Σύσσωμο το ΠΑΣΟΚ «βγήκε» χτες και στήριξε την πρόταση του Γ. Παπανδρέου, κάνοντας καθαρό ότι ο ανασφάλιστος εργαζόμενος είναι το νέο του μοντέλο εργασίας για τον 21ο αιώνα. Μια πρόταση που συνιστά την πρώτη βαριά ομοβροντία για την κατάργηση της υποχρεωτικότητας της Κοινωνικής Ασφάλισης, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα και το στόχο για μείωση κατά 30% του εργατικού κόστους. Αυτό είναι το αληθινό προεκλογικό πακέτο στο μεγάλο κεφάλαιο. Ενα ένα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ πήραν θέση υπέρ αυτού του τερατουργήματος, που επιχειρεί μεταξύ άλλων να παγιδεύσει τους νέους ανέργους, να εκμεταλλευτεί ασύστολα το πρόβλημα της ανεργίας που η δική του πολιτική θέριεψε.

Πρώτος και καλύτερος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Χρ. Πρωτόπαππας, χαρακτήρισε «τολμηρή την πρόταση, που μπορεί να δημιουργήσει πολλές χιλιάδες θέσεις εργασίας». «Είναι μια τομή - είπε - που φιλοδοξεί να δώσει θετικές απαντήσεις στις προσδοκίες των νέων». Να, λοιπόν, πώς η δουλιά χωρίς ένσημο, χωρίς σύνταξη, είναι για το ΠΑΣΟΚ «θετική απάντηση». Βέβαια, ο ίδιος θα ομολογήσει την πραγματική στόχευση αυτού του μέτρου: «Το νέο μέτρο είναι απλό και ευέλικτο. Διευκολύνει την επιχείρηση και απαντά απλά στα προβλήματά της. Ωθεί τους εργοδότες να πάρουν περισσότερους εργαζόμενους». Μόνον που αυτοί οι εργάτες θα είναι φτηνό κρέας για τις επιχειρήσεις. Θα είναι ο «πολιορκητικός κριός» που θα ισοπεδώσει το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, αλλά και μηχανισμός πίεσης προς τους υπόλοιπους εργάτες που ήδη απασχολούνται με ασφάλιση.

Στην ίδια προκλητική γραμμή ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Δ. Ρέππας, ισχυρίστηκε ότι «είναι καλύτερο κάποιος να εργάζεται και να αμείβεται αποκτώντας γνώση και εμπειρία, από το να παραμένει άνεργος»! Παρά όμως την πρόκληση, έμμεσα ομολογεί ότι το ΠΑΣΟΚ και η πολιτική του, η περίφημη ανάπτυξή τους και η ΟΝΕ, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν στους νέους δουλιά και ασφάλιση, άρα και σύνταξη. Η υποκρισία τους τεράστια. Οταν πριν μια βδομάδα χάριζαν το επίδομα των ανέργων στους εργοδότες, υποστήριζαν ότι το κάνουν για να μπορούν να δουλεύουν μεν τζάμπα οι επιδοτούμενοι άνεργοι, αλλά τους εξασφαλίζουν το ένσημο και τη σύνταξη. Σήμερα τουμπάρουν το δίσκο της δημαγωγίας. Ναι, λένε, θα δουλέψουν οι νέοι χωρίς ένσημο και σύνταξη, αλλά θα βρούνε μεροκάματο..!

Συμπαραστάτης, στο ξεπούλημα της εργατικής τάξης στο μεγάλο κεφάλαιο, ήρθε και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χρ. Πολυζωγόπουλος, ο οποίος δήλωσε ευθαρσώς ότι «κάθε πρόταση που έρχεται να απαντήσει στα προβλήματα της ανεργίας και ιδιαίτερα των νέων είναι καλοδεχούμενη. Πρέπει βέβαια η πρόταση αυτή να στηριχτεί θεσμικά και οικονομικά...». Ολα τα υπόλοιπα, ότι δεν πρέπει να επιβαρυνθούν τα οικονομικά της Κοινωνικής Ασφάλισης, είναι σκέτη κοροϊδία. Την απάντηση, άλλωστε, σε όποιους καμώνονται ότι δεν ξέρουν τίποτα για το φόνο, τον δίνει ο ίδιος ο Χρ. Πρωτόπαππας, που δήλωσε ξεκάθαρα: «Μα το είπε χθες ο κ. Παπανδρέου, ότι οι εισφορές δε θα πληρώνονται. Από τη στιγμή που δε θα πληρώνονται οι εισφορές, είναι λογικό ότι δε θα έχουμε και την προσμέτρηση που είπαμε (σ.σ. στα συντάξιμα χρόνια)».

Αμήχανα και χτες απάντησε στο ζήτημα η ΝΔ, καθώς διαπιστώνει ότι την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Στρατηγικής της Λισαβόνας πιο αποφασιστικά επιδιώκει να την εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ, ανεβάζοντας τους πόντους του στο διαγωνισμό τους απέναντι στην πλουτοκρατία. Ετσι, ο Γ. Σουφλιάς υποστήριξε ότι η «πρόταση» είναι «ανεφάρμοστη» και «εντελώς αμελέτητη». Να υποθέσουμε ότι αν η πρόταση ήταν εφαρμόσιμη και μελετημένη θα την υποστήριζε η ΝΔ; Αυτό είναι τελικά το πρόβλημα της ΝΔ που διεκδικεί την κυβερνητική εξουσία;

«Οι δηλώσεις του Γ. Α. Παπανδρέου για την "αντιμετώπιση" τάχα του προβλήματος της ανεργίας των νέων επιβεβαιώνουν ότι η αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική θα ενταθεί ακόμα περισσότερο σε βάρος εργαζόμενων και ανέργων.

Το ότι ο κ. Γ. Α. Παπανδρέου έφτασε στο σημείο να: α) τάζει θέσεις εργασίας στους άνεργους νέους (θύματα της πολιτικής τους) με ανασφάλιστη εργασία και β) με το ότι αυτές τις μέρες ψηφίζουν νέα σχέδια στη Βουλή, παραχωρώντας τζάμπα εργαζόμενους στους εργοδότες δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν. Αυτά είναι τα αιτήματα του ΣΕΒ. Αυτά ικανοποιούν οι δηλώσεις του κ. Γ. Παπανδρέου.

Οι ενέργειες αυτές κάνουν ακόμα πιο καθαρό ότι το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΝΔ, δε διστάζουν και δεν έχουν κανένα φραγμό να υλοποιούν πολιτικές αποφάσεις, που ευνοούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά και να εκμεταλλεύονται τα προβλήματα που η πολιτική τους δημιουργεί.

Το ΠΑΜΕ καταγγέλλει τις αντεργατικές προκλήσεις. Καλεί τις νέες - νέους εργαζόμενους και ανέργους να καταδικάσουν την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στις επικείμενες εκλογές. Να δυναμώσουν την πάλη τους μέσα από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και να απαιτήσουν μέτρα, που θα αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της φτώχειας και της ανεργίας όπως:

• Επίδομα στο 80% του βασικού μισθού για όλη τη διάρκεια της ανεργίας.
• Υπολογισμό του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου.
• Επιδότηση των νέων ανέργων, χωρίς καμία προϋπόθεση.
• Επιχορήγηση του ενοικίου για όλους τους ανέργους.
• «Πάγωμα» των δανείων για απολυμένους -ανέργους.
• Ειδικά μέτρα προστασίας των ανέργων γυναικών και των νέων, των ατόμων με ειδικές ανάγκες.
• Διάθεση δωρεάν κρατικών βρεφονηπιακών, παιδικών σταθμών για τα παιδιά των ανέργων.
• Μείωση του εργάσιμου χρόνου
• 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο με πλήρη μισθολογικά - ασφαλιστικά δικαιώματα.
• 6ωρο - 30ωρο για τα Βαρέα Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.
• Κατάργηση των αντεργατικών νόμων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που ανατρέπουν εργασιακά δικαιώματα, χτυπούν τις ΣΣΕ, εισάγουν τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου.

Και σε τελευταία ανάλυση, στην ταχτική του «ΘΑ», απαιτούμε από τον κ. Γεώργιο Ανδρέα Παπανδρέου, να είναι πιο προσεχτικός, γιατί η εργατική τάξη δεν ανέχεται εμπαιγμούς και κοροϊδίες. Και, επιτέλους, ας αντιληφθεί ότι το μάρκετινγκ και οι φιγούρες δεν εντυπωσιάζουν τους ανέργους και τις οικογένειές τους.

Την κάθε εργατική οικογένεια την απασχολεί ο καθημερινός αγώνας για την επιβίωση, η αγωνία για το αύριο, το δικαίωμα των παιδιών της να ονειρεύονται έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση. Την απασχολούν δηλαδή καταστάσεις και συναισθήματα που ο κ. Γ. Α. Παπανδρέου, σαν γόνος εύπορης οικογένειας, είναι φυσικό να μην έχει νιώσει».

Στα τέλη της δεκαετίας του '70 μπήκαμε στο Πανεπιστήμιο. Παρακολουθούσαμε λιγότερα μαθήματα στα αμφιθέατρα των Πανεπιστημίων γιατί κάναμε περισσότερα μεροκάματα - «μπήκαμε, κατά την τρέχουσα ορολογία, στην αγορά εργασίας» πολύ νωρίς. Στην αρχή βοηθός ενός μηχανικού και μετά στο μαρμαράδικο, όπου τ' αφεντικό από την πρώτη, κιόλας, μέρα μου μίλησε για ένσημα και βιβλιάριο του ΙΚΑ. Πού όμως μυαλό γι' αυτά; Τι με ένοιαζε εμένα; Εγώ το μεροκάματο ήθελα για τις τρέχουσες ανάγκες.

- Τον βλέπεις αυτόνε; μου 'λεγε και μου 'δειχνε τον μπαρμπα-Κώστα τον Λαδικό, που είναι μακαρίτης πια.

Ο μπαρμπα-Κώστας, λοιπόν, τότε ήταν 72 χρονών και δούλευε στην οικοδομή για να συμπληρώσει τα απαραίτητα ένσημα και να πάρει την κατώτερη σύνταξη του ΙΚΑ. Ηταν και κυνηγημένος γιατί ήταν αριστερός. «Αλλά και αυτός ο ευλογημένος δε λογάριασε τη σύνταξη», επέμενε ο Εργάτης που πάντα κατέληγε: «Μεροκάματο χάνουμε! Ενσημο δε χαρίζουμε, γιατί θα έρθει η ώρα που θα σου λείψει».

Οσους λογαριασμούς και αν έκανα, «είχα πάντα καιρό μέχρι να πάρω εγώ τη σύνταξη» και το πήγαινα από αναβολή σε αναβολή για το βιβλιάριο του ΙΚΑ.

Φτάνοντας έξω από το υποκατάστημα του ΙΚΑ στους Αμπελοκήπους με ρωτάει ο Εργάτης: «Εβγαλες βιβλιάριο;».

Κι όταν του απάντησα «Οχι», δεν άφησε καντήλι για καντήλι. «Γιατί ρε, αγωνίστηκαν γενιές και γενιές, για να τους γράφεις εσύ...», άρχισε να ωρύεται. Με βούτηξε απ' το γιακά, με έμπασε στο ΙΚΑ και πηγαίνοντάς με σε μια υπάλληλο λέει: «Βγάλτου βιβλιάριο ενσήμων και υγείας».

Και έτσι ξεκίνησα την ασφάλιση. Εδιναν, τότε, και κάποια επιδοματάκια στους εργαζόμενους φοιτητές, αλλά μόνο για όσους εργάζονταν τα καλοκαίρια. Με παρέμβαση της Ομοσπονδίας Οικοδόμων τα επιδόματα αυτά γενικεύτηκαν για όλους τους εργαζόμενους φοιτητές και ήταν «σκέτο λουκούμι» καθώς βολευόμαστε στις εξεταστικές περιόδους και δίναμε κανένα μάθημα.

Τώρα οι προτάσεις του Γ. Παπανδρέου οδηγούν 70 χρόνια πίσω, τότε που δεν υπήρχε ούτε ΙΚΑ, όχι μόνο σε πανελλαδική κλίμακα, αλλά ούτε θεσμοθετημένο. Και τις παρουσιάζουν αυτές τις προτάσεις ως μέτρο για την ανεργία των νέων, όταν είναι υποταγή στην απαίτηση των ασφαλιστικών εταιριών, για άρση της υποχρεωτικότητας της ασφάλισης στο όνομα της παγκοσμιοποίησης.