Τα παραπάνω μας ήρθαν στο μυαλό, όταν ακούγαμε χτες τον Κ. Σημίτη και λίγο μετά τον Κ. Καραμανλή να μιλούν και να κονταροχτυπιούνται, σχετικά με τη διαφάνεια, τη λεγόμενη διαπλοκή, την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος κλπ., κλπ. Ακόμη και στο εντελώς απίθανο ενδεχόμενο, όλα όσα λένε, να υλοποιηθούν και να λειτουργήσουν με τον πλέον ιδανικό τρόπο, το μόνο αποτέλεσμα θα ήταν το εξής: Να μειωθεί η παράνομη - με τους ισχύοντες κάθε φορά νόμους - καταλήστευση των εργαζομένων και του λαού. Και το απίθανο αυτό ενδεχόμενο, όμως, είναι απολύτως θεωρητικό. Στην πραγματικότητα κι όπως μπορεί να συμπεράνει ο οποιοσδήποτε λίγο προσεκτικός παρατηρητής, η επέκταση της νόμιμης καταλήστευσης ακολουθείται από την ενίσχυση και της κάθε λογής παράνομης.
Λες και δεν του φτάνουν τα πολλά και διάφορα προβλήματα, που έχει ο Τ. Μπλερ στο εσωτερικό της χώρας του, σχετικά με τις πλαστές εκθέσεις για το οπλοστάσιο του Σ. Χουσεΐν, δέχεται τώρα και «πισώπλατες μαχαιριές» από τον πλέον στενό του σύμμαχο, το Λευκό Οίκο. Ο τελευταίος παραδέχτηκε επισήμως προχτές ότι ο ισχυρισμός του Τζ. Μπους, κατά την ομιλία του τον περασμένο Γενάρη, για την «Κατάσταση του έθνους», ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν προσπάθησε να αγοράσει ποσότητα ουρανίου από το Νίγηρα, ως απόδειξη για την ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής στο Ιράκ, βασιζόταν σε «ανακριβείς πληροφορίες».
Γιατί «πισώπλατη μαχαιριά», ίσως, σκεφθείτε και με το δίκιο σας. Η επίσημη αυτή παραδοχή φέρνει τον Τζ. Μπους στην ίδια θέση με τον Τ. Μπλερ, αφού η παραδοχή συνιστά, ουσιαστικά, μια έμμεση ομολογία ότι χρησιμοποίησε και ο πρώτος χαλκευμένα στοιχεία. Αυτό είναι ένα το κρατούμενο. Υπάρχει, όμως, και κάτι ακόμη: Σύμφωνα με αξιωματούχο του Λευκού Οίκου, οι σχετικές με το Νίγηρα «ανακριβείς πληροφορίες» προέρχονταν από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες...
Ολοι παραδέχονται, με τον έναν ή άλλον τρόπο, ότι τα τελευταία χρόνια παρατηρείται παγκόσμια μια άνοδος του κινήματος ενάντια στη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την αυξανόμενη φτώχεια και γενικότερα τις εντεινόμενες κοινωνικές ανισότητες. Ολοι ή σχεδόν όλοι, επίσης, παραδέχονται -με τον έναν ή άλλο τρόπο- ότι η ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ευρώπης και η διάλυση της ΕΣΣΔ μόνο σ' έναν καλύτερο και ασφαλέστερο κόσμο δεν οδήγησε, παρά τα όσα αντίθετα έλεγαν οι κάθε λογής απολογητές του ιμπεριαλισμού, στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Στα πλαίσια αυτά, λοιπόν, η ΝΕΤ ξεκίνησε την προβολή μιας ξένης σειράς έξι ωριαίων ντοκιμαντέρ, με τίτλο «πώς φτάσαμε στην παγκοσμιοποίηση».
Σωστή και πετυχημένη πρωτοβουλία, ίσως σκεφθείτε. Η κρατική τηλεόραση φροντίζει να βρίσκεται μέσα στο πνεύμα των καιρών και δίνει ένα καλό παράδειγμα και στα ιδιωτικά κανάλια, που φλομώνουν τους τηλεθεατές, με ανούσιες σειρές, τηλεπαιγνίδια ριάλιτι σόου.
Ελα, όμως, που δεν είναι έτσι...
Τα εν λόγω ντοκιμαντέρ, παραγωγής Invision (εταιρία με έδρα το Μπόστον των ΗΠΑ), είναι φανερό ότι έχουν βγει από τη φαρέτρα της αμερικανικής προπαγάνδας, με στόχο τη συκοφάντηση του σοσιαλιστικού συστήματος και προβολής της δήθεν ανώτερης οικονομίας της αγοράς. Οι εκπομπές αυτές (βρίσκονται στο 6ο επεισόδιο) ξεκινάνε με ύμνους στον Ρίγκαν, την Θάτσερ και το νεοφιλελευθερισμό, που -όπως λέγεται- «εγκαινίασαν την καπιταλιστική επανάσταση για τη νίκη της οικονομίας της αγοράς, ενάντια στη σχεδιοποιημένη σοσιαλιστική οικονομία». Δίνεται βήμα σε στελέχη των Αμερικανών ιμπεριαλιστών - «παιδιά του Σικάγο» - που συνέβαλαν στην ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη, ενώ η «μεταψυχροπολεμική εποχή» παρουσιάζεται ως παράδεισος για τους ανθρώπους και τους λαούς. Βήμα βρίσκουν, βέβαια, και όσοι έβαλαν πλάτη, για τα παραπάνω, όπως οι Γκορμπατσόφ, Γιέλτσιν, Βαλέσα, Γιαμπλίνσκι, Τσουμπαϊς κ.ά. Η προπαγάνδα επεκτείνεται στη Λατινική Αμερική και την Ασία, όπου οι όποιες ανεξάρτητες κυβερνήσεις (Κούβα, Περού, Βιετνάμ, Ινδία, Κίνα κλπ.), που επιχείρησαν να αλλάξουν τα πράγματα οδήγησαν τους λαούς τους στην πείνα. Ολα αυτά, με χοντρές δόσεις αντικομμουνισμού και φυσικά με το αβαντάζ του μονολόγου.
Να υποθέσουμε ότι η προβολή της εκπομπής αυτής είναι ενδεικτική των νέων πλάνων της κρατικής τηλεόρασης;
Και για όσους (λογικούς ανθρώπους) αυτά τα δύο φαντάζουν ...αντίθετα και αδύνατο να συγκλίνουν, θυμίζουμε ότι όταν ένα κόμμα, όπως αυτό που μας κυβερνά, βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο είναι δυνατό να κάνει κάθε είδους ...θαύμα.
Πού να δείτε, όταν θα «σφίξουν» τα πράγματα, πώς ξαφνικά θα βρεθούν θέσεις διορισμού στο δημόσιο τομέα, κονδύλια που θα δημιουργούν προσδοκίες κοινωνικής πολιτικής και βαθύτατες ευαισθησίες για χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους. Μετά το καλοκαίρι, άλλωστε, έχουμε τη Διεθνή Εκθεση της Θεσσαλονίκης, όπου θα πάρετε μια καλή γεύση.
ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ να χειροκροτήσουμε την πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ να μας δείξει - αν, τελικά, γίνει πραγματικά - τι έκαναν οι βουλευτές του την περίοδο 1998 - 2000 στο Χρηματιστήριο; Ανεξαρτήτως του τι έκαναν οι βουλευτές του, ξέρουμε τι έκανε ο αρχηγός τους και ο τότε υπουργός Οικονομίας: Υπόσχονταν κέρδη με ουρά για όσους επενδύσουν στη Σοφοκλέους.
Το ίδιο, δηλαδή, που κάνουν τώρα διάφορα «θεσμικά παπαγαλάκια», προβλέποντας νέα χρηματιστηριακή άνοιξη (άλλο που κανένας δεν τους πιστεύει). Αραγε, γι' αυτό το πολιτικό έγκλημα ποιος θα πληρώσει και πότε; Προφανώς, κανείς και ποτέ.
Μήπως, άραγε, θα μας έλυνε το πρόβλημα η υιοθέτηση των προτάσεων της ΝΔ για εξεταστικές επιτροπές, την ώρα που το ίδιο αυτό κόμμα «σκίζεται» για να δημιουργηθούν συνθήκες για νέες επενδύσεις στο Χρηματιστήριο; Μάλλον «νέο γύρο κορόιδων» στο μέλλον «μυρίζουν» αυτές οι θέσεις.Κι αφού είναι τόσο ευαίσθητοι με το θέμα του Χρηματιστηρίου οι κυβερνώντες γιατί δεν μπήκαν στον κόπο να κάνουν μια νομοθετική ρύθμιση για τα χρήματα των ασφαλιστικών Ταμείων, που χάθηκαν σ' αυτά τα παιγνίδια των μεγαλοκαρχαριών; Αυτό το θέμα όλως τυχαίως ...το ξέχασαν.
Δεν είναι τυχαίες οι αντιδράσεις, κατ' αρχήν του εκπροσώπου του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών και ακολούθως των υπουργών Τύπου και Αμυνας, οι οποίοι εξέφρασαν είτε την ικανοποίηση της ελληνικής κυβέρνησης για την τουρκική διαβεβαίωση ότι το πλοίο δε θα μπει στα ελληνικά χωρικά ύδατα είτε επικέντρωσαν το θέμα στο να μην μπει το τουρκικό πλοίο στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Δηλαδή, για την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, που ως γνωστόν αφορά στην έρευνα και στην εκμετάλλευση του πυθμένα των διεθνών υδάτων, πέρα από την οριογραμμή των 6 ναυτικών μιλίων που είναι τα χωρικά ύδατα, δε γίνεται κουβέντα.
Αξίζει να υπενθυμίσουμε πως το πρόβλημα, όποτε στο παρελθόν υπήρξε κρίση, με αφορμή ανάλογες εξόδους τουρκικών ερευνητικών πλοίων (καλοκαίρι 1976 και άνοιξη του 1987), δεν ήταν το αν θα γίνουν οι έρευνες στα ελληνικά χωρικά ύδατα, πράγμα που ποτέ δεν είχε επιχειρήσει η Τουρκία, αλλά στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, η οποία, με βάση τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, κατά το μεγαλύτερο μέρος ανήκει στην Ελλάδα, αμφισβητείται, όμως, από την Τουρκία στη βάση της δικής της θεωρίας ότι τα νησιά δεν έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα. Στο μεταξύ διάστημα, μετά τα Ιμια το 1996, προέκυψαν και οι «γκρίζες ζώνες» που δεν είναι τίποτα άλλο παρά το όχημα, ο «Δούρειος Ιππος», για να μπει η Τουρκία στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου. Στην ουσία βρισκόμαστε μπροστά σε μια μεθόδευση, όπου φαίνεται πως συμμετέχει με τη στάση της και η ελληνική κυβέρνηση. Μια μεθόδευση στα πλαίσια της «βήμα προς βήμα» προσέγγισης με την Τουρκία, ασφαλώς υπό την υψηλή καθοδήγηση των ΗΠΑ, που εγκαινιάστηκε με τη Συμφωνία της Μαδρίτης. Και που έχει ανοίξει το δρόμο αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο.