ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι εντυπώσεις και η ουσία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ως ένα ακόμη στοιχείο στην όλη επιχείρηση δημιουργίας εντυπώσεων νικηφόρας εκλογικής πορείας της ΝΔ αντιμετώπιζαν, εδώ και αρκετές μέρες, οι φιλονεοδημοκρατικές εφημερίδες το ενδεχόμενο μιας τηλεοπτικής συζήτησης, είτε μεταξύ των δύο (Καραμανλή - Παπανδρέου), είτε μεταξύ όλων των πολιτικών αρχηγών. Είμαστε σίγουροι ότι το ίδιο θα κάνουν και σήμερα. Το ίδιο, βέβαια, θα κάνουν και οι φιλοκυβερνητικές, για λογαριασμό όμως του Γ. Παπανδρέου. Για τις πρώτες, θα έχει κερδίσει τις εντυπώσεις ο Κ. Καραμανλής. Για τις δεύτερες, ο Γ. Παπανδρέου.

Αν ψάξετε το γιατί, μάλλον δε θα βρείτε τίποτε. Κι αν βρείτε κάτι, δε θα είναι ουσιαστικό, αλλά μόνο και μόνο υπαρκτές ή ανύπαρκτες πλευρές της παρουσίας και της εμφάνισης του ενός ή του άλλου. Ποιος ήταν περισσότερο άνετος, εύγλωττος, κλπ. Τι άλλο να πουν άλλωστε... Οι πολιτικές διαφορές των εκπροσώπων του δικομματισμού έχουν εκμηδενιστεί. ΄Η σχεδόν εκμηδενιστεί, αφού η μόνη διαφορά τους πλέον εστιάζεται στο ποιος εκ των δύο θα παρουσιάσει τις περισσότερο συντηρητικές και αντιλαϊκές προτάσεις. Πάντα, βέβαια, πασαλειμμένες με μπόλικη φιλολαϊκή ρητορεία, γενικόλογες υποσχέσεις και απλόχερη συνθηματολογία, περί αλλαγών και ρήξεων.

Οι καναλάρχες

Ο «Αντέννα» δεν έστειλε την Ελλη Στάη στην τηλεοπτική συζήτηση των πολιτικών αρχηγών, γιατί ήθελε να έχει τη θέση του συντονιστή, επειδή - λέει - είναι το κανάλι με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση. Το «Μέγκα» αγνόησε την απόφαση των κομμάτων και έστειλε τον Αλ. Παπαχελά, αντί της Ολγας Τρέμη. Κι αυτά ήταν μόνον η κορυφή του παγόβουνου...

Αν συνδυάσετε τα παραπάνω, με τα όσα ειπώθηκαν στην πρόσφατη διακαναλική εκπομπή της Ενωσης Ιδιοκτητών Τηλεοπτικών Σταθμών και τη γενικότερη στάση των καναλαρχών, τότε, να είστε σίγουροι, ότι στις επόμενες εκλογές, οι τελευταίοι θα απαιτήσουν να ρυθμίσουν κατά το δοκούν την όποια τηλεοπτική κάλυψη της προεκλογικής περιόδου και της πολιτικής διαπάλης και στις μεθεπόμενες, να βγάλουν τον πρωθυπουργό μέσω των μετρήσεων τηλεθέασης...

Το «δούλεμα»

«Σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη ο Γιώργος Παπανδρέου δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο υπουργοποίησής σας...», ρωτάει ο δημοσιογράφος των «Νέων» τον Στ. Μάνο. Και ιδού και η απάντηση, όπως δημοσιεύεται στο χτεσινό φύλλο της εφημερίδας:

«Θα ήταν λάθος του Γιώργου Παπανδρέου να με κάνε τώρα υπουργό. Οχι ότι δεν έχω τη φιλοδοξία αυτή. Τουναντίον, πιστεύω ότι θα είμαι και καλός υπουργός, αλλά πιστεύω ότι ένας υπουργός, για να πετύχει χρειάζεται και τη στήριξη της ευρύτερης ομάδας. Πιστεύω, λοιπόν, ότι πρέπει να περάσει κάποιο χρονικό διάστημα, όπου θα δουλευτεί το γενναίο αυτό άνοιγμα του Παπανδρέου προς εμένα και τον Ανδριανόπουλο, να γίνει αποδεκτό και από τους υπόλοιπους και στη συνέχεια σταδιακά να φτάσουμε στην υπουργοποίηση».

Ως συνήθως είναι ειλικρινής ο κ. Μάνος. Ετσι και τώρα, γνωρίζει πολύ καλά και ομολογεί ότι το «άνοιγμα» του Γ. Παπανδρέου και, κυρίως, τα όσα άκρως συντηρητικά και αντιλαϊκά αυτό σημαίνει, δε γίνονται σήμερα αποδεκτά ούτε καν από τον κομματικό κορμό του ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό και ζητά ένα χρονικό διάστημα, ώστε να προηγηθεί το σχετικό «δούλεμα». Το ερώτημα είναι αν οι εργαζόμενοι, που ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ και έχουν «δουλευτεί» και κοροϊδευτεί επανειλημμένα και για πολλά χρόνια, θα ανεχθούν και το νέο «δούλεμα»...

Δεξιά κατά δεξιάς...

«Σκληρή επίθεση Γιώργου στη Δεξιά - Την πιο σκληρή επίθεση κατά της Νέας Δημοκρατίας εξαπέλυσε από τη Θεσσαλονίκη ο Γιώργος Παπανδρέου. Να αποτραπεί η δεξιά παλινόρθωση, που απειλεί τις κατακτήσεις του λαού». Αυτά και άλλα πολλά παρόμοια έγραφαν οι χτεσινές φιλοκυβερνητικές εφημερίδες, με αφορμή την προχτεσινή ομιλία του Γ. Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη. Δηλαδή, τις επόμενες μέρες, θα δούμε τους Μάνο - Ανδριανόπουλο να διαδηλώνουν αλά μπρατσέτα με τους Δαμανάκη - Ανδρουλάκη και με τον Γ. Παπανδρέου επικεφαλής, να φωνάζουν: «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά - Οχι στην επιστροφή στην κυβέρνηση Μητσοτάκη - Οχι στις πολιτικές Μάνου και Ανδριανόπουλου»;

Απ' ό,τι φαίνεται, τα επιτελεία του... νέου ΠΑΣΟΚ πιστεύουν πως απευθύνονται σε μη σκεπτόμενους ψηφοφόρους...

Πολιτική πρόταση για το λαό

Τι μπορεί να συγκινήσει έναν αριστερό, έναν δημοκράτη, ώστε στις 7 του Μάρτη να ενισχύσει με την ψήφο του κάποιο κόμμα; Φυσικά οι πολιτικές θέσεις, τα προγράμματα, η συνέπεια λόγων και έργων, πάνω σε ένα και μοναδικό ζήτημα-κριτήριο. Αν δίνουν λύσεις στα προβλήματα σε όφελος του λαού. Και με βάση αυτό το κριτήριο πρέπει να σταθμίσουν οι εργαζόμενοι πού θα ρίξουν την ψήφο τους, προκειμένου από την επομένη των εκλογών να είναι σίγουροι ότι έπιασε τόπο. Οτι δυναμώνει η δική τους αντίσταση στην αντιλαϊκή πολιτική, οι διεκδικητικοί τους αγώνες, η προοπτική της πολιτικής πρότασης διεξόδου για τα δικά τους συμφέροντα και όχι για τους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Η πολιτική του ΚΚΕ απαντά στο σήμερα και στο αύριο των λαϊκών συμφερόντων με συνέπεια και σταθερότητα. Το ΚΚΕ δεν έλειψε από κανέναν αγώνα για δουλιά, Παιδεία και Υγεία, για καλύτερο εισόδημα, για κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα. Για τον πολιτισμό και το περιβάλλον, για την ισοτιμία των δύο φύλων και τα προβλήματα της νεολαίας. Ηταν μπροστά στον αγώνα κατά των ιδιωτικοποιήσεων, κατά της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, των αντιλαϊκών αποφάσεων της ΕΕ, κατά του πολέμου και του ΝΑΤΟ. Το ΚΚΕ είπε την αλήθεια για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, για το Μάαστριχτ, την ΟΝΕ και το ευρώ, για το Σύμφωνο Σταθερότητας, όταν τα άλλα κόμματα την έκρυβαν. Για όλ' αυτά λοιπόν η ψήφος στο ΚΚΕ αποτελεί εγγύηση για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων.

Αξίζει, όμως, να εμπιστευτεί κάποιος την ψήφο του στο ΚΚΕ και για έναν εξίσου σοβαρό λόγο. Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα σήμερα που έχει επεξεργασμένη πολιτική πρόταση διεξόδου της ελληνικής κοινωνίας από τη σημερινή πολιτική βαρβαρότητα που ζει ο λαός μας. Οι προτάσεις του ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων, προτάσεις που συνδέονται και με το δρόμο που θα πρέπει να βαδίσει ο λαός προκειμένου να τις εξασφαλίσει, να τις κάνει ο ίδιος πραγματικότητα. Το ΚΚΕ λέει ανοιχτά στην εργατική τάξη, στ' άλλα λαϊκά στρώματα ότι η ικανοποίηση των αναγκών τους είναι αδύνατη σε καθεστώς που την εξουσία την έχουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες και τα κόμματά τους. Γι' αυτό παλεύει για τη συγκρότηση της μεγάλης λαϊκής κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας, που θα αντιπαλεύει τη σημερινή πραγματικότητα, που θα ανοίξει το δρόμο για να γίνει ο λαός κυρίαρχος και αφέντης στον τόπο του. Το ΚΚΕ δεν υπόσχεται μεσοβέζικες - και ως εκ τούτου ανεφάρμοστες - λύσεις, τάχα αριστερές, στα πλαίσια μιας διαχείρισης με αναδιανομή των κερδών δήθεν σε λαϊκό όφελος.

Με καθαρό λόγο απευθύνεται στην εργατική τάξη και στ' άλλα λαϊκά στρώματα, και τους λέει πως για να απαλλαγούν από το σύγχρονο ιμπεριαλιστικό δράκο, από τις μεγάλες μονοπωλιακές εταιρίες που απομυζούν τον ιδρώτα και το αίμα του λαού μας, χρειάζονται ρήξεις και ανατροπές, απαιτούνται συγκρούσεις, για να σπρώξουμε την Ιστορία μπροστά. Για μια λαϊκή εξουσία, που θα οργανώσει τη λαϊκή οικονομία, που ο πλούτος τον οποίο παράγει ο λαός θα είναι δικός του και όχι των επιχειρηματιών. Μόνο έτσι θα μπορεί να ικανοποιεί όλες τις ανάγκες του.