Γεννηθήκαμε δίπλα του, μεγαλώσαμε κοντά του. Ο Πηνειός, το ονομαστό ποτάμι που πηγάζει από την οροσειρά της Πίνδου και, διασχίζοντας, σαν φίδι, τον κάμπο των Τρικάλων και της Λάρισας, χύνεται στο Αιγαίο πέλαγος, ήταν για μας, τα παιδιά των τρικαλινών χωριών που κείτονται πλάι του, ο πρώτος φίλος και δάσκαλος μαζί. Αυτός μας έμαθε να επιπλέουμε στο νερό. Κι ήταν το κολύμπι στην κοίτη του, η πρώτη άσκηση θάρρους, το πρώτο ρίσκο στη ζωή μας κι η πρώτη επιτυχία μας. Αυτός ενεργοποίησε τις αισθήσεις μας, στρέφοντάς τες προς την αναζήτηση της ομορφιάς και της απόλαυσης. Αυτός ξεσήκωσε τα συναισθήματα, σπρώχνοντάς μας προς την ευαισθησία και την αγάπη. Αυτός έβαλε σε κίνηση το μυαλό μας, μαθαίνοντάς μας πώς να φυλαγόμαστε από τις κακοτοπιές. Αυτός καλλιέργησε το πνεύμα της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης στις παρέες μας.

Η ζωή μας μαζί του, ένα χρήσιμο μάθημα περιβαλλοντικής ευαισθησίας, μια συνεχής αναζήτηση των κωδίκων συμπεριφοράς της Φύσης, μια μορφωτική αναδίφηση στα ένστικτα της Υπαρξης. Ο γλυκός ήχος του κελαρύσματος των νερών του στις «σούδες», η θέα των ψαριών του να πετάγονται, χαρούμενα, στον αέρα, μας προειδοποιούσαν πως, με το τέλος της όμορφης άνοιξης, μπαίνουμε στο ξένοιαστο καλοκαίρι. Η απειλητική βουή του, σαν «φούσκωνε» και ξεχείλιζε το χειμώνα, μας υπενθύμιζε πως έρχονται στιγμές που η Φύση αγριεύει και τότε δεν επιτρέπεται να τα βάζουμε μαζί της. Ηταν κι ο τροφός μας, με τα νόστιμα ψάρια, τα χέλια και τις καραβίδες που αφθονούσαν στα νερά του. Πότιζε τα διψασμένα χωράφια μας. Μας προμήθευε με ξύλα για τον «μπουχαρή» και τις ξυλόσομπες των φτωχικών μας.

Τώρα ο Πηνειός μας κινδυνεύει! Η ρύπανση τον «πνίγει». Τα, άλλοτε, γάργαρα νερά του πήραν το χρώμα της βρωμιάς και μια απαίσια οσμή αναδύεται από τα «σπλάχνα» του. Στην κοίτη του χάνεται κάθε μορφή ζωής. Κατηγορούμενος για τούτο το έγκλημα, ο άνθρωπος. Κίνητρο του εγκληματία, το οικονομικό κέρδος. Ιδού οι ένοχοι: Βιοτεχνίες - τυροκομικές και άλλες - που λειτουργούν παραποτάμια, ρίχνουν τα υγρά απόβλητά τους στο ποτάμι. Και ο Δήμος Τρικκαίων εναποθέτει στερεά απόβλητα κοντά στις όχθες του. Ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος όσοι επιτρέπουν την κερδοσκοπική απληστία των επιχειρηματιών και την ασυδοσία των τοπικών «αρχόντων». Συνυπεύθυνοι όσοι αδιαφορούν και δεν ξεσηκώνονται, απαιτώντας το σταμάτημα της συνεχιζόμενης εγκληματικής πράξης και την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.

Ο θάνατος του Πηνειού θα 'ναι ένα ακόμα προμήνυμα για την επερχόμενη περιβαλλοντική και οικονομικοκοινωνική καταστροφή της ελληνικής υπαίθρου. Οσοι δεν ακούν τον επιθανάτιο ρόγχο της Φύσης, είναι κουφοί, όσοι δε βλέπουν το ψυχορράγημα των ανθρώπων στα χωριά, είναι τυφλοί. Εμείς, που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στο χωριό, νιώθουμε το «μεγάλο κακό» που έρχεται. Από τη σιωπή που επικρατεί εκεί που κάποτε ακούγονταν οι συναυλίες των βατράχων. Από τις χορταριασμένες αυλές των κλειστών σχολείων. Από τη συχνότητα του νεκρικού χτυπήματος της καμπάνας των εκκλησιών και την αραίωση των επισκέψεων του ταχυδρόμου στα ερημοχώρια. Το να φωνάξουμε «βοήθεια» είναι μάταιο, το ν' αντισταθούμε, απλώς, δε φτάνει. Χρειάζεται να ξεσηκωθούμε για να προλάβουμε...