ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το ερώτημα του ΔΝΤ...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εάν σήμερα, με ρυθμό ανάπτυξης αρκετά έως πολύ μεγαλύτερο από τον μέσο ρυθμό της ΕΕ, η ανεργία βρίσκεται στο 10% περίπου, τότε πού θα φτάσει η τελευταία, όταν ο ρυθμός ανάπτυξης υποδιπλασιαστεί, όπως αναμένεται να συμβεί, μετά την Ολυμπιάδα του 2004 και ακόμη περισσότερο, μετά το 2005 - 06, όταν θα ελαχιστοποιηθούν και οι εισροές των Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης;

Μπορεί, να μη διατυπώνεται, με αυτόν ακριβώς τον τρόπο το προαναφερόμενο ερώτημα - όπως και η υποκρυπτόμενη απάντησή του - στην τελευταία έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), αλλά η ουσία τους περιέχεται και, μάλιστα, παραπάνω από μία φορά. Και, βέβαια, το ΔΝΤ προτείνει τις γνωστές νεοφιλελεύθερες και αντιλαϊκές συνταγές, για την αντιμετώπιση του προαναφερόμενου προβλήματος (παραπέρα δραστική «απελευθέρωση» των εργασιακών σχέσεων, μεγαλύτερη σκλήρυνση της μονόπλευρης λιτότητας έως και μείωση μισθών, νέα, περισσότερο αντιδραστική μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος, πολύ πιο γρήγορη προώθηση των αποκρατικοποιήσεων και της εμπορευματοποίησης όσου δημόσιου κοινωνικού τομέα έχει απομείνει, πολύ περισσότερα προνόμια, κίνητρα και διευκολύνσεις στο μεγάλο κεφάλαιο, κλπ., κλπ.).

Με άλλα λόγια, καλούνται οι εργαζόμενοι να βάλουν ακόμη πιο βαθιά το κεφάλι στο λάκκο με τα σκ..., ώστε να μείνουν άθικτοι και «ικανοί να παίξουν το ρόλο» τους οι κεφαλαιοκράτες, οι δήθεν μοχλοί και θεμέλια της ανάπτυξης...

... και το πραγματικό περιεχόμενό του

Δε διαφωνούμε, βέβαια, με το ερώτημα του ΔΝΤ και την απάντηση που αυτό υποκρύπτει. Πράγματι, θα έρθουν αρκετά έως πάρα πολύ δυσκολότερες μέρες τα επόμενα χρόνια. Αλλωστε, αυτό έχει γίνει ήδη φανερό και από διάφορα άλλα σημάδια. Τα όσα όμως προτείνει αποτελούν απλά και μόνον τον μονόδρομο του μεγάλου κεφαλαίου. Οι εργαζόμενοι και ο λαός δεν έχουν απολύτως τίποτε να κερδίσουν απ' αυτόν. Το αντίθετο, θα κληθούν και πάλι να πληρώσουν, και μάλιστα πολύ ακριβότερα απ' ό,τι μέχρι σήμερα, τις πολύμορφες και βαριές συνέπειες αυτής της πορείας.

Το ΔΝΤ, όμως, έχει δίκιο στο εξής: Τα επόμενα χρόνια θα μπει πολύ περισσότερο επιτακτικά μπροστά στους εργαζόμενους και στο λαό το πραγματικό και κρίσιμο ερώτημα των δυο δρόμων ανάπτυξης που υπάρχουν. Της ανάπτυξης των μονοπωλιακών κερδών, της παραπέρα διεύρυνσης των ταξικών και κοινωνικών ανισοτήτων, της φτώχειας και της ανεργίας, κλπ., κλπ., ή της ανάπτυξης προς όφελος του λαού; Ενα ερώτημα, που είναι άρρηκτα δεμένο με το ποιος έχει την εξουσία σ' αυτό τον τόπο. Αλλωστε, ο καθένας καταλαβαίνει, ότι όσο έχουν την εξουσία οι μεγαλοβιομήχανοι και μεγαλοεπιχειρηματίες, αντίστοιχη θα είναι και η ανάπτυξη, η οικονομία της χώρας. Ανάπτυξη και οικονομία προς όφελος του λαού προϋποθέτει την αντίστοιχη λαϊκή εξουσία.

Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα και όσο πιο γρήγορα απαντηθεί από τους εργαζόμενους, τόσο το καλύτερο.

Αλίμονο στους λαούς...

Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα εκτίμησης και κατάταξης των καταστάσεων στις χώρες του πλανήτη, για το άλφα ή βήτα ζήτημα; Κι ακόμη περισσότερο, ποιος τους έχει δώσει το δικαίωμα επιβολής μέτρων και κυρώσεων, ανάλογα με τις εκτιμήσεις και κατατάξεις που κάνουν οι ίδιοι; Απολύτως κανένας. Απλώς, αυτοαναγορεύτηκαν σε τιμητές - και όχι μόνο... - των πάντων. Ισως, επειδή ο Πρόεδρός τους τελειώνει τις ομιλίες του, με το γνωστό «Γκοντ μπλες Αμέρικα» (Ο θεός ευλογεί την Αμερική)...

Οπως έχετε καταλάβει, αναφερόμαστε στις ΗΠΑ και την τρίτη ετήσια έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, για το «εμπόριο λευκής σαρκός» στην υφήλιο. Σύμφωνα, με την έκθεση αυτή 14 χώρες -ανάμεσά τους η Κούβα, η ΛΔ Κορέας, η Αϊτή, το Ουζμπεκιστάν, η Βοσνία, η Ελλάδα, η Τουρκία, κλπ. - κατατάσσονται στην τρίτη και χειρότερη κατηγορία και αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο επιβολής σχετικών κυρώσεων από τις ΗΠΑ, σύμφωνα με το σχετικό αμερικανικό νόμο.

Το κρίσιμο ζήτημα δε βρίσκεται - κατά τη γνώμη μας - στην ορθότητα ή όχι των αμερικανικών εκτιμήσεων και κατηγοριών. Και θα 'πρεπε να ντρέπονται οι κυβερνητικοί αρμόδιοι που έσπευσαν να απολογηθούν. Αλίμονο, στους λαούς όλης της Γης, στη διεθνή ειρήνη και ύφεση, σ' αυτό το ίδιο το μέλλον της ανθρωπότητας και του πλανήτη μας, εάν αναγνωριστεί στις ΗΠΑ - ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα - το δικαίωμα του υπέρτατου κριτή.

ΥΓ: Αν αναρωτιέστε σχετικά, σας πληροφορούμε ότι στον κατάλογο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν υπάρχουν οι ΗΠΑ. Προφανώς, θεωρούν τη χώρα τους ασυναγώνιστη στις τέτοιες επιδόσεις...

Προς υπαλλήλους

Σκυμμένα τα κεφάλια σας

κι υπακοή στους «άνω»,

αν θέλετε, υπάλληλοι,

μισθούς λίγο πιο πάνω,

διότι το δημόσιο

συντόμως θα πληρώνει

άλλο μισθό καλύτερο

σε όποιον το βουλώνει

και γίνεται εξάρτημα

στο σύστημα και πιόνι!

«Προσόν» θα 'ναι, υπάλληλοι,

αν σπάζετε τη μέση

οπότε και καλύτερο

μηνιάτικο θα πέσει,

υποδεχτείτε όλοι σας,

λοιπόν, τα νέα «μέτρα»

που κάνουν τη διοίκηση

του κράτους υπηρέτρα!

Ο οίστρος

Η φωνή της Κούβας

Τα τελευταία χρόνια αυτός ο λόγος έχει γίνει λίγο σπάνιος. Ανατρεπτικός, χωρίς την αυτολογοκρισία, ή τους κανόνες του «πολιτικά ορθόν», που απεγνωσμένα προσπαθούν να κρύψουν την υποταγή. Η φωνή της Κούβας, έτσι όπως εκφράστηκε στις τελευταίες δηλώσεις του Φ. Κάστρο, στις αγέρωχες ανακοινώσεις του υπουργείου Εξωτερικών, αλλά και στην προχτεσινή διαδήλωση του κουβανέζικου λαού, θυμίζει σε όλο τον κόσμο πως, για να είναι ελεύθερος, πρέπει να αντιστέκεται. Να αντιστέκεται ακόμα και στους «ελιγμούς», που τον ενσωματώνουν.

Αυτό είναι που φοβάται ο ιμπεριαλισμός από την Κούβα. Είναι το παράδειγμά της. Είναι το γεγονός πως μόνο με την ύπαρξή της σαν σοσιαλιστική χώρα αναδεικνύει την πιθανότητα της μελλοντικής ήττας του. Δείχνει πως η λεγόμενη Νέα Τάξη Πραγμάτων θα επιβληθεί μόνον αν οι λαοί κάτσουν και την παρατηρούν να επιβάλλεται. Η μαζική κοινωνικοπολιτική αντίσταση χαλάει τα σχέδιά τους, φανερώνει τις αδυναμίες τους, βελτιώνει συσχετισμούς και φέρνει πιο κοντά την ανατροπή ολόκληρου του απάνθρωπου εκμεταλλευτικού συστήματος.

Επιθυμούμε να ζούμε σε ειρήνη, αλλά δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε ούτε σπιθαμή από την κυριαρχία μας, την ανεξαρτησία και την αξιοπρέπειά μας», είπε προχτές ο Φ. Κάστρο, θυμίζοντας τα αυτονόητα σε όλους αυτούς, που, με «νύχια και με δόντια», έπεσαν τον τελευταίο καιρό να κατασπαράξουν το Νησί της Επανάστασης. Ειδικά για την Ευρωπαϊκή Ενωση και το πρόσφατο ανακοινωθέν που εξέδωσε η Ελληνική Προεδρία, ο Κουβανός ηγέτης, χωρίς να μασάει τις λέξεις, είπε: «Πρέπει να αποφασίστηκε σε κατάσταση μέθης και αν αυτό δεν οφείλεται στο αλκοόλ, τότε αποφασίστηκε σε κατάσταση ευρωκεντρικής μέθης...».

Αυτά για τις αυταπάτες του «καλού ιμπεριαλιστή» ή του «αντίπαλου δέους». Αυτά για την υποκρισία της ΕΕ, η οποία, με πρωταγωνιστή την ελληνική κυβέρνηση, παίζει το σημαδεμένο χαρτί των λεγόμενων «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», τη στιγμή που ξέρει πολύ καλά πως αυτοί, που καταδικάστηκαν από τα δικαστήρια της Κούβας, ήταν πληρωμένοι πράκτορες. Το ξέρει από πρώτο χέρι, αφού, όπως έχει αποκαλυφτεί, ακόμα και Ελληνες διπλωμάτες συμμετείχαν, όταν στήνονταν τα σχέδια ανατροπής της σοσιαλιστικής εξουσίας στο Γραφείο Αμερικανικών Συμφερόντων στην Αβάνα. Αλλωστε, πρόκειται για «παλιά τέχνη κόσκινο» του ιμπεριαλισμού, αφού την πολυχρησιμοποίησε για τη μεθόδευση των ανατροπών στις σοσιαλιστικές χώρες. Αυτά τέλος από τον Φ. Κάστρο για όλους αυτούς, τους τάχα «ευαίσθητους αριστερούς», που παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και είναι έτοιμοι να «καταπιούν την καμήλα...», προσφέροντας για άλλη μια φορά τις υπηρεσίες τους στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Ο καθένας με τις επιλογές του. Οι ιμπεριαλιστές και τα τσιράκια τους «μεθούν» με τους σκοπούς, που υπαγορεύονται από το σύστημα που υπηρετούν. Οι λαοί ας μεθύσουν από τη φωνή της Κούβας. Ας την κάνουν δική τους, γιατί οι εχθροί της Κούβας είναι εχθροί όλων των λαών του κόσμου.