ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σε ρόλο ... νεκροθάφτη

Γρηγοριάδης Κώστας

Πλώρη, για μια ακόμη ...επιτυχία βάζει η Ελληνική Προεδρία στην ΕΕ. Οπως όλα δείχνουν, στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, στα μέσα Ιούνη, θα συζητηθεί και το θέμα της «αναμόρφωσης» του ρόλου του ΟΗΕ, τόσο στα πλαίσια της «νέας τάξης πραγμάτων», όσο και ως μέσον «επανασύνδεσης» της ΕΕ με τις ΗΠΑ. Και, βέβαια, τα επιτελεία της κυβέρνησης Σημίτη ετοιμάζουν τις σχετικές εισηγήσεις, ενώ ξεκίνησε ήδη και η σχετική προετοιμασία της κοινής γνώμης. Τις προάλλες, ο υπουργός Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου, έκανε λόγο για την ανάγκη αποσαφήνισης του «ρόλου του ΟΗΕ», χωρίς, όμως, να δώσει διευκρινίσεις για το νέο αυτό ρόλο, με το επιχείρημα ότι «είναι ακόμη νωρίς να διαγνώσουμε τη συγκεκριμένη κατάσταση, που θα προκύψει μετά τον πόλεμο». Δυο μέρες μετά και αμέσως μετά την επιστροφή του από τις ΗΠΑ, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, Γ. Παπαντωνίου, σημείωσε ότι «είναι η στιγμή να ξαναδούμε το ρόλο των Ηνωμένων Εθνών, ώστε να μπορέσουν αυτά να γίνουν πιο αποτελεσματικά για να υπάρχουν λύσεις», ενώ δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει ότι «ο πόλεμος γίνεται γιατί, προφανώς, το πλαίσιο που καθορίζεται από τα Ηνωμένα Εθνη δεν αποδείχτηκε επαρκές...».

Με δυο λόγια, δηλαδή, η κυβέρνηση Σημίτη ετοιμάζεται να «πρωταγωνιστήσει» σε μια ακόμη βρώμικη δουλιά και να παίξει το ρόλο του ...νεκροθάφτη μιας από τις θετικότερες κατακτήσεις των λαών του 20ού αιώνα.

Δεν είναι πρέπον...

«... Σύμφωνα με την ετερόκλητη "παρέα" ενός ιδιότυπου -καθεστωτικού - καθωσπρεπισμού, δεν είναι πρέπον, προοδευτικό και "ουμανιστικό" να λες άει σιχτίρ στους επιδρομείς, να καταριέσαι τους δολοφόνους και να τους ονοματίζεις γκάνγκστερ και συμμορίτες. Και πολύ περισσότερο: Συνιστά φρικώδη ρατσισμό, λέει η "παρέα", να είσαι παθιασμένος αντιαμερικανός και να κραυγάζεις στους δρόμους το σύνθημα "Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι".

Εδώ ο κόσμος καίγεται, θα πεις, η κακουργία των ιμπεριαλιστών μαίνεται και 'μείς εστιάζουμε στον μικρόκοσμο των εφημεριδογραφικών συγκρούσεων; Ναι! Διότι καμιά σύγκρουση -γύρω από έναν πόλεμο - δεν είναι χωρίς ουσία και ενδιαφέρον... Επί της ουσίας τι να πρωτοπείς; Οτι πρέπει να είσαι (ιδεολογικός) συγγενής ή τσιράκι του Ράμσφελντ για να παρακάμπτεις ελαφρά τη καρδία, και θρασύτατα, το πρόσημο του αντιαμερικανισμού; (πολιτική στάση, ενάντια στην ηγεσία της κοσμοκράτειρας και όχι εναντίωση στον αμερικανικό λαό, γενικώς και αορίστως)... Θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβεις ότι όλες αυτές οι κακότεχνες φλυαρίες περί "απελευθέρωσης" του Ιράκ είναι προσβλητικές για τη νοημοσύνη; Κι αυτά τα ισοπεδωτικά περί δίδυμης κακουργίας (Μπους / Σαντάμ ή παλιότερα Κλίντον / Μιλόσεβιτς) πόσο αντέχουν σε μια στοιχειωδώς σοβαρή πολιτική προσέγγιση; (το ίδιο και τα περί... ίσων αποστάσεων από την προπαγάνδα των αντιμαχομένων)

Τέλος πάντων, αυτά είναι φυσιολογικό να εκπορεύονται από τους κατ' επάγγελμα ιδεολόγους του αμερικανισμού και από τους απολογητές του καπιταλισμού. Αλλά να τα διαβάζεις σε κείμενο του Δημοσθένη Κούρτοβικ είναι οδυνηρό. Και θλιβερό...». Του Γιάννη Τριάντη από τον χτεσινό «Τύπον των ήλων» της «Ελευθεροτυπίας».

Ευρω-μπάτλερ

«Ανάμεσα στον κυνισμό των ΗΠΑ και την υποκριτική ουδετερότητα της Ευρώπης, χίλιες φορές ο Μπους. Λεηλατεί, καταστρέφει και ξεκοιλιάζει με ...ειλικρίνεια. Εχει και το μαχαίρι και το πεπόνι και λογαριασμό δε δίνει σε κανέναν. Η Ευρώπη, βολεμένη κάτω από την οπλική ομπρέλα του big boss, παριστάνει την τεθλιμμένη χήρα. Σηκώνει το βέλο και τα μάτια της λάμπουν από άγρια χαρά. Βγάζει τα γάντια και τα χέρια της απλώνονται κατά Ιράκ μεριά. Σαν να εκλιπαρεί μερικά τούβλα από την ανοικοδόμηση της Βαγδάτης. Οπως ακριβώς συμβαίνει με κάθε μπάτλερ που σέβεται και τιμά τη βρετανική καταγωγή του. Ζεσταίνει την καρέκλα, σερβίρει το επιδόρπιο και το μόνο που τον χαροποιεί, η μοναδική στιγμή που τον επιβεβαιώνει, το μόνο πράγμα που τον κάνει να ονειρεύεται είναι όταν το αφεντικό του αποσυρθεί. Ορμάει με άγρια χαρά στο τραπέζι, καταβροχθίζει ό,τι απέμεινε από το μεγάλο φαγοπότι και βαυκαλίζεται με την ιδέα πως μια μέρα θα γίνει Μπους!». Του Δημήτρη Δανίκα από τη χτεσινή «στήλη άλατος» των «Νέων».

Οι μπόγιες

Δες τους μπόγιες του ντουνιά

πώς κρεμάνε στα σκοινιά,

πώς κρεμούν λαούς και κράτη

στην Καμπούλ ή τη Βαγδάτη!

Δες τους μπόγιες, τους σφαγείς,

τ' αποβράσματα της Γης

πώς ψυχές στέλνουν στον Αδη

στη Βοσνία, στο Βελιγράδι!

Δες τους μπόγιες, τα σκυλιά

πώς περνούν σ' όλους θηλιά

και πώς έχουν για κρεμάλα,

δυστυχώς, και κράτη άλλα!

Δες τους μπόγιες τους αισχρούς

πώς κρεμούν κατά σωρούς,

δες κι εμπόδισε τα κτήνη

που σκορπούν παντού οδύνη!

Ο οίστρος

Ψήφο στην «Πανσπουδαστική»!

Είμαστε σε πόλεμο. Πόλεμο, που δεν περιλαμβάνει μόνον τις στρατιωτικές επιχειρήσεις των Αγγλοαμερικάνων ιμπεριαλιστών στο Ιράκ - του Γολιάθ με τον Δαβίδ που αντιστέκεται με όσα μέσα διαθέτει. Οι ίδιοι, που ματοκυλάνε λαούς που εξαπολύουν προληπτικούς πολέμους για τα δήθεν ιδεώδη της «δημοκρατίας» τους, είναι ο εχθρός και ο δικός μας, της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων και της νεολαίας. Οι φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές, που πραγματοποιούνται αύριο, αφορούν ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας και στα πλαίσια ακριβώς αυτού του πολέμου στα δικαιώματα στη μόρφωση και τη δουλιά, που εξαπολύει το κεφάλαιο, πρέπει να αξιοποιηθούν. Από την κάλπη, στις 9 Απρίλη, απαιτείται να βγει πιο δυνατός ο πόλος του συνεπούς αγώνα και της ρήξης με τη σημερινή αντιλαϊκή, αντιεκπαιδευτική πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ.

Τα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής Κίνησης Συνεργασίας με το γαρίφαλο, που συσπειρώνουν σ' αυτές τις εκλογές πάνω από 8.000 φοιτητές ως υποψηφίους σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, δεν είναι «μία από τα ίδια». Αντιπροσωπεύουν την ουσιαστική αγωνιστική φωνή και δύναμη, που δεν επιχειρεί να διαχειριστεί τη σημερινή πραγματικότητα της μετατροπής της Παιδείας σε εμπόρευμα και των πανεπιστημίων σε επιχειρήσεις. Η ΠΚΣ διεκδικεί και παλεύει για Παιδεία των πραγματικών λαϊκών αναγκών, που θα αξιοποιεί και την επιστήμη στην υπηρεσία τους και όχι ως μοχλό στα χέρια της πλουτοκρατίας για την επιβολή της ταξικής της κυριαρχίας.

Μόνον η ψήφος στην ΠΚΣ, που στηρίζουν και πρωτοστατούν οι νέοι κομμουνιστές, είναι, στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, ψήφος ουσιαστικά αντιπολεμική. Γιατί δε μένει στην εντύπωση του «όχι στον πόλεμο», που οι όψιμοι φιλειρηνιστές των παρατάξεων του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και των ΣΥΝδιαχειριστών των ευρωμονοδρόμων επιδερμικά προπαγανδίζουν και προς άγραν ψήφων. Οι αγωνιστές φοιτητές και σπουδαστές της ΠΚΣ δε βλέπουν το δέντρο για να κρύψουν το δάσος. Προχωράνε στις αιτίες, που γεννούν πολέμους και αντιπαλεύουν τις πολιτικές που στηρίζουν τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Η ΠΚΣ συμβάλλει, ώστε το φοιτητικό κίνημα να πάρει τη θέση που του ανήκει στη συμπόρευσή του με το φυσικό του σύμμαχο, το εργατικό λαϊκό κίνημα. Η προοπτική του αγώνα για την καθιέρωση ενιαίας ανώτατης δημόσιας και δωρεάν Παιδείας, της μόνης διεξόδου από τη σημερινή υποβαθμισμένη και κατατμημένη τριτοβάθμια εκπαίδευση, περνάει μέσα από τη συλλογική διεκδίκηση και την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Υπόθεση, που δεν αφορά μόνον τη σπουδάζουσα νεολαία, αλλά, συνολικά, τα λαϊκά στρώματα. Το δυνάμωμα του πόλου στα πανεπιστήμια και τις σχολές και στις αυριανές εκλογές, με αγωνιστικούς φοιτητικούς συλλόγους, που θα παλεύουν στο δρόμο από κοινού με το εργατικό λαϊκό κίνημα, αποτελεί σημαντική συμβολή για να αλλάξουν οι σημερινοί αρνητικοί συσχετισμοί.