Οι φιλεργατικές μάσκες, που επιχειρεί να φορέσει προεκλογικά η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, είναι τόσο διάτρητες που καθόλου δεν εμποδίζουν να διακρίνεται το απαίσιο πρόσωπο της αντιλαϊκής πολιτικής του. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ πέρασαν σαν οδοστρωτήρας πάνω από τις εργατικές κατακτήσεις. Η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων παραμένει καθηλωμένη στα επίπεδα του 1980. Το χάσμα πλούτου - φτώχειας διευρύνθηκε ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία. Οι χώροι δουλιάς έχουν μετατραπεί σε «σφαγεία» και κολαστήρια άγριας εκμετάλλευσης και ξεζουμίσματος των εργαζομένων. Η καταστρατήγηση του 8ωρου, οι «δωρεάν» υπερωρίες, η απλήρωτη και η «μαύρη» εργασία, αποτελούν καθεστώς... Το άγχος και η αβεβαιότητα έχουν γίνει μόνιμοι σύντροφοι των εργαζομένων...

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ φρόντισαν να διαλύσουν τους όποιους ελεγκτικούς μηχανισμούς (π.χ. Επιθεωρήσεις Εργασίας), για να μην ενοχλούνται οι εργοδότες, μείωσαν το «μη μισθολογικό κόστος», πρόσφεραν φοροαπαλλαγές και «αναπτυξιακά» κίνητρα στο κεφάλαιο... Η χώρα έχει μετατραπεί σε έναν παράδεισο για το κεφάλαιο... Μόνο αθεράπευτα αφελείς θα πίστευαν ότι κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, κόντρα στην εργοδοσία, θα επέβαλλε το 35ωρο (7ωρο -πενθήμερο) με πλήρη μισθό και Ασφάλιση. Πιο κοντά στην πραγματικότητα είναι πως η ανακίνηση του 35ωρου εντάσσεται στο σχέδιο της ΕΕ για «απορύθμιση» και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας»...

Συνένοχος και συνεργός στο έγκλημα, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ που διαρκώς φροντίζει να λειαίνει το έδαφος, κραυγάζοντας υπέρ της ανάγκης «να σπάσει επιτέλους ο πυρήνας των 40 ωρών»(!) και για τα «υπόλοιπα» βλέπουμε... Η επιβολή του 35ωρου προϋποθέτει αλλαγή συσχετισμών προς όφελος των εργαζομένων και σε βάρος του δικομματισμού. Οι εκλογές στις 7 του Μάρτη είναι μια καλή ευκαιρία και πρέπει να αξιοποιηθεί. Διαφορετικά η «μείωση του εργάσιμου χρόνου» θα είναι εφιάλτης για τους εργαζόμενους.