Πέρα και από το αποικιοκρατικό καθεστώς του νόμου 2687 του ...1953 επιχειρεί να μας σπρώξει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αφού στην προσπάθειά της να θεσπίσει ένα ακόμη πιο ευνοϊκό καθεστώς για τη δράση του ξένου κεφαλαίου, μεθοδεύει την παραχώρηση πλήρους φορολογικής ασυλίας. Στα πλαίσια αυτά ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Ν. Χριστοδουλάκης, παρουσιάζοντας χτες τις βασικές διατάξεις του νέου αναπτυξιακού νόμου, δήλωσε ότι θα παρέχεται η δυνατότητα σε επιχειρήσεις, κυρίως ξένες, που πραγματοποιούν μεγάλες επενδύσεις στη χώρα μας, να συνάπτουν δεκαετή «φορολογική σύμβαση» με το ελληνικό δημόσιο, προκειμένου να τους διασφαλιστεί σταθερό φορολογικό καθεστώς... Το νέο αυτό αποικιοκρατικό προνόμιο είναι ίσως και το πιο κραυγαλέο και προκλητικό απ' όσα ανανοίνωσε χτες ο υπουργός. Αλλά και από τις άλλες ρυθμίσεις του υπό εξαγγελία αναπτυξιακού νόμου προκύπτει το συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση έχει επιλέξει την απροκάλυπτη στήριξη του μονοπωλιακού κεφαλαίου, μέσω των κρατικών μηχανισμών παρέμβασης, κάτι που αναμφισβήτητα θα επιταχύνει τις διαδικασίες συσσώρευσης του κεφαλαίου και με τη βίαιη εκτόπιση μικρών αλλά και μεσαίου μεγέθους επιχειρηματικών μονάδων.

Ο υπουργός απέφυγε να δώσει αναλυτικότερες εξηγήσεις για τον τρόπο εφαρμογής των προνομίων του εκκολαπτόμενου νομοσχεδίου. Από τις - ασαφείς - δηλώσεις του προκύπτει ότι οι προνομιούχες αυτές επιχειρήσεις δε θα έρχονται σε επαφή με τους φορολογικούς μηχανισμούς του ελληνικού δημοσίου, και στα πλαίσια αυτά δε θα υπόκεινται σε κανενός είδους φορολογικό έλεγχο. Αντί αυτού θα φορολογούνται κατά ...τεκμαρτό τρόπο με βάση επιχειρησιακό σχέδιο που θα υποβάλλουν στο υπουργείο Οικονομικών, όπου και θα υπάρχουν προβλέψεις για την εξέλιξη βασικών οικονομικών τους μεγεθών (κέρδη, κύκλος εργασιών κλπ.) σε βάθος δεκαετίας. Σύμφωνα πάντα με τις δηλώσεις Χριστοδουλάκη, κριτήριο της τεκμαρτής φορολόγησής τους μπορεί να είναι είτε το ύψος της κερδοφορίας τους, είτε ο κύκλος εργασιών τους, είτε το ύψος της επένδυσης... Στη σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομίας αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι για τις επιχειρήσεις που θα ενταχθούν στο καθεστώς της «φορολογικής σύμβασης» «τα φορολογητέα καθαρά τους κέρδη θα προσδιορίζονται σε ποσοστό 7% του ποσού των κεφαλαίων που επενδύονται και θα εφαρμόζεται μειωμένος συντελεστής φορολόγησης».

Η πολιτική αποφορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου, την οποία ακολουθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στα πλαίσια του ιδιότυπου «φορολογικού ανταγωνισμού» που έχει εκδηλωθεί άλλωστε σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, έχει δύο άμεσες ορατές συνέπειες: α) Τη μείωση της φορολογίας των επιχειρηματικών κερδών θα την επωμιστούν τα λαϊκά στρώματα, τα οποία ήδη υπερφορολογούνται. β) Ακόμη και με τις δικές τους αντιλήψεις, η δημιουργία δύο φορολογικών συστημάτων δίνει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στις ελληνικές και ξένες πολυεθνικές που θα κάνουν χρήση της «φορολογικής σύμβασης», σε βάρος όχι μόνον των μικρών επιχειρήσεων, αλλά και άλλων μεγάλων που θα συνεχίσουν να φορολογούνται με τις υφιστάμενες γενικές διατάξεις.

Ο,τι ζήτησε η ηγεσία του ΣΕΒ στις μακρόχρονες συζητήσεις για το νέο «αναπτυξιακό», το πήρε και με το παραπάνω. Σε μια εποχή γενικών περικοπών επιδοτήσεων σε γεωργία, επιχορηγήσεων σε κοινωνικούς φορείς κλπ., στο όνομα του εξορθολογισμού των δαπανών, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αυξάνει και βελτιώνει τα «αναπτυξιακά» κίνητρα προς τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Οι κυριότερες αλλαγές του νέου «αναπτυξιακού» είναι οι ακόλουθες:

• Βελτιώνονται τα κίνητρα για μεγάλες επενδύσεις και επενδύσεις πολυεθνικών εταιριών στη χώρα μας. Στα πλαίσια αυτά αποσυνδέεται η επιχορήγηση της επένδυσης και η επιδότηση για αγορά παγίου κεφαλαίου μέσω χρηματοδοτικής μίσθωσης (leasing) από την υποχρέωση δημιουργίας νέων θέσεων απασχόλησης. Καταργείται επίσης και το ανώτατο ποσό επιχορήγησης επένδυσης και επιδότησης leasing που ισχύει σήμερα και φτάνει τα 15 εκατ. ευρώ για επενδύσεις ίδρυσης νέων μεταποιητικών μονάδων. Στο εξής η επιδότηση της επένδυσης θα μπορεί να είναι και μεγαλύτερη των 15 εκατ. ευρώ. Ως προϋπόθεση τίθεται α) το κόστος της επένδυσης να είναι μεγαλύτερο των 40 εκατ. ευρώ και να δημιουργούνται 200 θέσεις εργασίας. β) Το κόστος της επένδυσης να είναι άνω των 15 εκατ. ευρώ, να δημιουργούνται τουλάχιστον 75 θέσεις εργασίας και η επένδυση να πραγματοποιείται από εταιρία με σημαντική δραστηριότητα στη διεθνή αγορά. Είναι κατανοητό ότι τα κίνητρα αυτά αφορούν σε επενδύσεις ξένων πολυεθνικών και μόνο
• Αποσυνδέεται πλήρως η επιχορήγηση και η επιδότηση leasing από την υποχρέωση δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας για επενδύσεις που στοχεύουν στη δημιουργία νέων προϊόντων ή προϊόντων εξαιρετικά προηγμένης τεχνολογίας, ενώ αίρεται και ο περιορισμός του ανώτατου ύψους επιχορήγησης ή της επιδότησης leasing (τα 15 εκατ. ευρώ)
• Αυξάνεται η επιχορήγηση ανά δημιουργούμενη θέση απασχόλησης από 45.000 ευρώ σε 50.000 ευρώ
• Για τις τουριστικές επενδύσεις αυξάνεται το επιδοτούμενο κόστος της επένδυσης από 4,5 εκατ. ευρώ στα 10 εκατ. ευρώ
• Στο εξής θα επιχορηγούνται και οι θεωρούμενες «παλιές» επιχειρήσεις (ηλικίας μεγαλύτερης των 5 ετών) για πραγματοποίηση νέων παραγωγικών επενδύσεων. Με τον υφιστάμενο αναπτυξιακό νόμο οι επιχειρήσεις αυτές είχαν αποκλειστεί από τα αναπτυξιακά κίνητρα. Εναλλακτικά τους δίνεται η δυνατότητα σχηματισμού αφορολόγητου αποθεματικού για 3 χρόνια, με την έκπτωση από τη φορολογία ποσοστού 40% των κερδών τους. Η δυνατότητα δημιουργίας αφορολόγητου αποθεματικού επεκτείνεται και στις μικρές επιχειρήσεις
• Σύμφωνα με τις δηλώσεις Χριστοδουλάκη, χρήση των αναπτυξιακών κινήτρων (επιχορήγηση επενδύσεων, φορολογικά κίνητρα) μπορούν να κάνουν πλέον όλες οι επιχειρήσεις - και οι εμπορικές - που πραγματοποιούν πάγιες επενδύσεις (κατασκευή ακινήτων, αγορά εξοπλισμού κλπ.)

Με παρέμβασή του, στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κατά τη συζήτηση της έκθεσης για το ενημερωτικό δελτίο που πρέπει να συνοδεύει τη δημόσια προσφορά κινητών αξιών, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Πατάκης, τόνισε συγκεκριμένα τα εξής:

«Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις έχουν διπλό στόχο. Αφ' ενός να αποκαταστήσουν το κλονισμένο κλίμα εμπιστοσύνης των μικροεπενδυτών - εργαζόμενων στο θεσμό του Χρηματιστηρίου, ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η λεηλασία της λαϊκής αποταμίευσης και αφ' ετέρου να συγκροτήσουν ένα κανονιστικό πλαίσιο για τη δράση των μεγαλοεπενδυτών.

Επιχειρείται, δηλαδή, η θωράκιση του Χρηματιστηρίου σαν μηχανισμού συγκεντροποίησης του κεφαλαίου και διασφάλισης εύκολου και γρήγορου κέρδους για τους μονοπωλιακούς ομίλους.

Δεν είναι καθόλου πειστικές οι προτάσεις για λήψη μέτρων. Στο έγγραφό της η Επιτροπή μιλάει για πρακτικές "που θα βελτιώσουν την αξιοπιστία της αγοράς και θα συμβάλουν στην προσέλκυση κεφαλαίων", δηλαδή να καθησυχαστούν οι μικροεπενδυτές, για να μπορούν να λεηλατηθούν οι αποταμιεύσεις τους. Αφού πέτυχαν να τους "γλυκάνουν" με ψιχία κερδών για να "παίξουν" όλες τις οικονομίες τους, λειτουργώντας στη λογική του εύκολου πλουτισμού, κατάφεραν επίσης να τους εκμαυλίσουν, εξωθώντας τους στο να αναγάγουν τον τζόγο σε στάση ζωής.

Μέχρι τώρα, όχι μόνο κανένα ουσιαστικό μέτρο ελέγχου δεν έχει ληφθεί, αλλά τα τελευταία απανωτά σκάνδαλα αποκάλυψαν ότι ακόμη και αυτοί οι ίδιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί λειτούργησαν σαν σύμβουλοι στις μεθόδους εξαπάτησης, υιοθετώντας τη μέθοδο της "δημιουργικής λογιστικής", με αποτέλεσμα να κάνουν φτερά οι οικονομίες των λαϊκών στρωμάτων, τα κεφάλαια των μικροεπενδυτών και των συνταξιοδοτικών ταμείων, για να περάσουν στα ταμεία των μονοπωλιακών ομίλων, που πλουτίζουν με παρασιτικό τρόπο.

Η μέχρι σήμερα ιστορία του Χρηματιστηρίου, αλλά και των ελεγκτικών μηχανισμών, που σχετίζονται με αυτό, αποδεικνύουν ότι είναι ο χώρος όπου ισχύει απόλυτα ότι "το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό". Εχει αποκαλυφθεί πλέον ο μύθος ότι μπορεί ο κρατικός έλεγχος να περιορίσει την κερδοσκοπία στον ίδιο το ναό της κερδοσκοπίας.

Μόνο η οικονομική και πολιτική διέξοδος που προτάσσει τις λαϊκές ανάγκες και κοινωνικοποιεί τα βασικά μέσα παραγωγής αποτελεί σήμερα ελπιδοφόρα προοπτική και για τη διασφάλιση του λαϊκού εισοδήματος».