Αφωνη η κοινή γνώμη από την περασμένη Πέμπτη παρακολουθεί ένα ακόμη μεγάλο πολιτικό, οικονομικό, θεσμικό και περιβαλλοντικό σκάνδαλο - αυτό της περιβόητης (ν)τροπολογίας για το «Πόρτο Καρράς» - και προσπαθεί να προστατεύσει τη μύτη της από την μπόχα της σαπίλας που αναδίνει. Οπως είναι γνωστό, με την τροπολογία αυτή αποχαρακτηρίζονταν χιλιάδες στρέμματα δάσους στην περιοχή αυτή της Σιθωνίας Χαλκιδικής, ώστε ο μεγαλοεργολάβος και μεγαλοξενοδόχος Κ. Στέγγος να κατατμήσει την έκταση αυτή, να την οικοπεδοποιήσει και να χτίσει 2.500 τουλάχιστον βίλες. Ας δούμε, όμως, μερικές ενδιαφέρουσες πτυχές της υπόθεσης αυτής.

Πρώτα πρώτα να υπενθυμίσουμε ότι στο όλο εγχείρημα εμπλέκονται και τα δύο κόμματα. Αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι την τροπολογία αυτή, που για αρκετούς μήνες «σερνόταν» στις αίθουσες του Κοινοβουλίου, κατά καιρούς υπέγραφαν όχι μόνο βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και της ΝΔ, κάνοντας συναγωνισμό ποιος θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα του μεγαλοεπιχειρηματία - έναν μεγαλοεπιχειρηματία γνωστό, εκτός των άλλων, και για διάφορες ατασθαλίες στο Χρηματιστήριο. Κι αυτό, βέβαια, δεν αλλάζει το αν από το τελικό κείμενο της (ν)τροπολογίας που ψηφίστηκε «νύχτα» οι βουλευτές της ΝΔ είχαν αποσύρει τις υπογραφές τους.

Ενα δεύτερο σημείο, που δε θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής, είναι το γεγονός ότι τα δύο αυτά κόμματα δε διστάζουν, προκειμένου να εξυπηρετήσουν το συμφέρον του μεγαλοεπιχειρηματία, με την (ν)τροπολογία αυτή να επαναφέρουν σε ισχύ ακόμη και ανατριχιαστικούς νόμους της χούντας. Να επαναφέρουν, δηλαδή, το διάταγμα 69 του 1968 με το οποίο επιτρέπεται η κατάτμηση και οικοπεδοποίηση του συγκεκριμένου δάσους, και το Γενικό Οικοδομικό Κανονισμό του 1973, ώστε ο επιχειρηματίας να χτίσει ό,τι θέλει και όπου θέλει στο δάσος.

Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι τα δύο αυτά κόμματα, με τη γενικότερη νομοθεσία που προωθούν, δεν κάνουν τίποτε άλλο, από το να βαφτίζουν διαρκώς ως «δημόσιο συμφέρον» ό,τι εξυπηρετεί τις μεγάλες ιδιωτικές εταιρίες και τα υπερκέρδη των ιδιοκτητών τους, πότε σε βάρος των δασικών οικοσυστημάτων, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, πότε ακόμη σε βάρος της ίδιας της ζωής των εργαζομένων. Τι να πρωτοθυμίσουμε; Ας αρκεστούμε στην περιβόητη αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος, που με τόση ζέση επιδίωξαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, το δασοκτόνο νομοσχέδιο, την κατάρτιση του Εθνικού Κτηματολογίου, που το κατάντησαν σε Εθνικό ...Καταπατολόγιο!

Πρόκειται, λοιπόν, για μια βαθύτερη ηθική και πολιτική σαπίλα που αγγίζει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα που αυτά τα δύο κόμματα εναλλαγής της κυβερνητικής εξουσίας εκπροσωπούν και εξυπηρετούν. Και που μάλιστα δε διστάζουν ακόμη και λίγο πριν τις εκλογές να τα δίνουν όλα γι' αυτό το σκοπό. Αυτή η σαπίλα που αναδίνει αυτός ο σύγχρονος «στάβλος του Αυγεία» μόνον ένας Ηρακλής μπορεί να τον καθαρίσει. Κι αυτός δεν είναι άλλος από το λαό. Που πρέπει να διαγράψει για πάντα από τις λίστες του όλους εκείνους που υποθηκεύουν το μέλλον του. Και η αρχή πρέπει να γίνει από τις προσεχείς εκλογές...