Την επανεξέταση ανταλλαγής εκτάσεων που έγινε το 1967 μεταξύ της εταιρίας «Πόρτο Καρράς» και της Κοινότητας Νέου Μαρμαρά Χαλκιδικής ζητά ο Αρειος Πάγος με την υπ' αριθμό 1526/03 απόφασή του, μετά από αίτηση που κατέθεσε εκπρόσωπος της κοινότητας στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο.

Η Κοινότητα Νέου Μαρμαρά, η οποία πλέον συγχωνεύτηκε με το Δήμο Σιθωνίας, υποστηρίζει ότι της ασκήθηκαν πιέσεις για την ανταλλαγή εκτάσεων με την εταιρία «Πόρτο Καρράς. Η υπόθεση αυτή βρίσκεται στα δικαστήρια εδώ και δεκαετίες και οι κάτοικοι ζητούν να ακυρωθεί η συμβολαιογραφική πράξη με την οποία δόθηκε στην «Πόρτο Καρράς» ένα πολύ καλό «φιλέτο» παραλιακής έκτασης με αντάλλαγμα στην Κοινότητα βραχώδη έκταση.

Τώρα πλέον με την αρεοπαγίτικη απόφαση θα πρέπει να επανεξεταστεί αν ήταν έγκυρη ή όχι εκείνη η ανταλλαγή εκτάσεων που έγινε το 1967.

Συγκεκριμένα, το 1967 με συμβολαιογραφική πράξη και με απειλές που προέρχονταν από τον τότε υπουργό Βόρειας Ελλάδας της Χούντας, η Κοινότητα Νέου Μαρμαρά αντάλλαξε παραλιακές εκτάσεις 850 στρεμμάτων με βραχώδη έκταση 4.500 στρεμμάτων της Ανώνυμης Εταιρίας «Πόρτο Καρράς» έναντι του ποσού των 4,1 εκατ. δραχμών. Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η εταιρία «Πόρτο Καρράς» είναι διάδοχος της εταιρίας «Τουριστική - Γεωργική Εξαγωγική» που υποκαταστάθηκε από την «Ξενοδοχειακή - Τουριστική - Γεωργική "Η Ποτίδαια"», η οποία μετονομάστηκε σε «Πόστο Καρράς».

Ωστόσο, το 1976 η Κοινότητα Νέου Μαρμαρά κατέθεσε αγωγή με την οποία ζητούσε να ακυρωθεί η συμβολαιογραφική πράξη του 1967. Οπως υποστηρίζει η Κοινότητα, οι απειλές προκάλεσαν στα μέλη του Κοινοτικού Συμβουλίου «σπουδαίο φόβο για τη ζωή, τη σωματική τους ακεραιότητα και την ελευθερία τους, αγαθά που σε οποιαδήποτε στιγμή μπορούσε να αποστερήσει το τότε δικτατορικό καθεστώς».

Επίσης, η κοινότητα υποστηρίζει ότι κακώς κρίθηκαν ισάξιες οι εκτάσεις που αντηλλάγησαν, καθώς οι δικές της ήταν αξίας 50 εκατ. δραχμών και της εταιρίας «Πόρτο Καρράς» ενός εκατ. δραχμών. Στην παραλιακή έκταση των 850 στρεμμάτων περιλαμβανόταν δασική έκταση 241 στρεμμάτων, ελώδης έκταση 475 στρεμμάτων που αποξηράνθηκε και δύο ακίνητα.

Η υπόθεση εκδικάστηκε σε πρώτο βαθμό το 1984 και σε δεύτερο βαθμό στο Εφετείο Θεσσαλονίκης, αλλά και τις δύο φορές τα δικαστήρια απέρριψαν την αγωγή της Κοινότητας Ν. Μαρμαρά. Ομως ο Αρειος Πάγος αναίρεσε την εφετειακή απόφαση αποδεχόμενος τους ισχυρισμούς για πιέσεις από το δικτατορικό καθεστώς. Ετσι, η υπόθεση αναπέμφθηκε στο Εφετείο Θεσσαλονίκης, προκειμένου να εκδικαστεί εκ νέου από άλλη σύνθεση δικαστών.