Ολοι παραδέχονται, με τον έναν ή άλλον τρόπο, ότι τα τελευταία χρόνια παρατηρείται παγκόσμια μια άνοδος του κινήματος ενάντια στη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την αυξανόμενη φτώχεια και γενικότερα τις εντεινόμενες κοινωνικές ανισότητες. Ολοι ή σχεδόν όλοι, επίσης, παραδέχονται -με τον έναν ή άλλο τρόπο- ότι η ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ευρώπης και η διάλυση της ΕΣΣΔ μόνο σ' έναν καλύτερο και ασφαλέστερο κόσμο δεν οδήγησε, παρά τα όσα αντίθετα έλεγαν οι κάθε λογής απολογητές του ιμπεριαλισμού, στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Στα πλαίσια αυτά, λοιπόν, η ΝΕΤ ξεκίνησε την προβολή μιας ξένης σειράς έξι ωριαίων ντοκιμαντέρ, με τίτλο «πώς φτάσαμε στην παγκοσμιοποίηση».

Σωστή και πετυχημένη πρωτοβουλία, ίσως σκεφθείτε. Η κρατική τηλεόραση φροντίζει να βρίσκεται μέσα στο πνεύμα των καιρών και δίνει ένα καλό παράδειγμα και στα ιδιωτικά κανάλια, που φλομώνουν τους τηλεθεατές, με ανούσιες σειρές, τηλεπαιγνίδια ριάλιτι σόου.

Ελα, όμως, που δεν είναι έτσι...