Μια γενική άποψη της εκδήλωσης

Βέβαια, αυτό το κάτι δε γεννά αισθήματα αυτοϊκανοποίησης μπρος στο μέγεθος του προβλήματος. «Μη σας περάσει όμως από το μυαλό ότι είμαστε ευχαριστημένοι μ' αυτά που έχουμε κάνει, υπογράμμισε η Αλ. Παπαρήγα. Εχουμε πολλά ακόμα να κάνουμε, είμαστε υποχρεωμένοι να δουλέψουμε περισσότερο. Θα είμαστε ευχαριστημένοι από τη δράση του Κόμματος, όταν καταφέρουμε όλοι οι κομμουνιστές, μέλη, φίλοι του Κόμματος, άνθρωποι αγωνιστές, ριζοσπάστες, ανεξάρτητα πού δουλεύουν, ποια είναι τα ιδιαίτερά τους ενδιαφέροντα, σε ποιο μετερίζι παλεύουν, να ενδιαφερθούν να γίνει το πρόβλημα της πάλης κατά των ναρκωτικών υπόθεση όλου του κινήματος κι όχι απλώς ενός τμήματός του. Κάνουμε προσπάθειες. Υπήρχαν τα τελευταία χρόνια και σημαντικές πρωτοβουλίες που προώθησαν οι κομμουνιστές σε συνδικάτα, σε μαζικούς φορείς, πρέπει όμως να επιμείνουμε περισσότερο. Εκεί κρινόμαστε: Στο αν η δράση μας οδηγεί στην πράξη στο να διαμορφωθεί ένα μεγάλο, επιθετικό κίνημα για το θέμα των ναρκωτικών, να υπάρχει μαζική αντίδραση και με σωστές θέσεις».

Ιδιαίτερο ήταν το ενδιαφέρον των νέων που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση

Την εκδήλωση άνοιξε ο Παύλος Ρούφας, δημοσιογράφος του «902 Αριστερά στα FM» και τις εργασίες συντόνισε η Λούλα Καρατζά, υπεύθυνη του Τμήματος κατά των Ναρκωτικών της ΚΕ του Κόμματος.

Βιώματα και εικόνες από την οικογένεια, τους φίλους, το σχολείο, το δρόμο, μετατράπηκαν προχτές το βράδυ σε «βροχή» ερωτήσεων και τοποθετήσεων, μαρτυρώντας την αγωνία και την ανησυχία «να μην μπουν άλλοι νέοι στο "λούκι". Να μην τους χαρίσουμε ούτε ένα παιδί».

«Ας αφήσουν τα περί μαγικών ραβδιών που δεν υπάρχουν, γιατί απλά δε θέλουν, μα και δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα αυτό. Γιατί συνοδεύει το σύστημά τους, όπως ο καπνός συνοδεύει τη φωτιά», είπε ο Π. Ρούφας. «Οι καπιταλιστές, συνέχισε, ζητούν μόνο κομμάτια του ανθρώπου. Τα χέρια του. Γι' αυτό τον κομματιάζουν. Τρέφουν, εκπαιδεύουν, κρατάνε ζωντανό ό,τι τους χρειάζεται, όσο το χρειάζονται, καταδικάζοντάς μας στην επιβίωση ή στην αναζήτησή της σαν ισοβίτες στο απέραντο και υπερσύγχρονο Μπέλσεν... Η ηρωίνη είναι ακραία μορφή υποκρισίας. Είναι μια μάσκα, πίσω από την οποία κρύβεται απωθημένος ο πραγματικός εαυτός... Υπάρχουν δύο δρόμοι να δώσεις τη ζωή σου. Στο δρόμο των ανεξήγητων θανάτων όπου ανθεί ο τρόμος ή στο δρόμο των μεγάλων αγώνων όπου ανθούν τα ιδανικά. Υπάρχει η Ομόνοια της ηρωίνης και η Σταδίου όπου διεξάγονται αυτοί οι αγώνες. Η μια είναι κύκλος επ' απείρω και η άλλη ευθύνη μέχρι το τέλος...».

«Πόσο ευθύνεται η οικογένεια; Τι μπορούμε να κάνουμε για να προστατεύσουμε τα παιδιά μας, τους φίλους μας; Την επόμενη μέρα των εκλογών τι περιμένει τη νεολαία μας; Η τέχνη, ο πολιτισμός βοηθούν στην αντιμετώπιση της τοξικοεξάρτησης;». Ηταν μόνο μερικά από τα αγωνιώδη ερωτήματα που διατυπώθηκαν.

«Βγείτε από σπίτι σε σπίτι, πόρτα πόρτα, πείτε τους ότι κινδυνεύει η νεολαία μας. Πάρτε την υπόθεση στα χέρια σας, χτυπήστε το δικομματισμό, γιατί το σίγουρο είναι πως το 90% του ελληνικού λαού δε θέλει ναρκωτικά», υπογράμμισε η Ελένη Μωραΐτου, εκ μέρους του Εθνικού Συμβουλίου κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ), αναδεικνύοντας την ανάγκη να θεσμοθετηθούν με κεντρικό σχεδιασμό προγράμματα πρόληψης για όλη τη χώρα.

Στην εκδήλωση τέθηκε και το θέμα της ανάπτυξης προγραμμάτων ναλτρεξόνης για την αντιμετώπιση των ασθενών όπως είπε ο ίδιος.

Η πρώτη απάντηση ήρθε απ' την Αλ. Παπαρήγα, η οποία σημείωσε ότι δεν πρόκειται για ασθενή, όπως ο διαβητικός, αλλά για ανθρώπους που έχουν υιοθετήσει έναν τρόπο ζωής που τον χαρακτηρίζει η φυγή, η αποξένωση και η σιωπή. Στη συνέχεια ο Ηλ. Μιχαλαρέας πρόσθεσε ότι η ναλτρεξόνη είναι γνωστή εδώ και δεκαετίες και εντάσσεται στα λεγόμενα οργανικά μοντέλα αντιμετώπισης της τοξικομανίας. Ετσι ο νέος δε «φτιάχνεται» με την ηρωίνη όταν «παίρνει ναλτρεξόνη», πλην όμως δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτή την ουσία. Ετσι η πλειοψηφία αυτών που μπαίνουν σε αυτά τα προγράμματα κάποια στιγμή τη σταματούν και ξαναπέφτουν στη χρήση των ναρκωτικών. Αυτό, όπως υπογράμμισε ο Ηλ. Μιχαλαρέας, είναι αναπόφευκτο σε μια περίοδο όπου υπάρχει το φαινόμενο της πολυτοξικομανίας, δηλαδή της χρήσης των πολλών ουσιών.

Ενώ ο Νίκος Μπουντούρογλου, αντιπρόεδρος του ΕΣΥΝ, τόνισε: «Τα ναρκωτικά δεν είναι μόνο αποτέλεσμα αυτής της κοινωνίας, αλλά είναι και μέσο ενίσχυσης των δομών της κοινωνίας, μέσο κοινωνικού ελέγχου. Δεν είναι τυχαίο ότι ιδεολογήματα περί διαχωρισμού και αποποινικοποίησης έρχονται πάντα σε εποχές που η νεολαία προσπαθεί να αντιδράσει».

«Ολοι εμείς που βιώσαμε και αντισταθήκαμε σε επιλογές ναρκωκουλτούρας, δε θα επιτρέψουμε σε κανέναν να παίξει με το μέλλον των παιδιών μας. Στο χέρι μας είναι να καταψηφίσουμε τέτοιες αντιλήψεις πριν να είναι πολύ αργά», υπογράμμισε η Βάσω Μελέντη - Κολυβά, πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Φίλων της θεραπευτικής μονάδας «18 ΑΝΩ».

Στην εκδήλωση, μεταξύ των άλλων, παραβρέθηκαν οι: Χαράλαμπος Πουλόπουλος διευθυντής του ΚΕΘΕΑ, Γιάννης Πατσιλινάκος δημοτικός σύμβουλος Περάματος, Νίκος Καραντηνός, δημοσιογράφος αντιστασιακός, Γεράσιμος Αραβανής, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος βουλευτής του Κόμματος, η Ελένη Γκιόκα - Παγώνη υποψήφια βουλευτής του ΚΚΕ, Γιάννης Κερασαρίδης εκ μέρους της ΕΣΑΚ - ΔΕΕ Αθήνας, Ιουλία Νάρη, μέλος της Ομοσπονδίας Γονέων Αττικής, Βασίλης Αλμπάνης θεραπευτής του προγράμματος «18 ΑΝΩ», καθώς και εκπρόσωποι παραρτημάτων του Εθνικού Συμβουλίου κατά των Ναρκωτικών, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της εκπαιδευτικής κοινότητας.

«Η απάντηση στο πρόβλημα των ναρκωτικών μπορεί να βρεθεί μέσα στη γενική πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, που σχετίζεται με όλα τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα, με το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου», τόνισε προχτές η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, ξεκινώντας την ομιλία της στη συμβολική - προεκλογική εκδήλωση του Κόμματος για το θέμα των ναρκωτικών. Η Αλ. Παπαρήγα ξεκαθάρισε από την αρχή ότι «η αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών, παρά τις ειδικές παραμέτρους που έχει, δεν μπορεί να αποδεσμευτεί από τη γενική πολιτική πρόταση που έχει το κάθε κόμμα».

Μιλώντας για την αιτία του προβλήματος των ναρκωτικών είπε καθαρά ότι είναι το καπιταλιστικό σύστημα. Ομως το ΚΚΕ δε μένει στην καταγγελία του συστήματος και στην απλή ελπίδα ότι το πρόβλημα θα λυθεί με την ανατροπή του «γιατί ξέρουμε πολύ καλά, ότι δε θα υπάρξει κίνημα βαθιών αλλαγών αν τα ναρκωτικά διαδοθούν στη νεολαία και δεκάδες χιλιάδες οικογένειες είναι εγκλωβισμένες σ' αυτό το πρόβλημα. Αν θέλουμε το κίνημα να οδηγήσει σε βαθιές αλλαγές, ανατροπές, πρέπει η νεολαία να είναι αντίπαλος των ναρκωτικών». Ταυτόχρονα, πρόσθεσε, «έχουμε υποχρέωση σ' αυτό το πεδίο να υπάρχουν ιδιαίτερες κατακτήσεις εδώ και τώρα, μέσα στις συνθήκες του καπιταλισμού».

Στη συνέχεια η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε στο τρίπτυχο «πρόληψη, απεξάρτηση, κοινωνική επανένταξη» που σαν τίτλο το λένε όλα τα κόμματα, όμως η γενική πολιτική των άλλων κομμάτων συγκρούεται μ' αυτούς τους στόχους.

Στον τομέα της πρόληψης, είπε, συναντάμε ορισμένα καινούρια εμπόδια κι οι ευθύνες των άλλων κομμάτων είναι μεγάλες. Συγκεκριμένα αναφέρθηκε στη συνειδητή προσπάθεια καλλιέργειας ανοχής απέναντι στο φαινόμενο κι έφερε το παράδειγμα της ανακοίνωσης του Γ. Παπανδρέου, τη διεθνή μέρα καταπολέμησης των ναρκωτικών το 2001, όπου χρησιμοποιούσε πέντε φορές τη λέξη ναρκωτικά και την έβαζε σε εισαγωγικά. «Τα εισαγωγικά στα ναρκωτικά σημαίνουν ανοχή, υπογράμμισε χωρίς περιστροφές η Αλ. Παπαρήγα. Σημαίνουν, συνέχισε, ν' αρχίσουμε να συζητάμε αν υπάρχουν ναρκωτικά, τι είναι αυτά, αν είναι καλά ή κακά! Τι πρόληψη να κάνεις άμα δεν ξεμπερδέψουμε μ' αυτό το ζήτημα; Μετά βέβαια, αποκαλύφθηκε γιατί μπήκαν τα εισαγωγικά: αρχίζει η γνωστή συζήτηση για διαχωρισμό μαλακών - σκληρών, για τα προγράμματα για την ηρωίνη (δε συζητάμε για τα ναρκωτικά γενικά αλλά για μια συγκεκριμένη ουσία), η ανοχή, η κολακεία των ανθρώπων που παίρνουν ναρκωτικά... Δεν μπορείς να κάνεις πρόληψη με την ανοχή στο φαινόμενο».

«Η πρόληψη των ναρκωτικών κι η Παιδεία είναι απολύτως συνδεδεμένα μεταξύ τους», πρόσθεσε αμέσως μετά η Αλ. Παπαρήγα κι αναφέρθηκε στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ για πλήρως διαφοροποιημένα σχολεία όπου το αναλυτικό πρόγραμμα, τα βιβλία, το τι θα μαθαίνουν τα παιδιά θα επιβάλλεται απευθείας από τις επιχειρήσεις της τοπικής κοινωνίας όπου θα ανήκει το κάθε σχολείο. «Τι αξίες θα δίνονται σ' αυτά τα παιδιά; Το κάθε παιδί κάνει ό,τι θέλει κι αυτό είναι, λέει, ελευθερία επιλογής. Μα η ελευθερία επιλογής για να αναπτυχθεί σημαίνει ότι έχεις υψηλό μορφωτικό επίπεδο, ότι ζεις σε μια κοινωνία που σου παρέχει δικαιώματα, όχι ευκαιρίες, κι εκεί μπορεί να κριθεί η προσωπικότητα. Τώρα, πάμε στη διαμόρφωση μιας μαζικής υποκουλτούρας στη βάση της ατομικής επιλογής. Αυτό το σύστημα δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει στο παιδί αξίες και δεν υπάρχει καμιά βάση να ελέγξεις την κατάσταση. Μέσα από αυτή την Παιδεία που σχεδιάζουν, θα προσπαθήσουν να φτιάξουν παιδιά εντελώς μειωμένων απαιτήσεων. Δε λέω ότι είναι εύκολο να γίνει γιατί θα υπάρχουν αντιστάσεις. Ομως, πρέπει ν' ανοίξει μια συζήτηση γι' αυτό που λέμε πρόληψη μέσα στις σημερινές συνθήκες» είπε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και τόνισε ότι «δίχως την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος, που θα πρέπει να είναι πολύ πιο πλούσιο σε περιεχόμενο και με δυνατότητα να επιδράσει στη συνείδηση και στον πολιτισμό, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για πρόληψη».

Επανερχόμενη στο ζήτημα της ανοχής πρόσθεσε: «Δεν ανεχόμαστε ούτε καν να γίνει συζήτηση για το διαχωρισμό μαλακών και σκληρών. Λένε ότι το ΚΚΕ δε δέχεται αυτή τη συζήτηση γιατί είναι κόμμα απολιθωμένο, που κοιτάει στο παρελθόν. Δηλαδή ανάγεται σε ζήτημα εκμοντερνισμού κι εκσυγχρονισμού! Εδώ υπάρχει μια ιδεολογική τρομοκρατία! Ετσι μας αντιμετώπισε πάρα πολλές φορές ο ΣΥΝ».

Η Αλ. Παπαρήγα θύμισε ότι όσον αφορά τα προγράμματα απεξάρτησης «από τη δεκαετία του 1980 το ΚΚΕ μελέτησε τις θέσεις που ανέπτυξαν οι θεραπευτικές κοινότητες και τις υιοθέτησε, ατόφιες». «Πιστεύουμε, είπε, στον άνθρωπο, πιστεύουμε στο κίνημα, πιστεύουμε στη δυνατότητα να απεξαρτηθεί».

Αναφερόμενη στα υποκατάστατα, τόνισε ότι στην ουσία προβάλλουν «πολιτικό υποκατάστατο στη διεκδίκηση μιας διαφορετικής ζωής, μιας διαφορετικής λύσης. Γιατί αν όλα αυτά τα παιδιά δουν ότι μπορούν να απεξαρτηθούν από μια μάστιγα, σημαίνει ότι βρίσκουν ένα διαφορετικό δρόμο, συνειδητοποιούν ότι έχουν δύναμη να νικήσουν. Ε! Δε θέλουν να αφήσουν να πιστέψει ένας λαός ότι μπορεί να νικήσει».

«Υπάρχει και το θέμα της κοινωνικής επανένταξης», είπε η Αλ. Παπαρήγα, που όλα τα κόμματα την υποστηρίζουν, δε μας λένε όμως με ποιους μοχλούς θα την πετύχουν. Τα προηγούμενα χρόνια υπήρχε ένας δημόσιος τομέας, που με όλα τα χάλια που είχε, έδινε τη δυνατότητα να υπάρχει μια σχετική πολιτική, γιατί η κοινωνική επανένταξη δεν μπορεί να αφεθεί στους επιχειρηματίες. Εδώ δεν προσλαμβάνουν αν είσαι από 30 χρονών και πάνω, δεν προσλαμβάνουν αν έχεις παιδί, δεν προσλαμβάνουν αν δεν είσαι πολύ ωραία... θα προσλαμβάνουν ανθρώπους απεξαρτημένους, που πέρα από την προκατάληψη ενδεχομένως να σκέφτονται ότι η παραγωγικότητα δε θα είναι πολύ μεγάλη; Αυτά που λένε για κοινωνική ένταξη είναι ψέματα. Για να πετύχεις ένα τέτοιο δείκτη προστασίας πρέπει να υπάρχει γενικά ένας δείκτης προστασίας των λαϊκών στρωμάτων και των λαϊκών εισοδημάτων».

«Γι' αυτό εμείς θεωρούμε ότι το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι πολιτικό ζήτημα και οι οικογένειες που έχουν βιώσει το πρόβλημα πρέπει να ξέρουν ότι χρειάζεται να κάνουν και τις κατάλληλες πολιτικές επιλογές.

Αν συμφωνήσουμε ότι είναι κοινωνικό - πολιτικό πρόβλημα, αν πάρουμε υπόψη την ευθύνη που έχουν ιδιαίτερα τα κόμματα εξουσίας, αν πάρουμε υπόψη ότι το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι και πρόβλημα ιδεών, αξιών, πολιτισμού... σ' αυτή την περίπτωση, είναι ένα σημαντικό βήμα αντιμετώπισής του η απεξάρτηση απ' αυτά τα δυο κόμματα. Μέσα στους κόλπους τους έχουν δυνάμεις που προετοιμάζουν το έδαφος για το διαχωρισμό και τα μέτρα που έρχονται μετά τις εκλογές είναι τέτοια που θα καλλιεργήσουν και θα σκάψουν ακόμα περισσότερο το έδαφος εναντίον της νεολαίας και τα δυο κόμματα έχουν πλήρη σύμπνοια.

Βεβαίως προσφέρονται πολλά υποκατάστατα απέναντι στο δικομματισμό, π.χ. ο ΣΥΝ», είπε κι επισήμανε τις ευθύνες ανθρώπων που προέρχονται από το χώρο του κινήματος της Αριστεράς και υπέστησαν μια μετάλλαξη χωρίς όρια. «Δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε τα πάντα», σημείωσε με νόημα, τονίζοντας: «Εχει σημασία, το κάθε κόμμα να πληρώνει γι' αυτά που κάνει σε βάρος του λαϊκού κινήματος σε βάρος της νεολαίας. Εμείς δίνουμε τη μάχη των εκλογών με πείσμα, με αποφασιστικότητα και πιστεύουμε ότι τα δυο κόμματα πρέπει να δεχτούν κι ένα χαστούκι».

Στο βήμα της εκδήλωσης ανέβηκε ένας νέος. «Φοβάμαι, είπε, ότι μπορεί κάποια στιγμή να αντιμετωπίσω το πρόβλημα, αν κάποιος φίλος μου μπει στο "λούκι". Και αν μου ζητήσει να πάει σε πρόγραμμα υποκατάστασης του ΟΚΑΝΑ, εγώ τι πρέπει να κάνω; Να του πω πήγαινε ή άσ' το καλύτερα»;

Απάντηση στο ερώτημά του έδωσε ο Μπάμπης Πουλόπουλος, διευθυντής του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ) αλλά και δύο νέοι που παρακολουθούν το πρόγραμμα απεξάρτησης «18 Ανω». «Υπάρχει, είπε ο Μπ. Πουλόπουλος, μια σύγχυση για τις θεραπευτικές κοινότητες και τα προγράμματα μεθαδόνης. Αλλο είναι τα "στεγνά" προγράμματα, τα προγράμματα απεξάρτησης κι άλλο τα προγράμματα συντήρησης. Οταν λέμε απεξάρτηση εννοούμε ότι κάποιος απεξαρτάται από μια ουσία, που συνήθως είναι η ηρωίνη ή και άλλες ουσίες. Η μεθαδόνη είναι υποκατάστατο, είναι σαν την ηρωίνη. Είναι ένα συνθετικό οπιούχο και δεν απεξαρτάται κάποιος. Είναι σαν να λέμε σ' έναν αλκοολικό από ουίσκι πιες άλλο ποτό και δεν έχεις πρόβλημα. Οταν μιλάμε για μεθαδόνη εννοούμε μείωση της βλάβης. Το κράτος δίνει μια ουσία για να έχει κάποιον σε επαφή με τις υπηρεσίες υγείας και όχι για απεξάρτηση».

«Οταν κάποιος διακόψει τη χρήση ουσιών, κάνει αποτοξίνωση κι αυτό διαρκεί μόνο 7 μέρες, συνέχισε ο Μπ. Πουλόπουλος. Απεξάρτηση σημαίνει μια πιο μακρόχρονη διαδικασία. Αρα, δυστυχώς, το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε αυτές τις μέρες, είναι η σύγχυση για το τι είναι απεξάρτηση, τι είναι αποτοξίνωση, τι είναι κοινωνική επανένταξη. Ενα στοιχείο που έχουν όλα τα προγράμματα στην πρόληψη, τη θεραπεία, την απεξάρτηση, την κοινωνική επανένταξη είναι κάποιες αρχές που δουλεύουν τα "στεγνά" προγράμματα, που είναι η συλλογικότητα, η αυτοδιαχείριση, η αλληλοβοήθεια. Είναι η ενεργητική συμμετοχή κάποιου σε αυτά τα προγράμματα. Κι αυτές τις αρχές προσπαθούμε να τις εφαρμόσουμε όταν κάνουμε πρόληψη, θεραπεία, κοινωνική επανένταξη».

Και ο Μπ. Πουλόπουλος κατέληξε προτρέποντας το νέο: «Το καλύτερο που έχεις να κάνεις σε κάποιον είναι να τον στηρίξεις για να πάρει μια απόφαση για να αλλάξει τη ζωή του κι ακόμη περισσότερο να αλλάξει κι αυτά που συμβαίνουν γύρω του».

Το Μπ. Πουλόπουλο διαδέχτηκαν στο βήμα δύο νέοι που παρακολουθούν το θεραπευτικό πρόγραμμα στο «18 Ανω». «Το βασικότερο στη θεραπεία είναι να μάθουμε τις αιτίες που μας οδήγησαν στα ναρκωτικά και ταυτόχρονα να πάρουμε θέση για τη ζωή μας. Και για να πάρεις θέση πρέπει να δεις τι συμβαίνει γύρω σου» είπε ο πρώτος, ενώ ο δεύτερος σημείωσε: «Δε θα ήθελα να απεξαρτηθώ, να γυρίσω σπίτι μου ευτυχισμένος και να βουλιάξω στον καναπέ. Δε θέλω να γίνω πάλι άβουλο πλάσμα όπως ήμουν για 22 χρόνια, όσο ήμουν στη χρήση. Σήμερα η πολιτεία επιδιώκει ο πρεζάκιας να παραμείνει πρεζάκιας, να πηγαίνει με την καρτέλα του στα νοσοκομεία και να παίρνει τη δόση του. Δεν αρκεί μόνο η απεξάρτηση από ουσίες, η ζωή θέλει διεκδίκηση».