«... Η ελληνική κυβέρνηση σκοπεύει να ξεκινήσει ένα διάλογο με τα ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης το ερχόμενο ακαδημαϊκό έτος, στοχεύοντας στην καθιέρωση ενός συστήματος κρατικής χρηματοδότησης με βάση στόχους, το οποίο θα έχει αποτέλεσμα την αύξηση της αυτονομίας και του βαθμού ελευθερίας των ιδρυμάτων.

Το νέο σύστημα θα είναι βασισμένο, όπως σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, σε μία διαδικασία διαβούλευσης, ανάμεσα στην κυβέρνηση και το κάθε ίδρυμα, η οποία θα καταλήγει σε μια τετραετή συμφωνία που θα περιλαμβάνει αμοιβαίες δεσμεύσεις. Η δέσμευση της κυβέρνησης θα αναφέρεται κυρίως στους πόρους, ενώ η δέσμευση του Ιδρύματος θα αναφέρεται κυρίως στην επίτευξη των συμφωνημένων στόχων. Αυτή η ανάπτυξη, σε συνδυασμό με την καθιέρωση ενός εθνικού συστήματος διασφάλισης και αξιολόγησης της ποιότητας, αναμένεται να βελτιώσει επίσης τη γενική αποδοτικότητα των ελληνικών ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων».

Τα παραπάνω αποτελούν ορισμένα μόνον αποσπάσματα της «Εθνικής Εκθεσης Εφαρμογής της Διαδικασίας της Μπολόνια;», την οποία συνέταξε το υπουργείο Παιδείας και παρουσίασε ο υπουργός Παιδείας στην πρόσφατη σύνοδο των Ευρωπαίων ομολόγων του στο Βερολίνο. Κι όπως μπορεί να καταλάβει ο καθένας, η κυβέρνηση σχεδιάζει το εξής: Με μοχλούς τη διαβόητη αξιολόγηση και τις «τετραετείς συμφωνίες» θα προωθήσει τη «σύνδεση» (διάβαζε υποταγή) των πανεπιστημίων με την αγορά και τις επιχειρήσεις. Σε ό,τι δε αφορά στη χρηματοδότηση των ΑΕΙ θα μπει πλέον σε άλλη βάση. Τα πανεπιστήμια δε θα χρηματοδοτούνται με βάση τις ανάγκες τους, έστω και αγρίως υποτιμημένες (αριθμός φοιτητών, κλπ.), αλλά με βάση τους «συμφωνηθέντες στόχους». Και ο νοών νοείτω...