Ο τελικός προορισμός του περιβόητου «οδικού χάρτη» των Μπους και Σαρόν είναι διακηρυγμένος: η επιβολή της νέας τάξης στη Μέση Ανατολή. Οι «ενδιάμεσοι σταθμοί» είναι και αυτοί δεδομένοι: Καθυπόταξη και εξανδραποδισμός του παλαιστινιακού λαού, καταστολή της ιντιφάντα, τοποθέτηση «κουίσλινγκς» στην παλαιστινιακή αρχή, αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους υπό ισραηλινή κατοχή... Τα μέσα επιβολής είναι αντάξια των ευγενών στόχων: Πυραυλικές επιθέσεις κατά αμάχων, «στοχευμένες» δολοφονίες, ισοπέδωση σπιτιών... Ούτε δέκα μέρες δεν έχουν περάσει από τη «σύνοδο της Ακαμπα» και ο «οδικός χάρτης» έχει αφήσει πίσω του ανεξίτηλα ίχνη φρίκης, εκατόμβες αθώων και ατέλειωτα ποτάμια αίματος...

Το χειρότερο όμως είναι ότι η κυρίαρχη προπαγάνδα, ελεγχόμενη από τις ΗΠΑ, ξεφεύγει πλέον από τη μέχρι τώρα τακτική των ίσων αποστάσεων μεταξύ θύτη και θύματος και ξεδιάντροπα επιρρίπτει τις ευθύνες αποκλειστικά στο θύμα! Η κεντρική ιδέα που διαπερνά τα ρεπορτάζ και τις ανταποκρίσεις είναι ότι οι εξτρεμιστές και οι τρομοκράτες, εννοείται από την πλευρά των Παλαιστινίων, «υπονομεύουν» και «τινάζουν στον αέρα» μια ευγενική πρωτοβουλία του Προέδρου Μπους με στόχο την «ειρήνευση» στην περιοχή. Η δολοφονική δράση του ισραηλινού στρατού υποβαθμίζεται ή δικαιολογείται, ενώ οι απελπισμένες «επιθέσεις αυτοκτονίας» αποκηρύσσονται και στιγματίζονται, ακριβώς για να καθαγιαστεί η προσχεδιασμένη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού.

Η βάναυση αυτή ασέλγεια σε βάρος του αγώνα του παλαιστινιακού λαού για την πατρίδα του, δεν είναι άσχετη από την άθλια στάση της ΕΕ, που σύρεται πίσω από τις ΗΠΑ ιδιαίτερα μετά τη «νίκη στο Ιράκ». Οι ηγέτες της «ειρηνόφιλης Ευρώπης» από τη στιγμή που αναγνώρισαν το «δικαίωμα» στις ΗΠΑ για τη διεξαγωγή «προληπτικών πολέμων» δε θα μπορούσαν να αρνηθούν στο Ισραήλ το δικαίωμα στα «προληπτικά χτυπήματα»...