ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

... και τα προπαγανδιστικά «τρυγόνια»

Μ' ένα «σμπάρο» πολλά, προπαγανδιστικά, «τρυγόνια», αφού: η «προοδευτική» εφημερίδα «ξεχνά» - και αποκρύπτει, συνεπώς, από τους αναγνώστες της - ότι, καμία έκθεση, καμία μουσειακή συλλογή και κανένα έργο τέχνης, σε οποιαδήποτε εποχή, τα οποία οργανώνονται με την έμμεση ή την άμεση παρέμβαση του κράτους - όπως στην προκειμένη περίπτωση με την «Outlook» - δεν είναι, αντικειμενικά, ξεκομμένα από την αισθητική αντίληψη της κυρίαρχης τάξης και των πολιτικών της εκπροσώπων. «Παρεμπιπτόντως» έχουμε καπιταλισμό, άρα η συνολική αντίληψη που «περνάει» μέσα από τη συγκεκριμένη έκθεση - άσχετα αν εμπεριέχονται και ποιοτικά στοιχεία - εκφράζει τη σαπίλα και την παρακμή του. Εκτός πια αν η «Ελευθεροτυπία» «ζει» στη «χώρα» του... «τέλους των ιδεολογιών» και η τέχνη είναι «ανεξάρτητη» από την ταξικότητα των κοινωνιών. Αντίληψη όμως την οποία δε συμμερίζονται ούτε οι πιο «προχωρημένοι» αστοί διανοούμενοι.

Η ελληνική αστική τάξη μέσω της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας έδωσε το αισθητικό της στίγμα που βασίζεται στην ομολογημένη πολιτική και ιδεολογική της τακτική: «κοινωνική συνοχή» - δηλαδή «ευνουχισμός» του ταξικού αγώνα της εργατικής τάξης - και πολιτιστική «ομογενοποίηση», δηλαδή αισθητική, ιδεολογική και τελικά πολιτική ισοπέδωση των λαών. Αυτό επιδιώκουν με τις εκθέσεις τους, αυτό ψηφίζουν σε αγαστή συνεργασία και «σύμπνοια» σοσιαλδημοκράτες και «νεο»-φιλελεύθεροι στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αλλωστε, το «αυγό του φιδιού» άρχισε να «ξανασπάει» στον «πλουραλιστικό» ευρωενωσιακό μας κόσμο. Εκτός πια αν ούτε αυτό γνωρίζει η «Ελευθεροτυπία»...

Το «μεγάλο κόλπο» και...

Το «μεγάλο χρηματιστηριακό κόλπο» του 1999 - 2000 ήρθε και πάλι στο προσκήνιο, με τη χτεσινή αποκάλυψη της «Καθημερινής». Σύμφωνα, με όσα έγραψε η εφημερίδα διεξάγεται ήδη με παραγγελία του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου μυστική προκαταρκτική δικαστική έρευνα «σε έντεκα συνολικά εταιρίες, οι οποίες, σύμφωνα με καταγγελίες που έφθασαν στον Αρειο Πάγο, φέρονται να πρωταγωνίστησαν στο χορό της Σοφοκλέους».

Στο έγγραφο της εισαγγελικής παρέμβασης περιγράφονται πράξεις απάτης και παραβάσεις της χρηματιστηριακής νομοθεσίας και ζητείται να ερευνηθούν μεθοδεύσεις χειραγώγησης μετοχών, εκμετάλλευσης εσωτερικής πληροφόρησης, προσυμφωνημένες εικονικές συναλλαγές, τεχνητή άνοδο τιμών, απατηλή διασπορά φημών και άλλα. Ανάμεσα στις 11 εταιρίες, οι οποίες ερευνώνται, συμπεριλαμβάνονται και η Λάμψα Α.Ε., Γενική Αποθηκών (η οποία έχει μετονομαστεί σε Εθνική Ακινήτων), ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, η Αλτεκ και άλλες.

Σε αναμονή των εξελίξεων, λοιπόν, καθώς το όλο θέμα δεν είναι μόνο δικαστικό, ούτε αφορά μόνο στις όποιες μεγάλες εταιρίες και τα όποια «παιγνίδια» τους.

... μια ελάχιστη άκρη του

Πάντως, σε αναμονή των εξελίξεων, σας δίνουμε ορισμένα χαρακτηριστικά σημεία από το έγγραφο της εισαγγελικής παρέμβασης, όπως τις αποκαλύπτει η «Καθημερινή»:

«Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη (ΔΟΛ): Σε διάστημα δυόμισι μηνών (Αύγουστος - Οκτώβρης 1999) η μετοχή εκτινάχτηκε κατά 802%, με αποτέλεσμα η κεφαλαιοποίηση του ΔΟΛ από 211 δισεκατομμύρια δραχμές να αναρριχηθεί στα 2 τρισεκατομμύρια δρχ., ξεπερνώντας και τη χρηματιστηριακή αξία τραπεζών... Ζητείται να ερευνηθεί ποιοι κερδοσκόπησαν».

Σχετικά με τον τηλεοπτικό σταθμό «Αλτερ» (συμφερόντων τότε της «Αλτεκ») στο εισαγγελικό έγγραφο ζητείται να εξακριβωθούν: «... Οι συνθήκες πραγματοποίησης του φορολογικού ελέγχου οκτώ χρήσεων της εταιρίας Αλτερ, που ήταν απαραίτητο να προηγηθεί, για να καταστεί εφικτή η εισαγωγή της στο Χρηματιστήριο. Ο έλεγχος αυτός ζητείται, γιατί στον Αρειο Πάγο έφθασε έγγραφη καταγγελία, σύμφωνα με την οποία ο φορολογικός έλεγχος και των οκτώ χρήσεων "... περατώθηκε εντός βδομάδας και μάλιστα σε χώρο εκτός της αρμόδιας ΔΟΥ και των γραφείων της ελεγχόμενης εταιρείας..."».

Κι όπως καταλαβαίνει ο καθένας, τα προαναφερόμενα δεν είναι ούτε καν ένα πολύ μικρό μέρος της κορυφής του παγόβουνου...

Η «Ελευθεροτυπία», ο Πάνας...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ευκαιρία βρήκε ο αστικός Τύπος για να υπερασπίσει, στην πραγματικότητα, όχι την ελευθερία της έκφρασης - στην προκειμένη περίπτωση της καλλιτεχνικής - αλλά την αισθητική της τάξης την οποία εκφράζει. Αναφερόμαστε στο σάλο που έχει ξεσπάσει με την έκθεση «Outlook» στα πλαίσια της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, που με ευθύνη της κυβέρνησης χρυσοπληρώνει ο ελληνικός λαός. Η αισθητική λοιπόν αυτή, της κυρίαρχης τάξης που λανσάρει η κυβέρνηση, ακολουθεί «κατά πόδας» τον κυνισμό και την παρακμή του καπιταλισμού στο ιμπεριαλιστικό στάδιο του σαπίσματός του. Στοιχεία που συμπαρασύρουν, τελικά, στον «πάτο» - κλείνοντας έτσι και τον φυσιολογικό ιστορικό τους κύκλο - ό,τι προοδευτικό σε επίπεδο εποικοδομήματος επέφεραν οι αστικές επαναστάσεις των προηγούμενων αιώνων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το χτεσινό πρωτοσέλιδο της «Ελευθεροτυπίας», το οποίο παραθέτει τρεις φωτογραφίες από αριστουργήματα της αρχαίας γλυπτικής τέχνης υπό τον «ηχηρό» τίτλο «Ασεμνα - Γκρεμίστε τα!». Φαινομενικά, ο τίτλος απευθύνεται στον σκοταδισμό του θρησκευτικού φανατισμού και των άλλων, φασιστικού τύπου, εκφάνσεων - στις οποίες όμως ενέδωσε η κυβέρνηση - ωστόσο τα πράγματα δεν είναι καθόλου «αθώα». Διότι αν ιδωθεί ως σύνολο το παραπάνω πρωτοσέλιδο με το σχετικό ρεπορτάζ της εφημερίδας, προκύπτει μία έμμεση πλην όμως σαφέστατη σύγκριση μεταξύ των παραπάνω γλυπτών, όχι μόνο με τα γνωστά έργα της έκθεσης, αλλά με την έκθεση «Outlook» εν γένει!

«Ευρωσύνταγμα» κατά των λαών

Νέα δεσμά για τους λαούς της Ευρώπης απεργάζονται, στις Βρυξέλλες, οι ηγέτες της ΕΕ, με το «Ευρωσύνταγμα». Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης επικεντρώνουν την προσοχή τους στις διαφωνίες που έχουν ανακύψει μεταξύ των «εταίρων» για σειρά θεμάτων, μεταξύ των οποίων σημαντικότερο θεωρείται η μοιρασιά των ψήφων στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Πίσω από τις διαφωνίες, κρύβονται έντονοι ανταγωνισμοί μεταξύ των «μεγάλων δυνάμεων» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με αντικείμενο τον έλεγχο και τον καθορισμό των εξελίξεων στην Ενωση των είκοσι πέντε κρατών - μελών, μετά την ένταξη και των δέκα νέων κρατών - μελών, την 1η Μάη του 2004. Την ίδια στιγμή τους ενώνει η άκρατη επιθετικότητα ενάντια στους λαούς.

Οι ηγέτες της ΕΕ μπορεί να διαφωνούν για το πώς θα μοιράσουν την εξουσία στα συμβούλια, όμως έχουν συμφωνήσει σε πολύ περισσότερα και σοβαρότερα θέματα που αφορούν στο μέλλον των λαών. Και αν κρίνει κανείς από τα θέματα στα οποία συμφωνούν, το μέλλον θα είναι μαύρο.

Ενα από τα χαρακτηριστικά του «Ευρωσυντάγματος» είναι η προσπάθεια να θεσμοθετήσει τον καπιταλισμό ως ισόβιο σύστημα. Αυτή η αντιιστορική θέση, μια άλλη όψη της θέσης περί του τέλους της Ιστορίας, δείχνει την πρόθεση των κυρίαρχων οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων να κατοχυρώσουν και να θωρακίσουν θεσμικά την εξουσία τους στο διηνεκές, θέτοντας ουσιαστικά, στα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης υπό διωγμό την ταξική πάλη.

Το «Ευρωσύνταγμα» είναι, ουσιαστικά, μια Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ενωσης που συμπεριλαμβάνει όλες τις προηγούμενες και καθορίζει το πλαίσιο δράσης των πολυεθνικών, των τραπεζιτών, της καταστολής, της περιστολής των δημοκρατικών ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων, των στρατιωτικών επεμβάσεων.

Για να πετύχουν αυτό το στόχο, επιστρέφουν στον πρωτόγονο αντικομμουνισμό, ενώ επιχειρούν να περιστείλουν (μέσω και του θεσμού των «ευρωπαϊκών κομμάτων») τη δραστηριότητα κομμουνιστικών κομμάτων και άλλων δυνάμεων που δε συμφωνούν, ή αντιμάχονται την πολιτική της ΕΕ.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η Συνάντηση των είκοσι ενός κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, που οργανώνει το ΚΚΕ και αρχίζει σήμερα στην Αθήνα, μπορεί να δώσει νέα δύναμη στην «άλλη φωνή» στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Στη φωνή του αγώνα για την ειρήνη, την ισότιμη συνεργασία των κρατών, την αλληλεγγύη των λαών, τη δημοκρατία και την κοινωνική πρόοδο, τον αγώνα για το σοσιαλισμό σε κάθε χώρα - μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για μια σοσιαλιστική Ευρώπη.

Με την ιστορική αισιοδοξία, για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος, για την τελική νίκη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, για το σοσιαλιστικό μέλλον της ανθρωπότητας, οι κομμουνιστές σηκώνουν, για άλλη μια φορά, τις σημαίες τους και καλούν τους λαούς στον τίμιο αγώνα ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση, για την αποδυνάμωσή της, αγώνα για την πολιτική και κοινωνική απελευθέρωση.