Associated Press

112.500 όπλα, κάθε είδους, της «δημοκρατικής αντιπολίτευσης» κατασχέθηκαν και καταστρέφονται

Και επικίνδυνο, υπό το πρίσμα της βίας και νοθείας στις προεδρικές εκλογές του Ελ Σαλβαδόρ, την τρομοκράτηση τμημάτων του λαϊκού κινήματος στην Αργεντινή, τις απειλές για πραξικόπημα στη Βολιβία, τον εκβιασμό «περί απόσυρσης της εμπιστοσύνης εάν δεν υιοθετηθούν πιο δραστικά οικονομικά μέτρα», όρα ΔΝΤ, από κόμμα του κέντρου το οποίο στηρίζει την κυβέρνηση Λούλα, το προγκρόμ έναντι του λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος στην Κολομβία, προγκρόμ - μέρος του Σχεδίου «Δημοκρατικής Ασφάλειας» του Αλβαρο Ουρίμπε.

Μπορεί το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο να ανέτρεψε την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου - όπου ντε φάκτο θεωρούσε τις 876.000 αμφισβητούμενες υπογραφές ως νόμιμες, όπερ σημαίνει και άμεση προσφυγή στις κάλπες για την αποπομπή Τσάβες - τίποτε, όμως, δεν έχει τελειώσει, καθώς η προσφυγή στις κάλπες συνιστά για την «αντιπολίτευση» το άλλοθί της για την προσπάθεια ανατροπής εκ των έσω.

Προσπάθεια, που ξεκίνησε με την τακτική δημιουργίας «εστιών» στο ίδιο το Καράκας και κατόπιν στις υπόλοιπες πόλεις. Το επόμενο στάδιο, ήταν η επίθεση στο θέμα «ανθρώπινα δικαιώματα», αρχής γενομένης με την «παραίτηση» του πρέσβη στα Ηνωμένα Εθνη, Μίλος Αλκαλάι. Ηδη, σύσσωμες οι «ανθρωπιστικές οργανώσεις», κυρίως της Καθολικής Εκκλησίας, που συνιστά αναπόσπαστο μέρος της αντιπολίτευσης, καταγγέλλουν την Εθνοφρουρά για βασανιστήρια και την κυβέρνηση Τσάβες για «κακομεταχείριση των πολιτικών κρατουμένων»!

Την ίδια στιγμή, ο ψυχολογικός πόλεμος της επί 24ωρης βάσης κάλυψης των «τραγικών γεγονότων» εκ μέρους των ιδιωτικών καναλιών, έχει διττό στόχο: Να γενικεύσει το αίσθημα της ψύχωσης στον πληθυσμό, ώστε να μπορεί να τον χειραγωγήσει και, από την άλλη, να σπάσει το ηθικό της Εθνοφρουράς, που, δεδομένης της σύμπραξης της αστυνομίας με την αντιπολίτευση, είναι ο μόνος παράγοντας τιθάσευσης της «τεχνητής» αναταραχής πριν λάβει εκρηκτικές διαστάσεις.

Φτάσαμε μάλλον στο τελικό στάδιο, που, σύμφωνα με τις υφιστάμενες πληροφορίες, μοιάζει να έχει πολλαπλές εναλλακτικές λύσεις για τα δύο υποτιθέμενα σενάρια: α) Δε δύναται να ηττηθεί ο Τσάβες σε εκλογές και β) η ολιγαρχία της χώρας και η Ουάσιγκτον δεν μπορούν επ' ουδενί να ανακαταλάβουν την εξουσία, εάν δεν εξουδετερώσουν τον Τσάβες και τις δυνάμεις που τον στηρίζουν.

Μέχρι στιγμής, η στρατηγική τους μπορεί εν μέρει να έχει κάποιες επιτυχίες, αλλά, όσον αφορά στο πρώτο σενάριο, μάλλον πέφτει στο κενό, όχι για κανέναν άλλο λόγο, παρά από το ότι η πλειοψηφία του λαού είναι στο πλευρό της «μπολιβαριανής επαναστατικής διαδικασίας», επαγρυπνεί και αντιστέκεται.

Το δεύτερο σενάριο είναι μάλλον στρατιωτικό... Τι μπορεί, τάχα, να γίνει, εάν ένας «πληρωμένος» πιλότος πολεμικού βομβαρδίσει το Προεδρικό Μέγαρο, το Αρχηγείο του Στρατού και το υπουργείο Αμύνης που βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής μεταξύ τους και σε λίγα λεπτά να βρίσκεται προστατευμένος στην αμερικανική βάση του Κουρασάο ή της Αρούμπα; Και εάν κατορθώσει ο Τσάβες παρ' όλα αυτά να ξεφύγει;

Τότε «ένοπλες ομάδες» μπορεί να ξεσηκωθούν... Αραγε, οι παραστρατιωτικές ομάδες στη Νικαράγουα δεν είχαν τη βάση τους στην Ονδούρα ή, πολύ πρόσφατα, ο «στρατός των κανιβάλων της Αϊτής» δεν είχε τη βάση του στη Δομινικανή Δημοκρατία; Ηδη, ο κυβερνήτης της επαρχίας Ταχίρα, Ρονάλντο Μπλάνκο ντε λα Κρους, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για συνεχιζόμενες διεισδύσεις από την Κολομβία, τους χιλιάδες Κολομβιανούς που ζητούν άσυλο και κρούσματα από τις σύνηθες πρακτικές των κολομβιανών παραστρατιωτικών... Την ίδια στιγμή, ο Αλβαρο Ουρίμπε απολαμβάνει την απόλυτη στήριξη από την Ουάσιγκτον, εξαιτίας της γεωστρατηγικής της σημασίας: Παράθυρο για εισβολή στη Λατινική Αμερική.

Οπως μεταδίδει το ρωσικό NEWSRU στις 11 Απρίλη 2004 τίθεται σε ισχύει το άρθρο του νόμου «Για τις βάσεις της ομοσπονδιακής πολιτικής στην κατοικία», σύμφωνα με το οποίο οι ασυνείδητοι ενοικιαστές θα πρέπει να αφήσουν τα σπίτια τους. Αυτό σημαίνει ότι 1,5 εκατομμύριο (!) Ρώσοι κινδυνεύουν άμεσα με έξωση από τα διαμερίσματά τους!

Στην κατηγορία των «ασυνείδητων ενοικιαστών» ανήκουν εκείνοι που δεν πλήρωσαν το ενοίκιο ή τα δημοτικά τέλη για έξι μήνες. Αλλά αυτό δεν είναι μοναδικό κριτήριο του παραπάνω μέτρου, γιατί αυτό αφορά καταρχήν όσους μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού δεν αγόρασαν τα διαμερίσματα που πριν τους είχε παραχωρήσει το κράτος, αλλά υπέγραψαν συμβόλαιο για το ενοίκιο. Ενάντια σ' αυτούς θα μπορούν να προσφύγουν οι δημοτικές υπηρεσίες.

Με την απόφαση του δικαστηρίου οι κάτοικοι που οφείλουν ποσά θα εξαναγκάζονται να εγκαταλείπουν τα διαμερίσματά τους και να μετακομίζουν σε άλλη κατοικία, την οποία θα τους την παραχωρούν οι δημοτικές υπηρεσίες, σε κοινόβια, όπου θα τους παραχωρείται χώρος 6 τετραγωνικών μέτρων ανά άτομο.

Οπως δήλωσε στο ραδιοσταθμό «Ηχώ της Μόσχας» η βουλευτής της Κρατικής Δούμας της Ρωσίας, Γκαλίνα Χοβάνσκαγια, ο νόμος «αφορά μόνο τους ενοικιαστές των κατοικιών. Σ' ότι αφορά τους ιδιοκτήτες, εκεί ισχύει η νομοθεσία, σύμφωνα με την οποία το διαμέρισμα του ιδιοκτήτη (που χρωστά δημοτικά τέλη) μπορεί να πουληθεί σε δημοπρασία με βάση απόφαση του δικαστηρίου, και το ποσό, αφού αφαιρεθεί το χρέος των δημοτικών τελών και των δικαστικών εξόδων, θα επιστρέφεται στον ιδιοκτήτη».

Ο επικεφαλής της Νομικής Επιτροπής της Κρατικής Δούμας, Πάβελ Κρασενίνικοφ, δε βλέπει καμία ανάγκη για αλλαγή του συγκεκριμένου νόμου, στον οποίο προβλέπεται και η πράξη της έξωσης των πολιτών από τα σπίτια τους για χρέη. Κατά τη γνώμη του οι παρόμοιες ενέργειες, δηλαδή η έξωση, «είναι εντελώς δικαιολογημένες». Σύμφωνα με τα λόγια του, η δικαστική πρακτική της έξωσης των πολιτών από τα διαμερίσματα για μη πληρωμή του ενοικίου υπάρχει ήδη 5-6 χρόνια. «Ο άνθρωπος που δεν πλήρωσε, από τη νομική άποψη είναι οφειλέτης. Και σ' αυτόν θα πρέπει να επιβάλλονται νομικές συνέπειες. Σε διαφορετική περίπτωση θα καταρρεύσει το σύστημα το δημοτικών τελών».

Βέβαια, ο συγκεκριμένος παράγοντας δεν εξήγησε το πώς γίνεται στα χρόνια του σοσιαλισμού να μην υπήρχε το φαινόμενο των εξώσεων, ενώ αυτό να είναι αναγκαίο στις σημερινές συνθήκες του καπιταλισμού. Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι με βάση τα επίσημα στοιχεία, στα χρόνια του σοσιαλισμού οι πολίτες πλήρωναν μόνο το 2% των εξόδων που έκανε το κράτος για τη διατήρηση κι επέκταση των συστημάτων αποχέτευσης, ύδρευσης και θέρμανσης, ενώ τώρα οι «καταναλωτές» πληρώνουν το 72% των εξόδων που κάνει το κράτος (οι δήμοι) σ' αυτούς τους τομείς! Μόνο την περίοδο 1993 - 1997 είχαμε αυξήσεις κατά 4.506 φορές στα δημοτικά τέλη, 629 φορές στην τιμή του ρεύματος, 982 φορές στις τιμές του νερού και των τελών αποχέτευσης, αύξηση κατά 1.940 φορές στην κεντρική θέρμανση, κατά 2.700 φορές για την κεντρική παροχή ζεστού νερού και 3.254 φορές πιο ακριβό έγινε το φυσικό αέριο! Από εδώ και η αδυναμία πολλών ανέργων, συνταξιούχων, χαμηλόμισθων να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις πληρωμής των λογαριασμών τους. Τώρα το καπιταλιστικό κράτος απειλεί αυτά τα λαϊκά στρώματα και σε πρώτη φάση 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους, και με διωγμό από τις κατοικίες που τους είχε παραχωρήσει η λαϊκή εξουσία!

Σ' αυτές τις συνθήκες δεν είναι τυχαίο πως ένα από τα ζητήματα άμεσης λαϊκής πάλης που αναδεικνύει το κομμουνιστικό κίνημα της Ρωσίας με κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα, είναι η μείωση των δημοτικών τελών και η απαλλαγή από αυτό το βάρος των ανθρώπων που δεν έχουν τους ανάλογους πόρους για να πληρώσουν.