Στην ουσία, αυτή η συμφωνία ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΝΑΤΟ σημαίνει: «Μου παραχωρείς τα κυριαρχικά σου δικαιώματα, για να σου επιτρέψω τη διεξαγωγή των αγώνων που σου ανέθεσα».⁽¹⁾

Είναι κι αυτό ένα δείγμα της αναβάθμισης των Ολυμπιακών Αγώνων μια και επέστρεψαν στη χώρα που τους γέννησε.

Το ιερατείο της Ηλείας που είχε την ευθύνη της διοργάνωσης των Αγώνων, αφού εξασφάλισε ελέω Ρωμαίων τα προνόμιά του, καμιά αντίδραση για όλα αυτά δε σημείωνε. Ηταν τόση η σήψη που, όπως αναφέρει ο Λουκιανός στο έργο του «Πρωτέας ή περί Περιγρίνου», ένας φτωχός σοφιστής αυτοπυρπολήθηκε μέσα στην αγορά της Ηλείας, καταγγέλλοντας τους Ελληνες ως φιλόδουλους και επιλήσμονες.

Αυτά περίπου στα χρόνια της Pax Romana.

Φυσικά, η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Αλλά η εποχή της Pax Americana έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως αναδείχνονται και μέσα απ' αυτό που λέμε Ολυμπιακοί Αγώνες.

Αξίζει να θυμίσουμε:

- Μετά την ανάθεση της «ασφάλειας» των Ολυμπιακών Αγώνων στο ΝΑΤΟ ένα καινούριο φαινόμενο συνυφαίνεται με τους Ολυμπιακούς: Η στρατιωτικοποίησή τους.

- Μέχρι πριν λίγο το σαράκι που τους κατέτρωγε ήταν η εμπορευματοποίησή τους. Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι έγιναν πλέον ένα παραμάγαζο των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων, με μόνο στόχο και απ' αυτό το μαγαζί να προσκομίζουν κέρδη. Στην απομύζηση κερδών πέρα από τις πολυεθνικές του ντόπινγκ που οργιάζουν, πέρα από τους πάσης φύσεως εμπόρους (των ιδεών, των συμβόλων κ.ά.), καπάκι ήρθε και η συμμετοχή στα κέρδη του ΝΑΤΟ.

- Στο κοινωνικοπολιτικό σύστημα που ζούμε (καπιταλισμός στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο) δε θα μπορούσε να αντιστοιχίζεται στο εποικοδόμημά του άλλος αθλητισμός, άλλοι Ολυμπιακοί Αγώνες απ' αυτούς που ζούμε.

Οι λέξεις μόνο - αθλητισμός, ολυμπιακοί κ.ά.- θυμίζουν κάτι απ' τα παλιά, το περιεχόμενό τους δεν έχει πλέον καμιά σχέση ούτε με τους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες, ούτε με τους Ολυμπιακούς του πρώιμου καπιταλισμού, ούτε και των πρόσφατων χρόνων.

Οσο πλησιάζουμε στην έναρξη αυτό θα το ζήσουμε σε όλο του το μεγαλείο.

Είναι γνωστό ότι συστατικό στοιχείο των αρχαίων Ολυμπιακών υπήρξε η εκεχειρία (προσωρινή διακοπή εχθροπραξιών που γίνεται μετά από συμφωνία). Κηρύσσονταν, κατά τον Πολυδεύκη, από ειδικό κήρυκα, τον «εκεχειροφόρο», οι ιερές εκεχειρίες - οι ιερομηνίες - διάρκειας ενός μήνα στις ελληνικές πόλεις για να μπορέσουν όλοι οι Ελληνες να συμμετάσχουν στους κοινούς αγώνες ή γιορτές (Ολύμπια, Πύθια, Ισθμια, Νέμεα).

Είναι προφανές ότι ο λαός, οι εργαζόμενοι καμιά σχέση δεν μπορεί να χουν με όλα τούτα. Να τους γυρίσουν αποφασιστικά την πλάτη, έχοντας καθαρό στο μυαλό τους ότι ο αθλητισμός, η άσκηση, το σπορ, η φυσική αγωγή (η σωματική κίνηση γενικά) έχουν αξία, όταν οι ίδιοι ασχολούνται μ' αυτά, γιατί αποκομίζουν άμεσα οφέλη, τόσο για την υγεία τους, όσο και για την καλλιέργεια της προσωπικότητάς τους. Ο αθλητισμός, τα σπορ, η άσκηση ιδιαίτερα στην εποχή μας είναι ανάγκη. Κοινωνική ανάγκη που πρέπει να παρέχεται με ευθύνη της πολιτείας σε όλους. Η ενασχόληση με την κίνηση είναι στο βάθος πρόβλημα ελεύθερου χρόνου. Πού να βρεις όμως ελεύθερο χρόνο σ' αυτή την καπιταλιστική ζούγκλα των ελαστικών ωραρίων, της συνταξιοδότησης μετά τα 70 και πάει λέγοντας... Καθαρό να είναι στο λαό ότι μια χώρα θεωρείται αθλητικά προηγμένη όχι από το πόσα μετάλλια κερδίζει σε αγώνες, Ολυμπιακούς και άλλους, αλλά από το κατά πόσο εξασφαλίζει στο λαό της τις προϋποθέσεις να ασχολείται ο ίδιος με τον αθλητισμό, τα σπορ, τη φυσική αγωγή ⁽³⁾.

Ο αθλητισμός δεν είναι αυτοσκοπός (όταν γίνεται αυτοσκοπός είναι αυτό που ζούμε στα γήπεδα, στους Ολυμπιακούς κ.α.) είναι μέσο για την καλλιέργεια του ανθρώπου.

Δεν είναι θέαμα, αλλά ενεργητική συμμετοχή των νέων, του λαού μας. Οχι 40.000 στις κερκίδες και 2 στον αγώνα - το αντίστροφο είναι αθλητισμός.

Σήμερα, το μαζικό λαϊκό κίνημα, το αντιπολεμικό κίνημα, η πλειοψηφία του λαού καλείται να παίξει το ρόλο του φτωχού σοφιστή που αυτοπυρπολήθηκε μέσα στην αγορά της Ηλείας, καταγγέλλοντας τους Ελληνες ως φιλόδουλους και επιλήσμονες.

Μακριά από μας οι αυτοπυρπολισμοί. Απλά να δυναμώσει η φλόγα της λαϊκής αντίστασης και πάλης, με ισχυρό ΚΚΕ για το Λαϊκό Μέτωπο, για τη λαϊκή εξουσία - οικονομία. Για να ανατραπεί και αυτή η βαρβαρότητα που εκφράζεται και μέσα από τον αθλητισμό τους.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η ΔΟΕ (Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή) αμερικανοποιείται.

2. Τόπος διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων.

3. Αυτό το δικό τους αξιολογικό κριτήριο για τον αθλητισμό είναι το ίδιο μ' αυτό που χρησιμοποιούν στην οικονομία, το λεγόμενο κατακεφαλήν εισόδημα.

Παραμύθια αποδεικνύονται όσα προπαγανδίζουν οι Βρυξέλλες και οι εγχώριοι θαυμαστές τους, περί δήθεν ελεύθερης μετακίνησης των υπηκόων τους στην επικράτεια της ΕΕ. Οποιος από εμάς θέλει να ζήσει σε ένα άλλο κράτος - μέλος, θα πρέπει να είναι ή πλούσιος ή πρόθυμος να πέσει στα χέρια των δουλεμπορικών γραφείων εργασίας. Ετσι, μετά τους μετανάστες από τρίτες χώρες, και εμείς αρχίζουμε να βιώνουμε τα όρια της ελευθερίας, όπως την εννοεί το μεγάλο ευρωπαϊκό κεφάλαιο και οι πολιτικοί εκφραστές του.

Συγκεκριμένα, η πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ενέκρινε σχέδιο απόφασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (συμμετέχουν οι πρόεδροι και πρωθυπουργοί των κρατών - μελών, συνέρχεται στις 25-26 Μάρτη στις Βρυξέλλες), που θα πάρει τη μορφή οδηγίας, θα τεθεί σε ισχύ την 1η Ιούλη 2005 και προβλέπει:

«Οι πολίτες της ΕΕ θα έχουν δικαίωμα διαμονής σε ένα άλλο κράτος - μέλος εάν είναι εργαζόμενοι ή αυτοαπασχολούμενοι σε αυτό το κράτος - μέλος ή έχουν επαρκείς πόρους για την προσωπική τους διαβίωση και αυτή της οικογένειάς του, ούτως ώστε να μην καταστούν κατά τη διάρκεια της διαμονής τους βάρος για το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας του κράτους - μέλους υποδοχής, ή παρακολουθούν ένα κύκλο σπουδών. Στις περιπτώσεις αυτές και τα μέλη της οικογένειάς τους θα χαίρουν του δικαιώματος διαμονής».

Τι σημαίνει αυτό; Οτι αποδεικνύονται φούμαρα τα περί ελευθερίας διακίνησης, που όλα αυτά τα χρόνια μεγαλόστομα διαφημίζουν οι Βρυξέλλες και παπαγαλίζουν εδώ οι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ. Ετσι, εκτός από τους πρόσφυγες και μετανάστες από τρίτες χώρες, που συναντούν τεράστια εμπόδια στην προσπάθειά τους να αναζητήσουν εδώ ένα καλύτερο μέλλον, και η μεγάλη πλειοψηφία της ΕΕ δε θα μπορεί να ταξιδέψει σε μια άλλη χώρα της Ενωσης, ψάχνοντας για μια καλύτερη τύχη.

Το δικαίωμα αυτό καθίσταται πλέον προνόμιο μόνο των πλουσίων, αυτών που «έχουν επαρκείς πόρους για την προσωπική τους διαβίωση και αυτή της οικογένειάς τους». Αυτόματα τίθεται εδώ το ερώτημα: ποιος θα καθορίζει τα των επαρκών πόρων; Το ηλεκτρονικό φακέλωμα στην ΕΕ έχει προχωρήσει τόσο, ώστε και το εισόδημά μας, το κατατεθέν με τις φορολογικές δηλώσεις, θα παραδίδεται σε άλλη μια «επιτροπή αξιολόγησής» μας;

Επιπλέον, η ανάγκη εύρεσης εργασίας (ή καλύτερα «απασχόλησης» όπως την ορίζουν και την προωθούν πλέον οι κρατούντες) πριν την άφιξη σε μια άλλη χώρα, αναμένεται να οδηγήσει όλους τους επίδοξους μετανάστες, μαζικά στα διαβόητα «γραφεία εύρεσης εργασίας». Το μοντέλο αυτό λειτουργεί στις ΗΠΑ και μόνο μέσω αυτών βρίσκεται δουλιά και παρέχεται βίζα στους οικονομικούς πρόσφυγες από άλλες χώρες. Τα γραφεία αυτά εκμεταλλεύονται αισχρά τους «πελάτες» τους παρακρατώντας μεγάλο μερίδιο από τους μισθούς ή τα μεροκάματά τους και ωθώντας τους στην ανασφάλιστη και περιστασιακή εργασία.