Πριν δέκα χρόνια, όταν στη Νότια Αφρική οι πυρετώδεις διαβουλεύσεις ανάμεσα στον τότε απερχόμενο Πρόεδρο Φρεντερίκ Ντε Κλερκ και τον τότε ηγέτη του ANC Νέλσον Μαντέλα έδιναν τέλος στο ρατσιστικό καθεστώς του Απαρτχάιντ, οι προσδοκίες ήταν μεγάλες. Στις πρώτες δημοκρατικές, πολυκομματικές και πολυφυλετικές εκλογές που διεξήχθησαν το '94 στη χώρα, το ANC αναδείχτηκε στην εξουσία με συντριπτικό ποσοστό. Η νέα κυβέρνηση, προ και μετά εκλογών, δεν υποσχόταν σε κλίμα γενικού ενθουσιασμού, μόνον ψωμί, παιδεία και ελευθερία αλλά και νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, στέγη, υγειονομική περίθαλψη...

Βεβαίως, καμία κυβέρνηση δε θα μπορούσε να εξαλείψει καθολικά, μέσα σε μία δεκαετία, την ανεργία (που εξακολουθεί να μαστίζει άνω του 45% του εργατικού δυναμικού), δεδομένων των σοβαρότατων προβλημάτων που κληροδότησε το στυγνό καθεστώς Απαρτχάιντ. Ομως οι πολιτικές της νέας νοτιοαφρικανικής κυβέρνησης (λιγότερο έντονα επί προεδρίας Μαντέλα αλλά πολύ πιο εντατικά επί προεδρίας Τάμπο Μπέκι) ήταν τέτοιες που συχνά συνιστούσαν συνεχείς υποχωρήσεις μπροστά στα συμφέροντα του μεγάλου ντόπιου και ξένου κεφαλαίου (π.χ., με την υιοθέτηση εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων, απροθυμία προσέγγισης «ζητημάτων» που αφορούν τα εδραιωμένα συμφέροντα των Αφρικάνερς μεγαλοαστών, όπως γαιοκτησία)...

Δέκα χρόνια μετά, το νερό μπήκε για πρώτη φορά στις οικίες αρκετών εκατομμυρίων μαύρων Νοτιοαφρικανών. Ομως, σύντομα οι βρύσες πολλών «στέρεψαν» λόγω των επιπτώσεων της ιδιωτικοποίησης του δικτύου ύδρευσης (υπερβολικά υψηλά τιμολόγια, πρόστιμα έως και έξωση νοικοκυριών από τις εστίες τους λόγω απλήρωτων λογαριασμών!).

Οσο για τη δωρεάν στέγη στους αδικημένους Νοτιοαφρικανούς που διώχτηκαν μαζικά από τα σπίτια τους επί Απαρτχάιντ; Είναι ενδεικτικό το γεγονός πως μόλις τρεις μήνες πριν τις γενικές εκλογές που διεξάγονται την ερχόμενη Τετάρτη 14 Απρίλη, παραδόθηκαν σε ελάχιστες δεκάδες (από τους χιλιάδες δικαιούχους!) τα πρώτα δωρεάν σπίτια σε οικισμό έξω από το Γιοχάνεσμπουργκ...

Ούτε η Υγεία είχε αισθητά καλύτερη τύχη. Η πρώτη δεκαετία διακυβέρνησης της χώρας από το ANC δεν έφερε παροχή στοιχειώδους υγειονομικής περίθαλψης για ένα σημαντικό αριθμό μαύρων Νοτιοφρικανών, καθώς οι ξένες επενδύσεις «καθυστερούν». Ενδεχομένως, επειδή το ντόπιο και ξένο μεγάλο κεφάλαιο (στην καλή θέληση του οποίου δείχνει να επιμένει συχνά η κυβέρνηση Μπέκι) δεν «ευνοεί» το κτίσιμο και την εύρυθμη λειτουργία επαρκούς αριθμού δημόσιων νοσοκομείων και τοπικών κέντρων υγείας...

Επιπλέον, σε μία χώρα που το AIDS είναι υπόθεση σχεδόν κάθε νοτιοαφρικανικής οικογένειας, η αμφιλεγόμενη πολιτική και οι σπασμωδικές υποσχέσεις της κυβέρνησης του Προέδρου Μπέκι δεν αντιμετώπισαν το πρόβλημα. Σήμερα, η μία στις τέσσερις Νοτιοαφρικανές ηλικίας ως 24 χρόνων και ο ένας στους δέκα νεαρούς από 15 ως 24 χρόνων είναι φορείς του ιού HIV! Στη χώρα με έναν απ' τους υψηλότερους, διεθνώς, αριθμούς οροθετικών και ασθενών με AIDS, οι υποσχέσεις για τη χορήγηση φθηνότερων φαρμάκων σε αρκετούς από τους δικαιούχους άρχισαν να υλοποιούνται στα δημόσια νοσοκομεία μόλις την προπερασμένη βδομάδα!

Ο «απολογισμός» για τις ευθύνες σε σχέση με τα πεπραγμένα και μη της κυβέρνησης Μπέκι θα γίνει την ερχόμενη Τετάρτη. Ομως, οι επιλογές της μεγάλης πλειοψηφίας των Νοτιοαφρικανών εμφανίζονται «περιορισμένες». Παρά το γεγονός πως θα έχουν να επιλέξουν μεταξύ χιλιάδων υποψηφίων από τουλάχιστον 130 κόμματα, που έχουν θέσει επισήμως υποψηφιότητα στις επικείμενες γενικές εκλογές, η μεγάλη πλειοψηφία εμφανίζεται να δίνει νέα πίστωση χρόνου στη συμμαχία ANC, COSATU και Νοτιοαφρικανικό ΚΚ, καθώς δε φαίνεται να βλέπει καλύτερη λύση στην παρούσα συγκυρία.

«Ψηφίστε ANC για τους εργαζόμενους και τους φτωχούς» ξεκινούσε το προεκλογικό μήνυμα που απηύθυνε πριν λίγες μέρες το Νοτιοαφρικανικό Κομμουνιστικό Κόμμα (SACP). Αναφερόμενο στην προεκλογική ατζέντα της συμμαχίας ΑΝC-SAPC-COSATU, σημείωνε πως έχει ως στίγμα «μία καλύτερη ζωή για όλους», ενώ για το κεφάλαιο, «τα αφεντικά», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, το κεντρικό σύνθημα είναι «ένα καλύτερο περιθώριο κέρδους για τους λίγους»...

Σε άλλο σημείο το προεκλογικό μήνυμα του Νοτιοαφρικανικού ΚΚ επισημαίνει πως ενώ το Απαρτχάιντ καταργήθηκε... «εξακολουθεί να ζει στις κουζίνες, στα αγροκτήματα, στα εργοστάσια». Γιατί ενώ έγιναν νόμοι για τα δικαιώματα των εργαζομένων και τις ελάχιστες αμοιβές χαμηλόμισθων ...«τα αφεντικά έκαναν ένα εκατομμύριο απολύσεις, αγνοούν τη νομοθεσία και αρνούνται να εφαρμόσουν τους εργασιακούς κανονισμούς ασφαλείας». «Τα αφεντικά ζητούν χρηματιστηριακή φιλελευθεροποίηση για να "αναπτύξουν την οικονομία" αλλά επενδύουν τα δισ. ραντ που βγάζουν στη Νότια Αφρική στο εξωτερικό». Γι' αυτό το Νοτιοαφρικανικό ΚΚ καλεί το λαό να δώσει μία συντριπτική νίκη στη συμμαχία ANC-SACP-COSATU προκειμένου «να πολεμήσουμε μαζί τη φτώχεια, να απαντήσουμε στις προκλήσεις του AIDS, να υπερασπιστούμε μαζί τις δουλιές μας και να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας»...