- Για την άποψη του Ν. Κωνσταντόπουλου, ότι τέλειωσε ο εθνικός δρόμος της αλλαγής.

- Το ζήτημα της διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης πέρασε στα ψιλά και είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Η διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης σημαίνει πριν απ' όλα ενίσχυση ενός ιμπεριαλιστικού κέντρου, καθαρά πράγματα.

Δεύτερον: Οταν ψηφίζεις υπέρ της διεύρυνσης, ψηφίζεις και υπέρ των όρων, με τους οποίους έγινε η διεύρυνση. Και πρέπει να πούμε ότι οι όροι με τους οποίους έγινε η διεύρυνση είναι πολύ χειρότεροι από τους όρους την περίοδο που μπήκε η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ηταν πολύ χειρότεροι, σε βάρος των νέων λαών. Γιατί οι λαοί μάς ενδιαφέρουν. Βεβαίως η διεύρυνση, τη νέα αστική τάξη που διαμορφώνεται σ' αυτές τις χώρες, τη βοηθάει.

Τρίτο ζήτημα: Πριν τη διεύρυνση, πάρθηκαν μια σειρά μέτρα και καθορίστηκαν επιλογές στην Ευρωπαϊκή Ενωση ακριβώς για να μειώσουν το λεγόμενο κόστος της διεύρυνσης. Η Λισαβόνα, π.χ., είναι μία από τις καθοριστικές Συνόδους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που πλήττει εργασιακές σχέσεις, Κοινωνική Ασφάλιση, Παιδεία, όλο, αν θέλετε, το εποικοδόμημα του συστήματος.

Ακριβώς είμαστε στη φάση, όπου τροχιοδρομείται η Λισαβόνα. Επομένως, τα κόμματα που ψήφισαν τη διεύρυνση, αντικειμενικά, κατά τη γνώμη μας και συνειδητά, είπαν «ναι» και σε όλους τους αντιλαϊκούς όρους, τους χειρότερους που συνδέεται η διεύρυνση. Το τελευταίο: Ηδη, αυτές τις μέρες, έχουμε σχολιάσει αυτήν την τοποθέτηση του προέδρου του Συνασπισμού και αυτό γιατί μας έκανε εντύπωση. Τι θέση είχε τώρα αυτό το ζήτημα μέσα σε μία πολύ συγκεκριμένη συζήτηση;

Εβαλε, δηλαδή, το ζήτημα ότι τέλειωσε ο εθνικός δρόμος της αλλαγής, δεν υπάρχει δυνατότητα δηλαδή σε εθνικό επίπεδο ένας λαός να διεκδικήσει αλλαγή. Αλλος μπορεί να τη λέει επανάσταση, άλλος μπορεί να τη λέει μεταρρυθμιστική αλλαγή, αλλά εν πάση περιπτώσει αλλαγή σίγουρα κόντρα στην κυρίαρχη πολιτική και στο κατεστημένο.

Κατά τη γνώμη μας, αυτή η θέση είναι εξαιρετικά επιζήμια και επικίνδυνη, διότι οδηγεί το λαό στην πλήρη ενσωμάτωση στη σημερινή κατάσταση, στην πλήρη παραίτηση, όχι μόνο από οράματα του αύριο που πρέπει να έχει, αλλά και στην παραίτηση της αντεπίθεσης και της σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική σήμερα. Αυτή η πολιτική στην ουσία σε οδηγεί στο να διαλέξεις ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία.

Γιατί κάποιος θα αρνηθεί αυτά τα δύο κόμματα και θα πάει σε ένα άλλο; Διότι πιστεύει ότι αυτό το άλλο θέλει αλλαγή. Αλλαγή ουσιαστική, για να πω έναν πολύ κοινό όρο. Αλλος θέλει ρήξη, εμείς θέλουμε αλλαγή εξουσίας, όχι απλώς αλλαγή κυβερνητική. Εν πάση περιπτώσει, σήμερα αυτοί που φεύγουν από τα δύο κόμματα, διεκδικούν κάποια ουσιαστική αλλαγή. Και αν δεν μπορεί να γίνει, και δε θα γίνει στις 8 του Μάρτη, ανοίγει το δρόμο για μια τέτοια αλλαγή.

Οταν του λες ότι σε εθνικό επίπεδο δεν μπορεί να γίνει καμία αλλαγή, τον συντρίβεις κυριολεκτικά. Και ακριβώς σε μια περίοδο όπου η πάλη δεν πρέπει να γίνεται μόνο για τα λαϊκά προβλήματα, αλλά και κατά της μοιρολατρίας, αυτή η θέση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και νομίζω ότι για την ηγεσία του Συνασπισμού είναι και άλλοθι για να εξηγήσει τη συναίνεσή τους σε βασικές επιλογές: «Κύριοι, δεν μπορεί να γίνει τίποτα, άρα δεν έχουμε παρά να συναινέσουμε».

Είναι ένα μεγάλο θέμα, που εμείς θα θέλαμε μετεκλογικά να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης και στα πλαίσια του μαζικού κινήματος. Είναι ένα μεγάλο θέμα. Στις σημερινές συνθήκες διεθνοποίησης, πώς μπορεί να εξελιχθεί το εθνικό πεδίο πάλης, το οποίο για εμάς παραμένει σημαντικό και κύριο. Αρα, είναι ένα θέμα συζήτησης. Προεκλογικά όμως, την ώρα που καλείς το λαό να απεγκλωβιστεί από τα διλήμματα, πετάς και το τσιτάτο «εθνικός δρόμος αλλαγής δεν υπάρχει»; Αρα τι υπάρχει; Ο ΠΑΣΟΚικός και ο Νεοδημοκρατικός ή ο δρόμος της υποταγής στις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

- Θέλω ξανά μια απάντηση από το ΚΚΕ για το γεγονός ότι κατηγορείται το Κόμμα πως παραπέμπει τα πάντα στο σοσιαλισμό, όλες οι αλλαγές παραπέμπονται σε μια τέτοια κοινωνία. Πώς το σχολιάζετε; Οτι δε δίνετε απαντήσεις σε προβλήματα, σε λύσεις που μπορεί να γίνουν τώρα.

- Καλά, είναι φανερό ότι πρόκειται για ψέμα και συκοφαντία και μάλιστα αυτό το κάνουν όλοι εκείνοι που θέλουν να αποφύγουν τις θέσεις που έχει το ΚΚΕ πάνω σε κρίσιμα προβλήματα σήμερα. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα: Αυτές τις μέρες εμείς κάναμε μια σειρά εκδηλώσεις, όχι με τη μορφή συνέντευξης Τύπου, αλλά με τη μορφή συγκεντρώσεων σε ειδικό ακροατήριο και δώσαμε μια σειρά θέσεις, τις οποίες βέβαια τις έχουμε παλέψει και πριν τις εκλογές.

Τίποτα καινούριο δεν είπαμε προεκλογικά. Τα προγράμματα δε φτιάχνονται προεκλογικά, άλλοι τα φτιάχνουν προεκλογικά. Χτες, μιλήσαμε για την ανεργία, για την επιδότηση, για το βιβλιάριο του ανέργου και μια σειρά προτάσεις για την ενίσχυση της οικογένειας του ανέργου, για την ενίσχυση των οικογενειών που σπουδάζουν τα παιδιά. Δε θέλουν να απαντήσουν γι' αυτά.

Αυτά - με συγχωρείτε - δεν τα διεκδικούμε στο σοσιαλισμό. Κάνετε πολύ μεγάλο λάθος. Μιλήσαμε για τις θέσεις μας, παραδείγματος χάρη για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Κάναμε ειδική εκδήλωση. Δεν είναι για το σοσιαλισμό αυτά. Αυτά τα διεκδικούμε σήμερα.

Να σας πω και κάτι; Λέμε, παραδείγματος χάρη, «δημόσιο δωρεάν σύστημα Παιδείας και Υγείας», όχι γενικά δημόσιο που λένε τα άλλα Κόμματα, γιατί αυτό δε λέει τίποτα. Δημόσιο και δωρεάν, γιατί μπορεί να είναι δημόσιο και πληρωνόμενο.

Και ταυτόχρονα εμείς λέμε ότι πρέπει, και το διεκδικούμε και σήμερα, να απαγορευτεί κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της Παιδείας και της Υγείας. Θα υπάρχει μόνο δημόσιο σύστημα. Δε θα υπάρχουν ούτε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, ούτε τίποτα. Ας πάνε να επενδύσουν σε άλλους τομείς. Καπιταλισμό, βεβαίως, έχουμε. Αλλά σε αυτούς τους τομείς δε δεχόμαστε καπιταλιστική ιδιοκτησία.

Αυτή είναι θέση που τη διεκδικούμε σήμερα. Οταν λέμε, παραδείγματος χάρη, να γίνουν αντιπλημμυρικά έργα, αυτό πότε το διεκδικούμε; Στο σοσιαλισμό;

Κοιτάξτε να δείτε, τι δε μας συγχωρούν; Πρώτον, δε μας συγχωρούν ότι δεν υπάρχει μικρό ή μεγάλο πρόβλημα των εργαζομένων που να μην είμαστε μπροστά. Δεύτερον, δε μας συγχωρούν κι ένα άλλο. Οτι οι προτάσεις και οι διεκδικήσεις που προβάλλουμε είναι προτάσεις και διεκδικήσεις οι οποίες συγκρούονται με την κυρίαρχη πολιτική.

Να σας πω ένα παράδειγμα: Εμείς, παραδείγματος χάρη, όταν λέμε 1.100 ευρώ κατώτατο μισθό το μήνα καθόλου δε μας ενδιαφέρει να πάρουμε υπόψη αν θα μειωθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου. Αντίθετα, εμείς λέμε: «Μέτρα υπέρ των εργαζομένων και σε βάρος της κερδοφορίας του κεφαλαίου».

Ολες οι προτάσεις που γίνονται από άλλα Κόμματα είναι μέσα στη λογική ό,τι αντέχει το κεφάλαιο. Εμείς λέμε ότι πρέπει να υπάρχουν μέτρα που δεν τα αντέχει το κεφάλαιο, γιατί μόνο τότε αυτά τα μέτρα θα είναι ουσιαστικά.

Δε μας συγχωρούν, λοιπόν, ότι στις σημερινές συνθήκες, χωρίς να παραιτούμαστε από την πάλη για το σοσιαλισμό, προτείνουμε μέτρα και στόχους που μπορούν να συσπειρώσουν έναν κόσμο σε εναντίωση και σε ριζική αντίθεση με την κυρίαρχη πολιτική.

Αυτό δε θα πάψουμε να το κάνουμε γιατί 85 χρόνια αυτήν την πείρα έχουμε, να διεκδικούμε και βελτίωση της θέσης των εργαζομένων κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Ακόμη και στη δικτατορία, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος είχε θέσεις για τα ωράρια κλπ. και τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων. Και ταυτόχρονα λέμε στον κόσμο ότι η πάλη σου τελικά πρέπει να σε οδηγήσει σε ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας.

Δεν μπορεί μέσα σε αυτό το σύστημα και μάλιστα τώρα που έχει φτάσει στην πλήρη αντίδραση να περιμένεις ότι μπορεί να συνυπάρξεις ειρηνικά με τα κεφάλαια και τα κέρδη και με τον ιμπεριαλισμό.