Ολα να συνομολογούν στην κατίσχυση και καταισχύνη ενός βαρβαρικού ευρω-ατλαντικού εταιρισμού, το ΝΑΤΟ. Αυτός ο έσχατος λογισμός, βγαλμένος από την τραγική διαπίστωση ότι, πέρα από οποιαδήποτε μορφή «τακτοποίησης» του Κυπριακού δράματος, μεθοδεύεται η έτσι ή αλλιώτικη ΝΑΤΟική λύση. Είναι η επιβεβαίωση εκείνου που από πολλού χρόνου είχε καταγραφεί στη στήλη ότι, η τελική έκβαση του Κυπριακού θα είναι ΝΑΤΟική. Ολα τα άλλα περί «ευρω-ενωσιακού κεκτημένου» και λοιπών, πρόκειται για το στολισμό της ΝΑΤΟικής βιτρίνας. Αλλωστε, ο αμερικανικός και ευρω-ενωσιακός ρόλος στο πλαίσιο του ευρω-ατλαντισμού είναι δεδομένος. Πρόκειται για μια ανταγωνιστική συμφωνία κυρίαρχων δυνάμεων, που λειτουργεί ως αναγκαίος τρόπος ύπαρξης, ως προϋπόθεση συνοχής, μέσα από οξείες ανταγωνιστικές αγκωνιές, που βρίσκει κάθε φορά την εσωτερική ισορροπία.

«Αρον, άρον σταύρωσον Αυτόν». Η Κύπρος στο Σταυρό του Μαρτυρίου, στην προσμονή του θανάτου και της οριστικής Ταφής. Πίσω από τις κλειστές ανήλιες πόρτες των παρανόμων της μοναδικής πλανητικής εξουσίας, τα αδίστακτα ιερατεία του ευρω-ενωσίτικου κι αμερικάνικου ευρω-ατλαντισμού περιμένουν να ακούσουν το «Τετέλεσθαι» από τα χείλη ενός λαού που, χρόνια τώρα, προσπαθούν να εκμαυλίσουν με το πιστόλι στον κρόταφο.

Σε έκθεση της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΚΚ Ισπανίας, στις 26 Μάρτη, γίνεται αποτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων των πρόσφατων γενικών εκλογών στην Ισπανία, που πραγματοποιήθηκαν στις 14 Μάρτη.

Κατ' αρχήν, η Εκτελεστική Επιτροπή αποτίει φόρο τιμής στα θύματα του τρομοκρατικού χτυπήματος της 11ης Μάρτη και εκφράζει τα συλλυπητήριά της στους συγγενείς των θυμάτων, ενώ δεσμεύεται να πράξει ό,τι περνάει από το χέρι του ΚΚ Ισπανίας, ώστε να αποφευχθούν στο μέλλον παρόμοια τρομερά γεγονότα.

«Το τρομοκρατικό χτύπημα σηματοδοτεί ένα πριν και ένα μετά στον πόλεμο και τις συνέπειές του, στην εκλογική διαδικασία: Σε 48 ώρες αποφασίζεται η ήττα του Λαϊκού Κόμματος».

Στη συνέχεια, γίνεται εκτενής αναφορά στα αίτια της ήττας του Λαϊκού Κόμματος. «Η ολέθρια νεοφιλελεύθερη πολιτική που άσκησε η κυβέρνηση Αθνάρ, σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής, υποταγμένης πλήρως στις ΗΠΑ (...) και, τέλος, ο θάνατος και η καταστροφή που επέφερε ο πόλεμος στο Ιράκ, δημιουργούν μία κατάσταση που εκρήγνυται με το τρομοκρατικό χτύπημα και την προσπάθεια χειραγώγησής του. Η λαϊκή αντίδραση στους δρόμους, την Παρασκευή, στις μεγάλες διαδηλώσεις, και το Σάββατο, στις συγκεντρώσεις έξω από την έδρα του κυβερνώντος κόμματος, ολοκληρώνουν το πολύ δυσμενές κλίμα για το Λαϊκό Κόμμα. (...) Δημιουργείται μια καθοριστική εκλογική στροφή μέσα στις τελευταίες ώρες, όταν ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος ψηφίζει το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (PSOE) για να διώξει το κυβερνών Λαϊκό Κόμμα (PP)».

Ας σημειωθεί εδώ ότι, σχεδόν, σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, συμπεριλαμβανομένης και της Ενωμένης Αριστεράς και πλην ελαχίστων περιπτώσεων, είχε συμμετάσχει στις μεγάλες διαδηλώσεις της Παρασκευής μετά το τρομοκρατικό χτύπημα, καταγγέλλοντας ξεκάθαρα την αυτονομιστική βασκική οργάνωση ΕΤΑ ως αυτουργό του εν λόγω χτυπήματος, παρά το γεγονός ότι εκπρόσωπος του «Ερι Μπατασούνα», που φέρεται ως πολιτικό σκέλος της ΕΤΑ, διέψευσε τη συμμετοχή της στα αιματηρά γεγονότα και παρά το γεγονός ότι όλα τα ξένα πρακτορεία συγκλίνανε στην άποψη ότι αυτουργοί της σφαγής στη Μαδρίτη ήταν μέλη κάποιας εξτρεμιστικής ισλαμικής οργάνωσης, παρακλάδι ίσως της «Αλ Κάιντα».

(...)«Η πολιτική κινητοποίηση», συνεχίζει η έκθεση, «διώχνει μία κυβέρνηση και δημιουργεί μία νέα κατάσταση, την οποία θα πρέπει να παρακολουθήσουμε πώς θα εξελιχθεί για να υπερασπιστούμε τον κεντρικό πυρήνα των προτάσεών μας και να ελέγχξουμε την πραγματοποίηση των δεσμεύσεων του PSOE, από θέσεις ανεξάρτητες και εναλλακτικές προτάσεις.

Το PSOE άρθρωσε, τα τελευταία χρόνια, ένα λόγο και εμφάνισε μια πρακτική σε θέματα, όπως κοινωνικά δικαιώματα, οικολογία, παιδεία, δημοκρατία και ο πόλεμος. Βρέθηκε στις κινητοποιήσεις. Τα παραπάνω οδήγησαν στο να ξεθωριάσει η προηγούμενη δεξιά και συντηρητική εικόνα του.

(...) Η απομάκρυνση του Λαϊκού Κόμματος (PP) από την κυβέρνηση συνιστά, εκτός από μια στροφή προς τα αριστερά, την οποία θα πρέπει να δούμε στο μέλλον, πολύ περισσότερο την ανοικοδόμηση μιας δημοκρατικής συζήτησης που είχε καταστρέψει η παντοδυναμία του PP».

Αναφορικά με την κατάσταση στην Ενωμένη Αριστερά, σημειώνεται: «Οι δύο κύριοι στόχοι της ΕΑ ήταν να ηττηθεί το Λαϊκό Κόμμα, να ενισχυθεί η ΕΑ και να προωθήσει μία στροφή προς τα αριστερά.

Ο πρώτος στόχος επιτεύχθηκε, αν και δε θα πρέπει να θριαμβολογούμε, αφού το PP διατηρεί μία σημαντική δύναμη (έχασε 700.000 ψήφους σε σχέση με το 2000). Η ήττα του PP ήταν βασική. Χωρίς το PSOE, αυτή η ήττα δε θα ήταν δυνατή. Κανείς δε θα πιστέψει ότι η Ενωμένη Αριστερά ήταν η εναλλακτική λύση. Ανοίγεται τώρα μια νέα κατάσταση; Παγιώνεται ο λόγος και η πρακτική του PSOE του τελευταίου χρόνου σε θέματα, όπως η παιδεία, το περιβάλλον, τα κοινωνικά δικαιώματα, η δημοκρατία, ο πόλεμος και η ειρήνη; Η ΕΑ δε θα πρέπει να περιμένει την αποτυχία των δεσμεύσεων του PSOE, αλλά να απαιτήσει την πραγματοποίησή τους, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να προβάλει τις προτάσεις που υπερασπίστηκε σε βασικά θέματα, συμμετέχοντας στην αναγκαία κοινωνική πίεση, έτσι ώστε αυτές να προωθηθούν».

Ακολουθεί αναφορά στα αποτελέσματα της ΕΑ και τη μείωση των ψήφων της κατά 112.801 σε σχέση με το 2000, όταν την είχαν εμπιστευτεί 1.263.043 ψηφοφόροι. Στη συνέχεια, τονίζεται ότι βεβαίως έπαιξε ρόλο και η «χρήσιμη ψήφος», κάτι που δεν είναι καινούριο, καθώς είναι ένα αντικειμενικό στοιχείο που λειτουργεί συστηματικά εδώ και 26 χρόνια, κυρίως σε στιγμές ιδιαίτερης πολιτικής έντασης. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες πιθανές αιτίες, όπως αναφέρεται, οι οποίες, αν δε διορθωθούν επειγόντως, θα οδηγήσουν στην οριστική αποτυχία.

Μεταξύ των πιθανών αιτιών που αναφέρονται ξεχωρίζουμε:

«Η ΕΑ δεν εμφανίζεται ως ικανή οργάνωση για να ασκεί κατάλληλη κριτική και πρόταση ανά πάσα στιγμή και με κατανοητό τρόπο.

Η ΕΑ δεν έχει μία πραγματικά ισχυρή οργάνωση, καθώς με βάση την πολιτική της αντίληψη δε χρειάζεται την οργάνωση ως μορφή συστηματικής συμμετοχής στην κοινωνία.

(...) Αν και δεν το θέλαμε, η ΕΑ εμφανίστηκε ή ως μια οργάνωση κάθετα αντίθετη στο PSOE, παλιότερα, ή ως υφιστάμενο στοιχείο του, τώρα, αφού δε διαφοροποιήθηκε στην κοινή δράση για την ήττα του PP, δεν τόνισε την προσωπικότητά της(...).

Συνοψίζοντας, το σχέδιο της ΕΑ βρίσκεται σε κρίση, ωστόσο, είναι πιο αναγκαίο παρά ποτέ».

Εδώ να πούμε ότι ο ΓΓ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ισπανίας, Φρανσίσκο (Πάκο) Φρούτος, παραιτήθηκε πρόσφατα από μέλος της Μόνιμης Επιτροπής της ΕΑ, προβάλλοντας τις παραπάνω αιτίες, ενώ σε συνέντευξη Τύπου την 1η Απρίλη, μεταξύ άλλων, τόνισε: «Ο κόσμος δε βλέπει μια στέρεη Ενωμένη Αριστερά, ανεξάρτητη και πραγματική. Δεν εμπνέει εμπιστοσύνη».

Και η έκθεση του ΚΚ Ισπανίας καταλήγει: «Μόνο μία ΕΑ με μία εικόνα ξεκάθαρη, στέρεη και χωρίς ασάφειες και διφορούμενα για τον αντικαπιταλιστικό, εναλλακτικό χαρακτήρα της - γι' αυτό είναι αναγκαίες ριζοσπαστικές αλλαγές στην εσωτερική της λειτουργία και σε σχέση με την κοινωνία - θα την τοποθετήσει στις συνισταμένες της υπέρβασης των διαρθρωτικών της ατελειών, των πολιτικών της λαθών και της ξεφτισμένης εικόνας της, κάτι που, για να μην πάμε πολύ μακριά, αντικατοπτρίστηκε σε μια σκόρπια εκστρατεία και σε χαοτικά μηνύματα.

(...) Σήμερα, όπως πάντα, τα μέλη του ΚΚ Ισπανίας θα είμαστε οι υπερασπιστές ενός σχεδίου, που ναι μεν έχει σοβαρά προβλήματα, ωστόσο, είναι αυτό που συμβολίζει καλύτερα, μέσα από την πρακτική του, τις αξίες του και τα λάθη του, το πραγματικό κίνημα της μετασχηματικής Αριστεράς».