ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πορεία «ανασυγκρότησης» των κερδών

Μπορεί οι εκατοντάδες εργάτριες της «Σίσσερ» να μην έχουν ακόμη συνέλθει από το σοκ της ξαφνικής και μαζικής απόλυσής τους, καθώς η πολυεθνική μετέφερε την επιχείρηση στη Βουλγαρία για να μεγιστοποιήσει τα κέρδη της, αλλά η κυβέρνηση συνεχίζει το έργο της, στα πλαίσια του Ελληνικού Σχεδίου για την Οικονομική Ανασυγκρότηση των Βαλκανίων (ΕΣΟΑΒ). Σύμφωνα, με όσα ανακοίνωσε προχθές ο υφυπουργός Εξωτερικών, Α. Λοβέρδος, το υπουργείο Οικονομίας «ενέκρινε πέντε επενδυτικές προτάσεις, ύψους 15 εκατ. ευρώ» στη Βουλγαρία, από θυγατρικές ελληνικών επιχειρήσεων. Πρόκειται, για τις επιχειρήσεις «Τσιπίτα», «Σιδενόρ», «Αμποτις» (παραγωγή ενδυμάτων), «Τιάρα» (παραγωγή καλλυντικών, απορρυπαντικών, σφουγγαριών) και «Ιντέριο» (συμφερόντων της «Ιον»). Οι προαναφερόμενες επενδύσεις θα επιχορηγηθούν σε ποσοστό περίπου 30%, από τον κρατικό προϋπολογισμό και συγκεκριμένα με το ποσό των 4 εκατ. ευρώ (περίπου 1,4 δισ. δρχ.). Εντός της βδομάδας αναμένεται η αξιολόγηση δέκα ανάλογων προτάσεων για επενδύσεις στην Αλβανία.

Οπως καταλαβαίνετε, η βαλκανική πορεία «ανασυγκρότησης» των κεφαλαιοκρατικών κερδών βρίσκεται μονίμως στο κέντρο της κυβερνητικής προσοχής και φροντίδας και πηγαίνει μια χαρά.

Υ.Γ. Απ' όσα γνωρίζουμε, η ηγεσία του ΣΥΝ δεν έχει αναιρέσει ακόμη τη θετική ψήφο, που είχε δώσει στη Βουλή, στο Σχέδιο Ανασυγκρότησης των Βαλκανίων!

Χαρακτηριστικό σύμπτωμα

Συνεχώς αυξανόμενες βαίνουν οι χρεοκοπίες επιχειρήσεων στη Μ. Βρετανία. Σύμφωνα με τα σχετικά στοιχεία, στην 3η πλουσιότερη χώρα - μέλος της ΕΕ και μία από τις οκτώ πλουσιότερες του κόσμου, χρεοκόπησαν το 2002 περίπου 20.000 επιχειρήσεις, 6% περισσότερες από τον προηγούμενο χρόνο. Και, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αναλυτών, οι χρεοκοπίες του 2003 θα είναι ακόμη περισσότερες, ενώ τα επόμενα δύο χρόνια θα χρεοκοπούν περίπου 6.000 επιχειρήσεις κάθε τρίμηνο, έναντι 4.000 έως 5.000 ανά τρίμηνο, στην περίοδο 1994 έως το 2002.

Οι ειδικοί αποδίδουν την έξαρση των χρεοκοπιών κυρίως στην πτώση της ζήτησης (άρα και της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων). Και δεν αντιλέγουμε, αλλά θα συμπληρώναμε ότι το φαινόμενο είναι χαρακτηριστικό σύμπτωμα της καπιταλιστικής κρίσης.

Αντικοινωνική πολιτική

«Για να κρατηθεί η ποιότητα της υγειονομικής φροντίδας στο σημερινό επίπεδο (το οποίο βεβαίως δεν είναι ικανοποιητικό) απαιτείται αύξηση των δαπανών υγείας κατά 0,3% του ΑΕΠ ετησίως, μόνο για την εξυπηρέτηση του παράγοντα της γήρανσης του πληθυσμού».

Την παραπάνω υπογράμμιση έκανε ο καθηγητής των Οικονομικών της Υγείας Γ. Κυριόπουλος σε συνέδριο για την Τρίτη Ηλικία που έγινε αυτές τις μέρες. Ακόμα πρόσθεσε, ότι «εναλλακτικές πολιτικές που έχουν δοκιμαστεί διεθνώς και αντέχουν στη σχέση κόστους-αποτελεσματικότητας (όπως τα ΚΑΠΗ, η νοσηλεία και η βοήθεια στο σπίτι) δεν ευδοκιμούν λόγω έλλειψης σταθερών στρατηγικών στόχων και καλής οργάνωσης και διαχείρισης».

Την ίδια στιγμή, η πολιτική της κυβέρνησης -όπως και οι γενικότερες κατευθύνσεις της ΕΕ- οδηγούν στην όλο και μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της δημόσιας Υγείας και στην περικοπή των σχετικών δημοσίων δαπανών. Κι ο καθένας μπορεί να καταλάβει ποιες βαριές συνέπειες συνεπάγεται η πολιτική αυτή για τους εργαζόμενους και, ιδιαίτερα, τους ηλικιωμένους.

Αυτή την τύχη επιφυλάσσει το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ για τη γενιά που έχτισε τη μεταπολεμική Ελλάδα.

Πρακτικές... εκσυγχρονισμού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εχετε αναρωτηθεί, μήπως, ποια είναι η σκοπιμότητα και σε τι αποσκοπούν οι συνεχώς και περισσότερες τελευταία τηλεοπτικές και έντυπες διαφημίσεις, που φέρουν την υπογραφή κάποιου υπουργείου και του Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης; Δηλαδή, πρέπει να διαφημιστούν ένας καινούριος δρόμος ή ένα νεοκτισμένο σχολείο, για να χρησιμοποιηθούν από τους όποιους χρήστες τους; Προφανώς και όχι. Πολύ περισσότερο, όταν η διαφημιστική αυτή εκστρατεία κοστίζει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, που πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από τους εργαζόμενους και το λαό.

Αλλος είναι, βέβαια, ο στόχος του διαφημιστικού αυτού βομβαρδισμού. Οπως καταλαβαίνει ο καθένας, η κυβέρνηση έχει ξεκινήσει ουσιαστικά την προεκλογική της εκστρατεία και διαφημίζει το «έργο» της, με πρόσχημα το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Αυτή είναι η αλήθεια. Και, μάλιστα, το κάνει με τα χρήματα των κρατικών ταμείων. Δε φτάνουν, δηλαδή, τα όσα έχουν πληρώσει οι εργαζόμενοι από τις μέχρι σήμερα αντιλαϊκές κυβερνητικές πολιτικές, πληρώνουν τώρα και την επιχείρηση αντιστροφής του αρνητικού για την κυβέρνηση σημερινού κλίματος. Ο... εκσυγχρονισμός του ΠΑΣΟΚ σε όλο το μεγαλείο του...

Τα διευρυμένα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΠΟ ΕΔΩ ΤΟ 'ΧΑΝ, από εκεί το 'χαν, παρέπεμψαν τελικά για τα μέσα Αυγούστου τις αποφάσεις τους περί της διεύρυνσης του ωραρίου των καταστημάτων, ενόψει Ολυμπιάδας. Βλέπετε ...τέτοιες δουλιές προϋποθέτουν να έχει φύγει ο κόσμος για τα μπάνια.

Οσο για την πρόφαση της Ολυμπιάδας, αφορά φυσικά μόνον τους ανόητους. Σ' αυτήν την περίπτωση, «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού» κι όπως φαίνεται κυβέρνηση και «Αθήνα 2004» ψάχνουν εθελοντές ...στην εκμετάλλευση, αυτή τη φορά.

ΕΞΑΙΡΕΤΗ δικαιολογία αυτή που χρησιμοποιούν οι κυβερνώντες για να μη συζητηθεί ούτε καν στη Βουλή η περίφημη συμφωνία δικαστικής αρωγής και έκδοσης με τις ΗΠΑ. Δεν είναι λέει ...διμερής συμφωνία.

Εν ολίγοις, αφού τα είπανε και τα συμφωνήσανε Ευρωπαϊκή Ενωση και ΗΠΑ δεν έχουμε καμία δουλιά οι υπόλοιποι να ανακατευόμαστε, έστω και για τη διατύπωση γνώμης.

Ιδίως, μάλιστα, αυτοί που πρόκειται να υποστούν τις συνέπειες της συμφωνίας, δηλαδή οι Ευρωπαίοι πολίτες. Αυτοί μπορούν απλά να στέλνονται δεμένοι χεροπόδαρα στις ΗΠΑ, όποτε οι τελευταίες το ζητήσουν.

ΕΙΤΕ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ, είτε όχι κρούσμα άτυπης πνευμονίας στην Ελλάδα, ο Κώστας Στεφανής ένα πράγμα ενδιαφέρεται να προβάλλει: Οτι λειτούργησε το Εθνικό Σύστημα Υγείας και εντόπισε το περιστατικό...

Μόνο που οι Ελληνες πολίτες δεν περιμένουν να ...πέσει επιδημία ώστε να αποκτήσουν γνώμη για τις υπηρεσίες υγείας, που τους προσφέρει το κατ' ευφημισμόν ΕΣΥ. Γνωρίζουν πολύ καλά πώς έχουν τα πράγματα από την καθημερινότητά τους.

Επίσης ξέρουν ότι χειροτερεύουν, όσο τα νοσοκομεία γίνονται ...επιχειρήσεις και λειτουργούν σε λογικές Ανωνύμων Εταιριών.

Αραγε, το «όραμά» τους για ιδιωτική υγεία (διότι περί αυτού πρόκειται) τι προβλέπει για την αντιμετώπιση των επιδημιών και φαινομένων σαν το SARS; Οτι όποιος έχει ...τη γλιτώνει;

Γρηγοριάδης Κώστας

Να βρούμε το ίσο μας

Δεν πρόλαβαν καν να σβήσουν οι προβολείς της χλιδάτης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, που βαπτίστηκε και σύνοδος της δημοκρατίας, με αφορμή το ευρω-Σύνταγμα. Της συνόδου που αποφάσισε να στήσει σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους πρόσφυγες και να επιβάλει ταξιδιωτικά έγγραφα που θα περιέχουν σε μικροτσίπ βιομετρικά χαρακτηριστικά, και η πραγματικότητα προβάλλει ακόμα πιο μαύρη: Ο πρωθυπουργός υπέγραψε στις ΗΠΑ τη σύμβαση για τον τρόπο παράδοσης όσων θα χαρακτηρίζονται «τρομοκράτες», δηλαδή όλων μας. Και στο εσωτερικό! Μια ματιά μόνο στο δελτίο ειδήσεων αρκεί:

Βγαίνουν στο δρόμο οι πρόσφυγες στον Ασπρόπυργο και τους πλακώνουν με τα χημικά και τα κλομπ. Τι ζητάνε; Να μην πληρώνουν χρυσάφι για το καλύβι που είναι το σπίτι τους. Οι εργάτριες της «Σίσσερ» στον αέρα με αποζημιώσεις-ψίχουλα. Τι ζητάγανε πριν τις ρίξουν στην ανεργία; Ενα μεροκάματο να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Οι εργάτες του δήμου στο Περιστέρι φτάνουν να κάνουν κατάληψη του γκαράζ του δήμου. Γιατί; Για να πληρωθούν τον κόπο τους, δούλεψαν και είναι απλήρωτοι. Οι μεταλλωρύχοι παραμένουν στις στοές στο Στρατώνι. Τι ζητάνε; Δουλιά. Μόνο δουλιά. Και να φανταστεί κανείς ότι έχουν βάλει μέσον για να δουλεύουν τρία χιλιόμετρα βαθιά στις στοές. Στο πόδι και οι έμποροι. Οχι μόνον οι μικροί αλλά και οι σχετικά ισχυρότεροι, μικροί κι αυτοί σε σχέση με τις πολυεθνικές του εμπορίου. Τι ζητάνε; Ενα ωράριο ανθρώπινο, κάποιους κανόνες στη λειτουργία της αγοράς, έτσι που το μεγάλο ψάρι να μην τρώει το μικρό. Απεργούν οι σχολικοί φύλακες και οι συνάδελφοί τους από το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι». Κι αυτοί στο δρόμο για ένα αίτημα: Δουλιά! Δουλιά! Δουλιά! Ενα τέλος στην κοροϊδία, ένα τέλος στους εκβιασμούς, μια ζωή με αξιοπρέπεια.

Ποιος δε συγκλονίστηκε χτες από την εικόνα του εργάτη που βούρκωσε μπροστά στην κάμερα για το χαρτζιλίκι του παιδιού του; Πόσες εργατικές-λαϊκές οικογένειες δε ζούνε δράματα καθημερινά καθώς νιώθουν τη θηλιά να σφίγγει καθημερινά γύρω από το λαιμό τους; Και τι να πεις στο παιδί; Που έχει ανάγκη το φροντιστήριο, έχει ανάγκη το χαρτζιλίκι του, έχει ανάγκη να βγει με τους φίλους του, έχει ανάγκη να αποκτήσει κι αυτό ό,τι του τάζουν καθημερινά από το μαγικό γυαλί. Μια τραγωδία η ζωή του κάθε εργάτη που δεν έχει μάθει, δε θέλει βρε αδερφέ, να είναι απατεώνας. Που ακόμα τραγουδά περήφανα «τα μουντζουρωμένα χέρια».

Χρόνια και χρόνια, η μια μετά την άλλη οι κυβερνήσεις, το ένα δίπλα στο άλλο τα αφεντικά εκπαιδεύουν τον κάθε εργάτη ξεχωριστά να βλέπει εχθρό του τον διπλανό. Πότε είναι ο Αλβανός, πότε ο Αθηναίος - κόντρα στον Σαλονικιό, πότε οι μαύροι, πάντα κάποιος διπλανός και ομοιοπαθής. Ωσπου η κουρτίνα ανοίγει και κοιταζόμαστε που «βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι».

Για τη δημοκρατία των αστών είμαστε όλοι παράνομοι και παραβατικοί. Ωσπου εργάτης τον εργάτη να βρούμε το ίσο μας...

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ