ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 13 Δεκέμβρη 2003
Σελ. /40
Η ρίζα της διαφθοράς

Παπαγεωργίου Βασίλης

Θα μπορούσαμε, να πούμε, πως ο κ. Σ. Κοσμίδης, γενικός γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου, επέλεξε τον εύκολο δρόμο της απενεχοποίησης με την παμπάλαια μέθοδο της διάχυσης των ευθυνών, όταν ισχυριζόταν προχτές, στο συνέδριο για τη «Διαφάνεια και Δημοκρατία» ότι «η διαφθορά επιβιώνει και κατά καιρούς διευρύνεται και ανθεί, διότι στηρίζεται στην ανοχή και συνενοχή των κοινωνιών». Δεν το κάνουμε, παρότι ο κ. Κοσμίδης έκανε κι αυτό το πράγμα, όταν δεν παίρνει καθόλου υπόψη του και επιχειρεί να αποκρύψει αυτό, που η λαϊκή σοφία έχει πει με την παροιμία, «απ' το κεφάλι βρωμάει το ψάρι». Το κύριο, όμως, δεν είναι αυτό. Οπως ακριβώς δεν είναι η υποκρισία των «κρατούντων», η βασική και κύρια αιτία της γενικότερης κρίσης της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας. Η διαφθορά και η υποκρισία των κυρίαρχων δυνάμεων καλλιεργούν και ενισχύουν πολύμορφα τη γενικότερη κοινωνική κρίση, αλλά δεν αποτελούν και τη ρίζα του φαινομένου. Η τελευταία βρίσκεται σ' αυτό το ίδιο το σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο, έχοντας πλέον φάει εδώ και καιρό τα ψωμιά του, γεννά και αναπαράγει σε όλο και μεγαλύτερη έκταση τα κάθε λογής φαινόμενα σήψης και διαφθοράς.

Οσοι, λοιπόν, δεν μπορούν ή δε θέλουν να δουν ποια είναι η ρίζα του προβλήματος και, επομένως, τι πρέπει να γίνει για να ξεριζωθεί, ρίχνουν τις ευθύνες στην κοινωνία...

Οικουμενικότητα συμφερόντων;

Περί της «οικουμενικότητας, εκεί που βρίσκει την αληθινή του έκφραση ο απανταχού ελληνισμός», έκανε λόγο σε μήνυμά του ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στο Συμβούλιο του Αποδήμου Ελληνισμού στη Θεσσαλονίκη. Και όπως ανέφερε στο ίδιο μήνυμα, ο πατριάρχης θεωρεί ότι η Θεσσαλονίκη «διαδραματίζει σημαντικό ρόλο από παλιά μέχρι και σήμερα».

Να υποθέσουμε ότι σε αυτήν την οικουμενικότητα εμπεριέχεται και το προχτεσινό «ζωηρό ενδιαφέρον» του υφυπουργού Εξωτερικών Μαρκ Γκρόσμαν για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όπως και η επίσκεψη του Ελληνοαμερικανού Γερουσιαστή των ΗΠΑ Πολ. Σαρμπάνη, στον αρχιεπίσκοπο Αμερικής (υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο) και η συζήτηση που είχαν περί... εκκλησιαστικών θεμάτων; Θα συμφωνήσουμε, πάντως, ότι η Θεσσαλονίκη συγκεντρώνει το «οικουμενικό» ενδιαφέρον επιχειρηματικών κύκλων - και όχι μόνον... - για τη γνωστή ανοικοδόμηση, όπως λέγεται, των Βαλκανίων..

Ασπρη μπλούζα σαν τα ράσα...

«Επιθεώρηση» στρατιωτικής μονάδας θύμιζε η επίσκεψη του νέου προέδρου του Γ΄ Περιφερειακού Συστήματος Υγείας-Πρόνοιας, Φ. Σερέτη, στο Θριάσιο Νοσοκομείο, όπως καταγγέλλει η Επιτροπή της Ενωσης Νοσοκομειακών Ιατρών του νοσοκομείου.

Οπως αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους οι γιατροί, ο Φ. Σερέτης επέπληττε εργαζόμενους του νοσοκομείου για δήθεν «παραπτώματα», ανάμεσα στα οποία ήταν και έγκληση γιατρού για «ανάρμοστη συμπεριφορά στους πολίτες» με βάση το νόμο 2683 επειδή δε φορούσε άσπρη μπλούζα! Οπως σημειώνουν οι γιατροί, η άσπρη μπλούζα δεν αποτελεί κοινά αποδεκτή πρακτική στις διάφορες ευρωπαϊκές ιατρικές κοινότητες, ενώ αντενδείκνυται όταν εξετάζονται ευαίσθητες κατηγορίες ασθενών όπως παιδιά και ψυχιατρικοί ασθενείς.

Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, αλλά ίσως με τις άσπρες μπλούζες ο Φ. Σερέτης ήθελε να κρύψει τις τρομακτικές ελλείψεις σε νοσηλευτικό, βοηθητικό και τεχνικό προσωπικό, τη δραματική λειτουργία της Γενικής Εφημερίας με μία μόνο χειρουργική κλινική, τη λειτουργία στα όρια της επικινδυνότητας των παθολογικών κλινικών, και πάει λέγοντας.

Αυτά όμως αποτελούν τον εξάψαλμο της λιτότητας στην Υγεία που ανέλαβε απ' τη θέση του να υπηρετήσει ο Φ. Σερέτης. Και τι να πει και, περισσότερο, τι να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα;

Παράσημα αυταρχισμού

Ο Φ. Σερέτης ήταν πρόεδρος στο Περιφερειακό Σύστημα Υγείας Πρόνοιας(ΠεΣΥΠ) Στερεάς Ελλάδας και εσχάτως μετακινήθηκε στη θέση του προέδρου του Γ΄ ΠεΣΥΠ Αττικής - στη θέση του αναγκασθέντος σε παραίτηση Δ. Σερεμέτη.

Ως πρόεδρος του ΠεΣΥΠ της Στερεάς Ελλάδας έχει στο ενεργητικό του τη συγκρότηση της πρώτης - σε νοσοκομείο - Ανώνυμης Εταιρίας που προκήρυξε διαγωνισμό για την ιδιωτικοποίηση των μαγειρείων του νοσοκομείου Λαμίας. Οταν έφτασε στον Πειραιά, μια απ' τις πρώτες ενέργειές του ήταν να στείλει ένα έγγραφο με ημερομηνία 1.12.2003 προς το Τζάνειο νοσοκομείο με το οποίο βάζει περιορισμούς στις συνεντεύξεις Τύπου των εργαζομένων και ουσιαστικά τις απαγορεύει ή τις θέλει ελεγχόμενες.

Το ενδιαφέρον είναι ότι η απόφαση αυτή - όπως αποκάλυψε ο «Ρ» στις 5.12.2003 - είναι η ίδια εγκύκλιος που είχε στείλει 6 Ιούλη 1992, (επί κυβέρνησης ΝΔ τότε) ο τότε γεν. γραμματέας του υπουργείου Υγείας, Ι. Πιερουτσάκος, στο Γενικό Νοσοκομείο Χαλκίδας. Το μόνο που έκανε ο Φ. Σερέτης, ήταν να διορθώσει ιδιοχείρως τα σημεία εκείνα που πρέπει να προσαρμοστούν στη δομή των ΠεΣΥΠ.

Υστερα απ' όλα αυτά η στήλη δεν έχει παρά να προτείνει ο Φ. Σερέτης να ενταχτεί στο επιτελείο του Θ. Πάγκαλου για να κατατροπώσει την επάρατη Δεξιά...

Τα ... πολλαπλάσια

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ της ανεργίας διαπίστωσαν οι «25» στις Βρυξέλλες και βέβαια το «φάρμακο» που πρότειναν είναι η «ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων» και μάλιστα με προγράμματα «ταχείας δράσης»...

Το γεγονός ότι αυτού του είδους η πολιτική οδηγεί στην αύξηση της ανεργίας δεν πέρασε από κανενός το μυαλό και φυσικά ουδείς ομολόγησε ευθέως (ούτε βέβαια και ο Ελληνας πρωθυπουργός στη συνέντευξη του) πως είναι επιδιωκόμενη η περαιτέρω χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων.

Με τη μερική απασχόληση επιχειρούν να μοιράσουν την ανεργία στα δύο, όμως, φαίνεται πως χρειάζεται ...ακόμα περισσότερη διαίρεση. Στα τέσσερα, στα έξι, στα οκτώ και όπου πάει.

ΣΕ ΥΠΕΡΟΓΚΑ ύψη (τριπλάσια από το Σίδνεϊ) θα φθάσει το κόστος της «ασφάλειας» των Ολυμπιακών Αγώνων, όπως για πολλοστή φορά ομολόγησε χτες ο Γιώργος Φλωρίδης και βέβαια μόνο ευχάριστο δεν είναι αυτό.

Οχι απλώς για τα χρήματα που θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι, αλλά και για τους μηχανισμούς που ...θα μας μείνουν. Γιατί όπως ακριβώς σκέπτονται την αξιοποίηση των αθλητικών εγκαταστάσεων κάπως θα πρέπει να εκμεταλλευτούν και τα κάθε λογής «ασφαλίτικα» δίκτυα που θα στήσουν.

Εναντίον ποιου θα χρησιμοποιηθούν φυσικά δε θέλει ερώτημα. Σίγουρα όχι εναντίον αυτού που λέμε «έγκλημα», αλλά εναντίον αυτών που τους αμφισβητούν και διαπράττουν (κατά τη γνώμη τους) το μεγαλύτερο έγκλημα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΕΛΙΚΑ, μάλλον διαψεύστηκε ο Κώστας Σημίτης που έλεγε τις προάλλες πως οι αγρότες είναι πανευτυχείς στο ΠΑΣΟΚ από τα όσα έγιναν στη Λάρισα. Γιατί, προφανώς, δε δικαιολογείται τέτοια αποδοκιμασία στον υπουργό του της Γεωργίας, αφού «έχει τριπλασιαστεί το αγροτικό εισόδημα», σύμφωνα με τους κυβερνώντες.

Εκτός, αν όλος ο θεσσαλικός κάμπος στηρίζει την αναθεώρηση της ΚΑΠ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά... ντρέπεται να το πει. Οι αγρότες, πάντως, δε φημίζονται για την ντροπαλοσύνη τους.

Τέχνη...

H Τέχνη καλλιεργεί κοινωνική συνείδηση. Η κοινωνική συνείδηση, «σκαμμένη και ποτισμένη» και από την Τέχνη, δημιουργεί καινούρια πραγματικότητα. Αυτή η καινούρια πραγματικότητα αντανακλάται, εύστοχα ή άστοχα, από την Τέχνη, για να «ξανασκάψει» και να καλλιεργήσει πάλι την κοινωνική συνείδηση... Δηλαδή, με πιο κλασικούς όρους, η υλική βάση αντανακλάται σε ένα μέρος του εποικοδομήματος (Τέχνη), που με τη σειρά του επιστρέφει στην υλική βάση και πάλι από την αρχή προς την πρόοδο που αλλάζει ή τη συντήρηση που διατηρεί...

Γι' αυτό αντικειμενικά και πάντα, πέρα από όσες φορές μπορεί κάποιοι να κλίνουν το όνομα της «ελευθερίας» σε όλες τις πτώσεις, πέρα ίσως και από τις επιθυμίες, τις γνώσεις ή τις επιδιώξεις του δημιουργού, η Τέχνη θα έχει χαρακτήρα ταξικό. Θα εκφράζει, δηλαδή, ξεχωριστά συμφέροντα και επιδιώξεις. Γι' αυτό και πάντα, σε όλες τις εποχές και σε οποιεσδήποτε συνθήκες, η άρχουσα τάξη επιδιώκει να την ελέγξει, έτσι που να ελέγχει την κοινωνική συνείδηση και την πραγματικότητα. Την ίδια ώρα, η εκμεταλλευόμενη τάξη, μέσω των δικών της δημιουργών, επιχειρούσε πάντα, μέσω και αυτού του μέρους του εποικοδομήματος, να καταγγείλει έως και να ανατρέψει την άδικη πραγματικότητα.

Τώρα ειδικά για την Τέχνη, υπάρχει έλεγχος και έλεγχος... Υπάρχει, για παράδειγμα, η άμεση λογοκρισία και η απαγόρευση για έργα αληθινά προοδευτικά και μεγάλα, που, κάνοντας το μερικό του καλλιτέχνη γενικό της τάξης, απειλούν το σύστημα. Πολλά τα παραδείγματα από ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία. Υπάρχει όμως και η άλλη, η πιο επικίνδυνη λογοκρισία. Εκείνη, για παράδειγμα, που παρουσιάζει με όλα τα μέσα που διαθέτει η άρχουσα τάξη κάποια «έργα» σαν έργα.`Η, ακόμα, κάποια αληθινά έργα, πολύ επιτυχημένα και εύστοχα στο «πότισμα» της κυριαρχίας της άρχουσας τάξης, που παρουσιάζονται σαν «καταγγελτικά, ελεύθερα και προοδευτικά». Μόλις πριν από λίγα χρόνια, αποκαλύφτηκε ο μεγάλος κατάλογος δημιουργών, που τους τάιζε η ΣΙΑ και ίσως ούτε οι ίδιοι το είχαν πάρει χαμπάρι...

Λογοκρισία είναι και η προβολή, με θετικό ή σκόπιμα «αρνητικό» τρόπο, οποιασδήποτε σύγχρονης ανοησίας, που πέφτουν πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας, χρησιμοποιώντας και τα χρήματα του ελληνικού λαού ακριβώς για να εμποδίσουν τη συνείδηση να δει την άλλη, την αληθινή Τέχνη. Την Τέχνη, που ανοίγει το συνειρμό και τη σκέψη τόσο πολύ, που να μη χωρά στο στενό κόσμο της αναγκαιότητας και να ζητά την ελευθερία.

Ολοι τους ίδιους σκοπούς υπηρέτησαν, λοιπόν. Και οι «δημιουργοί», που, ίσως ασυνείδητα, ίσως στο όνομα μόνο της εμπορικότητας, κάνουν «Τέχνη» όποια κουταμάρα τούς κατέβει. Και οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης (κυβέρνηση), που τους χρηματοδοτεί ακριβώς για να θάψει ό,τι αληθινό προοδευτικό. Και εκείνοι όλοι, που κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και μιλούν ουσιαστικά για την ελευθερία της ιδιότυπης λογοκρισίας, που ξαμολάει ασύδοτο εκείνον, που πάει να κάνει κατοχή στη σκέψη, για να εμποδίσει τον ελευθερωτή της...


Παύλος ΑΛΕΠΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ