Βαρεθήκαμε να ακούμε και να διαβάζουμε για τις περιβαλλοντικές ευαισθησίες της ΕΕ, τις πρωτοβουλίες που λαμβάνει, τις Οδηγίες που εκδίδει, τις πράσινες τεχνολογίες που προωθεί και τον πρωτοποριακό ρόλο που διαδραματίζει στα οικολογικά ζητήματα του πλανήτη. Για ψύλλου πήδημα και η παραμικρή απόφαση των Βρυξελλών - που στην πράξη παραμένει συνήθως στα χαρτιά - εμφανίζεται συνήθως με μεγεθυντικούς φακούς, ιδιαίτερα από τους εγχώριους υμνητές τους που τη χειροκροτούν γενικώς, ακόμα και στις περιπτώσεις της εμπλοκής της, σε αιματοβαμμένους πολέμους σε βάρος ανεξάρτητων χωρών.

Το μεγαλύτερο οικολογικό πρόβλημα του πλανήτη σήμερα είναι το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Η άνοδος της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη την προσεχή εικοσαετία (ίσως και πολύ νωρίτερα) θα επιφέρει όχι μόνο σημαντικές καταστροφές στη χλωροπανίδα, τα εδάφη και τους υδάτινους πόρους, αλλά θα είναι και η βασική αιτία που θα θρηνήσουμε εκατομμύρια θύματα από τις πλημμύρες και τη λειψυδρία. Εχουν διατυπωθεί αρκετά σενάρια ως προς τις επιπτώσεις του φαινομένου του θερμοκηπίου, που είναι αλήθεια ότι εμφανίζουν μεταξύ τους μεγάλες αποκλίσεις. Σε όλα όμως υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής. Θα υπάρξουν ανθρώπινα θύματα - κυρίως σε παράκτιες περιοχές - και το ζήτημα δεν είναι αν ο αριθμός τους ξεπεράσει τα 150 εκατομμύρια (απαισιόδοξο σενάριο) ή θα περιοριστεί στα 100-120 εκατομμύρια (αισιόδοξο σενάριο). Ούτε ως προς τον αριθμό των ειδών της βιοποικιλότητας που θα εξαφανιστεί. Το ζήτημα είναι ότι θα χαθούν ανθρώπινες ζωές και θα εξαφανιστούν είδη του πλανήτη. Μάλιστα, πολλά από αυτά πριν καν τα γνωρίσουμε. Οσο για τις οικονομικές επιπτώσεις από τις καταστροφές θα είναι τέτοιας κλίμακας που έχει προκαλέσει πανικό στις ασφαλιστικές εταιρίες, οι οποίες προσπαθούν με διάφορα μαθηματικά μοντέλα να προσεγγίσουν το ποσό και να βρουν τρόπους να μετακυλίσουν το κόστος στις κοινωνίες και να το προεισπράξουν από τώρα πριν καν το προσδιορίσουν με διάφορα τεχνάσματα. Παλιά τους τέχνη κόσκινο. Μιλούν για κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος και κινδυνολογώντας ζητούν παντοειδείς ενισχύσεις. Ετσι, λοιπόν, ξεκίνησε η συζήτηση στο Ρίο και έγινε κάπως πιο συγκεκριμένη στο Κιότο για τον περιορισμό των «αερίων δολοφόνων», όπως ονομάστηκαν, με πρώτο και καλύτερο το διοξείδιο του άνθρακα, που εκπέμπεται ως γνωστόν κυρίως από τα αυτοκίνητα και τις βιομηχανίες.

Η «φιλοπεριβαλλοντική» ΕΕ, όπως έχουμε γράψει και σε προηγούμενα σημειώματα στο Κιότο, είχε προτείνει τη μείωση των εκπομπών των αερίων θερμοκηπίου κατά 15% με βάση τις εκπομπές των αερίων αυτών το έτος 1990. Μάλιστα προσδιόριζε για την επίτευξη του σκοπού αυτού το έτος 2010. Να κάνουμε μια παρένθεση και να αναφέρουμε ότι οι ΗΠΑ φυσικά ούτε μπήκαν στον κόπο να συζητήσουν κάτι τέτοιο, επειδή υποστηρίζουν ότι θίγονται τα συμφέροντα των βιομηχανιών τους, αν και ευθύνονται για το μεγαλύτερο ποσοστό της παγκόσμιας ρύπανσης. Σε κάποια φάση αντιπροτάθηκε η «αγορά ρύπανσης» από άλλα κράτη που μαστίζονται από τη βιομηχανική συρρίκνωση και θα μπορούσαν να πουλήσουν ποσοστά ρύπανσης στις ΗΠΑ. Ακόμα κι αυτή την απαράδεκτη πέρα ως πέρα θέση, όπως όλα δείχνουν, έχουν εγκαταλείψει και σφυρίζουν αδιάφορα. Τα κέρδη των πολυεθνικών της είναι το μοναδικό τους μέλημα. Για το περιβάλλον θα νοιάζονται; Στην αντίπερα (;) όχθη η ΕΕ, ντυμένη με το «φερετζέ της οικολογίας», αυτοπροσδιορίστηκε ως ο μπροστάρης της προστασίας του περιβάλλοντος,δεσμευόμενη ότι θα τηρήσει το προαναφερθέν Πρωτόκολλο. Μάλιστα, σε διάφορες φιέστες που ακολούθησαν, διακήρυξε ότι το 2010 οι εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου και κυρίως του διοξειδίου του άνθρακα θα είναι πολύ κάτω από το 15%. Φυσικά επρόκειτο για τις συνήθεις φωτοβολίδες της «ευρωπαϊκής οικογένειας» για κατανάλωση των απανταχού αφελών. Εντός και εκτός Ευρώπης.

Πριν από λίγες βδομάδες κυκλοφόρησε η Εκθεση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος, η οποία αποκαλύπτει ότι τα δυο τελευταία έτη, αντί μείωσης, υπάρχει αύξηση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου. Σε σχέση με το 2000 είχαμε αύξηση 1% (χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι χώρες πέραν των 15) και ειδικά για το διοξείδιο του άνθρακα η αύξηση αυτή ήταν 6%!! Ως αιτιολογία αναφέρεται η ανάγκη για επιπλέον θέρμανση λόγω των καιρικών συνθηκών, αλλά και το γεγονός ότι τα ΙΧ αυτοκίνητα εξακολουθούν να είναι το βασικό μεταφορικό μέσο των Ευρωπαίων. Η στροφή στα μέσα μαζικής μεταφοράς εξακολουθεί να αποτελεί μια μακρινή ουτοπία. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ήπιες μορφές ενέργειας που εξακολουθούν να βρίσκονται παγιδευμένες από τις πολυεθνικές πετρελαίου που καθορίζουν και την ενεργειακή πολιτική παγκοσμίως. Δέκα κράτη της ΕΕ, σύμφωνα με την παραπάνω Εκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Περιβάλλοντος, υπερβαίνουν τα τεθέντα όρια, παρά την πτώση της βιομηχανικής τους παραγωγής. Η ίδια Εκθεση επισημαίνει ότι δεν πρέπει να αναμένουμε μέχρι το 2020 καμιά ουσιαστική βελτίωση κι αν αυτή επιτευχθεί, θα πρέπει να την αναζητήσουμε στο έτος 2050. Ζήσε Μάη μου, δηλαδή...