ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο «σοσιαλισμός» του ΣΥΝ

Ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να εγκαθιδρυθεί σε μια μόνη χώρα». Αρα, τέρμα οι «εθνικοί δρόμοι για το σοσιαλισμό». Αυτά ισχυρίστηκε προχτές ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Ν. Κωνσταντόπουλος, κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής του συνέντευξης στη «ΝΕΤ». Με τη συγκεκριμένη αυτή τοποθέτησή του επιχείρησε να ...στηρίξει τις θέσεις του κόμματός του για την αναγκαιότητα της δημιουργίας του κόμματος της «Ευρωπαϊκής Αριστεράς». Λαμπρά!

Αλλά ας τα δούμε λίγο πιο αναλυτικά. Στο προγραμματικό συνέδριο του ΣΥΝ, που έγινε στα τέλη του Μάη, οι προτάσεις της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής, οι οποίες και ψηφίστηκαν από τα μέλη του συνεδρίου και έγιναν θέσεις, έβαζαν στόχο το «σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία». Ενας στόχος, ο οποίος όπως θέλησαν να τον παρουσιάσουν μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της «ευρωπαϊκής ενοποίησης». Στο κεφάλαιο των θέσεων αναφερόταν χαρακτηριστικά: «Η ευρωπαϊκή Αριστερά έχει αποδεχτεί τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, γιατί θεωρεί πως αυτή ευνοεί τους δικούς της στόχους. Αφού η ιστορική πείρα διδάσκει πως ο σοσιαλισμός δεν μπορεί εγκαθιδρυθεί σε μια μόνη χώρα, το πεδίο ταξικών, κοινωνικών, πολιτικών και ιδεολογικών αγώνων που ανοίγει η πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης συνιστά το πραγματικό έδαφος, όπου ο καταστατικός της στόχος μπορεί να αποβεί ρεαλιστικά εφικτός»... Ο ΣΥΝ, λοιπόν, παραχαράζοντας ακόμα και την ιστορία, ουσιαστικά απορρίπτει ακόμα και την ιδέα για πάλη σε εθνικό επίπεδο με στόχο το σοσιαλισμό! Από αυτή και μόνο την παράγραφο μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κάποιος ότι ο ΣΥΝ, ως υπέρμαχος της «ευρωπαϊκής ενοποίησης» επιχειρεί να πείσει -στην ουσία όμως να παραπλανήσει τα λαϊκά κινήματα - ότι οι σημερινοί και αυριανοί αγώνες τους είναι μάταιοι, αφού, τα πάντα εναπόκεινται στην «πανευρωπαϊκή» ή «παγκόσμια» διάσταση. Προφάσεις εν αμαρτίαις! Φυσικά, η τέτοια προσέγγιση δεν έχει καμιά σχέση με την αναγκαιότητα, που προβάλλουν τα ριζοσπαστικά κινήματα και κόμματα για διεθνή συντονισμό και προώθηση της αντιμονοπωλιακής, αντιιμπεριαλιστικής πάλης.

Ο «σοσιαλισμός» του ΣΥΝ, είναι ένας «καταστατικός στόχος», ο οποίος δεν μπορεί να «παλευτεί» στα στενά όρια της Ελλάδας, ισχυρίζεται ο ΣΥΝ. Αρα, μέσα στα σύνορα της χώρας είναι καλύτερη η ...υποταγή στην καπιταλιστική νεοφιλελεύθερη πραγματικότητα και η δημιουργία «κεντροαριστερών σχημάτων» διαχείρισης της εξουσίας... Στα πλαίσια, όμως, της «Ευρωπαϊκής Αριστεράς», ο «σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία», θα μπορούσε να είναι ένας στόχος ...εφικτός! Ενας στόχος, όμως, που και αυτός με τη σειρά του, περιορίζεται στο «χειροκρότημα» των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων της Γαλλίας, της Γερμανίας και του Βελγίου, επειδή δήθεν αντιστάθηκαν στην επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ! «Η αντίσταση της Ευρώπης ενάντια στην «αυτοκρατορική» στρατηγική των ΗΠΑ όντως αποτελεί υπόθεση και της ευρωπαϊκής Αριστεράς», έχει υποστηρίξει κατά καιρούς ο Ν. Κωνσταντόπουλος. Μια «αντίσταση» που περνάει μέσα από τη στήριξη της δημιουργίας του «Ευρωστρατού» και της κοινής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ», όπως την οραματίζεται ο ΣΥΝ και η «Ευρωπαϊκή Αριστερά» του.

Η πολιτική του ΣΥΝ δεν έχει στόχο το σοσιαλισμό, ούτε σε εθνικό, ούτε σε «ευρωπαϊκό» επίπεδο. Οι πολιτικές κορόνες του προέδρου του, εξυπηρετούν τη μικροπολιτική στρατηγική του κόμματος για ψάρεμα ψήφων και τίποτα περισσότερο, προσφέροντας όμως συγχρόνως πολύτιμες υπηρεσίες στο καπιταλιστικό σύστημα, αφού ο «σοσιαλισμός» του ΣΥΝ, είναι σίγουρο ότι όχι μόνο δε βάζει στόχο την ανατροπή του, αλλά πολύ περισσότερο, απορρίπτει και αποκηρύσσει παντελώς τη στρατηγική που οδηγεί εκεί και μάλιστα μετά βδελυγμίας...

Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ.

«Σύγκλιση»

Γρηγοριάδης Κώστας

Στη Γερμανία της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης Σρέντερ οι συνταξιούχοι δε θα πάρουν... καμιά αύξηση για το 2004, ενώ το 2005 θα αρκεστούν σε κάτι πάνω από το μηδέν. Επίσης, από το νέο έτος, θα πρέπει να πληρώνουν από τις τσέπες τους τη νοσηλευτική φροντίδα, το κόστος της οποίας μέχρι σήμερα βάρυνε εν μέρει και τα ταμεία τους, ενώ στα σχέδια της γερμανικής κυβέρνησης είναι και η φορολόγηση ορισμένων κατηγοριών συνταξιούχων. Τα μέτρα εντάσσονται στην αναδιάρθρωση του συνταξιοδοτικού συστήματος που προωθεί με γοργούς ρυθμούς η γερμανική κυβέρνηση, στα πλαίσια του διαβόητου πακέτου μεταρρυθμίσεων «Ατζέντα 2010».

Ολα αυτά στη Γερμανία της ισχυρής οικονομίας, τη χώρα «πρότυπο», με την οποία η εδώ σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να μας φέρει σε «σύγκλιση». Τα στοιχεία, ωστόσο, φανερώνουν πως η «σύγκλιση» έχει επιτευχθεί και μάλιστα προ πολλού. Μόνο που δεν αφορά τους μισθούς, όπως επιχειρεί να πείσει η κυβέρνηση, αλλά τις αντεργατικές και αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις που προωθούνται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ στα πλαίσια των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. «Σύγκλιση» της φτώχειας, με θύματα στην προκειμένη περίπτωση τους συνταξιούχους.

Οι μετανάστες και τα όρνια

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μια ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη επιφύλαξε προχτές στους αναγνώστες του το «ΕΘΝΟΣ». Μία ολόκληρη σελίδα αφιερωμένη στα βάσανα των μεταναστών! Η χαρά, όμως, κράτησε λίγο. Ακριβώς δίπλα στο προαναφερόμενο ρεπορτάζ, ένα άλλο κείμενο με μαύρο έντονο γράμμα αναφερόταν σε κάποιο κέντρο «ΗΦΑΙΣΤΟΣ», που λειτουργεί στο πλαίσιο της κοινοτικής πρωτοβουλίας «EQUAL», το οποίο διαχειρίζεται η αναπτυξιακή σύμπραξη (ΚΕΜΜΕΠΑΠ). Και εκεί, ανάμεσα στους 26 φορείς που ξεκοκαλίζουν το χρήμα της κοινοτικής πρωτοβουλίας EQYAL, φιγουράρει ο εκδοτικός όμιλος «Πήγασος» του Μπόμπολα, του ιδιοκτήτη, δηλαδή, της εφημερίδας, η οποία στη διπλανή στήλη διακήρυσσε το ενδιαφέρον της για τους ...μετανάστες.

Η πρόκληση θα μπορούσε ίσως να απαλυνθεί, να εκληφθεί ακόμη και ως μια κλασική περίπτωση ξεκοκαλίσματος δημόσιου χρήματος, αν δεν προερχόταν ακριβώς από το συγκρότημα του Μπόμπολα. Στις κατασκευαστικές εταιρίες του τελευταίου, στενάζουν καθημερινά δεκάδες αλλοδαποί εργαζόμενοι και έχουν υπάρξει αρκετοί νεκροί για να αυξήσει τα κέρδη του.

Η σχετική δημοσίευση, όμως, αποκαλύπτει και το είδος της κοινοτικής πρωτοβουλίας. Οπως αναφέρει, η βοήθεια προς τους μετανάστες συμπεριλαμβάνει νομικές συμβουλές, ψυχολογική στήριξη, δυνατότητες πιστοποίησης πτυχίων κι άλλα τέτοιου τύπου ευεργετικά...

Ας ψαχτούν οι μετανάστες, γιατί πλέον αυτοί που τους «αγαπούν» παραέγιναν πολλοί. Σαν τα όρνια πάνω απ' το πτώμα. Ας διεκδικήσουν τουλάχιστον οι ίδιοι το χρήμα, που άλλοι ξεκοκαλίζουν στο όνομά τους. Κι ας οργανωθούν στις δικές τους - πραγματικά δικές τους - κοινότητες για να παλέψουν, μην αφήνοντας περιθώριο σε διάφορες «μη κυβερνητικές οργανώσεις» να παριστάνουν τους φιλάνθρωπους.

Φύλλα συκής...

Δεν αμφισβητούμε τις μεγάλες και σοβαρές ελλείψεις σε προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή, που ανέφερε προχτές στη Βουλή (στην επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας), ο πρόεδρος της «Ανεξάρτητης Αρχής Προσωπικών Δεδομένων». Πράγματι, έτσι είναι. Και όχι μόνον αυτό. Υποστηρίζουμε κάθε αίτημα, που διευκολύνει την εύρυθμη λειτουργία της Αρχής. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι την καλλιέργεια αυταπατών ότι το ξεπέρασμα των όποιων ελλείψεων και προβλημάτων λειτουργίας της Αρχής αποτελεί την αναγκαία και ικανή συνθήκη, για την αποτελεσματική υπεράσπιση των συλλογικών και προσωπικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Οταν το ίδιο το σύγχρονο καπιταλιστικό κράτος και οι εκάστοτε κυβερνήσεις προχωρούν στην εφαρμογή όλο και περισσότερων μέτρων -συγκεκαλυμμένων ή όχι- πολύμορφου περιορισμού των ελευθεριών και δικαιωμάτων. Οταν, οι κυρίαρχες λογικές των νόμων της αγοράς έχουν μετατρέψει ακόμη και τις βάσεις προσωπικών δεδομένων σε εμπόρευμα, που πουλιέται και αγοράζεται μέσω «μικρών αγγελιών», τότε οι «ανεξάρτητες αρχές» -που οι ίδιοι οι κυβερνώντες διορίζουν- έχουν πολύ μικρά περιθώρια ουσιαστικής παρέμβασης, ακόμη και όταν οι συμμετέχοντες σ' αυτές έχουν τις καλύτερες των προθέσεων. Αυτή είναι η αλήθεια και όποιος καλλιεργεί τις προαναφερόμενες αντιλήψεις, τότε -είτε το θέλει είτε όχι- γίνεται φορέας διάδοσης αυταπατών και συγχύσεων, συμβάλλοντας, ταυτόχρονα, στη μετατροπή των «ανεξάρτητων αρχών» σε φύλλα συκής και μοχλούς εξωραϊσμού της άθλιας πραγματικότητας.

Τα εγγυημένα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΩΣ ΕΓΓΥΗΤΗΣ της τσέπης του καταναλωτή εμφανίστηκε και πάλι ο υφυπουργός Ανάπτυξης, Κίμων Κουλούρης, που συναντήθηκε χτες με τους εκπροσώπους των ασφαλιστικών εταιριών και μας ανακοίνωσαν όλοι μαζί πως δε θα κάνουν αυξήσεις έως το τέλος του χρόνου, ενώ οι αυξήσεις έχουν ήδη επιβληθεί!

Ο Κίμων, μάλιστα, δήλωσε ότι διασφάλισε σταθερά ασφάλιστρα για το 2003, μόνο που στην πραγματικότητα μας διαμήνυσε ότι θα γίνουν αυξήσεις σε ένα τρίμηνο. Είπαμε, να παρουσιάζουν το μαύρο άσπρο λόγω προεκλογικών αναγκών, αλλά όχι κι έτσι εξόφθαλμα.

ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΑΜΕ, αλλά δεν την είδαμε. Ο λόγος για την περίφημη «νέα σελίδα» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις για την οποία μας μίλησαν υποτίθεται αναλυτικά χτες οι Παπανδρέου και Γκιουλ. Εκτος πια και είναι τόσο πολύ κρυμμένη αυτή η σελίδα, που την ξέρουν μόνον αυτοί οι δύο και ο Κ. Πάουελ...

Πάντως, για όσους ανησυχούν, ο Αμερικανός διαμεσολαβητής, Τόμας Γουέστον, ήταν κι αυτός εδώ και ...έδεσε το μωσαϊκό που συνιστά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις με τους Αμερικανούς σε ρολό μόνιμου επιδιαιτητή.

ΕΠΙΧΑΙΡΟΥΝ οι «κορυφαίοι» Ευρωπαίοι «εταίροι» μας (Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία) για την απόφαση του Ιράν να αποδεχθεί πλήρη έλεγχο των πυρηνικών του εγκαταστάσεων. Εγινε «συνεργάσιμη» χώρα.

Οι Αμερικανοί πάλι «χαιρετίζουν» γενικώς, αλλά αφήνουν και όλα τα παράθυρα ανοιχτά, αφού είναι γνωστοί οι σχεδιασμοί τους και για μια ακόμη επέμβαση.

Μόνο που έχει καταστεί κάτι παραπάνω από σαφές πως οι εξελίξεις στο Ιράν κάθε άλλο θα εξαρτηθούν από το κατά πόσο «συνεργάζεται» με την «πολιτισμένη Δύση». Μάλλον από την πετρέλαιο-κόντρα των μεν με τους δε, θα εξαρτηθεί.

Εμείς, βέβαια, μόνιμα «ξεροκέφαλοι», δε θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε το ερώτημα, γιατί να μην μπουν σε διαδικασίες παρόμοιων πυρηνικών ελέγχων και οι Ηνωμένες Πολιτείες; Μήπως τις εμπιστεύεται κάνεις στη διαχείριση των πυρηνικών τους;