Υλικά: Μελιτζάνες, κολοκυθάκια, πατάτες και πιπεριές (η ποσότητα εξαρτάται από το μέγεθος του ταψιού. Περίπου τρία από κάθε είδος, για μικρό).

Επιπλέον: Μισό κιλό τυρί φέτα, 3 κρεμμύδια, 4 ώριμες ντομάτες, σκόρδο, μαϊντανός, λάδι, αλάτι, πιπέρι και λίγο αλεύρι.

Ετοιμασία: Σ' ένα κατσαρολάκι βάζουμε λίγο λάδι και ρίχνουμε μέσα τα 2 κρεμμύδια, αφού τα έχουμε κόψει, όπως τα κόβουμε για τη σαλάτα. Τα αφήνουμε να μαραθούν και προσθέτουμε τις 2 ντομάτες ψιλοκομμένες, το μαϊντανό, το σκόρδο, το αλάτι και το πιπέρι. Τα αφήνουμε 5` να βράσουν. (Αν χρειαστεί, βάζουμε νεράκι).

Τοποθετούμε σ' ένα ταψί τις μελιτζάνες, τα κολοκυθάκια, τις πατάτες και τις πιπεριές (έχουμε κόψει σε κύβους τις μελιτζάνες και τις πατάτες, σε λεπτές φέτες τα κολοκύθια και τις πιπεριές, όπως μας αρέσει). Προσθέτουμε μαϊντανό, αλάτι και πιπέρι, ρίχνουμε περίπου ένα φλιτζάνι του καφέ λάδι και τα ανακατεύουμε αλευρώνοντάς τα. Αφού τα στρώσουμε στο ταψί, τα βάζουμε στο φούρνο (αναμμένος στο γκριλ) και τ' αφήνουμε έως να μαραθούν (ανακατεύουμε προσεκτικά 2-3 φορές με μια ξύλινη κουτάλα). Τα βγάζουμε από το φούρνο, ρίχνουμε τη σάλτσα, το τυρί χοντροκομμένο, 1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο, σκόρδο ψιλοκομμένο, λίγο λάδι και αφού τ' ανακατέψουμε, τα στρώνουμε στο ταψί. Τέλος, κόβουμε τις 2 ντομάτες σε πολύ λεπτές φέτες και τις τοποθετούμε πάνω απ' τα υλικά.

Ψήνουμε στους 220^οC για περίπου 3/4 της ώρας.

Ενα εξαιρετικό βιβλίο «Ανδρέας Μιαούλης: Επος και τραγωδία» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις του βιβλιοπωλείου της ΕΣΤΙΑΣ. Ο συγγραφέας Δημήτρης Σταμέλος, που, τα τελευταία κυρίως χρόνια, ασχολείται με την έρευνα, μελέτη και παρουσίαση κορυφαίων μορφών του 1821, με τον Ανδρέα Μιαούλη κάνει μια μεθοδική και διεξοδική μελέτη 481 σελίδων, όπου αναπλάθει, με τρόπο συναρπαστικό, και με βάση ένα πλούσιο αρχειακό και βιβλιογραφικό υλικό, ολόκληρη τη δράση του Μιαούλη, προεπαναστατικά, στην Επανάσταση αλλά και στα χρόνια του Καποδίστρια. Ο υπότιτλος του έργου είναι ενδεικτικός. «Επος και τραγωδία». Ο Μιαούλης πρωταγωνιστής στον Αγώνα, με άξιους συνεργάτες, θριαμβευτής σε συγκλονιστικές ναυμαχίες, συνεργάτης, ως αρχηγός στόλου, του Κυβερνήτη του νεοελληνικού κράτους, καίει μέρος του στόλου στον Πόρο, προκαλώντας τη γενική αποδοκιμασία. Κι ενώ προετοιμάζεται η παραπομπή του σε δίκη για εσχάτη προδοσία, η δολοφονία του Ι. Καποδίστρια, αποτρέπει τη δίωξή του. Αυτά τα άγνωστα, στους περισσότερους, στοιχεία παρουσιάζει ο Δημήτρης Σταμέλος και αποκαλύπτει τη φυσιογνωμία και τη δράση ενός πρωταγωνιστή του '21 και της καποδιστριακής περιόδου, αλλά την παρέμβαση των ξένων και κυρίως της Αγγλίας στις ελληνικές υποθέσεις, ολέθριες παρεμβάσεις που υπήρξαν και η αφορμή της κακοδαιμονίας της νεότερης Ελλάδας. Ο Δημήτρης Σταμέλος έχει τιμηθεί με Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας το 2001 για τη μονογραφία του «Νικηταράς: πρότυπο παλικαριάς και αρετής».

Αύγουστος, το θερμόμετρο γύρω στους 20 βαθμούς, αλλά η φαντασία ντύνει εύκολα τα τοπία με τη λευκότητα του χιονιού, την παγερή λάμψη του πάγου, τη σιωπή και το σκοτάδι της ατέλειωτης νύχτας. Εδώ τα χρώματα, ακόμη και μες στο άπλετο φως, είναι νοτισμένα με σκοτεινιά.

Η ορεινή και αραιοκατοικημένη αυτή χώρα - περίπου 14 κάτοικοι ανά τ. χλμ.- με την παρθενικότατη φύση, είναι συγχρόνως μοντέρνα, πρωτοπόρα στην τεχνολογία, με υψηλότατη βιομηχανική ανάπτυξη και καλύτερο βιοτικό επίπεδο σε σχέση πάντα με τη δική μας χώρα. Η γυναίκα, και μάλιστα η μητέρα, παντρεμένη ή ανύπαντρη, απολαμβάνει εκτίμηση και προνομιακή κρατική μεταχείριση.

Η ανακάλυψη κοιτασμάτων πετρελαίου στη Βόρεια Θάλασσα το 1968, τη μεταμόρφωσε σε μια χώρα, όπου το κατά κεφαλήν εισόδημα, η μακροβιότητα και το βιοτικό επίπεδο είναι από τα υψηλότερα στον κόσμο. Επίσης, διαθέτει σιδηρομετάλλευμα, ξυλεία, ασήμι, ναυπηγικές μονάδες, εμπορικό στόλο, κυρίως πετρελαιοφόρα, φυσικό αέριο και υδροηλεκτρική ενέργεια. Εντούτοις δεν περιφρονεί τα σκουπίδια της, τα οποία - όπως και στην υπόλοιπη Σκανδιναβία - δεν τα συναντάς πουθενά. Τα επεξεργάζεται επιμελώς για να λιπάνει αγρούς και να ζεστάνει κατοικίες...

Με τέτοιες συνθήκες, η νορβηγική δυσπιστία για την Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι καθόλου παράδοξη, και το 1994 για δεύτερη φορά το δημοψήφισμα για ένταξη ήταν απορριπτικό.

Κατά τις πληροφορίες της ξεναγού, μόνιμης κατοίκου Νορβηγίας, ο χαμηλόμισθος αμείβεται με περίπου 2.000 ευρώ το μήνα. Ωστόσο, η ζωή είναι πανάκριβη, η φορολογία υψηλή, και για τους υψηλόμισθους γύρω στο 48%. Οι εργαζόμενοι, άντρες και γυναίκες, συνταξιοδοτούνται στα εξήντα επτά (!) και άπαντες λαβαίνουν σύνταξη, την αποκαλούμενη γενική. Οι μισθωτοί λαβαίνουν και δεύτερη εκτός από τη γενική. Η εγκληματικότητα είναι μηδαμινή, η ποινή των ισοβίων καταργημένη.

«Παράδεισος», λοιπόν, η Νορβηγία; Και μακάριοι οι ψηλοί, ξανθοί, ήρεμοι απόγονοι των Βίκινγκς, που η επικράτηση του χριστιανισμού εξαφάνισε από το προσκήνιο της ιστορίας;

Παράδεισος υπό αμφισβήτηση. Οι αυτοκτονίες, ιδιαίτερα των γερόντων και των πολύ νέων, αυξάνονται συνεχώς. Ο αλκοολισμός, παρά τα περιοριστικά μέτρα της κυβέρνησης, είναι παλιό πρόβλημα. Τα ναρκωτικά σχετικά νέο. Φταίνε το κλίμα, οι ατέλειωτες νύχτες του χειμώνα, η εσωστρέφεια, η απομόνωση, τα κοινωνικά προβλήματα που δημιουργεί ο καπιταλισμός; Η απάντηση άραγε βρίσκεται στο παραμορφωμένο από πανικό πρόσωπο με το στόμα - τρύπα που κραυγάζει βουβά, στην «Κραυγή», το γνωστό πίνακα του Μουνχ, στην πινακοθήκη του Οσλο;

Στο Οσλο, με τις πλατιές λεωφόρους, το εκθαμβωτικό πράσινο, το λιμάνι, τις υπαίθριες αγορές φρούτων και χειροποίητων κεραμικών, βρίσκεται και το περίφημο πάρκο Βίγκελαντ με τα 212 γυμνά γλυπτά από γρανίτη, σίδερο κι ορείχαλκο, του ομώνυμου γλύπτη, που απεικονίζουν με δραματική ένταση τον κύκλο της ζωής. Προλαβαίνουμε να επισκεφθούμε και το μουσείο καραβιών των Βίκινγκς, με τα ανασηκωμένα ακρόπρωρα δρακοκεφαλών. Δεν ανασύρθηκαν από τη θάλασσα. Ξεθάφτηκαν από τη γη, καθώς οι αρχηγοί θάβονταν μες στα καράβια τους μαζί με τους θησαυρούς τους.

Σκηνές από τη ζωή στο Οσλο: Παρασκευή απόγευμα και δρόμοι πλημμυρισμένοι από κόσμο. Στρογγυλοκαθισμένοι στο πεζοδρόμιο φοιτητές και φοιτήτριες πουλάνε τα περυσινά τους βιβλία. Κοριτσοπαρέες σε μπιραρίες φλυαρούν, ρουφώντας μπίρα. Κόσμος λιάζεται ανέμελα στα πάρκα. Μια κατάξανθη νεαρή θηλάζει το μωρό της διαβάζοντας ένα βιβλίο. Ποδήλατα - ταξί ψαρεύουν πελατεία...

Νυχτώνει αργά το καλοκαίρι στο Οσλο. Πολύ αργά. Ο χειμώνας όμως δεν αργεί, δυστυχώς για τους Νορβηγούς...

Συνταγές επώνυμες από την Αρτα, με αγάπη

Τα σουβλάκια του Βασίλη

ΥΛΙΚΑ

8 σουβλάκια από κοτόπουλο, (μορείτε να τα προμηθευτείτε έτοιμα ή να τα φτιάξετε μόνοι σας χρησιμοποιώντας ψαχνό από οποιοδήποτε μέρος του κοτόπουλου και βάζοντας ενδιάμεσα κρεμμύδι, πιπεριά ή ντομάτα ώριμη), 4 πατάτες, 300 γρ. τυρί φέτα.

Για τη σάλτσα: ντομάτα,αλάτι, λάδι, πιπέρι.

Προετοιμάζουμε τη σάλτσα με τις ντομάτες, ψιλοκομμένο μαϊντανό, σκόρδο, αλάτι, πιπέρι, κρεμμυδάκι. Κόβουμε τις πατάτες και τρίβουμε τη φέτα. Οταν ετοιμαστεί η σάλτσα την αφήνουμε λίγο να κρυώσει, ανακατεύουμε όλα τα υλικά και αφού τα «στρώσουμε» στο ταψί, ψήνουμε στους 220^οC για περίπου 3/4 της ώρας έως 1 ώρα. Στο ενδιάμεσο του ψηφίσματος είναι καλά να «γυρίσουμε» τα σουβλάκια να ψηθούν κι από την «κάτω» πλευρά.

«Ο δρόμος των Μπαχαρικών» του Τζον Μίλτον είναι μια όμορφα ειπωμένη ιστορία που αναπλάθει τον κόσμο των Ανακαλύψεων, που άνοιξε τον 17ο αιώνα. Ανήμερα τα Χριστούγεννα του 1616, ένας Αγγλος τυχοδιώκτης, ο Ναθαναήλ Κούρθοπ, αποβιβάστηκε στη στεριά ενός απομακρυσμένου νησιού των Ανατολικών Ινδιών με μια μυστική κι επικίνδυνη αποστολή, να πείσει τους κυνηγούς κεφαλών που κατοικούσαν στη νήσο Ρουν να παραχωρήσουν στην Αγγλία το μονοπώλιο του μοσχοκάρυδου, ενός μπαχαρικού αμύθητης αξίας, στην Ευρώπη. Ομως τα συμφέροντα δεν ήταν μόνο βρετανικά. Και οι Ολλανδοί είχαν ανάλογες προσδοκίες, έτσι θα αρχίσει μια τρομερή σύγκρουση, ένας ανελέητος πόλεμος που θα οδηγήσει στην ανακάλυψη μιας πόλης, που στα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα γίνει από τις πιο σημαντικές πόλεις του χρήματος και θα γραφεί μια από τις πιο σημαντικές σελίδες της πολιτισμικής ιστορίας. Ο Τζάιλς Μίλτον γεννήθηκε το 1966 και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ.