Στοιχεία που δείχνουν την τεράστια συρρίκνωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων ως απόρροια των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, κατά την περίοδο 1990-2002, παρουσιάστηκαν στη χτεσινή ημερίδα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία (ΠΟΠΟΚΠ) - εκτός του ΙΚΑ.

Ετσι, ενώ οι ασφαλιστικές εισφορές αυξήθηκαν κατά 25% σε σταθερές τιμές (990 δισεκατομμύρια δραχμές επιπλέον) κατά την περίοδο 1990-2002 το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης αυξήθηκε κατά πέντε χρόνια στο ΙΚΑ και δέκα χρόνια, κατά μέσο όρο, στο Δημόσιο. Ακόμα, οι συντάξεις μειώθηκαν κατά 20% στο ΙΚΑ και 16% στο Δημόσιο, κατά μέσον όρο. Σε ό,τι αφορά στους ελεύθερους επαγγελματίες το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης αυξήθηκε κατά πέντε έτη και η σύνταξη μειώθηκε μέχρι και 25%. Επίσης, τονίστηκε, ότι σε περιπτώσεις διαδοχικής ασφάλισης το ποσό της σύνταξης μειώνεται πάνω από 20% σε σχέση με το ποσό που θα έπαιρνε ο ίδιος εργαζόμενος εάν ήταν ασφαλισμένος στο ίδιο ταμείο. Ενώ, υπογραμμίστηκε η ανυπαρξία του θεσμού των βαρέων και ανθυγιεινών στο Δημόσιο, αλλά και ότι η κύρια σύνταξη των δημοσίων υπαλλήλων δεν είναι μεγαλύτερη από το 67% των αποδοχών τους.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα στοιχεία για τις δαπάνες των ασφαλιστικών ταμείων για υγειονομική περίθαλψη από το 1990 μέχρι το 2002. Πολύ μεγάλη είναι η αύξηση των δαπανών για νοσοκομειακή (225%) και φαρμακευτική περίθαλψη (145%). Οι αυξήσεις αυτές οφείλονται κατ' αρχάς στη μετακύληση των δαπανών από τον κρατικό προϋπολογισμό στα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή στους ίδιους τους εργαζόμενους. Χαρακτηριστικά, αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τον κοινωνικό προϋπολογισμό το 81,8% των εσόδων των νοσοκομείων προέρχονται από τα νοσήλια (δηλαδή από τα ασφαλιστικά ταμεία και τους ασφαλισμένους) ενώ, η κρατική επιχορήγηση περιορίζεται μόλις στο 3,2%. Επιπλέον, οι αυξήσεις προέρχονται από την αύξηση των νοσηλίων και των τιμών των φαρμάκων (τα νοσήλια το 1989 ήταν 2.480 δραχμές, ενώ το 1998 έφτασαν μέχρι 30 χιλιάδες δραχμές).

Στην ομιλία του ο υπουργός Εργασίας, Δ. Ρέππας, από τη μια επικαλέστηκε στατιστικά στοιχεία της Eurostat, για να ισχυριστεί ότι η Ελλάδα είναι πρώτη σε κοινωνικές δαπάνες και από την άλλη, αμφισβήτησε τα στοιχεία της Eurostat για τη φτώχεια στην Ελλάδα. Ακόμα, από τα λεγόμενά του έγινε καθαρό ότι η κυβέρνηση θέλει να καταστήσει τα μεγάλα ασφαλιστικά ταμεία φορείς παραπέρα εμπορευματοποίησης της Υγείας, μέσω της κοινοπρακτικής συνεργασίας τους, την οποία αντιπαρέθεσε με το Εθνικό Σύστημα Υγείας και τον ιδιωτικό τομέα. Τέλος, ισχυρίστηκε ότι δεν είναι δυνατή η περιστολή των δαπανών Υγείας στο Δημόσιο, αν δεν καταργηθεί το καθεστώς της ελεύθερης επιλογής του γιατρού και ότι το βιβλιάριο υγείας του δημοσίου υπαλλήλου είναι μια εν λευκώ επιταγή, όπου κάθε γιατρός αναγράφει παραπάνω φάρμακα ή εξετάσεις (για προφανείς λόγους, στο απομαγνητοφωνημένο κείμενο της ομιλίας του ο υπουργός διέγραψε όσα είπε στο μικρόφωνο και καταγράψαμε στο μαγνητόφωνο...). Είναι, φανερό, πως η κυβέρνηση επιδιώκει να περικόψει τις υπηρεσίες Υγείας ακόμα και αν έτσι δεν καλύπτονται οι ανάγκες των εργαζομένων.

Την υπουργική απόφαση που καθορίζει τις βασικές προϋποθέσεις λειτουργίας των επαγγελματικών ταμείων και ένα υπόδειγμα καταστατικού αυτών, έδωσε χτες στη δημοσιότητα το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Ταυτόχρονα, το υπουργείο ανακοινώνει ότι η αρμόδια υπηρεσία του και η Εθνική Αναλογιστική Αρχή μπορούν να δέχονται αιτήσεις και θα δίνουν σχετικές πληροφορίες.

Με τον τρόπο αυτό εγκαινιάζεται η φάση εφαρμογής, μιας από τις κεντρικές επιδιώξεις του αντιασφαλιστικού νόμου (3020/2002), καθώς η συγκρότηση επαγγελματικών ταμείων αποτελεί στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης. Στο βαθμό που αυτό θα «περπατάει» θα επιτυγχάνεται, μια βασική επιδίωξη του μεγάλου κεφαλαίου, δηλαδή η ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Ηδη η κυβέρνηση, προεξάρχοντος του υφυπουργού Κοινωνικών Ασφαλίσεων Ρ. Σπυρόπουλου καταβάλλει άοκνες προσπάθειες για τη συγκρότηση επαγγελματικών ταμείων στον χώρο του ΟΤΕ, στο χώρο της Υγείας, αλλά και σε επαγγελματίες όπως είναι οι οικονομολόγοι.

Γιατί, όμως, η συγκρότηση των επαγγελματικών ταμείων σημαίνει παράλληλα ενίσχυση της ιδιωτικοποίησης; Ενας βασικός λόγος, είναι γιατί με αυτόν τον τρόπο θα προωθηθεί η υποκατάσταση της επικουρικής ασφάλισης από τα επαγγελματικά ταμεία, όπως άλλωστε απαίτησε στο τελευταίο συνέδριο του ΙΚΑ στους Δελφούς και ο αντιπρόεδρος του ΣΕΒ Ν. Αναλυτής. Η μετατροπή των επικουρικών σε επαγγελματικά ταμεία, θα σημάνει και την ιδιοποίηση από το μεγάλο κεφάλαιο, τις ασφαλιστικές εταιρίες και το χρηματιστήριο των τεράστιων αποθεματικών που διαθέτουν.

Επιπλέον, η λειτουργία των επαγγελματικών Ταμείων θα γίνεται αυστηρά σε κεφαλαιοποιητική βάση, μέσα από τη συγκρότηση ατομικών λογαριασμών, που καμιά σχέση δεν έχει με τη σημερινή λειτουργία της επικουρικής ασφάλισης.

Τρίτον, οι εργαζόμενοι που μέχρι τώρα πληρώνουν ακριβά την ασφάλισή τους, καλούνται να πληρώσουν με μια επιπλέον εισφορά, με το δήθεν επιχείρημα πως έτσι θα βελτιώσουν τις συντάξιμες αποδοχές τους.

Τέλος, αλλά όχι τελευταίο σε σημασία, οι εισφορές των εργαζομένων σε αυτά τα ταμεία, θα οδεύουν κατά κύριο λόγο στα χρηματιστήρια και στην εξαγορά μετοχών. Συγκεκριμένα, μέχρι 70% των τεχνικών αποθεματικών επενδύεται σε μετοχές, μεταβιβάσιμα αξιόγραφα εξομοιούμενα με μετοχές και σε ομολογίες εταιριών σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Ελλάδας, της ΕΕ και λοιπές χώρες της αλλοδαπής. Μόνο το 10% των τεχνικών αποθεματικών θα επενδύονται σε ακίνητα, ενώ το υπόλοιπο 20% σε έντοκα γραμμάτια και τραπεζικές καταθέσεις.

Η απώλεια δεκάδων δισεκατομμυρίων τα τρία τελευταία χρόνια στο ΧΑΑ, από τα ασφαλιστικά ταμεία θα 'πρεπε να κάνει τους θιασώτες αυτών των σχεδίων τουλάχιστον προσεκτικούς. Και όμως επιμένουν να προπαγανδίζουν τον τζόγο, ως το καλύτερο καταφύγιο των συντάξεων. Δεν το κάνουν γιατί υποτιμούν τον κίνδυνο. Ισα- ίσα το γνωρίζουν καλύτερα απ' όλους. Απλά δεν τους ενδιαφέρει τι θα γίνει μετά 30 χρόνια με τις συντάξεις όλων αυτών που θα καταθέσουν τους κόπους τους στα επαγγελματικά ταμεία. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η αναζωογόνηση των χρηματαγορών και η εξασφάλιση για το κεφάλαιο δωρεάν χρήματος. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι στην πάλη τους για δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, πρέπει να απορρίψουν τις παγίδες του τζόγου, να γυρίσουν την πλάτη στους γυρολόγους φρούδων ελπίδων.