«Εχουμε δει τα δημοσιεύματα, που αναφέρουν ότι η Ελλάδα ανησυχεί για τις αναφερόμενες παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο από την Τουρκία. Γνωρίζουμε ότι ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου, και ο Τούρκος ομόλογός του, Α. Γκιουλ, συζήτησαν το θέμα πρόσφατα στη Μαδρίτη. Αυτό αποτελεί ένα διμερές θέμα και ενθαρρύνουμε την Τουρκία και την Ελλάδα να συνεχίσουν τις συνομιλίες προσέγγισης».

Τα παραπάνω αποτελούν τη δήλωση του εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, μετά και τα τελευταία ρεκόρ των αλλεπάλληλων παραβιάσεων στο Αιγαίο από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη. Και τη δημοσιεύουμε, γιατί είναι χαρακτηριστική της τακτικής των «ίσων αποστάσεων» και της γενικότερης πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε», που εφαρμόζει η Ουάσιγκτον και στην περιοχή μας.

Η συγχώνευση ΕΛΠΕ - ΠΕΤΡΟΛΑ οδηγεί στη δημιουργία μιας μεγάλης μονάδας, που θα είναι ικανή να αντεπεξέλθει στον ανταγωνισμό, να πάρει επενδυτικές πρωτοβουλίες, να κάνει μεγαλύτερα ανοίγματα στον ευρύτερο χώρο των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, κλπ, κλπ. Το επιχείρημα αυτό έχει ακουστεί πολλές φορές τις τελευταίες μέρες από τους κυβερνώντες, στην προσπάθειά τους, να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Και δεν είναι λάθος, βέβαια, ότι οι συγχωνεύσεις οδηγούν συνήθως σε περισσότερο ισχυρές επιχειρηματικές μονάδες. Μόνον, που η ισχυροποίηση αυτή ωφελεί αυτόν που θα κάνει κουμάντο στη νέα, μεγαλύτερη μονάδα. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτός είναι ο Λάτσης, είτε θα έχει το πακέτο ελέγχου των μετοχών είτε όχι, αφού και το καπιταλιστικό κράτος, με τους όποιους «πράσινους» ή «γαλάζιους» κυβερνώντες - διαχειριστές, τα συμφέροντα της ολιγαρχίας εξυπηρετεί.

Ας μην προσπαθούν, επομένως, οι κυβερνώντες και όσοι αναμασούν τα επιχειρήματά τους, να ξεγελάσουν τους εργαζόμενους. Στο κάτω κάτω της γραφής δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση αποκρατικοποίησης, που να οδήγησε σε ωφέλιμα για το λαό αποτελέσματα. Και μη μας πουν, για τις τιμές των συνδιαλέξεων από κινητά τηλέφωνα, οι οποίες μειώθηκαν τα τελευταία χρόνια, λόγω δήθεν του ανταγωνισμού, κλπ, κλπ. Το μόνο, που αποδείχνει η συγκεκριμένη περίπτωση είναι το απροσμέτρητο μέγεθος της καταλήστευσης των εργαζομένων από τις προαναφερόμενες εταιρίες, με την «υψηλή εποπτεία» της κυβερνητικής πολιτικής. Αφού τοποθέτησαν στην αρχή τις τιμές στα ύψη κι έφαγαν με πολλαπλά κουτάλια, έκαναν μετά... μειώσεις.

Ας επανέλθουμε, όμως, στο επιχείρημα, ότι η συγχώνευση οδηγεί σε ισχυρότερη επιχείρηση. Ισχύει ή δεν ισχύει το ίδιο ακριβώς επιχείρημα και για την περίπτωση της ΔΕΗ; Δε θέτουμε, βέβαια, τυχαία το ερώτημα. Σύμφωνα, με πρόσφατη απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου, οι μεγάλες εθνικές επιχειρήσεις ηλεκτρισμού, όπως η ΔΕΗ, θα πρέπει να «σπάσουν» σε μικρότερες επιχειρήσεις, έτσι ώστε η παραγωγή και πώληση ηλεκτρικής ενέργειας, να διαχωριστεί από τη διαχείριση των δικτύων μεταφοράς και διανομής. Το μέτρο αυτό θεωρείται απαραίτητο, για την «απελευθέρωση» της αγοράς ενέργειας. Με άλλα λόγια, να διευκολυνθούν η διείσδυση και οι επενδύσεις των κεφαλαιοκρατών στο συγκεκριμένο τομέα.

Και μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία, ότι η νέα «υπο-ΔΕΗ», η οποία θα διαχειρίζεται τα δίκτυα μεταφοράς και διανομής, θα παραμείνει δημόσια, για να εξασφαλίζει με έξοδα του κρατικού προϋπολογισμού (δηλαδή, του λαού) την πάμφθηνη μεταφορά και διανομή του παραγόμενου από τους κεφαλαιοκράτες ηλεκτρικού ρεύματος.