Προφανώς, πόνεσε το σχετικό με τον Γ. Βότση σχόλιό μας, του περασμένου Σαββάτου και, χτες, ο προαναφερόμενος επιχειρεί να απαντήσει από τις στήλες της «Ελευθεροτυπίας», κρύβοντας την αλήθεια και καταφεύγοντας σε υστερίες. Μας χαρακτηρίζει «σταλινίσκους», «ξεχνώντας» ότι πολλοί πούροι αντισταλινικοί, σαν κι αυτόν, ονομάζουν σταλινισμό τα τέτοια «βαφτίσια». Εν πάση περιπτώσει, ο καθείς και τα όπλα του...

Παραμένουν, όμως, τα ζητήματα που θέσαμε: Καταθέτοντας στο δικαστήριο, έβαλε ή δεν έβαλε στο ίδιο τσουβάλι τη «17 Ν» και τον Φιντέλ Κάστρο, εμφανίζοντας και τους δύο (!) ως δυσφημιστές της ένοπλης πάλης και της επαναστατικής προοπτικής; Ηταν ή δεν ήταν αυτός, που χαρακτήριζε τα μέλη της «17 Ν», το 1976, «τολμηρούς μέχρις αποκοτιάς και αποφασισμένους για όλα», δηλαδή παλικάρια και όχι δολοφόνους, όπως τους λέει τώρα; Ηταν ή δεν ήταν αυτός, που τους αποκαλούσε «δείγματα ανθρώπων», που «μόνον η επαναστατική αριστερά έχει», δηλαδή επαναστάτες και όχι εγκληματίες; `Η, μήπως, πιστεύει ότι ο χώρος της «εξωκοινοβουλευτικής άκρας Αριστεράς», όπου τώρα τοποθετεί τη «17 Ν», γεννά εγκληματίες και δολοφόνους; Και, τέλος πάντων, πώς εμφανίζεται σήμερα, ως υπερασπιστής της λαϊκής ένοπλης πάλης και, ταυτόχρονα, κατήγορος της τρομοκρατίας - «δεν κάνω διάκριση καλής και κακής» - όταν οι πάντες γνωρίζουν ότι οποιαδήποτε ένοπλη αναμέτρηση εμπεριέχει εξ αντικειμένου το στοιχείο της τρομοκρατίας, κι απ' τις δυο πλευρές των χαρακωμάτων;

ΥΓ: Τα περί «ανωνυμίας, ήτοι θρασυδειλίας», ας τα αναζητήσει αλλού, όχι στο «Ριζοσπάστη».

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, και ιδιαίτερα στις παραμονές της ένταξης της Ελλάδας, ως επίσημου μέλους, στην τότε ΕΟΚ και νυν ΕΕ, είχε οργιάσει η προπαγάνδα για τη μεγάλη αγορά των 350 εκατομμυρίων ατόμων, που περιμένει πώς και πώς τα ελληνικά προϊόντα, κυρίως τα αγροτικά. Τα όσα αντίθετα έλεγε τότε το ΚΚΕ αντιμετωπίζονταν συνήθως με ειρωνείες και χλευασμούς. Εδώ έχουμε πλεόνασμα στο αγροτικό ισοζύγιο πριν καν γίνουμε μέλη της ΕΟΚ, φανταστείτε τι θα γίνει μετά, έλεγαν τότε οι κάθε λογής οπαδοί της ένταξης και μοίραζαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Θυμηθήκαμε όλα τα παραπάνω με αφορμή τα σχετικά στοιχεία που έδωσε προχτές στη δημοσιότητα η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδας (ΕΣΥΕ). Το εμπορικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων έχει πάψει πλέον να είναι πλεονασματικό εδώ και χρόνια. Και όχι μόνον αυτό, αλλά το έλλειμμα αυξάνεται κάθε χρόνο με γρήγορους ρυθμούς. Μόνον το 2002 σημείωσε αύξηση κατά 74%, φτάνοντας τα 612,3 δισ. δρχ. Εχουμε γίνει ελλειμματικοί ακόμη και στον καπνό, παρότι η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη παραγωγός καπνού στην Κοινότητα.

Είναι περιττό, μάλλον, να σημειώσουμε ποιες εκτιμήσεις δικαιώθηκαν...

Κάτι από γεύση αμερικανικών εκλογών θύμιζε το πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΝ. Σύμφωνα με όσα διαβάσαμε, από τους 1.200 διαπιστευμένους συνέδρους πήραν - έστω και λίγο - μέρος στις εργασίες του συνεδρίου γύρω στους 700, από τους οποίους στο θέμα της ονομασίας ψήφισαν υπέρ 305, κατά 232, 9 ψήφισαν λευκό και 2 έκαναν αποχή, σύνολο 548. Δηλαδή, κάτι λιγότερο από τους μισούς, ενώ η νέα ονομασία εγκρίθηκε από το 25,3% του συνόλου των διαπιστευμένων αντιπροσώπων...