Ποιες σκοπιμότητες, άραγε, ήθελε να εξυπηρετήσει ο Γ. ΚΑΡ. με το προχτεσινό σχόλιό του στην «Ελευθεροτυπία», με το οποίο υποτίθεται πως απαντά στα όσα σημείωνε την Πέμπτη η στήλη για τον εισαγγελέα της έδρας στη δίκη της «17Ν»; Να προσθέσει και τη δική του ...φωνίτσα - μια και του είχε διαφύγει μέχρι σήμερα - σε όσες καταδικάζουν τον «άλλοτε επαναστάτη Φιντέλ», για τις «μαζικές καταδίκες, φυλακίσεις και εκτελέσεις αντιφρονούντων στην Κούβα», ή να στείλει τα ...διαπιστευτήριά του στον μόλις πρόσφατα προαχθέντα σε αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κ. Λάμπρου; `Η, μήπως, και τα δύο;

Ετσι κι αλλιώς, πάντως, δεν περιμέναμε και τίποτε διαφορετικό. Για τον Γ. ΚΑΡ. είναι αυτονόητο -όπως γράφει - ότι ο Φ. Κάστρο είναι δικτάτορας. Προφανώς, τόσο αυτονόητο, όσο και περισσότερο του είναι αδιανόητη η σοσιαλιστική δημοκρατία...

Κερδίσαμε ή χάσαμε σε ΝΑΤΟικά στρατηγεία; Περισσότερα ή λιγότερα στρατηγεία θα έχουμε, μετά τις προχτεσινές αποφάσεις της συνόδου των υπουργών Αμυνας της λυκοσυμμαχίας; Διατηρείται η «ισόβαθμη» θέση μας, με αυτήν της Τουρκίας, ή υποβαθμιζόμαστε και μπαίνουμε κάτω από το στρατηγείο της Σμύρνης; Αυτά και άλλα ανάλογα ερωτήματα απασχολούν τις περισσότερες χτεσινές εφημερίδες, σχετικά με τις αλλαγές δομής του ΝΑΤΟ, που αποφασίστηκαν προχτές στις Βρυξέλλες.

Και δε λέμε, ορισμένα από τα προαναφερόμενα ερωτήματα έχουν μια σημασία - ιδιαίτερα, όσα αναφέρονται στην ενίσχυση του αμερικανικού επιδιαιτητικού ρόλου στο Αιγαίο - αλλά υπάρχει και η ουσία των ΝΑΤΟικών αποφάσεων. Αλλωστε, δεν αποφάσισαν την αλλαγή της δομής για πλάκα, ούτε γιατί δεν είχαν τι άλλο να κάνουν. Ενα περισσότερο «αποτελεσματικό, ευέλικτο», κλπ., κλπ., ΝΑΤΟ, σημαίνει περισσότερες επεμβάσεις, περισσότερους και μεγαλύτερους κινδύνους για την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή μας και ευρύτερα, περισσότερες και σοβαρότερες απειλές ενάντια στα δικαιώματα των λαών.

`Η, μήπως, κάνουμε λάθος;

Μπορεί ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζ. Μπους να μην έδωσε δημόσια τα συγχαρητήριά του στην κυβέρνηση του Κ. Σημίτη για την προσφορά της στην ιμπεριαλιστική επιδρομή στο Ιράκ. Εφτανε όμως κανείς ν' ακούσει τον Αμερικανό πρέσβη Τ. Μίλερ χτες το μεσημέρι στην ΕΤ-3, για να καταλάβει τη βαθιά ευγνωμοσύνη των ΗΠΑ, σχετικά με τη συμβολή της ελληνικής κυβέρνησης. Μέλι έσταζε το στόμα του καθώς υπογράμμιζε την εξαιρετική βοήθεια της Ελλάδας, αλλά και το ρόλο της, ως προεδρεύουσας της ΕΕ, στο ξεπέρασμα των δυσκολιών και των διχογνωμιών. Επιπλέον, μίλησε με ιδιαίτερη ικανοποίηση για τη συνεργασία του με το υπουργείο Δημόσιας Τάξης του κ. Χρυσοχοΐδη, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων.

Λοιπόν: Μπράβο Κώστας! Μπράβο Μιχάλης!