Η θέση στην οποία δείχνει να κατέληξαν χτες οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για τα περίφημα «ντιμπέιτ» (αποκλεισμός, δηλαδή, των υπόλοιπων κομμάτων) είναι απαράδεκτη, αντιδημοκρατική και - φυσικά - απόλυτα συνεπής με το δικομματικό ύφος και ήθος τους.

***

Από τη μια μεριά, έχουμε τον κ. Παπανδρέου, που, απ' ό,τι φαίνεται, έχοντας πλήρη επίγνωση και των δυνατοτήτων του ως συνομιλητή, αλλά και των δυνατοτήτων της πολιτικής που εκπροσωπεί και που εκφράζει, να πείσει τα λαϊκά στρώματα, τελικά δε θέλει να γίνει καθόλου διάλογος. `Η κι αν γίνει να είναι για τα μάτια του κόσμου, για να τηρηθούν κάποια προσχήματα και πάντα μέσα στα όρια της πρασινογάλαζης συγχορδίας. Ο κ. Παπανδρέου επιχειρεί να τηλεοπτικοποιήσει την πολιτική ζωή με έναν τρόπο τόσο σικέ, όσο σικέ ήταν το συνέδριο που τον ανέδειξε. Γεγονός που δηλώνει πόση σχέση έχουν όλα αυτά τα περί «συμμετοχικής δημοκρατίας» και με τη συμμετοχή και με τη δημοκρατία...

***

Από την άλλη πλευρά, ο κ. Καραμανλής, που τον βλέπουμε τελευταία να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του υπέρ των δικαίων της ...Αριστεράς, θέλει και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Από τη μια, μιλά (στα λόγια) για ντιμπέιτ με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς και κατ' αυτόν τον τρόπο μπορεί να υποκρίνεται ότι δε φέρει η ΝΔ την ευθύνη του αποκλεισμού των υπόλοιπων κομμάτων, αλλά, από την άλλη, διαπραγματεύεται τους όρους για μια συνέντευξη με τη συμμετοχή μόνο του ιδίου με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

***

Σε κάθε περίπτωση, το παιχνίδι είναι τόσο στημένο, που μόνο απέχθεια μπορεί να προκαλεί. Και γέλωτα. Γιατί, για φανταστείτε: Από τη μια, θα έχουμε τον εκπρόσωπο του «0+0=14%». Από την άλλη, τον εκπρόσωπο του κόμματος που «προσέλαβε» στο δικό του κόμμα, πια, αυτούς που επέβαλαν το '90 την πολιτική του «0+0=14%». Και τους δυο μαζί να κάνουν ότι ...διαφέρουν.

Ακούσαμε την κ. Διαμαντοπούλου να λέει ότι δεν μπορεί να γίνει ντιμπέιτ με πέντε ανθρώπους, γιατί αυτό - κατά κάποιον τρόπο - θα δημιουργήσει μια χάβρα και άρα λοιπόν ο κόσμος δε θα μπορεί να καταλάβει τις θέσεις των κομμάτων...

Θέλουμε να υπενθυμίσουμε ότι η κ. Διαμαντοπούλου ήταν πριν λίγες μέρες επίτροπος στην ΕΕ - προτού παραιτηθεί και αναλάβει τη θέση της Επιτρόπου της Ελλάδας μια ...Σουηδή - και συζητούσε σχεδόν σε καθημερινή βάση με άλλους 14 ή 24 επιτρόπους.

Αντιλαμβανόμεθα, φυσικά, ότι η ίδια μάλλον θεωρεί για τον εαυτό της ότι έχει ένα υψηλό επίπεδο αντίληψης και ιδιαίτερης ευφυίας, το οποίο απ' ό,τι φαίνεται, δεν το αναγνωρίζει στον ελληνικό λαό. Αλλά, αν η κ. Διαμαντοπούλου κατάφερε να συζητάει με άλλους 24 και να συνεννοείται, ο ελληνικός λαός γιατί δεν μπορεί να αντιληφθεί μια συζήτηση που θα γίνει μεταξύ πέντε ανθρώπων;

(ΥΓ: Πιθανώς γιατί κατά την κυρία Διαμαντοπούλου - γνωστή η θέση της για κατοχύρωση της αγγλικής ως επίσημης γλώσσας στην Ελλάδα - τέτοιου είδους συζητήσεις, για να γίνονται ...κατανοητές, πρέπει να διεξάγονται μόνο εις την αγγλικήν. Ισως δε και με αμερικάνικη προφορά, στην οποία ο αρχηγός της είναι «άσος»)...

«Μην ξεχνάτε ότι και το ΠΑΣΟΚ στη γενικότερη πολιτική του δεν υπήρξε ποτέ ένα κρατικίστικο κόμμα, τουλάχιστον τα τελευταία 10 χρόνια. Δεν κάναμε κι εμείς ιδιωτικοποιήσεις και μετοχοποιήσεις; (...) η μεγάλη δημοκρατική παράταξη, μπορεί πάντα να αντλεί και ιδέες και σκέψεις από συγγενείς χώρους, όπως είναι και ο κ. Μάνος και ο κ. Ανδριανόπουλος (...)».

Λόγια του κυρίου Παπαντωνίου χτες στο ραδιοφωνικό σταθμό «Φλας». Από εμάς ουδέν σχόλιον...

Αυτή κι αν ήταν προεκλογική «δέσμευση»! Θα μειώσουμε τα εργατικά ατυχήματα κατά 20% «υποσχέθηκε» ο Γ. Παπανδρέου προχτές στα Ναυπηγεία Ελευσίνας!

Δηλαδή, τι «υποσχέθηκε»; Οτι, το 2000, αντί για 127 νεκρούς στα εργοδοτικά γκέτο, με την πολιτική του θα είχαμε «μόνο»... 102. Αντί για 188 νεκρούς το 2001, με τον ίδιο θα είχαμε «μόνο» 150! Αντί για 153 το 2002, με αυτόν στο τιμόνι θα είχαμε «μόνο» 122 κ.ο.κ.!

Θα πείτε ότι θέλει πολύ θράσος για να ψηφοθηρεί κανείς με τις ζωές των εργατών. Οτι θέλει πολύ «συμμετοχικό» αμοραλισμό για να βγαίνει κάποιος και να κάνει «φιλολαϊκή» στατιστική με το πόσοι εργάτες θα σκοτωθούν επί των ημερών του!

Και ο κ. Παπανδρέου απέδειξε ότι τα διαθέτει. Και το θράσος και τον αμοραλισμό. Και μάλιστα σε μια προεκλογική περίοδο που ήδη έχουν σκοτωθεί 6 εργάτες, αλλά κανενός ψηφοθήρα δεν ίδρωσε το αυτί.

Η δημοσιογραφία που ασκείται από τον κύριο της «Πανδώρας» («Βήμα») είναι επιπέδου «Ντενίση». Ως εκ τούτου και οι κρίσεις του για τον κινηματογράφο του Θόδωρου Αγγελόπουλου, αντίστοιχου επιπέδου θα ήταν...