Τα παραπάνω, όμως, έχουν ουσιαστικό και πραγματικό νόημα μόνο στην περίπτωση, που ισχύουν όλα όσα λένε περί μονόδρομου οι κάθε λογής «γαλάζιοι», «πράσινοι», «ροζ» και λοιποί απολογητές του σύγχρονου καπιταλισμού. Σε διαφορετική περίπτωση, το δίλημμα, που θέτουν μπροστά στους εργαζόμενους, δεν είναι μόνον εκβιαστικό, αλλά και ψεύτικο. Και αυτή ακριβώς είναι η αλήθεια. Οχι μόνο γιατί υπάρχει κι άλλος δρόμος οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, έχοντας στο κέντρο της προσοχής του τα συμφέροντα και τις ανάγκες του λαού και όχι τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά και για έναν ακόμη λόγο: Ο βαθμός εφαρμογής των όποιων αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων δεν εξαρτάται κυρίως από το ποιο «μικρότερο» ή «μεγαλύτερο κακό» βρίσκεται στην κυβέρνηση, αλλά από το βαθμό της ενωμένης, μαζικής και ισχυρής αντίστασης των εργαζομένων. Γεγονός, όμως, που προϋποθέτει - εκτός των άλλων - και το μαζικό απεγκλωβισμό των τελευταίων από «πονηρές» θεωρίες και αντιλήψεις του «μικρότερου κακού» και κάθε λογής, ανάλογα ψευτο-διλήμματα.

Χρειάζεται, άραγε, να θυμίσουμε ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη «έσπασε» τα μούτρα της, επιχειρώντας να ιδιωτικοποιήσει ένα 25% των μετοχών του ΟΤΕ και, σήμερα, με κυβέρνηση του «μικρότερου κακού», έχει ξεπουληθεί ολόκληρος ο ΟΤΕ και όχι μόνον αυτός..;