Με το άρθρο 6 του νομοσχεδίου, οι εργάτες σε καπιταλιστικές επιχειρήσεις φυτικής και ζωικής παραγωγής και οι αλιεργάτες στην παράκτια και μέση αλιεία, από μισθωτοί και ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ, μεταφέρονται στον ΟΓΑ και ασφαλίζονται υποχρεωτικά στην 5η ασφαλιστική κλάση. Αυτό έχει ως συνέπεια να μειώνεται πάνω από το 50% η σύνταξή τους, σε σχέση με αυτή που θα έπαιρναν αν παρέμειναν στο ΙΚΑ. Επιπλέον, οι μισθωτοί αυτοί και «κατά φαντασίαν αγρότες», στη συντριπτική τους πλειοψηφία χάνουν και την επικουρική τους ασφάλιση. Παραμένουν στην επικουρική μόνο όσοι έχουν κάνει πάνω από 3.000 ένσημα. Οσοι έχουν κάνει πάνω από 1.500 θα μπορούν να έχουν επικουρική ασφάλιση, αφού όμως καταβάλλουν οι ίδιοι το κόστος των ασφαλιστικών εισφορών (εργαζόμενου και εργοδότη)! Οι έχοντες μέχρι 1.500 ένσημα χάνουν οριστικά τα ένσημά τους. Εννοείται ότι αυτοί οι μισθωτοί δε θα έχουν δικαίωμα σε άλλες παροχές που έχουν σήμερα οι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ, π.χ. εργατική κατοικία.

Αντίθετα, οι εργοδότες αυτών των επιχειρήσεων εξασφαλίζουν σημαντική μείωση των εργοδοτικών εισφορών. Οι επιχειρήσεις που απασχολούν μέχρι πέντε εργαζόμενους θα απαλλαγούν από κάθε εισφορά που πλήρωναν στο ΙΚΑ, ενώ αυτές άνω των πέντε εργαζομένων, μειώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές τους στο 1/3 σε σχέση με αυτές που απέδιδαν στο ΙΚΑ.

Με το ίδιο άρθρο, η κυβέρνηση καθιστά υποχρεωτική την αυτοτελή ασφάλιση και συνταξιοδότηση και των δύο συζύγων αγροτών. Αυτό σημαίνει ότι όσα αγροτικά νοικοκυριά, εξαιτίας της κακής οικονομικής τους κατάστασης δεν είχαν ασφαλίσει και τα δύο μέλη τους στον ΟΓΑ, εξαναγκάζονται, πλέον, σε επιπλέον ασφαλιστικές εισφορές. Σε περίπτωση που ένας εκ των δύο συζύγων παραμείνει ανασφάλιστος δε θα παίρνει καμιά σύνταξη (γεννηθέντες μετά το 1937). Σημειώνεται ότι σήμερα 200.000 περίπου αγρότες είναι ανασφάλιστοι, εξαιτίας των υψηλών ασφαλίστρων που επέβαλε ο νόμος του 1997. Η κατάσταση αυτή θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο με την υποχρεωτική ασφάλιση και των δύο συζύγων.

Με το άρθρο 18, η κυβέρνηση επιβάλλει νέο ασφαλιστικό χαράτσι για λογαριασμό του επικουρικού τους ταμείου. Ετσι από 1/1/2004, οι δημόσιοι υπάλληλοι θα καταβάλλουν για το ΤΕΑΔΥ πρόσθετη «κράτηση 2% στις πάσης φύσεως αμοιβές των ασφαλισμένων». Με απόφαση του υπουργού Εργασίας το ποσό αυτό μπορεί να αυξάνεται. Η διάταξη αυτή εφαρμόζεται και στους συνταξιούχους για ποσά που λαμβάνουν πέραν της σύνταξης για οποιοδήποτε λόγο από το Δημόσιο.

Με το ίδιο άρθρο, η κυβέρνηση αναβιώνει τον υπολογισμό του εφάπαξ στη βάση των μισθών της τελευταίας πενταετίας. Αυτή η ρύθμιση που υπήρχε ως «εναλλακτικός» υπολογισμός στο νόμο 2512/1997, είχε ως αποτέλεσμα την καθήλωση του εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων.

Με το άρθρο 19, η κυβέρνηση χειροτερεύει τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης στην επικουρική σύνταξη. Ετσι, στα χνάρια της ΝΔ, που αύξησε πριν μια δεκαετία τα ελάχιστα ένσημα για κατοχύρωση κύριας σύνταξης στα 4.500 ένσημα, τώρα αυτή με τη σειρά της αυξάνει τα ελάχιστα ένσημα για επικουρική σύνταξη από τα 4.050 στα 4.500.

Ταυτόχρονα, βάζει πλαφόν στις επικουρικές συντάξεις σε όσα Ταμεία θα συγχωνευτούν με το ΕΤΕΑΜ. Ετσι, αν επικουρικά ταμεία αποδίδουν επικουρικές συντάξεις μεγαλύτερες κατά 50% των κατώτερων συντάξεων του ΕΤΕΑΜ -και εφόσον συγχωνευτούν- δε θα λαμβάνουν τις ετήσιες αυξήσεις. Με αυτόν τον τρόπο, οι συντάξεις αυτές θα παραμένουν ουσιαστικά παγωμένες.

Από το νέο αντιασφαλιστικό γύρο, δε γλιτώνουν ούτε οι ανάπηροι. Ενώ μέχρι τώρα, για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος λόγω αναπηρίας, απαιτούνταν 300 ημέρες ασφάλισης στα πέντε έτη που προηγούνται της ημερομηνίας, κατά την οποία ο εργαζόμενος κατέστη ανάπηρος, με τον νέο νόμο οι 300 ημέρες αυξάνονται σε 600 ημέρες ασφάλισης. Ετσι, η κυβέρνηση θέτει πρόσθετα εμπόδια για την απονομή σύνταξης ακόμα και σε εργαζόμενους που χάνουν τη δυνατότητα για εργασία.

«Ανθρακες» αποδείχτηκε η πολυδιαφημισμένη από την κυβέρνηση επαναρύθμιση της διαδοχικής ασφάλισης. Η νέα ρύθμιση σε καμιά περίπτωση δεν αποκαθιστά τις απώλειες που έχουν οι εργαζόμενοι στις συντάξεις τους, μόνο και μόνο γιατί κατά τη διάρκεια του εργάσιμου βίου τους ασφαλίστηκαν σε περισσότερα του ενός Ταμεία. Οι απώλειες παραμένουν. Σύμφωνα με τη ρύθμιση, τις συντάξεις θα τις αποδίδει ο τελευταίος ασφαλιστικός φορέας. Ο υπολογισμός της σύνταξης θα γίνεται ανάλογα με τα χρόνια ασφάλισης σε κάθε ταμείο που θα πολλαπλασιάζεται με κάποιον συντελεστή. Οι συντελεστές αυτοί καθορίζονται ως εξής: Για ΙΚΑ, ΝΑΤ, ΟΓΑ και ΟΑΕΕ (ΤΣΑ) ο συντελεστής είναι 2%. Για το ΟΑΕΕ (ΤΑΕ) 2,85%, για το ΟΑΕΕ (ΤΕΒΕ) σε 3% και 2,286% για το Δημόσιο και τους υπόλοιπους φορείς μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων.

Με μια σειρά διατάξεις η κυβέρνηση μειώνει τα διαπιστωμένα χρέη επιχειρήσεων προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Ενώ με το άρθρο 28 ορίζεται ότι τα κεφάλαια του ΛΑΦΚΑ (πρόκειται για πόρο που προέρχεται από διπλό χαράτσι στις συντάξεις) θα μπορούν να επενδύονται σε αμοιβαία κεφάλαια και σε μετοχές.

Επανάληψη της υπαναχώρησης ακόμα και από τη συμφωνία που έγινε μεταξύ της κυβέρνησης και της Ομοσπονδίας των Γιατρών του ΙΚΑ (ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ) στις 27.6.2004 με επιπλέον στοιχεία εμπορευματοποίησης της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) αποτελούν οι διατάξεις του νομοσχεδίου για το ιατρικό και οδοντιατρικό προσωπικό του ΙΚΑ (άρθρα 22, 23 και 24). Επιπλέον οι προβλεπόμενες από το νομοσχέδιο για τα ασφαλιστικά θέματα των συμβασιούχων γιατρών μετατρέπονται σε ένα άγριο χαράτσι για τους ίδιους, καθώς καλούνται να πληρώσουν τις δικές τους εισφορές αλλά και του εργοδότη -για όσο χρόνο ήταν συμβασιούχοι- για να υπαχθούν, πέρα απ' το ΤΣΑΥ, και στην ασφάλιση του κλάδου κύριας σύνταξης του ΙΚΑ-ΕΤΕΑΜ.

Το σχέδιο νόμου προβλέπει γιατρούς Πλήρους και Αποκλειστικής Απασχόλησης (ΠΑΑ) και Προσωπικούς -αντί για Οικογενειακούς - Γιατρούς (ΠΓ), που θα είναι ιδιώτες γιατροί, με τους οποίους θα υπογράψει συμβάσεις το ΙΚΑ. Το νέο στοιχείο, που επιτείνει την εμπορευματοποίηση στο χώρο της ΠΦΥ είναι ότι οι ΠΓ -εκτός από προσωπικές- θα μπορούν από κοινού με «άλλους γιατρούς Προσωπικούς γιατρούς» να συνάπτουν συμβάσεις με το ΙΚΑ για «την παροχή ιατρικών υπηρεσιών στον αυτό χώρο». Μ' άλλα λόγια θεσμοθετείται μια «άτυπη εταιρική μορφή» των προσωπικών γιατρών, οι οποίοι θα καλύπτουν τις ανάγκες του ΙΚΑ στα πλαίσια της «προσφοράς και της ζήτησης υπηρεσιών υγείας». Επιπλέον για τους ΠΓ προβλέπει την πρωινή και απογευματινή απασχόληση τρεις φορές τη βδομάδα.

Εκτός από τους ΠΑΑ και τους ΠΓ θα παραμείνουν οι μόνιμοι γιατροί και οι συμβασιούχοι (Ν. 1204/1972) με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνοι, που δε θα πάρουν θέσεις γιατρών ΠΑΑ. Ομως οι μόνιμοι γιατροί που θα διεκδικήσουν θέση ΠΑΑ κινδυνεύουν να χάσουν τη μονιμότητα, καθώς τοποθετούνται με πενταετή θητεία και στη συνέχεια επανακρίνονται. Αν μετά και τη δεύτερη πενταετία επανακριθούν τότε μονιμοποιούνται.

Τόσο οι αποδοχές των γιατρών ΠΑΑ όσο και των ΠΓ θα καθορίζονται με αποφάσεις των συναρμόδιων υπουργών και του διοικητή του ΙΚΑ.

Το πιο εξοργιστικό είναι ότι οι διατάξεις για τη ρύθμιση των ασφαλιστικών θεμάτων των 5.500 συμβασιούχων γιατρών του ΙΚΑ μεταβάλλονται σε ένα άγριο χαράτσι για τους ίδιους, καθώς -σύμφωνα με τους μετριότερους υπολογισμούς της ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ- θα πρέπει να πληρώσουν τουλάχιστον 500 ευρώ το μήνα: Θα πρέπει να πληρώσουν 250 ευρώ για την εξαγορά της μέχρι τώρα παροχής υπηρεσιών και 250 ευρώ για την τρέχουσα στο εξής ασφάλιση.

Το άρθρο 24 αναφέρεται στα ασφαλιστικά θέματα γιατρών και, μεταξύ των άλλων, προβλέπει:

• Οι ιατροί και οδοντίατροι με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου που έχουν προσληφθεί μέχρι την 31.12.1992, μπορούν, εκτός από το ΤΣΑΥ, να υπαχθούν και στην ασφάλιση του κλάδου κύριας σύνταξης του ΙΚΑ-ΤΕΑΜ «καταβάλλοντας οι ίδιοι το σύνολο των εισφορών εργαζόμενου και εργοδότη για τον παραπάνω κλάδο». Η καταβολή των εισφορών γίνεται εφάπαξ -οπότε έχει και έκπτωση 5% - ή σε 120 δόσεις.
• Η προϋπηρεσία των γιατρών της παραπάνω παραγράφου και μέχρι δέκα χρόνια κατ' ανώτερο όριο αναγνωρίζεται κατόπιν υποβολής σχετικής αίτησης ως συντάξιμη, με καταβολή από τους ίδιους του συνόλου των ασφαλιστικών εισφορών εργοδότη και ασφαλισμένου κλάδου κύριας σύνταξης.