Δε διαφωνούμε, βέβαια, με το ερώτημα του ΔΝΤ και την απάντηση που αυτό υποκρύπτει. Πράγματι, θα έρθουν αρκετά έως πάρα πολύ δυσκολότερες μέρες τα επόμενα χρόνια. Αλλωστε, αυτό έχει γίνει ήδη φανερό και από διάφορα άλλα σημάδια. Τα όσα όμως προτείνει αποτελούν απλά και μόνον τον μονόδρομο του μεγάλου κεφαλαίου. Οι εργαζόμενοι και ο λαός δεν έχουν απολύτως τίποτε να κερδίσουν απ' αυτόν. Το αντίθετο, θα κληθούν και πάλι να πληρώσουν, και μάλιστα πολύ ακριβότερα απ' ό,τι μέχρι σήμερα, τις πολύμορφες και βαριές συνέπειες αυτής της πορείας.

Το ΔΝΤ, όμως, έχει δίκιο στο εξής: Τα επόμενα χρόνια θα μπει πολύ περισσότερο επιτακτικά μπροστά στους εργαζόμενους και στο λαό το πραγματικό και κρίσιμο ερώτημα των δυο δρόμων ανάπτυξης που υπάρχουν. Της ανάπτυξης των μονοπωλιακών κερδών, της παραπέρα διεύρυνσης των ταξικών και κοινωνικών ανισοτήτων, της φτώχειας και της ανεργίας, κλπ., κλπ., ή της ανάπτυξης προς όφελος του λαού; Ενα ερώτημα, που είναι άρρηκτα δεμένο με το ποιος έχει την εξουσία σ' αυτό τον τόπο. Αλλωστε, ο καθένας καταλαβαίνει, ότι όσο έχουν την εξουσία οι μεγαλοβιομήχανοι και μεγαλοεπιχειρηματίες, αντίστοιχη θα είναι και η ανάπτυξη, η οικονομία της χώρας. Ανάπτυξη και οικονομία προς όφελος του λαού προϋποθέτει την αντίστοιχη λαϊκή εξουσία.

Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα και όσο πιο γρήγορα απαντηθεί από τους εργαζόμενους, τόσο το καλύτερο.