Ο Πάχτας, ο Ανθόπουλος, τα υπόλοιπα διαμάντια του δημόσιου βίου που συνυπέγραψαν την τροπολογία για να μπορεί ο κύριος του «Πόρτο Καρράς» να χτίσει και να κονομήσει - προς δόξαν της ανάπτυξης του τόπου φυσικά - έκαναν ό,τι κάνουν χρόνια τώρα. Ξεπουλάνε τον πλούτο αυτής της χώρας, εξυπηρετούν με κάθε τρόπο τους ιδιώτες φίλους τους, αναίσχυντα, ξετσίπωτα, αγοραία και χυδαία. Οσο αγοραία και χυδαία είναι η πολιτική της ελεύθερης αγοράς τους.

***

Οταν το ΠΑΣΟΚ ψήφισε να χαριστούν τα πετρέλαια στο Λάτση, ο κ. Παπανδρέου ψήφισε κάτι διαφορετικό; Οταν ξεπουλάνε από την κερδοφόρα Γενική Τράπεζα και το Ταμιευτήριο μέχρι τα Σπήλαια του Διρού, ο κ. Παπανδρέου ψηφίζει κάτι διαφορετικό;

Τώρα τελευταία που φέρανε στη Βουλή και ψήφισαν αυτά τα σκάνδαλα για τα αυθαίρετα, για τα δάση, για την περιουσία του ΕΟΤ, ο κ. Παπανδρέου ψήφισε κάτι διαφορετικό;

Κάθε φορά που έρχονται στη Βουλή για κύρωση οι σκανδαλώδεις συμβάσεις με τους μεγαλοεργολάβους, και κάθε φορά που ο ελληνικός λαός χρυσοπληρώνει διπλά και τρίδιπλα τα μεγάλα τους έργα, ο κ. Παπανδρέου τι ψηφίζει; Ψηφίζει κάτι διαφορετικό;

Δεν είναι ο κ. Παπανδρέου που τα ψηφίζει, όλα αυτά κι άλλα τόσα (όπως εκείνο το δασοκτόνο άρθρο 24 του Συντάγματος), με χέρια και με πόδια και προπαντός με «νέο» ήθος και ύφος;

***

Η υπόθεση Πάχτα είναι η κορυφή του παγόβουνου. Είναι φυσική συνέχεια της ιστορίας του Τσουκάτου με τα κότερα. Ο Πάχτας είναι η φυσική συνέχεια του Νεονάκη που πάσχιζε για την ατομική του ευημερία τζογάροντας 22 δισ. στο Χρηματιστήριο. Ο Πάχτας είναι το άλτερ έγκο των διαφόρων Μαλέσιων που έμεναν στα σπίτια των φίλων τους, αλλά όλως τυχαίως οι φίλοι τους αυτοί συμμετείχαν σε μπίζνες του δημοσίου.

Ο Πάχτας είναι μια μικρογραφία του δικομματισμού.

***

***

Αλλά, ως γνωστόν, η λογική του κατήφορου είναι ο πάτος. Από εκεί, από τον πάτο, έφτασαν τώρα να λένε ότι δεν ήξεραν τι υπέγραφαν. Εφτασαν - άλλοι - να λένε ότι τους υπέκλεψαν τις υπογραφές. Ναι, πολύ καλά διαβάζετε. Βουλευτές άνθρωποι και λένε ότι εξηπατήθησαν από τον όφι τον κολοβό. Τους υπέκλεψαν - λένε - τις υπογραφές. Ποιος; Ο υπουργός τους; Εμείς ξέραμε μέχρι τώρα ότι το ΠΑΣΟΚ υπέκλεπτε τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις επί εποχής Τόμπρα. Τότε ήταν «σοσιαλισμός». Τώρα που είναι «εκσυγχρονισμός» υποκλέπτει, πλαστογραφεί ακόμα και υπογραφές βουλευτών του; Οντως ο κατήφορος καταλήγει στον πάτο. `Η μήπως ο πάτος δεν έχει πάτο;

***

Ο Χρυσανθακόπουλος, π.χ., αυτό το διαμάντι της υπόθεσης «φρουτάκια», που το ονοματάκι του βρέθηκε και στην τροπολογία για το «Πόρτο Καρράς», αυτός δεν είναι που προχτές μόλις ήταν στα μέσα και στα έξω της υποδοχής του Παπανδρέου στο Καλέντζι της Αχαΐας; Υπάρχει ένας από αυτούς που συνυπέγραψαν το σκάνδαλο που δεν έχει κάνει καμιά δεκαριά δηλώσεις πίστης, αγάπης, λατρείας και συμπόρευσης με τον Γ. Παπανδρέου αμέσως με το που ο προηγούμενος καταλληλότερος, ο Σημίτης, πήρε την άγουσα για τα αποδυτήρια;

***

Αφήνουμε κατά μέρος το γεγονός ότι στην πρώτη φάση της ιστορίας με την τροπολογία βρέθηκαν και τρεις δικοί της βουλευτές που τη συνυπέγραψαν (συνεπώς ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας έχει ...«διεισδυτικότητα» και στα δυο κόμματα). Αφήνουμε κατά μέρος ότι μαζί με το ΠΑΣΟΚ ψήφισε να πάνε τα πετρέλαια στο Λάτση. Οτι μαζί με το ΠΑΣΟΚ ψήφισε τις αθλιότητες του Δρυ για τον αποχαρακτηρισμό των δασών. Αφήνουμε κατά μέρος την τακτική των μουλωχτών τροπολογιών επί των ημερών της (σ.σ.: το '92 η κυβέρνηση της ΝΔ έφτασε να ανακοινώσει το διπλασιασμό της τιμής της βενζίνης ημέρα Δεκαπενταύγουστου!).

Αλλά πώς να αφήσεις κατά μέρος το γεγονός ότι είναι η ίδια που λέει ότι το ΠΑΣΟΚ τής κλέβει την πολιτική... Αλλά αν αυτή η πολιτική που εφαρμόζει το ΠΑΣΟΚ είναι η πολιτική της ΝΔ - και είναι - τότε δεν είναι και η ίδια πολιτική, η πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου και των επιφανών του εφοπλιστών, βιομηχάνων και εργολάβων, που εκτός από πράσινους Πάχτες έχει και γαλάζιους Πάχτες;

Την επανεξέταση ανταλλαγής εκτάσεων που έγινε το 1967 μεταξύ της εταιρίας «Πόρτο Καρράς» και της Κοινότητας Νέου Μαρμαρά Χαλκιδικής ζητά ο Αρειος Πάγος με την υπ' αριθμό 1526/03 απόφασή του, μετά από αίτηση που κατέθεσε εκπρόσωπος της κοινότητας στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο.

Η Κοινότητα Νέου Μαρμαρά, η οποία πλέον συγχωνεύτηκε με το Δήμο Σιθωνίας, υποστηρίζει ότι της ασκήθηκαν πιέσεις για την ανταλλαγή εκτάσεων με την εταιρία «Πόρτο Καρράς. Η υπόθεση αυτή βρίσκεται στα δικαστήρια εδώ και δεκαετίες και οι κάτοικοι ζητούν να ακυρωθεί η συμβολαιογραφική πράξη με την οποία δόθηκε στην «Πόρτο Καρράς» ένα πολύ καλό «φιλέτο» παραλιακής έκτασης με αντάλλαγμα στην Κοινότητα βραχώδη έκταση.

Τώρα πλέον με την αρεοπαγίτικη απόφαση θα πρέπει να επανεξεταστεί αν ήταν έγκυρη ή όχι εκείνη η ανταλλαγή εκτάσεων που έγινε το 1967.

Συγκεκριμένα, το 1967 με συμβολαιογραφική πράξη και με απειλές που προέρχονταν από τον τότε υπουργό Βόρειας Ελλάδας της Χούντας, η Κοινότητα Νέου Μαρμαρά αντάλλαξε παραλιακές εκτάσεις 850 στρεμμάτων με βραχώδη έκταση 4.500 στρεμμάτων της Ανώνυμης Εταιρίας «Πόρτο Καρράς» έναντι του ποσού των 4,1 εκατ. δραχμών. Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η εταιρία «Πόρτο Καρράς» είναι διάδοχος της εταιρίας «Τουριστική - Γεωργική Εξαγωγική» που υποκαταστάθηκε από την «Ξενοδοχειακή - Τουριστική - Γεωργική "Η Ποτίδαια"», η οποία μετονομάστηκε σε «Πόστο Καρράς».

Ωστόσο, το 1976 η Κοινότητα Νέου Μαρμαρά κατέθεσε αγωγή με την οποία ζητούσε να ακυρωθεί η συμβολαιογραφική πράξη του 1967. Οπως υποστηρίζει η Κοινότητα, οι απειλές προκάλεσαν στα μέλη του Κοινοτικού Συμβουλίου «σπουδαίο φόβο για τη ζωή, τη σωματική τους ακεραιότητα και την ελευθερία τους, αγαθά που σε οποιαδήποτε στιγμή μπορούσε να αποστερήσει το τότε δικτατορικό καθεστώς».

Επίσης, η κοινότητα υποστηρίζει ότι κακώς κρίθηκαν ισάξιες οι εκτάσεις που αντηλλάγησαν, καθώς οι δικές της ήταν αξίας 50 εκατ. δραχμών και της εταιρίας «Πόρτο Καρράς» ενός εκατ. δραχμών. Στην παραλιακή έκταση των 850 στρεμμάτων περιλαμβανόταν δασική έκταση 241 στρεμμάτων, ελώδης έκταση 475 στρεμμάτων που αποξηράνθηκε και δύο ακίνητα.

Η υπόθεση εκδικάστηκε σε πρώτο βαθμό το 1984 και σε δεύτερο βαθμό στο Εφετείο Θεσσαλονίκης, αλλά και τις δύο φορές τα δικαστήρια απέρριψαν την αγωγή της Κοινότητας Ν. Μαρμαρά. Ομως ο Αρειος Πάγος αναίρεσε την εφετειακή απόφαση αποδεχόμενος τους ισχυρισμούς για πιέσεις από το δικτατορικό καθεστώς. Ετσι, η υπόθεση αναπέμφθηκε στο Εφετείο Θεσσαλονίκης, προκειμένου να εκδικαστεί εκ νέου από άλλη σύνθεση δικαστών.