Βλέποντας το ατσαλάκωτο παρουσιαστικό του Πιρς Μπρόσναν, στην οθόνη του βίντεο του αεροπλάνου, που μας μεταφέρει στο Ελσίνκι, να κινείται στους δαιδάλους της «Υπόθεσης Τόμας Κράουν», μιας υπόθεσης με βαριά ίντριγκα όπου ο ένας προσπαθεί ιδιαίτερα έντονα να «ρίξει» τον άλλο, δεν μπορούμε να αποφύγουμε την αίσθηση του συμβολισμού. Μπροστά μας βρίσκεται η τακτική σύνοδος κορυφής της ΕΕ όπου αναμένονται αποφάσεις για σοβαρά θέματα.

Ενα από τα αυτά, που κατέχει και τις πρώτες σελίδες των ελληνικών εφημερίδων τις τελευταίες ημέρες, είναι το θέμα της αποδοχής της Τουρκίας σαν υποψήφιας χώρας. Οι γνωστές περιπλοκές των ελληνοτουρκικών σχέσεων, η ύπαρξη (και, συνεπώς, οι πιέσεις) ισχυρών δυνάμεων, όπως, π.χ. οι ΗΠΑ, για προώθηση της Τουρκίας, η λιγότερο επίμονη αλλά όχι απορριπτική στάση ευρωπαϊκών δυνάμεων, έχουν κάνει το θέμα ιδιαίτερου ελληνικού ενδιαφέροντος.

Παρ' όλο που πολλοί παρατηρητές επιμένουν ότι η υπόθεση έχει ήδη προχωρήσει και μένει μόνο να επισημοποιηθεί, οι κυβερνητικοί παράγοντες εδώ, τηρούν την τακτική των «σκληρών διαπραγματεύσεων που συνεχίζονται ως την τελευταία στιγμή», όπου «όλα παραμένουν ανοιχτά». Αυτή ακριβώς τη στάση κράτησε και ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, ο οποίος τόνισε ότι, στη συνάντησή του με τον Φινλανδό ομόλογό του Πάαβο Λίπονεν, επέμενε ότι η Ελλάδα «επιμένει στις καθαρές θέσεις που δε θα αφήνουν θέση για παρερμηνείες». Επέμενε, μάλιστα, ότι, και στους τρεις όρους που είχε βάλει η Ελλάδα, όλα παραμένουν (οι δηλώσεις γίνονται στις 18.00 περίπου ώρα Ελλάδας) ανοιχτά. Οι διαπραγματεύσεις, επέμενε, διευκρινίζοντας ότι η Ελλάδα έδωσε απάντηση σε φινλανδικές προτάσεις και την Τετάρτη και σήμερα, συνεχίζονται.

Φυσικά, κανείς δεν αρνείται ότι το θέμα είναι σοβαρού ελληνικού ενδιαφέροντος. Ωστόσο, μπορεί κανείς να αναρωτηθεί αν δε χρησιμοποιείται και για την επισκίαση άλλων θεμάτων, ακόμη πιο σοβαρών όπως είναι τα σχέδια δημιουργίας ευρωπαϊκών στρατιωτικών δυνάμεων που αποτελούν ένα από τα κύρια ζητήματα της κορυφής! Και, για να μην θεωρηθούμε ότι υπερβάλλουμε, υπογραμμίζουμε ότι, όπως ανακοινώθηκε, ο πρωθυπουργός, εκτός του Π. Λίπονεν, συνάντησε και το γνωστό μας Χαβιέρ Σολάνα, πρώην ΓΓ του ΝΑΤΟ και νυν υπεύθυνο της ΕΕ για τον τομέα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Αμυνας.

Μια συνάντηση ίσως γεμάτη πολύ σημαντικό περιεχόμενο για την οποία, δυστυχώς, καμία δήλωση δεν έγινε...

Η πρώτη συνέντευξη της Φινλανδικής Προεδρίας, πριν από την επίσημη έναρξη των διαπραγματεύσεων, έδειξε έμμεσα ή άμεσα πολλά από τα προβλήματα της Κορυφής.

Οι ερωτήσεις - αλλά, όπως θα δούμε, όχι και οι απαντήσεις - περιστράφηκαν σε τρεις άξονες.

α) Οικονομικά θέματα, που με τη σειρά τους, διαιρέθηκαν σε δύο:

- Φορολογικά (πρόταση - πακέτο φινλανδικής επιτροπής), όπου, στις ελάχιστες αναφορές τους, οι Φινλανδοί εκπρόσωποι είπαν ότι οι αντιδράσεις «ήταν προσεκτικές», δηλαδή «ούτε ένα καθαρό "όχι" ούτε ένα καθαρό "ναι" από οποιονδήποτε».

- Βρετανογαλλικές αντιθέσεις για τα βοοειδή, όπου οι Φινλανδοί εκπρόσωποι δήλωσαν ότι δεν απαντούν σε ερωτήσεις, καθώς το θέμα δεν περιλαμβάνεται στις διαπραγματεύσεις.

β) Διεύρυνση της ΕΕ, όπου εξετάστηκε το θέμα των «6 χωρών που έχουν κάνει αίτηση και της Τουρκίας», όπως, χαρακτηριστικά τέθηκε από τους Φινλανδούς εκπροσώπους. Απαντώντας σε ερωτήσεις, οι τελευταίοι δήλωσαν ότι ελπίζουν πως «το Σάββατο οι χώρες που έχουν κάνει αίτηση θα είναι υποψήφιες». Επιβεβαίωσαν ότι, όσον αφορά την Τουρκία, γίνονται διαπραγματεύσεις στη βάση των συναντήσεων Λίπονεν - Σολάνα - Σημίτη. Δήλωσαν επίσης ότι οι διαπραγματεύσεις γίνονται στο πνεύμα της ενίσχυσης των εκ του σύνεγγυς πληροφοριών και δήλωσαν άγνοια για οποιαδήποτε επαφή μεταξύ Κόφι Ανάν και Κορυφής.

γ) Τσετσενία. Οι Φινλανδοί εκπρόσωποι βρέθηκαν αντιμέτωποι με ιδιαίτερα σκληρές ερωτήσεις, μια από τις οποίες, ενδεικτικά, συσχέτιζε το θέμα της Τσετσενίας με τον Σοβιετο-Φινλανδικό Πόλεμο, του οποίου τα 60 χρόνια της έναρξης έκλεισαν αυτές τις μέρες. Οι Φινλανδοί εκπρόσωποι - με ύφος που μας φάνηκε εντελώς «ζεματισμένο» - προσπάθησαν προφανώς να αμβλύνουν τις οξείες γωνίες, λέγοντας ότι το θέμα θα συζητηθεί, αλλά ότι είναι πολύ νωρίς για να γίνει οποιαδήποτε αναφορά σε κυρώσεις κλπ. Είναι εντελώς χαρακτηριστικό ότι ο αρμόδιος εκπρόσωπος θεώρησε αναγκαίο να υπενθυμίσει ότι «το θέμα της επετείου του πολέμου είναι φινλανδική υπόθεση». Το πιο πιθανό είναι ότι οι ερωτήσεις δεν είχαν ως αποκλειστική πηγή τη δημοσιογραφική περιέργεια, αλλά τον προσανατολισμό ισχυρών δυνάμεων για την «απομόνωση και πολιορκία» της Ρωσίας. Προσανατολισμό, πάντως, που δεν προχωρά χωρίς σοβαρές αντιθέσεις ή και φόβους.

Νέο ατύχημα, το δεύτερο μέσα σε δύο μήνες, συνέβη χθες κοντά στην αμερικανονατοϊκή βάση του Αραξου όπου φυλάσσονται πυρηνικά όπλα. Ενα μαχητικό τύπου «Α7 Κορσέρ», το οποίο, σύμφωνα με δηλώσεις των αξιωματικών της 116 Πτέρυγας Μάχης, εκτελούσε εκπαιδευτική πτήση, έπιασε ξαφνικά φωτιά στο αριστερό φτερό και συνετρίβη στο έδαφος, αφού προηγουμένως το εγκατέλειψε ασφαλώς το διμελές πλήρωμά του.

Συγκεκριμένα στις 10.15 χτες το πρωί και δύο λεπτά μετά την απογείωσή του από το αεροδρόμιο του Αραξου, το διμελές πλήρωμα του αεροσκάφους διαπίστωσε βλάβη και διακοπή λειτουργίας του κινητήρα και μετά από συνεννόηση με τον πύργο ελέγχου, άρχισε να επιστρέφει στη βάση του, αφού στο μεταξύ, μετά από προσπάθειες που έγιναν επαναλειτούργησε ο κινητήρας. Ομως, το πρόβλημα επανήλθε και ξέσπασε φωτιά, οπότε οι επιβαίνοντες, σμηναγός Νίκος Γιαπράκας και ανθυποσμηναγός Νίκος Περδίκης, διατάχθηκαν να ενεργοποιήσουν το μηχανισμό αυτόματης εκτόξευσης. Καθώς εκείνοι προσγειώθηκαν χωρίς να πάθουν το παραμικρό, το αεροπλάνο συνετρίβη μέσα σε χωράφι στην περιοχή Τρανό Δέντρο κοντά στο Λιμνοχώρι και εξερράγη. Από θαύμα δεν υπήρξαν θύματα εξαιτίας της έκρηξης, καθώς οι ιδιοκτήτες του κτήματος πριν λίγη ώρα είχαν μεταφέρει τα ζώα τους για βοσκή σε άλλη τοποθεσία. Από θαύμα, επίσης, το αεροπλάνο δε συνετρίβη στο χώρο της αποθήκευσης των πυρηνικών όπλων, ο οποίος είναι πάρα πολύ κοντά στον τόπο πρόσκρουσης.

Πρέπει να σημειωθεί πως αυτό είναι το δεύτερο ατύχημα που συμβαίνει σε μια περιοχή ύψιστης επικινδυνότητας, όπως είναι η αμερικανονατοϊκή βάση του Αραξου, λόγω της εναποθήκευσης πυρηνικών όπλων. Τον περασμένο Οκτώβρη ένα σκαπτικό μηχάνημα έκοψε το καλώδιο με το οποίο επικοινωνεί το διοικητήριο με το χώρο των πυρηνικών - εκείνο που, μέσω κάμερας, δείχνει ο,τιδήποτε κινείται μέσα στο χώρο των πυρηνικών. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να σημάνει συναγερμός, ο οποίος ευτυχώς δεν είχε τραγικές συνέπειες. Χθες είχαμε τη συντριβή μαχητικού μια «ανάσα» από το χώρο των πυρηνικών όπλων. Μήπως είναι καιρός για τους κυβερνητικούς που θεωρούν «ασφαλή» τη βάση του Αραξου να ξυπνήσουν από το «λήθαργο» στον οποίο τους έχει ρίξει η υποτέλεια στις ΝΑΤΟικές εντολές και να ανησυχήσουν για την ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών τους οποίους ορκίστηκαν να προστατεύουν; Γιατί όπως λέει ο λαός: «μια του κλέφτη, δύο του κλέφτη, τρεις και την κακή του μέρα». Μόνο που σε μια τέτοια απευκταία περίπτωση η «κακή μέρα» δε θα είναι του «κλέφτη» αλλά του «νοικοκύρη», δηλαδή του λαού της περιοχής, ο οποίος συνεχίζει να κοιμάται πάνω σε μια πυρηνική βόμβα.

Στη Μεγαλόπολη Αρκαδίας βρίσκεται σήμερα Παρασκευή η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, επικεφαλής αντιπροσωπείας του Κόμματος. Στα πλαίσια της περιοδείας θα πραγματοποιηθούν συγκεντρώσεις - συζητήσεις στις 7 π.μ. στο Ψαθί (χώρος δουλιάς), στις 9 π.μ. στη γραμματεία του ΑΗΣ, στις 11 π.μ. στο κοντρόλ του ΑΗΣ, στις 12.30 στην καντίνα της 4ης μονάδας, στις 13.30 το μεσημέρι θα παραχωρήσει συνέντευξη Τύπου στον ΑΗΣ Β, ενώ στις 9 το βράδυ θα παραβρεθεί στη συνεστίαση της Νομαρχιακής Επιτροπής Αρκαδίας στην Τρίπολη.

«Μόνο μια ευρωπαϊκή Τουρκία μπορεί να αποτελέσει εγγύηση για την Ελλάδα και εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας». Μέρες τώρα οι έγκυρες γραφίδες του εκσυγχρονισμού, αλλά και οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων, επιχειρούν να καλλιεργήσουν το έδαφος, γιατί συμφέρει τη χώρα μια άνευ όρων ουσιαστικά ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Το βασικό επιχείρημά τους είναι ότι η ένταξη θα διευκολύνει τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η αλήθεια όμως είναι άλλη. Τόσα χρόνια που η Τουρκία είναι συνδεδεμένη με την ΕΕ, γιατί δε σεβάστηκε τα ανθρώπινα δικαιώματα; Αλλά γιατί να τα σεβαστεί η Τουρκία όταν η ίδια η ΕΕ δεν τα σέβεται (για παράδειγμα περίπτωση Οτσαλάν) και επιβραβεύει το καθεστώς της γειτονικής χώρας σε κάθε ευκαιρία και με γενναίες επιχορηγήσεις. Πολλά θα μπορούσαν να προστεθούν, αλλά το πράγμα είναι ολοφάνερο: Η δημοκρατία της Τουρκίας διαφέρει από αυτή που υπάρχει στα κράτη - μέλη της ΕΕ μόνο ως προς τη μορφή. Οι «ισχυροί εταίροι» δεν ενδιαφέρονται για τέτοιες λεπτομέρειες, όπως και η κυβέρνηση Σημίτη. Αυτό που προέχει είναι, όσον αφορά την κυβέρνηση, ο προσδιορισμός των ρόλων και των «ζωνών επιρροής» στο πλαίσιο της νέας τάξης, ενώ για τους συμμάχους η συμμετοχή της Τουρκίας στην εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών στόχων τους. Και αυτά δεν επηρεάζονται από βέτο ή άλλους λεονταρισμούς.