Υπάρχει «οικειοθελής εργασία», η οποία μάλιστα δεν κατοχυρώνει δικαίωμα στην ασφάλιση και στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη; Για τις υπηρεσίες του ΙΚΑ στο Βόλο, φαίνεται ότι όχι μόνον υπάρχει, αλλά και αποτελεί ισχυρό επιχείρημα να απορρίψει καταγγελία δύο εργαζομένων σε τουριστική επιχείρηση, οι οποίοι ζητούσαν να κατοχυρώσουν τα ένσημά τους.

Η περίπτωση της Αφροδίτης Στάθη και του Δρόσου Καραμαρλή δεν είναι μόνο ενδεικτική για την τεράστια εισφοροδιαφυγή, για την ανασφάλιστη εργασία, που ξεπερνά το 20% - σύμφωνα και με τους υπολογισμούς που κάνουν αρμόδιοι παράγοντες. Είναι ταυτόχρονα εξοργιστική, για το πώς οι ίδιες οι υπηρεσίες του ΙΚΑ, με την ανοχή και την πολιτική ευθύνη διοίκησης και κυβέρνησης, καλύπτουν την εργοδοσία και την εισφοροδιαφυγή σε βάρος και των εργαζομένων, αλλά και του ίδιου του ασφαλιστικού οργανισμού.

Η συγκεκριμένη ιστορία αρχίζει με την καταγγελία, από τους δύο εργαζόμενους, στο ΙΚΑ Βόλου τον Ιούλη του 2001, ότι αν και για μεγάλο διάστημα εργάστηκαν σε τουριστική επιχείρηση της περιοχής, εκ των υστέρων διαπίστωσαν ότι ο εργοδότης δεν τους ασφάλισε στο ΙΚΑ. Η καταγγελία ήταν όχι μόνο συγκεκριμένη, αλλά συνοδευόταν από μαρτυρικές καταθέσεις συναδέλφων τους, μαρτυρίες πελατών της τουριστικής επιχείρησης, αλλά και επίσημων εγγράφων (βιβλίο καταχώρισης αφίξεων και αναχωρήσεων, φαξ και τραπεζικών λογαριασμών), με τα οποία αποδεικνυόταν η προσφορά εργασίας των δύο καταγγελλόντων.

Τι έκαναν οι υπηρεσίες του ΙΚΑ Βόλου ύστερα απ' αυτή την καταγγελία; Απολύτως τίποτα. Για δύο και πλέον χρόνια, τήρησαν «σιγήν ιχθύος». Αξιώθηκαν να απαντήσουν μόνον ύστερα από την εμπλοκή του «Συνηγόρου του Πολίτη», στον οποίο όμως είχαν προσφύγει οι δύο εργαζόμενοι. Τέλος, μόλις το Νοέμβρη του 2003 οι υπηρεσίες του ΙΚΑ Βόλου απαντάνε στην καταγγελία, για να την απορρίψουν!

Ομως, στην απόφαση απόρριψης της καταγγελίας βρίσκεται και η ουσία της πικρής αυτής Οδύσσειας για τους δύο εργαζομένους, που για δυόμισι χρόνια είχαν επιδοθεί σε έναν ατέρμονο αγώνα για να αποδείξουν στο ΙΚΑ ότι «δεν είναι ελέφαντες».

Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την εξοργιστική απόφαση, που υπογράφει η διευθύντρια του Υποκαταστήματος Βόλου, η εργαζόμενη Αφροδίτη Στάθη «παρευρίσκονταν μεν στον ξενώνα σαν φιλοξενούμενη και καταχωρούσε οικειοθελώς στο βιβλίο πόρτας κάποια στοιχεία, πλην όμως αυτό δεν αποδεικνύει και την ύπαρξη εξαρτημένης εργασίας έναντι αμοιβής για το διάστημα 1/4/99 -29/9/2000...». Αντίθετα, η ίδια υπηρεσία αποδέχεται ότι υπήρξε σχέση εργασίας για το επόμενο διάστημα μέχρι το Μάη του 2001, επειδή ...απλώς αυτό δήλωσε ο εργοδότης..!

Δε φτάνει που το ΙΚΑ για δύο και πλέον χρόνια δεν έκανε τίποτα για να ελέγξει τη συγκεκριμένη καταγγελία και κοινώς την έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του, ανακαλύπτει και μια νέα μορφή εργασίας, την «οικειοθελή», που δεν «αποδεικνύει ύπαρξη εξαρτημένης εργασίας» και ως εκ τούτου τα ένσημα του εργαζόμενου, αλλά και οι εισφορές που δικαιούται το ΙΚΑ, χαρίζονται στον εργοδότη. Πράγματι, αν οι εισφοροδιαφεύγοντες εργοδότες ψάχνουν να βρουν αξιόλογο νομικό σύμβουλο για να υπερασπιστούν το έργο τους σε βάρος του ΙΚΑ και των εργαζομένων, είναι σίγουρο ότι τον βρήκαν στις ίδιες τις υπηρεσίες του ΙΚΑ, των οποίων βασικό καθήκον - απ' όσο γνωρίζουμε - είναι ακριβώς η αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής.

Αλλά βέβαια η κατασκευή και «νομικών επιχειρημάτων» υπέρ της εργοδοσίας από τις ίδιες τις υπηρεσίες του ΙΚΑ δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ακόμα αρρώστια ενός αντεργατικού οικοδομήματος, στην κορυφή του οποίου η κυβέρνηση σε ρόλο μαέστρου επιδίδεται χρόνια τώρα στην απροκάλυπτη στήριξη των επιχειρήσεων με δεκάδες εισφοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις και χρηματοδοτήσεις. Τελευταίο κρούσμα, οι επιχορηγήσεις και εισφοροαπαλλαγές που περιλαμβάνει το εργασιακό νομοσχέδιο το οποίο συζητείται αυτές τις μέρες στη Βουλή.