Associated Press

Από τη χτεσινή συνάντηση Γ. Αραφάτ - Μ. Αμπάς με την παρουσία του Αιγύπτιου απεσταλμένου

Το «αδιέξοδο» ήρθη χτες το μεσημέρι, και οι Γιάσερ Αραφάτ και Μαχμούντ Αμπάς συμφώνησαν όσον αφορά στη σύνθεση της νέας κυβέρνησης της Παλαιστινιακής Αρχής (ΠΑ). Ωστόσο, οι διαφωνίες δεν έχουν καθόλου τελειώσει, ειδικά όσον αφορά στο πολυθρύλητο υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας και στο ρόλο που θα κληθεί να παίξει.

Τη «σφραγίδα» του στη συμφωνία έβαλε ένας απροσδόκητος μεσολαβητής, ο οποίος συνόδευσε τον Αμπάς (που είναι γνωστός και ως Αμπού Μάζεν) στο γραφείο του Προέδρου Αραφάτ: Είναι ο Ομάρ Σουλεϊμάν, ο αρχηγός της αιγυπτιακής υπηρεσίας πληροφοριών, που έστειλε ο Χόσνι Μουμπάρακ σε ρόλο «πυροσβέστη» και σε συνεννόηση - όπως δείχνουν τα πράγματα - με τις ΗΠΑ. Στη συνάντηση, κατά τρόπο αξιοσημείωτο, παρέστη και ο Μοχάμεντ Νταχλάν, το πρόσωπο και ο ρόλος του οποίου αποτελούσαν, όλες αυτές τις μέρες, το «μήλον της Εριδος» των Αραφάτ και Αμπάς. Η συμφωνία επισημοποιήθηκε από τον Αχμέντ Κουρέια, τον εκπρόσωπο της Παλαιστινιακής Βουλής, ο οποίος ανακοίνωσε πως το Σώμα «θα συνέλθει σε ειδική συνεδρίαση για την ψήφο εμπιστοσύνης μέσα σε μία βδομάδα».

Ο Παλαιστίνιος διαπραγματευτής, Σαέμπ Ερεκάτ, επιβεβαίωσε τη συμφωνία, δηλώνοντας ότι ο Αμπού Μάζεν«είναι ο νέος Παλαιστίνιος πρωθυπουργός». Ωστόσο, ο διορισμός, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, του Νταχλάν στη θέση του υπουργού Εσωτερικής Ασφάλειας - πράγμα στο οποίο ο Αραφάτ διαφωνούσε κάθετα - ενδέχεται να αποτελέσει την αφορμή ενδοπαλαιστινιακής έντασης. Ο Αμπού Μάζεν θα είναι εκτός από πρωθυπουργός και υπουργός Εσωτερικών.

Το Ισραηλινό Ραδιόφωνο αλλά και το CNN μετέδιδαν χτες ότι ο συμβιβασμός αποτέλεσε το προϊόν των άνευ προηγουμένου πιέσεων που άσκησαν οι Αμερικανοί στον Αραφάτ. Σύμφωνα με τις πηγές αυτές, σε τηλεφώνημά του προς τον Πρόεδρο της ΠΑ ανώτατος Αμερικανός αξιωματούχος, που δεν κατονομάζεται, τον «προειδοποίησε για σοβαρές συνέπειες» αν ο Αμπάς δε σχημάτιζε κυβέρνηση. Χτες βράδυ, ο Αμερικανός ΥπΕξ, Κόλιν Πάουελ, είχε δηλώσει ότι «αν ο Αραφάτ δεν επιτρέψει στον Αμπού Μάζεν να συνθέσει την κυβέρνηση που είναι αναγκαία στον ίδιο, μία τεράστιας σημασίας ευκαιρία θα έχει χαθεί ξανά εξαιτίας του».

Βασική πηγή ανησυχίας του Αραφάτ είναι ότι η πρόθεση των Αμπάς και Νταχλάν να «ελέγξουν τις ένοπλες παλαιστινιακές οργανώσεις», βασικά των «Ταξιαρχιών του Αλ Ακσα», της «Χαμάς» και του «Ισλαμικού Τζιχάντ», δεν αποκλείεται να αποβεί ακόμη και σε παλαιστινιακό εμφύλιο πόλεμο.

Μάλιστα, το Γαλλικό Πρακτορείο μετέδιδε χτες ότι υψηλόβαθμο στέλεχος του κινήματος της «Χαμάς» προειδοποίησε τον Αμπάς να μην «κάνει πόλεμο» εναντίον της παλαιστινιακής αντίστασης.

Ο Αμπντελαζίζ Αλ Ραντίσι, στέλεχος της «Χαμάς» στη Γάζα, είπε ότι «αν η νέα κυβέρνηση πολεμήσει την τρομοκρατία που ασκείται από τη σιωνιστική οντότητα, τότε θα υιοθετήσουμε ευνοϊκή στάση απέναντί της, αν όμως αυτή κάνει πόλεμο στους μαχητές μας, τότε ο λαός μας θα της επιφυλάξει μια μη ευνοϊκή υποδοχή».

Η ισραηλινή αντίδραση ήταν, σύμφωνα με τον Τζέρολντ Κέσελ του CNN, «επιφυλακτική». Ο Εχούντ Ολμέρτ, μέλος της κυβέρνησης του «Λικούντ» και εκ των πιο στενών συμβούλων του Αριέλ Σαρόν, διαμήνυσε πως η νέα παλαιστινιακή κυβέρνηση «θα κριθεί από τις πράξεις της και όχι από τις διακηρύξεις της».

Από παλαιστινιακής πλευράς ο Ναμπίλ Αμπού Ρουντέινα, σύμβουλος του Αραφάτ, κάλεσε τις ΗΠΑ να δημοσιοποιήσουν τον λεγόμενο οδικό χάρτη τους, το σχέδιο διευθέτησης της ισραηλινοπαλαιστινιακής κρίσης. «Ζητούμε από τη διεθνή κοινότητα να προτρέψει το Ισραήλ να αποσυρθεί από τα παλαιστινιακά εδάφη και από το "κουαρτέτο" να δώσει αμέσως στη δημοσιότητα τον οδικό χάρτη», δήλωσε ο Ρουντέινα στο Γαλλικό Πρακτορείο.

Από την πλευρά του και ο ύπατος αντιπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ενωσης(ΕΕ) για την Εξωτερική Πολιτική και την Πολιτική της Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ), Χαβιέ Σολάνα, «χαιρέτισε» τη νέα παλαιστινιακή κυβέρνηση και ζήτησε δημοσιοποίηση του οδικού χάρτη, αμέσως «μόλις η κυβέρνηση λάβει ψήφο εμπιστοσύνης».

Εντονες πολιτικές διεργασίες ακολούθησαν τη διπλή (!) πτώση μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες του Γκαϊντάρ Αλίεφ, προέδρου του Αζερμπαϊτζάν, την ώρα που μιλούσε σε εκδήλωση εκπαιδευτικού ιδρύματος της χώρας του.

Ο 79χρονος Αζερμπαϊτζανός πρόεδρος φαίνεται πλέον να μην είναι σε θέση, για λόγους υγείας, να διεκδικήσει τον προεδρικό θώκο, σ' αυτήν την πλούσια σε πετρέλαια πρώην Σοβιετική Δημοκρατία της Κασπίας. Ο ίδιος προετοίμαζε για αντικαταστάτη το γιο του, Ιλχάμ Αλίεφ, σήμερα αντιπρόεδρο της κρατικής πετρελαϊκής εταιρίας. Οπως -όμως σημειώνει η εφημερίδα «Νεζαβίσιμαγια Γκαζέτα»- «χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ κάτι τέτοιο θα είναι δύσκολο, πολύ περισσότερο που ο Ιλχάμ Αλίεφ έχει καταδικαστεί από δικαστήριο της Ν. Υόρκης για δωροδοκία, εκβιασμό και ξέπλυμα χρήματος».

Πάντως, σύμφωνα με πολλές δημοσιογραφικές πληροφορίες ο πρωθυπουργός της χώρας Αρτούρ Ρασιζάντε, αμέσως μετά τη διπλή πτώση Αλίεφ πραγματοποίησε απρογραμμάτιστο ταξίδι - «αστραπή» στην Ουάσιγκτον, χωρίς να ανακοινωθεί τίποτα για το σκοπό αυτού του ταξιδιού. Στην αμερικανική πρωτεύουσα βρίσκεται εδώ και καιρό και ο Ρ. Γκουλίεφ, πρώην πρόεδρος του Κοινοβουλίου της χώρας, που κατηγορείται από τις αρχές του Αζερμπαϊτζάν για διαφθορά και δεν μπορεί χωρίς συνέπειες να γυρίσει στη χώρα του, αν και έχει δηλώσει πως θέλει να λάβει μέρος στις επόμενες προεδρικές εκλογές.

Από την άλλη ο Ιλιάς Ισμαΐλοφ, επικεφαλής του αντιπολιτευόμενου κόμματος «Ανταλιάτ» πήγε στη Μόσχα. Να σημειωθεί ότι εκεί βρίσκεται, διωκόμενος από τον Αλίεφ, και ο Α. Μουταλίμποφ, πρώην πρόεδρος της χώρας, που επίσης κατηγορείται από τις αρχές του Αζερμπαϊτζάν για διαφθορά και δεν μπορεί να επιστρέψει στη χώρα του χωρίς να συλληφθεί. Πάντως και ο Μουταλίμποφ έχει εκδηλώσει το ενδιαφέρον να είναι υποψήφιος στις προσεχείς προεδρικές εκλογές.

Οπως εκτιμά η παραπάνω εφημερίδα, «τους αμέσως επόμενους μήνες αναμένεται αγώνας ανάμεσα σε Μόσχα και Ουάσιγκτον για την «εκλογή» του επόμενου ηγέτη αυτής της μετασοβιετικής Δημοκρατίας». Η λαϊκή βούληση φαίνεται να είναι το τελευταίο που απασχολεί τους επίδοξους προέδρους. Κάτι παραπάνω θα γνωρίσουν για το πώς λειτουργεί η «νέα» αστική δημοκρατία στη χώρα τους...

Με στόχο να διευκολυνθεί η επικοινωνία μεταξύ των δύο λαών και να συντονιστούν οι προσπάθειές τους για την επίτευξη μιας δίκαιης ειρήνης, το Κόμμα του Παλαιστινιακού Λαού και το ΚΚ Ισραήλ προχώρησαν στη σύσταση μιας ενιαίας «Ισραηλινο-παλαιστινιακής ομάδας δράσης για την ειρήνη». Στη νέα αυτή οργάνωση συμμετέχουν Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί τόσο από τα παλαιστινιακά εδάφη και το Ισραήλ αλλά και από ολόκληρο τον κόσμο.

Στο κείμενο που συνοδεύει την ανακοίνωση της σύστασης της πρώτης κοινής ισραηλινο-παλαιστινιακής φιλειρηνικής οργάνωσης, τα δύο κόμματα επισημαίνουν ότι «οι τωρινές στιγμές είναι εξαιρετικά κρίσιμες για την ειρήνη μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων.... Ιδιαίτερα επειδή η εξτρεμιστική κυβέρνηση του Σαρόν, που υποστήριξε τον πόλεμο στο Ιράκ, χρησιμοποιεί την ευκαιρία για να λάβει μονομερή μέτρα περαιτέρω καταπίεσης των Παλαιστινίων που ζουν, ήδη, υπό ισραηλινή κατοχή».

Τα δύο κόμματα τονίζουν ότι μετά από 50 χρόνια αιματοχυσίας είναι σαφές ότι δεν υπάρχει καμία βιώσιμη λύση στο θέμα που θα μπορούσε να επιβληθεί διά της βίας. «Η κατοχή προκαλεί αντίσταση, που εκφράζεται με διάφορες μορφές, και ευθύνεται για τα βάσανα τόσο του παλαιστινιακού όσο και του ισραηλινού λαού». Το Κόμμα του Παλαιστινιακού Λαού και το ΚΚ Ισραήλ εκφράζουν την καταδίκη τους για «τη βάρβαρη πολιτική της ισραηλινής κυβέρνησης που στοχεύει στην πλήρη καταστροφή της παλαιστινιακής κοινωνίας, της οικονομίας και της παλαιστινιακής εκλεγμένης ηγεσίας», ενώ καταγγέλλουν την κατασκευή του διαχωριστικού τείχους ανάμεσα στη Δ. Οχθη και στο Ισραήλ ως «ένα ακόμη εργαλείο εθνοκάθαρσης των Παλαιστινίων».

Τα δύο κόμματα απευθύνουν έκκληση σε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις ανά τον κόσμο να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους έμπρακτα στις κοινές ισραηλινο-παλαιστινιακές προσπάθειες ειρήνης, καταλήγοντας ότι μια δίκαιη ειρήνη μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τον «τερματισμό της ισραηλινής κατοχής, την ίδρυση δύο βιώσιμων γειτονικών κρατών στα σύνορα του 1967 με 2 πρωτεύουσες στην Ιερουσαλήμ, την εκκένωση όλων των εβραϊκών εποικισμών, την αναγνώριση του δικαιώματος επιστροφής στους Παλαιστίνιους πρόσφυγες, με την τήρηση, δηλαδή, των σχετικών αποφάσεων του ΟΗΕ».