Παραμύθια αποδεικνύονται όσα προπαγανδίζουν οι Βρυξέλλες και οι εγχώριοι θαυμαστές τους, περί δήθεν ελεύθερης μετακίνησης των υπηκόων τους στην επικράτεια της ΕΕ. Οποιος από εμάς θέλει να ζήσει σε ένα άλλο κράτος - μέλος, θα πρέπει να είναι ή πλούσιος ή πρόθυμος να πέσει στα χέρια των δουλεμπορικών γραφείων εργασίας. Ετσι, μετά τους μετανάστες από τρίτες χώρες, και εμείς αρχίζουμε να βιώνουμε τα όρια της ελευθερίας, όπως την εννοεί το μεγάλο ευρωπαϊκό κεφάλαιο και οι πολιτικοί εκφραστές του.

Συγκεκριμένα, η πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ενέκρινε σχέδιο απόφασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (συμμετέχουν οι πρόεδροι και πρωθυπουργοί των κρατών - μελών, συνέρχεται στις 25-26 Μάρτη στις Βρυξέλλες), που θα πάρει τη μορφή οδηγίας, θα τεθεί σε ισχύ την 1η Ιούλη 2005 και προβλέπει:

«Οι πολίτες της ΕΕ θα έχουν δικαίωμα διαμονής σε ένα άλλο κράτος - μέλος εάν είναι εργαζόμενοι ή αυτοαπασχολούμενοι σε αυτό το κράτος - μέλος ή έχουν επαρκείς πόρους για την προσωπική τους διαβίωση και αυτή της οικογένειάς του, ούτως ώστε να μην καταστούν κατά τη διάρκεια της διαμονής τους βάρος για το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας του κράτους - μέλους υποδοχής, ή παρακολουθούν ένα κύκλο σπουδών. Στις περιπτώσεις αυτές και τα μέλη της οικογένειάς τους θα χαίρουν του δικαιώματος διαμονής».

Τι σημαίνει αυτό; Οτι αποδεικνύονται φούμαρα τα περί ελευθερίας διακίνησης, που όλα αυτά τα χρόνια μεγαλόστομα διαφημίζουν οι Βρυξέλλες και παπαγαλίζουν εδώ οι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ. Ετσι, εκτός από τους πρόσφυγες και μετανάστες από τρίτες χώρες, που συναντούν τεράστια εμπόδια στην προσπάθειά τους να αναζητήσουν εδώ ένα καλύτερο μέλλον, και η μεγάλη πλειοψηφία της ΕΕ δε θα μπορεί να ταξιδέψει σε μια άλλη χώρα της Ενωσης, ψάχνοντας για μια καλύτερη τύχη.

Το δικαίωμα αυτό καθίσταται πλέον προνόμιο μόνο των πλουσίων, αυτών που «έχουν επαρκείς πόρους για την προσωπική τους διαβίωση και αυτή της οικογένειάς τους». Αυτόματα τίθεται εδώ το ερώτημα: ποιος θα καθορίζει τα των επαρκών πόρων; Το ηλεκτρονικό φακέλωμα στην ΕΕ έχει προχωρήσει τόσο, ώστε και το εισόδημά μας, το κατατεθέν με τις φορολογικές δηλώσεις, θα παραδίδεται σε άλλη μια «επιτροπή αξιολόγησής» μας;

Επιπλέον, η ανάγκη εύρεσης εργασίας (ή καλύτερα «απασχόλησης» όπως την ορίζουν και την προωθούν πλέον οι κρατούντες) πριν την άφιξη σε μια άλλη χώρα, αναμένεται να οδηγήσει όλους τους επίδοξους μετανάστες, μαζικά στα διαβόητα «γραφεία εύρεσης εργασίας». Το μοντέλο αυτό λειτουργεί στις ΗΠΑ και μόνο μέσω αυτών βρίσκεται δουλιά και παρέχεται βίζα στους οικονομικούς πρόσφυγες από άλλες χώρες. Τα γραφεία αυτά εκμεταλλεύονται αισχρά τους «πελάτες» τους παρακρατώντας μεγάλο μερίδιο από τους μισθούς ή τα μεροκάματά τους και ωθώντας τους στην ανασφάλιστη και περιστασιακή εργασία.