Αρχίζουν στις 4 του Οκτώβρη, στη Ρώμη, οι εργασίες της Διακυβερνητικής Διάσκεψης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία καλείται να δώσει μέχρι το τέλος του χρόνου το «Σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Θεωρητικά, η Διάσκεψη θα συζητήσει επί του κειμένου το οποίο διαμορφώθηκε από τη Συντακτική Συνέλευση και παρουσιάστηκε στη Σύνοδο Κορυφής της Χαλκιδικής.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια της προχτεσινής του συνεδρίασης τάχθηκε με πλειοψηφία υπέρ του σχεδίου της Συντακτικής Συνέλευσης και ζήτησε από τα μέλη της Διακυβερνητικής να το εγκρίνουν χωρίς ουσιαστικές αλλαγές. Στην απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου τονίζεται ότι αν ανοίξει τώρα συζήτηση για σοβαρές τροποποιήσεις η Διακυβερνητική θα οδηγηθεί σε αδιέξοδο και αποτυχία. Η επισήμανση αυτή είναι και η απόδειξη για το μέγεθος των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών στους κόλπους της ΕΕ σχετικά με το θέμα του ευρω-Συντάγματος.

Είναι χαρακτηριστικό ότι για το συγκεκριμένο θέμα έγινε κοινή εισήγηση από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (μέλος του οποίου είναι η Νέα Δημοκρατία) και το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα (μέλος του οποίου είναι το ΠΑΣΟΚ). Την κοινή εισήγηση διαμόρφωσαν ο Ισπανός ευρωβουλευτής Χοσέ Μαρία Ζιλ Ρόμπλες από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και ο Ελληνας ευρωβουλευτής Δημήτρης Τσάτσος από το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα.

Στην ψηφοφορία η εισήγηση Ρόμπλες- Τσάτσου έγινε δεκτή με 335 ψήφους υπέρ, 106 κατά και 53 αποχές.

Από την Ελλάδα: «Υπέρ» ψήφισαν όλοι οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Από το ΣΥΝ «υπέρ» ψήφισε ο ένας ευρωβουλευτής του (Μ. Παπαγιαννάκης), ενώ ο άλλος (Αλ. Αλαβάνος) απείχε.

«Κατά» ψήφισαν μόνον οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ, ενώ αποχή έκαναν οι ευρωβουλευτές του ΔΗΚΚΙ.

Τόσο από την εισήγηση, όσο και από την ψηφοφορία προκύπτει με απόλυτα καθαρό τρόπο η πλήρης ταύτιση των δύο συνεταίρων του δικομματισμού σε μια κορυφαία πολιτική επιλογή, όπως είναι το «Σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Εξάλλου, ο δικομματισμός, που εκφράζεται στη χώρα μας με τη σύμπλευση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σε όλα τα μεγάλα θέματα, εκφράζεται και σε κεντρικό επίπεδο στην ΕΕ με τη σύμπλευση των συντηρητικών και των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων για όλα τα θεμελιώδη ζητήματα.

Για την ιστορία, σημειώνουμε ότι η Σύνοδος της Χαλκιδικής (Ιούνης 2003) παρέπεμψε το Σχέδιο Συνταγματικής Συνθήκης, το οποίο κατέστρωσε η Συντακτική Συνέλευση, στη Διακυβερνητική Διάσκεψη. Οι «είκοσι πέντε» χαρακτήρισαν το σχέδιο του Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν «καλή βάση εκκίνησης» για τη συζήτηση στη Διακυβερνητική. Ο χαρακτηρισμός αυτός αποδυναμώνει το σχέδιο και αποδεικνύει το μέγεθος των αντιθέσεων μεταξύ των ιθυνουσών δυνάμεων της ΕΕ για την ηγεμονία. Ομως, είτε με τη μια, είτε με την άλλη εκδοχή, οι ηγέτες της ΕΕ αποφάσισαν να προωθήσουν τη δημιουργία ενός υπερενισχυμένου Διευθυντηρίου, που θα αποτελείται από τις τέσσερις-πέντε μεγαλύτερες χώρες-μέλη και το οποίο θα λειτουργεί ως στρατηγείο των πολυεθνικών και των τραπεζιτών στην επίθεσή τους κατά των λαών εντός και εκτός της ΕΕ. Μπροστά σ' αυτή την κοινή άποψη των κυβερνήσεων των κρατών-μελών, υποχωρεί η σημασία που έχουν για τους λαούς οι διαφορές για το αν ο πρόεδρος της ΕΕ θα εκλέγεται για μια πενταετία, αν θα έχουν όλες οι χώρες-μέλη αντιπρόσωπο στην Επιτροπή, αν θα καταργηθεί πλήρως, ή όχι, το βέτο.