Παλιά τους τέχνη κόσκινο. Από τη μια εφαρμόζουν τη γνωστή πολιτική, η οποία κάνει καθημερινά και περισσότερο φύλλα και φτερά τον όποιον εναπομείναντα πλέον δωρεάν χαρακτήρα της Παιδείας κι από την άλλη «προσφέρουν» - συνήθως σε προεκλογικές περιόδους - ψίχουλα, όπως το ετήσιο επίδομα των 1.000 ευρώ, για τους φοιτητές που σπουδάζουν μακριά από το σπίτι τους.

Και δε φτάνουν μόνον αυτά. Βάζουν και διάφορους περιορισμούς, έτσι ώστε, ακόμη λιγότερες οικογένειες, να πάρουν τα ψίχουλα. Κι όχι μόνον. Από κοντά έρχονται και διάφορα άλλα... κόλπα, ώστε να γίνουν ακόμη λιγότερες ή τα ψίχουλα που δίνουν με το ένα χέρι, να τα παίρνουν πίσω με το άλλο. Οι φοιτητές και σπουδαστές από τα Κύθηρα, την Τροιζηνία και τα νησιά του Σαρωνικού που σπουδάζουν στην Αθήνα, δε δικαιούνται το επίδομα, γιατί οι παραπάνω περιοχές ανήκουν στην υπερνομαρχία Αθήνας - Πειραιά! Και σα να μην έφταναν αυτά, από τις 9 Γενάρη κόπηκαν οριστικά οι εκπτώσεις για τους φοιτητές στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια. Παρά τις δυναμικές κινητοποιήσεις των φοιτητών το καλοκαίρι και τις διαβεβαιώσεις του υπουργού Ναυτιλίας, που έβλεπε με «συμπάθεια» τα αιτήματά τους, όχι μόνο για διατήρηση αλλά και διεύρυνση των εκπτώσεων, η απόφαση είχε ληφθεί και εφαρμόζεται.

Το θέμα της εσωκομματικής δημοκρατίας στο ΠΑΣΟΚ είναι θέμα που αφορά πρώτα και κύρια το ίδιο και τα μέλη του. Από τη στιγμή, όμως, που παρουσιάζεται ως απόδειξη της δήθεν νέας εποχής η δρομολογημένη ανάδειξη του Γ. Παπανδρέου από «τα μέλη και τους φίλους», θεωρούμε σκόπιμο να σημειώσουμε τα εξής.

Στα πρώτα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ αντιμετώπιζαν με απολογητικό τρόπο το γεγονός πως ο τότε πρόεδρός του Α. Παπανδρέου αποτελούσε ένα ξεχωριστό όργανο του κόμματος, ισοδύναμο με την κεντρική του επιτροπή, αν όχι πάνω απ' αυτή. Και δικαιολογημένα, αφού το γεγονός αυτό ερχόταν αντικειμενικά σε αντίθεση με τις όποιες αρχές συλλογικότητας, ουσιαστικού ελέγχου, ισοτιμίας, κλπ., κλπ., που πρέπει να χαρακτηρίζουν τα κόμματα. Αργότερα, η κυριαρχία του προέδρου ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο, αφού καθιερώθηκε η εκλογή του από το συνέδριο και όχι από την κεντρική επιτροπή του κόμματος. Και τώρα, δρομολογείται η εκλογή του Γ. Παπανδρέου από μέλη και φίλους. Δρομολογείται, δηλαδή, η ακόμη μεγαλύτερη ενίσχυση της κυριαρχίας του και ουσιαστικά η τυπική καθιέρωση της παντοδυναμίας του, μέσω μιας ψευτοσυμμετοχικής διαδικασίας.

Ας μας συγχωρούν, αλλά το γεγονός αυτό μόνο νέο δεν είναι. Το αντίθετο, είναι πολύ πολύ παλιό, όσο και τα αρχηγικά κόμματα του τύπου «ελέω Θεού φεουδάρχης».

Οπως όλοι γνωρίζουν, την τελευταία φιλολογία, για το όνομα και τα σύμβολα του ΠΑΣΟΚ, την άνοιξε ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου, πριν από μια βδομάδα και, μάλιστα, από το Λονδίνο, λίγο μετά τη συνάντησή του με τον Τ. Μπλερ - αρχιμάστορα στις «μεταρρυθμίσεις» κομμάτων... Προχτές, από τον Λαγκαδά, ο Γ. Παπανδρέου «έβαλε τέλος στη φιλολογία των ημερών» και «το ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζει όνομα και σύμβολο», όπως γράφει το χτεσινό «Βήμα».

Με άλλα λόγια, σε δουλιά να βρισκόμαστε, ...ιδέες να ρίχνουμε και ψήφους να μαζεύουμε. Ο λογαριασμός θα έρθει μετά τις εκλογές...