυνότητας, μείωση δασμών, εισφορές στον κοινοτικό προϋπολογισμό κ.ά. από την πρώτη χρονιά ένταξης. Θα έχουν, όμως, μειωμένα δικαιώματα στις γεωργικές ενισχύσεις. Την πρώτη χρονιά, θα πάρουν το 25% και μετά από μια 10ετία, το 2013, θα πάρουν ολόκληρες τις ενισχύσεις, όταν αυτές θα έχουν αποδεκατιστεί για όλους τους αγρότες της EE.

4. Συγκροτούνται νέοι θεσμοί «συνοχής» του ευρωενωσιακού ιμπεριαλιστικού κοινοτικού κέντρου (όπως είναι η λειτουργία ευρωπαϊκών κομμάτων, το «Σύνταγμα» κλπ.), ενισχύοντας και την αφαίρεση κυριαρχικών δικαιωμάτων του λαού.

5. Ενισχύονται οι κατασταλτικοί μηχανισμοί με την ΚΕΠΠΑ και την ΕΠΑΑ, με τον ευρωστρατό, τη Σένγκεν, την Ευρωπολ, τους ευρωτρομονόμους κλπ.

6. Η αντίθεση στη διεύρυνση δεν εξαιρεί ούτε την Κύπρο. Πέρα από τα παραπάνω, για την Κύπρο ισχύει το γεγονός ότι η ενταξιακή διαδικασία ήταν ως μοχλός πίεσης, για τη διχοτόμησή της. Στην Κοπεγχάγη το Δεκέμβρη του 2002 που αποφασίστηκε η ένταξη 10 νέων χωρών, ουσιαστικά αποφασίστηκε η ευρωδιχοτόμηση της Κύπρου αφού εντάχτηκε το 62% του νησιού.

Για όλους αυτούς τους λόγους το ΚΚΕ καταψήφισε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την ένταξη των νέων χωρών.