ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αγριος εμπαιγμός

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αν κάποιος έμπαινε στον κόπο να προσθέσει τους αριθμούς που δημοσιεύονται σχεδόν καθημερινά σε διάφορα πρωτοσέλιδα σαν ειδήσεις για τις επικείμενες προσλήψεις σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, θα κατέληγε στο συμπέρασμα πως στην Ελλάδα, εδώ και καιρό, όχι μόνο δεν έχουμε ανεργία, αλλά κάνουμε και αθρόα εισαγωγή εργατικού δυναμικού για να καλύψουμε τις ανάγκες. Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι πολύ διαφορετική και καταγράφεται σ' αυτές τις έστω και κουτσουρεμένες στατιστικές του ΟΑΕΔ, που αναφέρονται σε μια μάζα 500.000 ανθρώπων που είναι άνεργοι. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση ανακυκλώνει κάποιες θέσεις εργασίας ανάμεσα στους ανέργους δεν είναι αντιμετώπιση της ανεργίας. Ούτε καν πρόσκαιρη αντιμετώπιση του οικονομικού προβλήματος των ανέργων είναι.

Τότε, τι είναι όλοι αυτοί οι αριθμοί προσλήψεων, που εξαγγέλλονται και ξαναεξαγγέλλονται; Είναι οι αριθμοί των θυμάτων της κυβερνητικής πολιτικής, από τα οποία το ΠΑΣΟΚ αξιώνει να σκύψουν ακόμα πιο πολύ το κεφάλι με την ελπίδα ότι ίσως κάπου βολευτούν σε κανένα προγραμματάκι μερικής απασχόλησης. Οσο τα ίδια τα θύματα αυτής της πολιτικής δε σηκώνουν κεφάλι, τόσο πιο άγριος θα είναι ο εμπαιγμός και ο εξευτελισμός.

Προς την εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ»

Παρατήρηση πρώτη: Καλό θα ήταν, όποιος από την εφημερίδα είχε τις ...αποκλειστικές πληροφορίες κι έκανε τις περισπούδαστες αναλύσεις του στο κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας «ΤΟ ΠΑΡΟΝ», σχετικά «με την αλλαγή φρουράς στην ηγεσία του ΚΚΕ και άλλα σχετικά», να υπογράφει τα άρθρα του και τα ρεπορτάζ του και να μην κρύβεται πίσω από την ανωνυμία του...

Παρατήρηση δεύτερη: Και η συγκεκριμένη εφημερίδα και οι συντάκτες της δε θα πρέπει να ξεχνάνε το εξής απλό: Την ηγεσία του ΚΚΕ δεν την καθορίζουν οι ευσεβείς πόθοι διαφόρων κύκλων, αλλά μόνον τα αρμόδια εκλεγμένα όργανα του Κόμματος...

Το υπουργικό σόι...

Πολλά ψιθυρίζονταν εδώ και καιρό στον τομέα Εμπορίου του υπουργείου Ανάπτυξης, σχετικά με το ρόλο στενού συγγενικού προσώπου και συγκεκριμένα του γαμπρού του υφυπουργού Χρ. Θεοδώρου, την περίοδο που κατείχε τη θέση του νομικού συμβούλου του υφυπουργού στο υπουργείο. Οι δημοσιογράφοι ρώτησαν χτες τον υφυπουργό για το γαμπρό του και για την αδελφή του, την οποία, επίσης, είχε διορίσει νομικό σύμβουλό του και του ζητήθηκε να σχολιάσει φήμες που ήθελαν τα συγγενικά του πρόσωπα να λύνουν και να δένουν σε θέματα κρατικών προμηθειών.

Οπως ήταν αναμενόμενο, ο υφυπουργός προσπάθησε να διαψεύσει οποιαδήποτε συμμετοχή ή ανάμειξη του γαμπρού και της αδερφής του σε επιτροπές που έχουν σχέση με τις κρατικές προμήθειες, υποστήριξε πως «η θέση του είναι λεπτή», ανέφερε πως «πρόκειται για προσωπικό θέμα» και ζήτησε τη... διακριτικότητα των δημοσιογράφων.

... και η «ασπίδα»

Πάντως, πρέπει να παραδεχτούμε πως έχει ...εντρυφήσει στο θέμα ο κ. υφυπουργός. Το 'χει σκεφθεί... Αναλύοντας, μάλιστα, γιατί είναι...«προσωπικό» ζήτημα, το ότι εγκατέστησε στο υπουργείο το σόι του, εξήγησε ότι η τοποθέτηση των συγγενών του στις θέσεις αυτές είναι επιβεβλημένη, ώστε να έχει «ασπίδα» ανθρώπους «της εμπιστοσύνης του».

Το κατά πόσον τα όσα καταμαρτυρούν οι παροικούντες το ...υπουργείο στον κύριο γαμπρό -Θεοφανίδης στο όνομα- αληθεύουν ή όχι, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, πολύ δε περισσότερο να τα αποδείξουμε. Δεν μπορούμε, όμως, να μη σημειώσουμε την πρόκληση των κυβερνητικών στελεχών που αντιμετωπίζουν ως τσιφλίκι τους το Δημόσιο και τη Δημόσια Διοίκηση, στην οποία τόσα και τόσα χρεώνουν για να προωθούν την αντιλαϊκή πολιτική τους, τη στιγμή που οι ίδιοι με «ανθρώπους της εμπιστοσύνης τους», κάνουν τα πάντα για να δημιουργούνται διάφορα ευτράπελα, περίεργα έως και προκλητικά για να μην πούμε ύποπτα και τίποτα άλλο.

Πάντως, για την ιστορία, να αναφέρουμε ότι η «ανθρώπινη ασπίδα» που υποτίθεται ότι επέλεξε ο κ. Θεοδώρου για να τον προστατεύει, αν πιστέψουμε τα λεγόμενά του, τον «πούλησε», αφού -όπως είπε- η απομάκρυνση της αδελφής του και του συζύγου της τις τελευταίες μέρες από το υπουργείο, έγινε με δική τους πρωτοβουλία. Οπως εξήγησε ο ίδιος, είχαν ...παραμελήσει το δικηγορικό τους γραφείο, εξαιτίας των υποχρεώσεών τους στο υπουργείο.

Τα αναδείξιμα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΔΕ ΛΕΜΕ, ΝΑ ασχοληθεί με την ανάδειξη της Ελλάδας ο Σημίτης, όπως δήλωσε. Σε ποιους, όμως, την αναδεικνύει και για ποιο σκοπό; Γιατί στους Ελληνες δεν έχει καταφέρει να το επιτύχει, αφού μάλλον έχουν τη χειρότερη γνώμη...

Βεβαίως, τον καταλαβαίνουμε από την άλλη, που δε θέλει να ασχοληθεί με τα «μπερδέματα» του Νεονάκη, του Μανίκα, του Πρωτόπαππα και του Μαλέσιου. Μόνον, που δεν ήταν τόσο απαξιωτικός, όταν τους επέλεγε για στενούς συνεργάτες του.

Φυσικά, όσο η όλη ιστορία της κόντρας με το «Κουρέικο» βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, ουδείς ασχολείται τώρα, όπως και στο παρελθόν, με το πραγματικό σκάνδαλο της Σοφοκλέους, όπου τα λεφτά των εξαπατημένων πήγαν στις τσέπες των μεγαλο-καρχαριών.

Γιατί, μπροστά σ' αυτήν την «κονόμα», το τι πήραν, ή δεν πήραν οι στενοί συνεργάτες του Σημίτη είναι σταγόνα στον ωκεανό.

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΠΙΔΕΙΞΗ... δημοκρατικής διακυβέρνησης από τους Αμερικανούς στο Ιράκ: Διόρισαν διοικητές σε Μοσούλη και Βασόρα, προσέχοντας ο μεν να είναι εγχώριος και ο δε ...Δανός!

Προφανώς, τώρα ...δικαιώνεται ο αγώνας των «Συμμάχων», για την εκδίωξη ενός «απολυταρχικού καθεστώτος», όπως μας έλεγαν. Διότι, μπορεί οι εξελίξεις να ξεδιπλώνονται ακόμη υπό την απειλή των όπλων, αλλά πού θα πάει, κάποια στιγμή θα πάρει και η στρατιωτική κατοχή περισσότερο ...πολιτισμένη έκφραση.

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΣ ΜΗΝ ΕΠΙΧΑΙΡΟΥΝ και τόσο με το περίφημο γκάλοπ της «Μέτρον Ανάλυσις» οι κυβερνώντες που φέρεται να δικαιώνει την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας και να την αποδέχεται ο κόσμος.

Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, να περιείχε το εν λόγω γκάλοπ και την ερώτηση «ποια είναι η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας» στα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, για να βλέπαμε τι ακριβώς γίνεται αντιληπτό.

Οσο για τις διευκολύνσεις προς τις ΗΠΑ στον τελευταίο πόλεμο ενάντια στο Ιράκ και τις σχέσεις της Ελλάδας με τους υπερατλαντικούς «συμμάχους», δεν περιέχονταν, επίσης, στο ερωτηματολόγιο. Φαίνεται, ούτε αυτά συνιστούν θέματα της «εξωτερικής πολιτικής»...

Οχι κι αθώος ο κ. Σημίτης!

Οτι η λειτουργία του πολιτικού συστήματος στη χώρας μας - όπως και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, άλλωστε - επιδοτείται, παντοιοτρόπως, από την οικονομική ολιγαρχία του τόπου, είναι γνωστό και, εν πολλοίς, ομολογημένο. Απόδειξη αποτελεί και το γεγονός ότι πλείστοι υποψήφιοι των δυο κομμάτων εξουσίας «εκλέγονται» βουλευτές, ξοδεύοντας πακτωλό χρημάτων κατά την προεκλογική περίοδο, χωρίς να είναι πλούσιοι. Είναι, δε, «κοινό μυστικό» πως «πρόσθετο επίδομα» καρπούνται κάποιοι από το πολιτικό προσωπικό που βρίσκονται σε κυβερνητικές θέσεις, ή σε άλλα καίρια «πόστα» του κρατικού μηχανισμού, καθότι από εκεί μπορούν να «προσφέρουν» περισσότερα στους επιδοτούντες.

Γνωστό είναι, επίσης, ότι το ΠΑΣΟΚ, αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση της χώρας το 1981 κι έκτοτε διαχειριζόμενο, συνεχώς, την κυβερνητική εξουσία, μ' ένα διάλειμμα τριών ετών, συνδέθηκε με πολλά από τα «παλιά τζάκια» της πλουτοκρατίας, ενώ έφτιαξε και «νέα τζάκια», με τα οποία ανέπτυξε «δεσμούς αίματος». Από τη δεκαετία του '80, όταν φοριόταν ακόμα το «ζιβάγκο», υπήρχαν κυβερνητικά και άλλα στελέχη του «σοσιαλιστικού κινήματος», που ξημεροβραδιάζονταν σε κότερα μεγαλοεφοπλιστών και σε βίλες μεγαλοβιομηχάνων, ενώ, ως γνωστόν, επί διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ δημιουργήθηκε και προβλήθηκε ως «επιχειρηματικό πρότυπο» το «φαινόμενο Κοσκωτά».

Προς τι, λοιπόν, τόσος «ντόρος» για τα καταγγελλόμενα Κουρή σε βάρος στελεχών της κυβέρνησης και του «Κινήματος»; Λέτε να υπάρχει Ελληνας που να πιστεύει πως, ξαφνικά και άνευ λόγου, «οι εργολάβοι της πολιτικής» σταμάτησαν να πληρώνουν το πολιτικό προσωπικό τους, ή ότι, όλως περιέργως, οι πολιτικοί του «καθεστώτος» - και «καθεστώς» στην Ελλάδα είναι ο δικομματισμός - αποφάσισαν να στραφούν κατά των αφεντικών τους, διακινδυνεύοντας να «περάσουν» σε μόνιμη «πολιτική ανεργία»; Και προς τι, πάλι, τα περί «κάθαρσης και εξυγίανσης» - και, μάλιστα, με πρωτοβουλία του «βρώμικου αυριανισμού» - όταν είναι αποδεδειγμένο πως ο καπιταλισμός, μολυσμένος μέχρι το μεδούλι, δεν καθαρίζεται με τίποτα κι είναι αδύνατο να υπάρξει καθαρός;

Και τι θέλουν να μας πουν όσοι επισημαίνουν πως ο Κ. Σημίτης, εν αντιθέσει με προκατόχους του, δε φέρεται αναμειγμένος σε οικονομικό σκάνδαλο προσωπικά; Οτι ήταν ανήξερος; Μα, όταν ένας πρωθυπουργός δεν «παίρνει μυρωδιά» τι και πώς γίνεται στην κυβέρνησή του και στο κόμμα του, είναι ανίκανος και επικίνδυνος. Πάντως, ο Κ. Σημίτης, ως καθηγητής πανεπιστημίου κι έμπειρος πολιτικός, ήξερε ότι από τη «δουλιά» του Χρηματιστηρίου, που ο ίδιος και η κυβέρνησή του «έστησαν» και για να εξασφαλίσουν πολιτικά οφέλη, θα κέρδιζε το μεγάλο κεφάλαιο και κάποια «πολιτικά λαμόγια» και θα έχανε ο απλός κόσμος. Και ως προς αυτό είναι, έτσι κι αλλιώς, και προσωπικά μπλεγμένος στα μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα.

Ας πέσει, λοιπόν, ο «μύθος» πως ο κ. Σημίτης είναι «έξω και πάνω» από το «μολυσμένο» ΠΑΣΟΚ. Σαρξ εκ της σαρκός του, πρωτοκλασάτο στέλεχός του στα χρόνια της «παπανδρεϊκής» περιόδου και τώρα, επί 7 χρόνια, πρόεδρός του και πρωθυπουργός, συνέβαλε, τα μάλα, στην πλήρη μετάλλαξη του «αριστερού» ΠΑΣΟΚ σε «νεοσυντηρητικό» κόμμα και σε υπόδειγμα οικονομικής συναλλαγής και πολιτικής διαφθοράς. Και, βεβαίως, αυτός φέρει την πρώτη ευθύνη για όλα όσα «οι άνθρωποι του περιβάλλοντός» του» κατηγορούνται πως έχουν πράξει...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ