Μέσα σε μια θύελλα συνθημάτων ανέβηκε στο βήμα η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα.

«Το εργατικό κίνημα, άρχισε να λέει, τώρα και αύριο, θα είναι το βαρόμετρο των εξελίξεων. Δεν είναι τυχαίο ότι κανένα άλλο κόμμα δεν κάνει αναφορά στην εργατική τάξη. Η ΝΔ μιλάει για "λαϊκή συμμαχία" και εννοεί την ταξική υποταγή της εργατικής τάξης στην πλουτοκρατία. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια συμμαχία. Το ΠΑΣΟΚ έκανε ό,τι μπορούσε για να πλήξει τα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Ούτε και σήμερα αναγνωρίζει το ρόλο της εργατικής τάξης. Γι' αυτό μιλά για νέο κοινωνικό συμβόλαιο που σημαίνει παραίτηση από διεκδικήσεις και δικαιώματα. Τα τελευταία χρόνια είχαμε και μπόλικη ανανεωτική σάλτσα με φράσεις όπως ότι "άλλαξε η εργατική τάξη", ότι "δε ζούμε στην εποχή της τραγιάσκας" κ.ά. Ενα δε λένε όσοι φτάνουν να μιλάνε στο όνομα του Μαρξ για να αγοράσουν αριστερές ψήφους: Οτι δεν άλλαξε η ταξική εκμετάλλευση. Οτι δεν άλλαξαν τα βασικά χαρακτηριστικά της εργατικής τάξης. Οτι η εργατική τάξη δεν έχει δικά της τα μέσα παραγωγής κι ότι πουλάει την εργατική της δύναμη, παράγει υπεραξία, παράγει τον πλούτο, μπορεί να ζήσει χωρίς τους κεφαλαιοκράτες, ενώ η αστική τάξη δεν μπορεί ούτε μια μέρα να υπάρχει χωρίς την εργατική τάξη».

«Βασικό κριτήριο, συμπλήρωσε, για όλα τα κόμματα, είναι η θέση τους απέναντι στην εργατική τάξη».

«Για παράδειγμα, η συζήτηση στη Βουλή για τη διεύρυνση της ΕΕ έδειξε ότι σε κρίσιμες στιγμές υπάρχει μια τρικομματική συναίνεση. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ ψήφισαν την πορεία προς την ενίσχυση του ιμπεριαλιστικού κέντρου, τους δυσβάσταχτους όρους σε βάρος των λαών».

Αναφερόμενη, στη συνέχεια, στο κεντρικό πρόβλημα της ανεργίας σημείωσε πως «είναι πρόβλημα και γι' αυτούς που δεν έχουν δουλιά και γι' αυτούς που έχουν». Και παρουσιάζοντας την κριτική του ΚΚΕ για τις θέσεις των άλλων κομμάτων τόνισε: «Δεν μπορούν να φτάσουν στην καρδιά του προβλήματος. Οτι η ανεργία είναι σύμφυτο του συστήματος, όχι αποτέλεσμά του. Ο Γιώργος Παπανδρέου λέει ότι είναι πρόβλημα παιδείας. Μα, οι επιστήμονες είναι άνεργοι. Το μορφωτικό επίπεδο της εργατικής τάξης έχει ανέβει. Τι επιδιώκει; Τη σύνδεση της εκπαίδευσης με την επιχειρηματικότητα. Η ΝΔ κάνει κριτική στο ΠΑΣΟΚ για τη διαχείριση των κονδυλίων και ρίχνει το φταίξιμο στην τεχνολογία κι ο ΣΥΝ προσπαθεί να αποδείξει ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα με το σύνθημα "οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη"...».

«Το ΚΚΕ, συνέχισε, απευθύνεται με απαιτητικότητα στην εργατική τάξη και της ζητά να ψηφίσει ταξικά. Η 7 του Μάρτη είναι μέρα ευθύνης για τον εργάτη και την εργάτρια».

«Σκεφτείτε, συμπλήρωσε, πώς θα ήταν σήμερα τα πράγματα αν ακολουθούσαμε τις συνταγές του λεγόμενου ανανεωτισμού, του ρεαλισμού, δηλαδή του οπορτουνισμού.

Τι θα σήμαινε, όχι στενά για το ΚΚΕ, αλλά για το λαϊκό κίνημα του τόπου μας, αν και εμείς μέσα σε μια νύχτα υπογράφαμε δήλωση αποκήρυξης της κοσμοθεωρίας μας και του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Αν και εμείς εγκαταλείπαμε το καράβι, για να μπούμε στις δήθεν σωσίβιες λέμβους που μας πρόσφερε το σύστημα.

Προτιμήσαμε να μείνουμε πιστοί στην υπόθεση του σοσιαλισμού και ταυτόχρονα να ερευνήσουμε τι και πώς έγινε. Αρνηθήκαμε να απορρίψουμε το σοσιαλισμό, γιατί δεν είχαμε το δικαίωμα να αντιστρέψουμε την πραγματικότητα».

«Η αιτία της ανεργίας πρέπει να αναζητείται στον κεντρικό πυρήνα του πολιτικού προβλήματος, έχει άμεση σχέση με το ποιος κάνει το κουμάντο στην ανάπτυξη, ποιον υπηρετεί η ανάπτυξη. Βρίσκεται, δηλαδή, στην εξουσία του κεφαλαίου, στην κυριαρχία των μονοπωλίων.

Το μόνο που ενδιαφέρει τους καπιταλιστές, το μονοπώλιο, είναι να εκμεταλλευτεί την υπερεργασία της εργατικής τάξης, ρίχνοντας τους μισθούς και τα μεροκάματα στο κατώτατο επίπεδο, ληστεύοντας τη λαϊκή οικογένεια με τα "καταναλωτικά" και στεγαστικά δάνεια, με τις πιστωτικές κάρτες.

Οι καπιταλιστές κερδίζουν και από αυτά που κατακρατούν, αρπάζουν από τους εργαζόμενους και αυτά που τους "δίνουν".

Οι επιχειρήσεις κλείνουν, γιατί το ...μεγάλο ψάρι τρώει το μικρότερο στα πλαίσια του καπιταλιστικού ανταγωνισμού, γιατί οι επιχειρηματίες μεταφέρουν κεφάλαια και επενδύσεις μέσα ή έξω από την Ελλάδα με μοναδικό κριτήριο το υπερκέρδος.

Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, ο κεφαλαιοκράτης, ο μονοπωλιακός όμιλος επενδύει εκεί που τον συμφέρει περισσότερο. Πάνω σ' αυτή τη βάση εκδηλώνεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους επιχειρηματίες, το κλείσιμο εργοστασίων, εμπορικών καταστημάτων, η μεταφορά επιχειρήσεων σε άλλες χώρες, η χρησιμοποίηση της τεχνολογίας για τη μείωση των εργατικών θέσεων.

Η ψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ, η λογική του μονόδρομου της ΕΕ όξυνε το πρόβλημα της ταξικής εκμετάλλευσης και της ανεργίας. Κανένα από αυτά τα κόμματα δε δικαιολογείται να εκφράζει την έκπληξή του για την αύξηση της ανεργίας. Το ίδιο ισχύει για τις ηγεσίες που πλειοψηφούν και ελέγχουν το συνδικαλιστικό κίνημα».

«Μόνο όταν η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα πάρουν στα χέρια τους την ευθύνη και τα μέσα να καθορίζουν τι και πώς θα αναπτυχθεί, όταν δηλαδή κατακτήσουν τη δική τους εξουσία, μόνο τότε θα αρχίσει η αντίστροφη θετική μέτρηση στο ζήτημα της απασχόλησης, της λαϊκής κοινωνικής ευημερίας. Η αντίστροφη μέτρηση για διεθνείς σχέσεις της χώρας μας στη βάση του αμοιβαίου συμφέροντος των λαών.

Το ΚΚΕ παίρνει υπόψη τα σημερινά οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων, των οικογενειών τους. Γι' αυτό και υποστηρίζει ότι ο αγώνας σήμερα πρέπει να αναπτύσσεται ενιαία προς δύο αλληλοσυνδεόμενες κατευθύνσεις:

Από τη μια μεριά να καλλιεργεί και να αναπτύσσει τις προϋποθέσεις για ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και των φορέων της και από την άλλη να διεκδικεί προστασία των ανέργων, προστασία των δικαιωμάτων της λαϊκής οικογένειας, ώστε να μη μεγαλώσει ακόμα πιο δραματικά η εξαθλίωση και η φτώχεια. Αυτός ο αγώνας απαντά στα άμεσα προβλήματα, ανοίγει ταυτόχρονα προοπτική για το αύριο».