Τι εννοεί ο Κ. Καραμανλής, μιλώντας για την ανάγκη ενός νέου «πολιτικού πολιτισμού»; Αν εννοεί ότι στην πολιτική αντιπαράθεση πρέπει ν' αποφεύγονται οι βαρείς κι ενίοτε συκοφαντικοί χαρακτηρισμοί σε βάρος των πολιτικών αντιπάλων, που είθισται να εκτοξεύονται εκατέρωθεν του δικομματισμού στη διάρκεια των προεκλογικών περιόδων, μας βρίσκει σύμφωνους. Οχι μόνο γιατί τέτοιες συμπεριφορές προσβάλλουν κι ενοχλούν τους πολίτες, αλλά και γιατί η προεκλογική οξύτητα χρησιμοποιείται επιτούτου για να αποκρυβεί το γεγονός ότι τα δύο μεγάλα κόμματα συμφωνούν, επί της ουσίας, σε όλα τα βασικά κοινωνικοπολιτικά ζητήματα.

Αν, όμως, εννοεί ότι ο προεκλογικός διάλογος ανάμεσα στα κόμματα πρέπει να πάρει ένα γλυκανάλατο, ανώδυνο και ανούσιο χαρακτήρα, να εξαντλείται σε πολιτικές αβρότητες κι εκφράσεις προσωπικής αλληλοσυμπάθειας, χωρίς να εντοπίζει και να καταγγέλλει την ταξική διάσταση, τη ζημιογόνα δράση και την επικίνδυνη προοπτική της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση και στηρίζει η ΝΔ, τότε διαφωνούμε. Η ευγένεια, το ήθος και ο πολιτισμός είναι απαραίτητα στην πολιτική, αρκεί να μην αποτελούν το άλλοθι της πολιτικής εξαπάτησης...

Τις αποφάσεις της τελευταίας συνεδρίασης της ΚΠΕ του ΣΥΝ επικαλέστηκε ο Π. Σκοτινιώτης για να δικαιολογήσει την αποχώρησή του από το κόμμα του και την οσονούπω πρόσδεσή του στο άρμα του... νέου ΠΑΣΟΚ.

Ομως, την απόφασή του δεν την πήρε τώρα, αλλά προ καιρού και ήταν εν γνώσει του υποψήφιου προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, όπως γράφτηκε στον Τύπο του Βόλου την Παρασκευή 19-12-2003, ο Π. Σκοτινιώτης - μαζί με άλλα πολιτικά πρόσωπα που πρόσκεινται στο ΣΥΝ - είχε συνάντηση στην Πορταριά του Πηλίου με τον Γ. Παπανδρέου στη διάρκεια της περιβόητης επίσκεψης του υπουργού Εξωτερικών στο Βόλο. Αυτό που δεν αντιλαμβανόμαστε είναι γιατί ο Π. Σκοτινιώτης - σε αντίθεση με τον Ν. Μπίστη, τη Μαρία Δαμανάκη, τον Μ. Ανδρουλάκη, τον Π. Κουναλάκη κι άλλους - νιώθει την ανάγκη να βρει προσχήματα για να δικαιολογήσει τη στάση του. Ποιος θα τον κατηγορήσει; Το ΠΑΣΟΚ που τον περιμένει «με ανοιχτάς τας αγκάλας» ή αρκετοί από τους πρώην συντρόφους του στον ΣΥΝ που τον «ζηλεύουν», επειδή τόλμησε αυτό που πολλοί απ' αυτούς θέλουν ή σκέπτονται να κάνουν, αλλά ακόμα διστάζουν;...

Ενας από τους πρωτομάστορες της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόστηκε στην 8ετία των κυβερνήσεων Σημίτη ήταν και ο Γ. Παπανδρέου. Είναι χρήσιμο να το θυμόμαστε, γιατί ο διάδοχος στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν βέβαια αποτέλεσμα παρθενογένεσης. Αντίθετα, στήριξε και πρωτοστάτησε σε όλο το πλέγμα των κυβερνητικών μέτρων και ως υπουργός και ως μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Υπενθυμίζουμε τα παραπάνω, με αφορμή ανακοίνωση των εργαζομένων στη Γενική Τράπεζα. Ο Σύλλογος των Υπαλλήλων «καλεί» τον Γ. Παπανδρέου που «επαγγέλθηκε νέα ήθη και έθιμα να παρέμβει και να σταματήσει το ξεπούλημα της Γενικής Τράπεζας». Βέβαια, δε λέμε, εκλογές έρχονται, ο καθένας μπορεί στα λόγια να υποσχεθεί οτιδήποτε, προκειμένου να αποσπάσει λαϊκές ψήφους. Αλλωστε και ο πατέρας του συνήθιζε να τάζει στους εργαζόμενους... «καλύτερες μέρες» και στη συνέχεια να εφαρμόζει σκληρή πολιτική λιτότητας στο όνομα των δήθεν αντοχών της οικονομίας, ενώ η ολιγαρχία συσσώρευε αμύθητα πλούτη. Οι εργαζόμενοι της χώρας δεν πρέπει να διατηρούν αυταπάτες. Αντίθετα πρέπει να δυναμώσουν τον αγώνα τους. Να βγάλουν πολύτιμα συμπεράσματα για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, και για τους άλλους ψεύτικους φίλους των λαϊκών στρωμάτων. Να συμπαραταχτούν και να ρίξουν στις κάλπες τα ταξικά και αγωνιστικά ψηφοδέλτια του ΚΚΕ.