Στην κεντρική συγκέντρωση της Αθήνας, από πολύ νωρίς άρχισαν να καταφτάνουν οικοδόμοι στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης και να στήνουν τα πανό των παραρτημάτων του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας. Ξεχωριστά αυτά των μεταναστών, όπως της Αλβανικής κοινότητας που ζητούσε διακρατικές συμφωνίες, της Αφγανικής κοινότητας που καλούσε σε κοινή πάλη, αλλά και του παραρτήματος του κέντρου που σημείωνε: «Ελληνες και ξένοι μαζί στις σκαλωσιές, ένας ο εχθρός μας οι εκμεταλλευτές». Παρών στη συγκέντρωση ήταν και ο βουλευτής του ΚΚΕ Αντώνης Σκυλλάκος, χαιρετίζοντας την απεργία.

Μετά τη συγκέντρωση ξεκίνησε μια μαζική, μαχητική και γεμάτη παλμό πορεία, με μπροστάρη την κόκκινη σημαία του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας και το πανό, που καλούσε τους εργαζόμενους σε «Ταξικό πανεργατικό συναγερμό ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό». Με συνθήματα, όπως «Αυτή η πολιτική η αντεργατική, μ' αγώνες ταξικούς θα ανατραπεί» πορεύτηκαν προς τη Βουλή. Εκεί η κυβέρνηση φρόντισε να παρατάξει, όπως συνηθίζει, διμοιρίες των ΜΑΤ, έχοντας κλείσει η ίδια και όχι οι οικοδόμοι το δρόμο αρκετή ώρα πριν φτάσει η πορεία. Στη Βουλή αντιπροσωπεία των οικοδόμων επέδωσε το ψήφισμα της απεργίας στον πρόεδρο της Βουλή Απ. Κακλαμάνη. Μια δεύτερη αντιπροσωπεία προσπάθησε να δώσει το ψήφισμα και στο υπουργείο Εργασίας, κάτι που δεν έγινε όμως, με ευθύνη του υφυπουργού Εργασίας Λ. Τζιόλα, που κρατούσε σε αναμονή τους συνδικαλιστές επί μία ώρα.

Στην κεντρική ομιλία της συγκέντρωσης, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Αντρέας Ζαζόπουλος επισήμανε, μεταξύ άλλων, ότι η κυβέρνηση απλώνει την επίθεση σε ολόκληρο το φάσμα των εργασιακών δικαιωμάτων. Υλοποιώντας, σημείωσε, με ευλάβεια τις εντολές του κεφαλαίου, καλεί να ξεχάσουμε τι θα πει σταθερό ωράριο εργασίας και ανάπαυση για τον εργάτη. Επιδιώκει να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς όπου ο εργαζόμενος δε θα δουλεύει για να ζει, αλλά θα ζει για να δουλεύει. Ο κλάδος μας, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έχει αποδείξει ότι μπορεί, όχι μόνο να διεκδικεί και να αντιστέκεται, αλλά και να ανατρέπει πολιτικές επιλογές και μέτρα - καταπέλτη σε βάρος της εργατικής τάξης. Γι' αυτό πρέπει να εντείνουμε την πάλη μας για τη μείωση των συνεπειών της σημερινής αντιλαϊκής πολιτικής, να προετοιμάσουμε τη δική μας εφ' όλης της ύλης αντεπίθεση. Μπαίνουμε πιο αποφασιστικά στο στίβο της ταξικής πάλης. Συσπειρώνουμε δυνάμεις, δημιουργούμε επιτροπές αγώνα στους χώρους δουλιάς, νικάμε την εργοδοτική τρομοκρατία, δυναμώνουμε τις γραμμές του αγώνα, υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας και δεν κάνουμε βήμα πίσω από τις διεκδικήσεις μας. Αυτή πρέπει να είναι η σημερινή μας απόφαση. Αυτό πρέπει να είναι το μήνυμά μας σε κυβέρνηση και εργοδότες.

Στη συγκέντρωση χαιρέτισε εκ μέρους του ΠΑΜΕ ο Θοδωρής Κούτρας, ο οποίος τόνισε ότι η απεργία των οικοδόμων ανοίγει δρόμους σε ολόκληρη της εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Πρέπει να πείσουμε, σημείωσε, την εργατική τάξη ότι μπορεί να πάρει στα χέρια της την πολιτική εξουσία, γιατί της ανήκει, γιατί αυτή παράγει τον πλούτο, γιατί τότε μόνο θα βρουν λύση τα προβλήματά της. Τέλος, κάλεσε τους συγκεντρωμένους να ενισχύσουν το ΠΑΜΕ και να πρωτοστατήσουν στην ταξική ανυπόταχτη πορεία της εργατικής τάξης προς τα μπρος.

Από το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας χαιρέτισε ο Κώστας Χατζάρας, ο οποίος σημείωσε: Με τη σημερινή μας απεργία, αντιστεκόμαστε και κλιμακώνουμε τον αγώνα μας. Αρνούμαστε να μας καταδικάζουν στην ανεργία, στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Εχουμε υποχρέωση και καθήκον, να εναντιωθούμε στην αντεργατική πολιτική και να παλέψουμε για ακόμα μεγαλύτερες κατακτήσεις, που θα βελτιώσουν τη δική μας ζωή και των παιδιών μας. Εκ μέρους των αλλοδαπών οικοδόμων, μίλησε ο Ηλία Νάσερ.

Μαζική ήταν η ανταπόκριση των οικοδόμων στη Θεσσαλονίκη και τις άλλες πόλεις της Βόρειας Ελλάδας στην απεργία. Στη Θεσσαλονίκη, τα μεγάλα εργοτάξια της πόλης νέκρωσαν, με το συνολικό ποσοστό συμμετοχής στην απεργία να φτάνει το 80% στο νομό. Η απεργιακή συγκέντρωση έξω από το Εργατικό Κέντρο της Θεσσαλονίκης μετατράπηκε σ' ένα δυναμικό βήμα καταδίκης της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης, ενώ στην πορεία προς το υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης που ακολούθησε συμμετείχαν και οι συνταξιούχοι, οι οποίοι πραγματοποίησαν τη δική τους συγκέντρωση σε αίθουσα του Εργατικού Κέντρου. Καθολική ήταν η συμμετοχή των οικοδόμων της Κοζάνης στα μεγάλα εργοτάξια της Εγνατίας, ενώ το 90% άγγιξε το ποσοστό συμμετοχής στα γιαπιά της πόλης. Η πρωινή απεργιακή συγκέντρωση του κλάδου ήταν η μεγαλύτερη των τελευταίων χρόνων, καθώς εκατοντάδες οικοδόμοι αψήφησαν τη δυνατή βροχή και πραγματοποίησαν πορεία προς τη Νομαρχία και το κτίριο της Περιφέρειας. Στην Καβάλα, η συμμετοχή έφτασε στο 90%, ενώ και στα Γρεβενά κανένας οικοδόμος δεν πήγε χτες στη δουλιά. Στο Λιτόχωρο, η συμμετοχή ήταν περίπου 80% και πραγματοποιήθηκε δυναμική συγκέντρωση. Τα Σωματεία των οικοδόμων στην Πιερία πραγματοποίησαν σύσκεψη στην Κατερίνη και στη συνέχεια επισκέφθηκαν τους φορείς και τους δημάρχους της περιοχής. Σε αντίστοιχα μεγάλα ποσοστά κυμάνθηκε η απεργία και στις υπόλοιπες πόλεις της Μακεδονίας και της Θράκης.

Στη Θεσσαλία: Πάνω από 80% ήταν το ποσοστό συμμετοχής των οικοδόμων της Θεσσαλίας στη χτεσινή πανελλαδική απεργία, ενώ μαζικές και δυναμικές ήταν οι απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες που πραγματοποιήθηκαν στις πρωτεύουσες των τεσσάρων θεσσαλικών νομών.

Στην Πάτρα: Με ΜΑΤ, αστυνομικές δυνάμεις, χημικά και βία επέλεξε η κυβέρνηση και ο Νομάρχης Αχαΐας Δημήτρης Κατσικόπουλος να αντιμετωπίσει τους απεργούς οικοδόμους στην Πάτρα. Η καθολική σχεδόν συμμετοχή των οικοδόμων όχι μόνο στην Πάτρα, αλλά και σε ολόκληρη την Πελοπόννησο ενόχλησε την κυβέρνηση. Ετσι «γέμισε» τη Νομαρχία με ένστολους αστυνομικούς και μη, ενώ άντρες των ΜΑΤ ψέκασαν τους συγκεντρωμένους με χημικά, τη στιγμή που αντιπροσωπεία των απεργών ήταν έτοιμη να επισκεφτεί τον νομάρχη και να του παραδώσει το ψήφισμα. Ακολούθησε συμπλοκή με τις δυνάμεις καταστολής και ταυτόχρονα οι διαδηλωτές απέκλεισαν τη νομαρχία, απαιτώντας την άμεση αποχώρηση των αντρών των ΜΑΤ, φωνάζοντας συνθήματα κατά της κυβέρνησης. Κάτω από την ισχυρή πίεση του πλήθους, οι άντρες των ΜΑΤ αποχώρησαν εν μέσω αποδοκιμασιών και συνθημάτων όπως «φτώχεια, ανεργία, αυταρχισμός, αυτός είναι ο εκσυγχρονισμός», «εργάτη πολέμα σου πίνουνε το αίμα». Απεργιακές συγκεντρώσεις έγιναν επίσης σε Καλαμάτα, Πύργο και Αίγιο.

Με πολύ μεγάλη συμμετοχή έγινε χτες η απεργία των οικοδόμων στη βορειοδυτική Ελλάδα με μαζικές συγκεντρώσεις και πορείες σε Γιάννενα, Ηγουμενίτσα, Πρέβεζα, Κέρκυρα, Αρτα, Αγρίνιο και Λευκάδα. Στο Αγρίνιο την ώρα που είχε ξεκινήσει η συγκέντρωση έξω από το Εργατικό Κέντρο ο οδηγός αστικού λεωφορείου Βασίλης Μέρμηγκας επέμενε προκλητικά να διαλύσει την απεργιακή συγκέντρωση, πάτησε γκάζι ενώ απειλούσε με ένα λοστό που έβγαλε από το τζάμι του οδηγού. Δημιουργήθηκε ένταση και τραυματίστηκαν ελαφρά πέντε οικοδόμοι. Στην Κέρκυρα, οι απεργοί μετά τη συγκέντρωση έφτασαν με πορεία έξω από το υποκατάστημα του ΙΚΑ, όπου έκαναν συμβολική κατάληψη του κτιρίου. Στην Αρτα μαζί με τους οικοδόμους συμμετείχε και το Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ Αρτας, καθώς και σωματεία συνταξιούχων από όλη την Ηπειρο.

Ξεχωριστή στιγμή της χτεσινής κεντρικής απεργιακής συγκέντρωσης στην Αθήνα όταν ανέβηκε στο βήμα ο Σύρος Ηλία Νάσερ, μέλος της διοίκησης του συνδικάτου στην Αθήνα.

«Είμαι, είπε, ένας από τους χιλιάδες εργάτες μετανάστες, που η ασπίδα του Συνδικάτου προστάτεψε από τις πρώτες μέρες που βρεθήκαμε στους χώρους δουλιάς. Το Συνδικάτο στάθηκε στο πλευρό μας στον αγώνα για την αξιοπρέπειά μας, για να έχουμε δικαιώματα, ίσα δικαιώματα με τους Ελληνες εργάτες. Από θέση αρχών, από ταξική θέση μάς αντιμετώπισε σαν κομμάτι της εργατικής τάξης της χώρας.

Γνωρίζουμε ότι αν δεν υπήρχε το συνδικάτο η σημερινή μέρα θα έμοιαζε σαν την πρώτη μέρα εισόδου μας στην Ελλάδα.

Τα μεροκάματά μας θα ήταν μεροκάματα πείνας και εξευτελισμού, θα είμαστε ανασφάλιστοι, θα ήμασταν εργάτες χωρίς ζωή, χωρίς κανένα δικαίωμα, θα βιώναμε πιο έντονα τις διώξεις, τις προσβολές, τα μπλόκα και τις επιχειρήσεις απέλασης.

Χιλιάδες οικονομικοί μετανάστες ενώ είναι βαθιά πεισμένοι ότι χωρίς το Συνδικάτο η ζωή μας θα ήταν δυσβάσταχτη, δεν έχουν κατανοήσει την αναγκαιότητα της μαζικής πάλης, για την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργασιακών, κοινωνικών μας δικαιωμάτων, περιορίζουν την πάλη τους στη διεκδίκηση καλύτερου μεροκάματου ή στην υπεράσπιση και διεκδίκηση εργασιακών δικαιωμάτων μόνο στο χώρο δουλιάς. Το ότι χιλιάδες οικονομικοί μετανάστες δε γνωρίζουν ότι κάθε μικρή ή μεγάλη κατάκτηση που και μεις καρπωνόμαστε έχει έρθει σαν αποτέλεσμα επίμονων σκληρών ταξικών αγώνων, είναι στοιχείο αρνητικό για τη δράση τους, ανασταλτικός παράγοντας στη συμμετοχή τους στους κλαδικούς, αλλά και γενικότερους αγώνες της εργατικής τάξης. Βέβαια, δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος που μεγάλα τμήματα μεταναστών είναι έξω από τις γραμμές της οργανωμένης πάλης.

Το "ξένος σε ξένη χώρα", ο κίνδυνος της απέλασης, η αβεβαιότητα του αύριο, οι πρόσθετες δυσκολίες του μετανάστη, βαραίνουν ακόμη περισσότερο τη σκέψη μας, δημιουργούν πρόσθετες δυσκολίες στη δράση μας. Πιστεύουμε όμως ότι η βάση για την ένταξή μας στους μαζικούς εργατικούς αγώνες έχει γίνει. Χιλιάδες μετανάστες είναι γραμμένοι ήδη στο Συνδικάτο.

Είμαστε πεισμένοι ότι μέσα από την κοινή δράση Ελλήνων και μεταναστών εργατών, μέσα από τους αγώνες, μαζί με τους αγώνες, όλο και μεγαλύτερα τμήματα μεταναστών θα μπαίνουν θαρρετά στους ταξικούς αγώνες. Η σκληρή ζωή των εργατών, η κοινή δράση και πάλη στο αεροδρόμιο, στο Ολυμπιακό χωριό, σε όλα τα μεγάλα έργα, δίνει καθημερινά διδάγματα για τις αξίες της ταξικής πάλης, την αποτελεσματικότητα των αγώνων, για να ξεπερνιούνται διασπαστικές αντιλήψεις, προκαταλήψεις και να δυναμώνει η ταξική ενότητα της εργατικής τάξης. Εμείς οι μετανάστες με τη βοήθεια του Συνδικάτου αποκτούμε καθημερινά καινούρια πείρα, κατανοούμε μέσα από την πάλη ότι με τους Ελληνες εργάτες έχουμε τα ίδια προβλήματα, έχουμε τον ίδιο αντίπαλο, το μεγάλο κεφάλαιο και την πολιτική που γεννάει ανεργία, φτώχεια, διακρίσεις.

Μπορούμε να τους αντιπαλέψουμε, φτάνει να ενώσουμε τη δύναμη που έχουμε Ελληνες και Αφρικανοί, Ασιάτες και Ευρωπαίοι, φτάνει να συναντηθούμε στους ταξικούς αγώνες, φτάνει να συναντηθούμε στο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα κατά του πολέμου.

Ελληνες και μετανάστες εργάτες έχουμε κοινό συμφέρον, πρέπει να αποκτήσουμε και κοινό στόχο.

Μας αξίζει ένα καλό μέλλον. Εχουμε τη δύναμη να το πραγματοποιήσουμε.

Αυτό λέει η φωνή του συνδικάτου, αυτή είναι η αλήθεια!»