Εμβαθύνει το αντιασφαλιστικό της οικοδόμημα η κυβέρνηση με την κατάθεση χτες στη Βουλή του «μίνι ασφαλιστικού» νομοσχεδίου. Ηταν τέτοια η πρεμούρα του υπουργείου Εργασίας να αφήσει παρακαταθήκη στην όποια επόμενη κυβέρνηση ένα νέο αντιασφαλιστικό νομοθέτημα, που το άρθρο για τη διαδοχική ασφάλιση - το σημαντικότερο κατά την κυβέρνηση άρθρο του νομοσχεδίου - έμεινε εκτός, μέχρι να υπάρξει η σχετική εισήγηση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που αναμενόταν να δοθεί αργά το βράδυ. Πάντως, παρά την επίσπευση, θεωρείται αβέβαιον αν τελικά το νομοσχέδιο φτάσει στην Ολομέλεια, με δεδομένο ότι μόνο χτες στη Βουλή κατατέθηκαν 7 (!) νομοσχέδια προς συζήτηση.

Οπως χαρακτηριστικά σημειώνεται στην εισηγητική έκθεση: «Το παρόν νομοσχέδιο έρχεται με τις βασικές του διατάξεις να ενισχύσει και να συμπληρώσει το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο» και ιδιαίτερα τους νόμους 2458, 2676 και τον τελευταίο αντιασφαλιστικό νόμο 3029/2002.

Σκληρές είναι οι ανατροπές σε βάρος των εργαζομένων σε επιχειρήσεις του αγροτικού τομέα που ενώ μέχρι τώρα ασφαλίζονταν στο ΙΚΑ, υποχρεώνονται να ασφαλιστούν στον ΟΓΑ, με μικρότερες παροχές και χειρότερους όρους. Την ίδια στιγμή οι επιχειρήσεις εξασφαλίζουν μικρότερες ασφαλιστικές εισφορές, ενώ ένα μέρος αυτών θα το επιβαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός. Επιπλέον η κυβέρνηση επιβάλλει την υποχρεωτική ασφάλιση και στους δύο αγρότες συζύγους, επιβαρύνοντας ακόμα παραπέρα τα αγροτικά νοικοκυριά.

Με αντίστοιχη διάταξη αυξάνονται οι μέρες ασφάλισης από τις 4.050 στις 4.500 για την κατοχύρωση του δικαιώματος της επικουρικής σύνταξης, εναρμονίζοντας έτσι το καθεστώς της επικουρικής με αυτό που είχε επιβληθεί από τη ΝΔ δέκα χρόνια πριν και για την κύρια ασφάλιση. Με το νομοσχέδιο αυξάνονται οι ασφαλιστικές εισφορές των δημοσίων υπαλλήλων στο ΤΕΑΔΥ, ενώ δυσμενείς είναι οι αλλαγές και στο ασφαλιστικό καθεστώς των θεατρικών συγγραφέων και των ποιητών που πλέον θα ασφαλίζονται στο ΤΕΒΕ, καταβάλλοντας εισφορές. Απαλλάσσονται έτσι οι φυσικοί τους εργοδότες, όπως θιασάρχες και δισκογραφικές εταιρίες. Βαρύ χαράτσι επιβάλλεται στους γιατρούς του ΙΚΑ, οι οποίοι καλούνται να πληρώσουν αδρά για μια «λύση» η οποία υπονομεύει τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Αρκετές διατάξεις ρυθμίζουν χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία των επιχειρήσεων και σε πολλές περιπτώσεις χαρίζονται εκατοντάδες εκατομμύρια.

Παράλληλα η κυβέρνηση με μία πλημμυρίδα ρυθμίσεων που αφορούν συγκεκριμένες ασφαλιστικές ομάδες, επιχειρεί να ψηφοθηρήσει λίγες μέρες πριν τις εκλογές. Να παρουσιάσει δηλαδή ως παροχές, την αντιμετώπιση εξόφθαλμων περικοπών σε δικαιώματα, που έχουν προκύψει μέσα από την εφαρμογή προηγούμενων αντιασφαλιστικών νόμων, τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ.

Υπάρχει «οικειοθελής εργασία», η οποία μάλιστα δεν κατοχυρώνει δικαίωμα στην ασφάλιση και στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη; Για τις υπηρεσίες του ΙΚΑ στο Βόλο, φαίνεται ότι όχι μόνον υπάρχει, αλλά και αποτελεί ισχυρό επιχείρημα να απορρίψει καταγγελία δύο εργαζομένων σε τουριστική επιχείρηση, οι οποίοι ζητούσαν να κατοχυρώσουν τα ένσημά τους.

Η περίπτωση της Αφροδίτης Στάθη και του Δρόσου Καραμαρλή δεν είναι μόνο ενδεικτική για την τεράστια εισφοροδιαφυγή, για την ανασφάλιστη εργασία, που ξεπερνά το 20% - σύμφωνα και με τους υπολογισμούς που κάνουν αρμόδιοι παράγοντες. Είναι ταυτόχρονα εξοργιστική, για το πώς οι ίδιες οι υπηρεσίες του ΙΚΑ, με την ανοχή και την πολιτική ευθύνη διοίκησης και κυβέρνησης, καλύπτουν την εργοδοσία και την εισφοροδιαφυγή σε βάρος και των εργαζομένων, αλλά και του ίδιου του ασφαλιστικού οργανισμού.

Η συγκεκριμένη ιστορία αρχίζει με την καταγγελία, από τους δύο εργαζόμενους, στο ΙΚΑ Βόλου τον Ιούλη του 2001, ότι αν και για μεγάλο διάστημα εργάστηκαν σε τουριστική επιχείρηση της περιοχής, εκ των υστέρων διαπίστωσαν ότι ο εργοδότης δεν τους ασφάλισε στο ΙΚΑ. Η καταγγελία ήταν όχι μόνο συγκεκριμένη, αλλά συνοδευόταν από μαρτυρικές καταθέσεις συναδέλφων τους, μαρτυρίες πελατών της τουριστικής επιχείρησης, αλλά και επίσημων εγγράφων (βιβλίο καταχώρισης αφίξεων και αναχωρήσεων, φαξ και τραπεζικών λογαριασμών), με τα οποία αποδεικνυόταν η προσφορά εργασίας των δύο καταγγελλόντων.

Τι έκαναν οι υπηρεσίες του ΙΚΑ Βόλου ύστερα απ' αυτή την καταγγελία; Απολύτως τίποτα. Για δύο και πλέον χρόνια, τήρησαν «σιγήν ιχθύος». Αξιώθηκαν να απαντήσουν μόνον ύστερα από την εμπλοκή του «Συνηγόρου του Πολίτη», στον οποίο όμως είχαν προσφύγει οι δύο εργαζόμενοι. Τέλος, μόλις το Νοέμβρη του 2003 οι υπηρεσίες του ΙΚΑ Βόλου απαντάνε στην καταγγελία, για να την απορρίψουν!

Ομως, στην απόφαση απόρριψης της καταγγελίας βρίσκεται και η ουσία της πικρής αυτής Οδύσσειας για τους δύο εργαζομένους, που για δυόμισι χρόνια είχαν επιδοθεί σε έναν ατέρμονο αγώνα για να αποδείξουν στο ΙΚΑ ότι «δεν είναι ελέφαντες».

Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την εξοργιστική απόφαση, που υπογράφει η διευθύντρια του Υποκαταστήματος Βόλου, η εργαζόμενη Αφροδίτη Στάθη «παρευρίσκονταν μεν στον ξενώνα σαν φιλοξενούμενη και καταχωρούσε οικειοθελώς στο βιβλίο πόρτας κάποια στοιχεία, πλην όμως αυτό δεν αποδεικνύει και την ύπαρξη εξαρτημένης εργασίας έναντι αμοιβής για το διάστημα 1/4/99 -29/9/2000...». Αντίθετα, η ίδια υπηρεσία αποδέχεται ότι υπήρξε σχέση εργασίας για το επόμενο διάστημα μέχρι το Μάη του 2001, επειδή ...απλώς αυτό δήλωσε ο εργοδότης..!

Δε φτάνει που το ΙΚΑ για δύο και πλέον χρόνια δεν έκανε τίποτα για να ελέγξει τη συγκεκριμένη καταγγελία και κοινώς την έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του, ανακαλύπτει και μια νέα μορφή εργασίας, την «οικειοθελή», που δεν «αποδεικνύει ύπαρξη εξαρτημένης εργασίας» και ως εκ τούτου τα ένσημα του εργαζόμενου, αλλά και οι εισφορές που δικαιούται το ΙΚΑ, χαρίζονται στον εργοδότη. Πράγματι, αν οι εισφοροδιαφεύγοντες εργοδότες ψάχνουν να βρουν αξιόλογο νομικό σύμβουλο για να υπερασπιστούν το έργο τους σε βάρος του ΙΚΑ και των εργαζομένων, είναι σίγουρο ότι τον βρήκαν στις ίδιες τις υπηρεσίες του ΙΚΑ, των οποίων βασικό καθήκον - απ' όσο γνωρίζουμε - είναι ακριβώς η αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής.

Αλλά βέβαια η κατασκευή και «νομικών επιχειρημάτων» υπέρ της εργοδοσίας από τις ίδιες τις υπηρεσίες του ΙΚΑ δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ακόμα αρρώστια ενός αντεργατικού οικοδομήματος, στην κορυφή του οποίου η κυβέρνηση σε ρόλο μαέστρου επιδίδεται χρόνια τώρα στην απροκάλυπτη στήριξη των επιχειρήσεων με δεκάδες εισφοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις και χρηματοδοτήσεις. Τελευταίο κρούσμα, οι επιχορηγήσεις και εισφοροαπαλλαγές που περιλαμβάνει το εργασιακό νομοσχέδιο το οποίο συζητείται αυτές τις μέρες στη Βουλή.

Το κριτήριο της εντοπιότητας για τις προσλήψεις των εργαζομένων στη ΔΕΗ επαναφέρει με τροπολογία η κυβέρνηση! Και ενώ αυτή η ίδια στα μέσα της δεκαετίας του '80 κατάργησε αυτό το κριτήριο, τώρα, με την ελπίδα ότι, όλο και κάποιον άνεργο θα ξεγελάσει ενόψει των εκλογών, το επαναφέρει. Στην ίδια τροπολογία, γίνεται λόγος και «περί ανάγκης έκτακτης πρόσληψης ανειδίκευτου προσωπικού» με σύμβαση ορισμένου χρόνου ιδιωτικού δικαίου, το οποίο μπορεί να συμβάλλει «στην αντιμετώπιση των πρόσθετων αναγκών φύλαξης των εγκαταστάσεων παραγωγής που θα δημιουργηθούν κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων». Ναι έτσι, χωρίς ίχνος ντροπής, η κυβέρνηση που ιδιωτικοποίησε τη ΔΕΗ και της επέβαλε να μειώσει το προσωπικό, προκειμένου να αυξήσει την κερδοφορία των μεγαλομετόχων, θυμήθηκε την εντοπιότητα και τη φύλαξη των εγκαταστάσεων, οι οποίες έχουν ανατεθεί - δήθεν για τη μείωση του κόστους - σε εταιρίες σεκιούριτι! Οι ψηφοθήρες...

Σύσκεψη με θέμα «Οι θέσεις μας για την κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ), προγραμματισμός δράσης» οργανώνει σήμερα η ΕΣΑΚ Εργαζομένων στις τράπεζες (Σίνα 16 και ώρα 4.30 μ.μ.).

Η ΕΣΑΚ σε ανακοίνωσή της υπογραμμίζει την ανάγκη να αναδειχτούν τα αιτήματα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος για τους μισθούς, το φορολογικό, τις εργασιακές σχέσεις κ.ά. την ώρα, μάλιστα, που η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΣΚΕ) επιλέγει να προτείνει μία ΣΣΕ που κινείται στα πλαίσια της ανταγωνιστικότητας και των στόχων της ΟΝΕ.

Ακόμα, στην ανακοίνωση τονίζεται η αναγκαιότητα συγκρότησης του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα των τραπεζοϋπαλλήλων και σημειώνεται ότι «κριτήριο για την ψήφο των τραπεζοϋπαλλήλων πρέπει να είναι η πολιτική που στηρίζει τη συσπείρωση των εργαζομένων και τη συμμετοχή τους στους αγώνες για να αποτραπεί η αντεργατική πολιτική που ενισχύει την κερδοφορία των τραπεζών».