Προφανώς, πόνεσε το σχετικό με τον Γ. Βότση σχόλιό μας, του περασμένου Σαββάτου και, χτες, ο προαναφερόμενος επιχειρεί να απαντήσει από τις στήλες της «Ελευθεροτυπίας», κρύβοντας την αλήθεια και καταφεύγοντας σε υστερίες. Μας χαρακτηρίζει «σταλινίσκους», «ξεχνώντας» ότι πολλοί πούροι αντισταλινικοί, σαν κι αυτόν, ονομάζουν σταλινισμό τα τέτοια «βαφτίσια». Εν πάση περιπτώσει, ο καθείς και τα όπλα του...

Παραμένουν, όμως, τα ζητήματα που θέσαμε: Καταθέτοντας στο δικαστήριο, έβαλε ή δεν έβαλε στο ίδιο τσουβάλι τη «17 Ν» και τον Φιντέλ Κάστρο, εμφανίζοντας και τους δύο (!) ως δυσφημιστές της ένοπλης πάλης και της επαναστατικής προοπτικής; Ηταν ή δεν ήταν αυτός, που χαρακτήριζε τα μέλη της «17 Ν», το 1976, «τολμηρούς μέχρις αποκοτιάς και αποφασισμένους για όλα», δηλαδή παλικάρια και όχι δολοφόνους, όπως τους λέει τώρα; Ηταν ή δεν ήταν αυτός, που τους αποκαλούσε «δείγματα ανθρώπων», που «μόνον η επαναστατική αριστερά έχει», δηλαδή επαναστάτες και όχι εγκληματίες; `Η, μήπως, πιστεύει ότι ο χώρος της «εξωκοινοβουλευτικής άκρας Αριστεράς», όπου τώρα τοποθετεί τη «17 Ν», γεννά εγκληματίες και δολοφόνους; Και, τέλος πάντων, πώς εμφανίζεται σήμερα, ως υπερασπιστής της λαϊκής ένοπλης πάλης και, ταυτόχρονα, κατήγορος της τρομοκρατίας - «δεν κάνω διάκριση καλής και κακής» - όταν οι πάντες γνωρίζουν ότι οποιαδήποτε ένοπλη αναμέτρηση εμπεριέχει εξ αντικειμένου το στοιχείο της τρομοκρατίας, κι απ' τις δυο πλευρές των χαρακωμάτων;

ΥΓ: Τα περί «ανωνυμίας, ήτοι θρασυδειλίας», ας τα αναζητήσει αλλού, όχι στο «Ριζοσπάστη».