ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 26 Σεπτέμβρη 2003
Σελ. /40
Τα λόγια του αέρα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μπορεί οι κυβερνώντες να επιχειρούν τον τελευταίο καιρό -ανάμεσα στα πολλά και διάφορα προεκλογικά τρικ - να δώσουν την εντύπωση, ότι ...θεωρούν την Παιδεία πρώτιστο ζήτημα, κλπ., κλπ., αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Και δεν είχαμε, βέβαια, την παραμικρή αμφιβολία γι' αυτό. Αλλωστε, η μέχρι σήμερα πολιτική τους δεν αφήνει έδαφος ούτε καν γι' αυταπάτες. Το ίδιο και όσα έχουν συμφωνήσει στα πλαίσια της ΕΕ και οι δεσμεύσεις, που έχουν αναλάβει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των τελευταίων αποτελούν οι λεγόμενες κατευθύνσεις της Μπολόνια, οι οποίες αναφέρονται κυρίως στην ανώτατη εκπαίδευση. Σύμφωνα με αυτές, οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών της ΕΕ έχουν αποφασίσει να προωθήσουν με συγκεκριμένα και γρήγορα βήματα την παραπέρα υποταγή της ανώτατης εκπαίδευσης και της επιστημονικής έρευνας στις απαιτήσεις της αγοράς και στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, να μειώσουν δραστικά τις κρατικές δαπάνες, κλπ., κλπ. Με δυο λόγια, να καταστήσουν τα πανεπιστήμια παραρτήματα των πολυεθνικών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Κι αν νομίζετε ότι τα παραλέμε, ή δεν μπορείτε να φανταστείτε με ποιους τρόπους η κυβέρνηση θα προωθήσει τα παραπάνω, διαβάστε το διπλανό σχόλιο.

... και τα πραγματικά σχέδια

«... Η ελληνική κυβέρνηση σκοπεύει να ξεκινήσει ένα διάλογο με τα ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης το ερχόμενο ακαδημαϊκό έτος, στοχεύοντας στην καθιέρωση ενός συστήματος κρατικής χρηματοδότησης με βάση στόχους, το οποίο θα έχει αποτέλεσμα την αύξηση της αυτονομίας και του βαθμού ελευθερίας των ιδρυμάτων.

Το νέο σύστημα θα είναι βασισμένο, όπως σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, σε μία διαδικασία διαβούλευσης, ανάμεσα στην κυβέρνηση και το κάθε ίδρυμα, η οποία θα καταλήγει σε μια τετραετή συμφωνία που θα περιλαμβάνει αμοιβαίες δεσμεύσεις. Η δέσμευση της κυβέρνησης θα αναφέρεται κυρίως στους πόρους, ενώ η δέσμευση του Ιδρύματος θα αναφέρεται κυρίως στην επίτευξη των συμφωνημένων στόχων. Αυτή η ανάπτυξη, σε συνδυασμό με την καθιέρωση ενός εθνικού συστήματος διασφάλισης και αξιολόγησης της ποιότητας, αναμένεται να βελτιώσει επίσης τη γενική αποδοτικότητα των ελληνικών ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων».

Τα παραπάνω αποτελούν ορισμένα μόνον αποσπάσματα της «Εθνικής Εκθεσης Εφαρμογής της Διαδικασίας της Μπολόνια;», την οποία συνέταξε το υπουργείο Παιδείας και παρουσίασε ο υπουργός Παιδείας στην πρόσφατη σύνοδο των Ευρωπαίων ομολόγων του στο Βερολίνο. Κι όπως μπορεί να καταλάβει ο καθένας, η κυβέρνηση σχεδιάζει το εξής: Με μοχλούς τη διαβόητη αξιολόγηση και τις «τετραετείς συμφωνίες» θα προωθήσει τη «σύνδεση» (διάβαζε υποταγή) των πανεπιστημίων με την αγορά και τις επιχειρήσεις. Σε ό,τι δε αφορά στη χρηματοδότηση των ΑΕΙ θα μπει πλέον σε άλλη βάση. Τα πανεπιστήμια δε θα χρηματοδοτούνται με βάση τις ανάγκες τους, έστω και αγρίως υποτιμημένες (αριθμός φοιτητών, κλπ.), αλλά με βάση τους «συμφωνηθέντες στόχους». Και ο νοών νοείτω...

Φτιάχνουμε για να πουλάμε...

Δεν περιμένουμε, βέβαια, ούτε επαλήθευση, ούτε διάψευση από τους αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες. Ετσι κι αλλιώς, αυτά και όσα άλλα αναφέρονται στα οικονομικά των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, θα γίνουν γνωστά μετά τη διεξαγωγή τους, ίσως και αρκετά αργότερα. Σας πληροφορούμε, πάντως, ότι ακούσαμε τα εξής: Οχι μόνο και νέο δάνειο πολυετούς διάρκειας σκέφτεται να πάρει η κυβέρνηση (έχει ήδη πάρει ένα, ύψους 500 δισ. δραχμών), για να αντιμετωπίσει το συνεχώς αυξανόμενο κόστος των Ολυμπιακών έργων, αλλά και να ξεπουλήσει από τώρα τη μετά τους Αγώνες εκμετάλλευση και χρήση Ολυμπιακών αθλητικών εγκαταστάσεων σε πολυεθνικές και κάθε ενδιαφερόμενο.

Αρχαίο πνεύμα αθάνατο...

Δικαιολογίες...

«"Ηλθον, είδον και απήλθον" ο Συνασπισμός χτες στη συνεδρίαση της Διακομματικής Επιτροπής για τον εκλογικό νόμο, μην μπαίνοντας σε διαδικασία συζήτησης γύρω από την πρόταση της κυβέρνησης, αλλά αντιπροτείνοντας την καθιέρωση της απλής αναλογικής».

Αυτά γράφει η χτεσινή «Αυγή», σχετικά με την προχτεσινή συνεδρίαση της Διακομματικής Επιτροπής, όπου - εκτός των εκπροσώπων της κυβέρνησης - προσήλθαν μόνον οι εκπρόσωποι του ΣΥΝ.

Βέβαια, ο Στ. Πιτσιόρλας, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ, επιχείρησε να δικαιολογήσει το γεγονός, δηλώνοντας ότι «έπρεπε όλα τα κόμματα να έρθουν στη Διακομματική για να φανεί η απομόνωση της κυβέρνησης». Λες και αν έμεναν εντελώς μόνοι τους οι Κ. Σκανδαλίδης και Κ. Γείτονας και δεν πήγαινε κανένα κόμμα, δε θα φαινόταν η απομόνωση αυτή - τουλάχιστον εξίσου, αν όχι ακόμη περισσότερο...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κέρδη ποτισμένα με αίμα

Οι εφτά νεκροί εργάτες μέσα σε μια βδομάδα απέδειξαν, για μια ακόμα φορά, ότι τα εγκλήματα στους χώρους δουλιάς δεν έχουν σταματημό. Συνεχίζονται με τον ίδιο αμείωτο βαθμό, βάζοντας τους εργαζόμενους μπροστά σε μεγάλες ευθύνες, για το πώς θα προστατέψουν την ίδια τους τη ζωή από την ασυδοσία των εργοδοτών. Για να σταματήσουν να δίνουν το αίμα τους μέσα στις στοές και στις οικοδομές. Γιατί οι 60 νεκροί, που έχει καταγράψει ο «Ρ» από τις αρχές του χρόνου, θα αυξηθούν κι άλλο.

Η ανυπαρξία μέτρων ασφάλειας είναι πάντα η αιτία που οδηγεί στα εργατικά «ατυχήματα», παρά τους ισχυρισμούς των εργοδοτών, για τους οποίους, φυσικά, πάντα φταίει η αβλεψία του εργαζόμενου και η κακιά στιγμή! Ποτέ δε φταίει το ότι οι εργαζόμενοι δουλεύουν και παράγουν επί 12 και 16 ώρες κάθε μέρα, για να αυξάνουν τα κέρδη του κεφαλαίου. Σκαρφαλωμένοι πάνω στις σκαλωσιές, μέσα σε στοές, πάνω από τις μηχανές και μέσα στα αμπάρια, μέχρι το κορμί να μην αισθάνεται πλέον τίποτα. Μοναδικός σκοπός των εργοδοτών είναι να αυξάνουν το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, γιατί αυτό αυξάνει και τα κέρδη τους. Και τα κέρδη αυτά για τον εργοδότη δε νοείται να μειωθούν, πληρώνοντας μέτρα προστασίας. Ο νεκρός εργάτης δεν κοστίζει. Απλά, θα τον αντικαταστήσει. Κοστίζουν, όμως, οι εργατοώρες για να στηθεί ασφαλής σκαλωσιά. Για να ελέγξουν μηχανικοί την ασφάλεια του χώρου εργασίας. Για να συντηρήσουν το μηχάνημα πριν κλατάρει. Για να αγοράσουν μέσα προστασίας.

Δίπλα σε όλα αυτά, η κυβέρνηση παρατηρεί και συνηγορεί. Χύνει κροκοδείλια δάκρυα και προειδοποιεί τους εργοδότες, σε αυστηρό ύφος, ότι θα τους τιμωρήσει! Τα εγκλήματα, όμως, μένουν πάντα ατιμώρητα, αφού στο τέλος κανένας υπεύθυνος δεν κάθεται στο σκαμνί, παρά μόνον εξιλαστήρια θύματα. Η ίδια η κυβέρνηση, όμως, είναι αυτή που επιτρέπει στους εργοδότες να είναι ασύδοτοι. Διατηρεί παροπλισμένους τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, οι οποίοι, ακόμα και όταν παρεμβαίνουν, αφήνουν ανενόχλητους τους εργοδότες. Ικανοποίησε τις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου, κάνοντας τις εργασιακές σχέσεις «λάστιχο», χωρίς ωράριο, χωρίς ειδικότητα, για όσο και όταν θέλουν τα αφεντικά. Είναι αυτή, που δεν μπορεί να «παρέμβει» σε απολύσεις στις ιδιωτικές επιχειρήσεις και όποιος μιλήσει για ασφάλεια την επομένη ψάχνει για δουλιά.

Οσα δάκρυα και να χύσουν οι εργαζόμενοι, όσο και να αγανακτήσουν, δεν πρόκειται με το δάκρυ να σταματήσουν τα εγκλήματα στους χώρους δουλιάς. Πρέπει οι ίδιοι να πάρουν την υπόθεση της προστασίας της ζωής τους στα χέρια τους. Να συσπειρωθούν και με ταξικούς αγώνες να επιβάλουν μέτρα. Να βάλουν στην άκρη τις δυνάμεις του δικομματισμού, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εργοδοτών και του μεγάλου κεφαλαίου. Να ενισχύσουν το ΚΚΕ, για να πάρουν, τελικά, οι ίδιοι την εξουσία της ζωής τους στα χέρια τους.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ