Βελτίωση της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής, σε πιο αντιλαϊκή κατεύθυνση, με τη σκλήρυνση και εμβάθυνση της λιτότητας για τους εργαζόμενους, συνιστά το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), το οποίο ιδρύθηκε και χρηματοδοτείται από τους φορείς των μεγαλοεπιχειρηματιών προκειμένου να προβάλει τις θέσεις και να στηρίξει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτό είναι το στίγμα μελέτης με τίτλο «το ισοζύγιο πληρωμών στο περιβάλλον της δραχμής και του ευρώ» που έκαναν για λογαριασμό του ΙΟΒΕ οι καθηγητές Πανεπιστημίου Δ.Κ. Μαρούλης και Γ. Α. Προβόπουλος, και που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα.

Οι συντάκτες της μελέτης, διαπιστώνουν ότι η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ και στη ζώνη του ευρώ, επηρέασε αρνητικά την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας «και ιδιαίτερα των κλάδων που παράγουν διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα», όπως οι τράπεζες, οι ασφάλειες, τηλεπικοινωνίες, ενέργεια, τουρισμός, εμπόριο κλπ. Ενδεικτικά αναφέρεται, πως από 1-1-2001, δηλαδή με την ένταξη της Ελλάδας στη Ζώνη του ευρώ, δημιουργήθηκε για την ελληνική οικονομία ένα σοβαρό έλλειμμα ανταγωνιστικότητας που υπολογίζεται ότι το 2003 «ξεπερνάει το 15%». Εκφράζουν μάλιστα και την ανησυχία τους, ότι αυτό το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας, «καθίσταται εντονότερο» καθώς προβλέπουν ότι μέχρι το 2008 θα μειώνονται τα πλεονάσματα του ισοζυγίου μεταβιβάσεων. Επίσης, εκτιμούν ότι ο εξαγωγικός προσανατολισμός της ελληνικής οικονομίας θα γίνεται δυσκολότερος επειδή «οι κλάδοι της οικονομίας που στηρίζονται στις εξαγωγές στις ξένες αγορές ή αντιμετωπίζουν τον ανταγωνισμό από τις εισαγωγές στην εγχώρια αγορά», λειτουργούν μέσα στη ζώνη του ευρώ, που θεωρείται «σοβαρό ανταγωνιστικό μειονέκτημα».

Με δεδομένο λοιπόν το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί πια να αξιοποιήσει για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας το όπλο της υποτίμησης της δραχμής (αφού η δραχμή έχει αντικατασταθεί από το ευρώ), οι συντάκτες της μελέτης του ΙΟΒΕ, προτείνουν λύσεις που τα σπασμένα θα πληρώσουν και πάλι οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Ετσι, για την αντιμετώπιση του «σοβαρού ελλείμματος ανταγωνιστικότητας», υποστηρίζουν ότι είναι απαραίτητη μια οικονομική πολιτική που «θα αποσκοπεί σε μια ταχύρυθμη βελτίωση της παραγωγικότητας σε ποσοστά υψηλότερα κατά τουλάχιστον 1- 2 ποσοστιαίες μονάδες έναντι των ανταγωνιστριών χωρών και ταυτόχρονα να προσαρμόζει την εισοδηματική πολιτική όχι μόνο στην παραγωγικότητα αλλά και στη συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ». Και βέβαια, δεν παραλείπουν, να υπογραμμίσουν πως παράλληλα με τα παραπάνω, θα προχωρήσουν και τα άλλα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα που αξιώνει το μεγάλο κεφάλαιο, σημειώνοντας πως «θα πρέπει να αντιμετωπιστούν τάχιστα και αποτελεσματικά, οι σοβαρές διαρθρωτικές αδυναμίες και καθυστερήσεις που καταγράφονται στους τομείς αγοράς εργασίας, της δημοσιονομικής προσαρμογής και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων».

Το συνεταιρισμό των επαγγελματιών της οικοδομής προτείνει η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η πίεση που ασκούν οι μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες σε βάρος τους, με τη βοήθεια και της κυβέρνησης. Αναφερόμενη στο Προεδρικό Διάταγμα που προωθεί η κυβέρνηση για το Μητρώο Κατασκευαστών ιδιωτικών Εργων, η ΟΒΣΑ εκφράζει την πεποίθηση ότι το συνδικαλιστικό κίνημα στο χώρο της οικοδομής μπορεί να επιβάλει λύσεις προς το συμφέρον των επαγγελματοβιοτεχνών του κλάδου. Πρόσφατα, η Ομοσπονδία πραγματοποίησε σύσκεψη για το θέμα. Τόσο η ίδια όσο και τα σωματεία που συμμετείχαν σ' αυτήν εκτιμούν ότι το συγκεκριμένο ΠΔ «ανοίγει το δρόμο στο μεγάλο κεφάλαιο για να μπει στην οικοδομή μετά από τα Ολυμπιακά έργα που σύντομα τελειώνουν».

Μια από τις κύριες ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση προβλέπει τη συρρίκνωση της αυτεπιστασίας με την υποχρεωτική ανάθεση σε μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες έργων μεγαλύτερων από 200 - 250 τ.μ. κατά περίπτωση. Παίρνοντας θέση απέναντι στα σχέδια που επεξεργάζεται η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η ΟΒΣΑ, με ανακοίνωσή της επισημαίνει ότι «η είσοδος των συγκεκριμένων μεγάλων επιχειρήσεων στην οικοδομή θα οξύνει την ανταγωνιστικότητα και θα δημιουργήσει προβλήματα επιβίωσης στις βιοτεχνίες που δραστηριοποιούνται σε αυτό το χώρο. Τέτοια παραδείγματα είχαμε στο Μέταλλο και συγκεκριμένα στη Ζώνη, που όταν μπήκαν οι μεγάλες επιχειρήσεις, οι μικροί συρρικνώθηκαν». Επίσης, εκτιμά, ότι «η είσοδος στην οικοδομή των ασφαλιστικών επιχειρήσεων, των τραπεζών και η επικείμενη επιβολή ΦΠΑ, θα ανεβάσει το ήδη υπέρογκο κόστος των οικοδομών, που θα πέσει στους βιοτέχνες και στους εργαζόμενους της οικοδομής και στα άλλα λαϊκά στρώματα».

Στο «διά ταύτα» η ΟΒΣΑ προτείνει στους βιοτέχνες της οικοδομής, «απέναντι στις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες, σαν άμυνα, να κάνουν τη δική τους συγκέντρωση κεφαλαίου και παραγωγής μέσα από την συνεταιριστικοποίησή τους και προς όφελός τους».

Στο πλαίσιο αυτό θεωρεί πως πρέπει:

• «Να απαιτήσουμε από την κυβέρνηση να πάρει μέτρα οικονομικής και επιστημονικοτεχνικής στήριξης αυτών των συνεταιρισμών, να καταργήσει κάθε φορολογικό αντικίνητρο όπως το 35% για τους συνεταιρισμούς.
• Να πάρει μέτρα η κυβέρνηση, ώστε να προχωρήσουν οι συνεταιρισμοί στην κατασκευή λαϊκών κατασκευών σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, με εκπροσώπους εργαζομένων (με τα συνδικάτα τους), τον ΟΕΚ και να επιβληθεί κοινωνικός έλεγχος στο κόστος της κατασκευής όπως και στην ποιότητα των έργων.
• Να πάρει μέτρα η κυβέρνηση που θα περιορίζουν τη δράση των μεγάλων κατασκευαστικών επιχειρήσεων στην οικοδομή».