Τι εννοεί ο Κ. Καραμανλής, μιλώντας για την ανάγκη ενός νέου «πολιτικού πολιτισμού»; Αν εννοεί ότι στην πολιτική αντιπαράθεση πρέπει ν' αποφεύγονται οι βαρείς κι ενίοτε συκοφαντικοί χαρακτηρισμοί σε βάρος των πολιτικών αντιπάλων, που είθισται να εκτοξεύονται εκατέρωθεν του δικομματισμού στη διάρκεια των προεκλογικών περιόδων, μας βρίσκει σύμφωνους. Οχι μόνο γιατί τέτοιες συμπεριφορές προσβάλλουν κι ενοχλούν τους πολίτες, αλλά και γιατί η προεκλογική οξύτητα χρησιμοποιείται επιτούτου για να αποκρυβεί το γεγονός ότι τα δύο μεγάλα κόμματα συμφωνούν, επί της ουσίας, σε όλα τα βασικά κοινωνικοπολιτικά ζητήματα.

Αν, όμως, εννοεί ότι ο προεκλογικός διάλογος ανάμεσα στα κόμματα πρέπει να πάρει ένα γλυκανάλατο, ανώδυνο και ανούσιο χαρακτήρα, να εξαντλείται σε πολιτικές αβρότητες κι εκφράσεις προσωπικής αλληλοσυμπάθειας, χωρίς να εντοπίζει και να καταγγέλλει την ταξική διάσταση, τη ζημιογόνα δράση και την επικίνδυνη προοπτική της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση και στηρίζει η ΝΔ, τότε διαφωνούμε. Η ευγένεια, το ήθος και ο πολιτισμός είναι απαραίτητα στην πολιτική, αρκεί να μην αποτελούν το άλλοθι της πολιτικής εξαπάτησης...